နာဂစ်ဆိုသောညလေးတစ်ည

kyaw swarJuly 4, 20121min751

ကျွန်တော်တို့ အဲ့ဒိနေ့ မနက်၉နာရီလောက် ဘိုကလေးမှစထွက်လာရာ
လမ်းမှာ တလမ်းလုံး အလောင်းတွေမြင်လို့မကောင်းဘူး မနက်၁ဝ နာရီခွဲ
လောက်မှာ စက်စုရွာကိုရောက်တယ် စက်စုတရွာလုံး လဲ ပျက်စီးနြေပြီး
ကျွန်တော်မိတ်ဆွေ ကိုခင်သိန်းတို့အိမ်ရောက်တော့ သူမရှိဘူး သူ့သား
အကြီးကောင်နဲ့ မကျင်မြိုင်ကျွန်း သွားတာ အခုအချိန်ထိ ပြန်မလာသေး
ဘူး ဆိုပြီး သူ့ဇနီးက ငိုကာပြောရှာတယ် ကျွန်တော်လဲ ပါလာတဲ့ခေါက်ဆွဲ
ခြောက် ၁ဝထုပ်ပေးပြီးဆက် ထွက်လာတယ်
၁၁နာရီလောက် ငါးပြေမ ကံဆိပ် ရောက်တော့ရွာထဲ ကဖွားအေ ဆီကိုအပြေး
သွားပြီး ကြည့်တော့ အိမ်ကတော့ တရွာလုံးလိုလို ပျက်ကြတာပဲ အသေအပြောက်တော့မရှ်
ကြဘူးတဲ့ အဖွားကြီးတခါထဲခေါ် ပြီး ရေကျော်တိုးကိုဆက်သွားတယ်
လမ်းမှာအလောင်းတွေမြင်မကောင်းဘူး တလမ်းလုံး ဝါးလုံးနဲ့ထိုး သွားရတယ်
တချို့တွေဆို မိသားစုလိုက် လက်တွေကိုကြိုးလေးတွေနဲ့ချီလို့ အဝိုင်းလိုက်ကလေးတွေ
ကျွန်တော့်ရင်တွေတော်တော်မကောင်းတာ
နေ့လယ်၃နာွှီလောက်မှ ရေကျော်တိုးကိုရောက်တယ် အဲ့ဒါနဲ့မေမေ ကိုခေါ်ပြီး
ချက်ခြင်းပြန်ထွက် ကြတာ ည၈နာရီလောက် ဘိုကလေးကိုပြန်ရောက်ကြတယ်
ပြန်ရောက်မှ သိရ တာအလုပ်သမား၄ယောက်နဲ့ အဒေါ် ဦးလေး၅ယောက်
စုစုပေါင်း၉ယောက် သတင်းမရသေးဘူး လို့သိရတယ်
နောက်၃ ရက်လောက်နေမှ ဦးလေးနှစ်ယောက် ဘဲပြန်လာနိုင်တယ် ကျန်တဲ့
သူတွေကတော့ ပြန် မလာနိုင်တော့ပါဘူး ပြန်မလာနိုင်သူတွေထဲမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့
ညီလေး၂ယောက်နဲ့ ညီမလေး တယောက်ကတော့ ပြန်မလာနိုင်တော့ပါဘူး