ခမ္းဟြမ္ ………………….အပုိငး္ေလး(ဇာတ္သိမး္………….)
“ခမ္းဟြမ္ ……………….အပုိငး္ေလး”
(ဇာတ္သိမး္ပုိငး္)
မနက္ေျခာက္နာရီမထုိးခင္အိပ္ယာထလုိ႔ က်ေနာ္လမး္ေလွ်ာက္ထြက္မလုိ႔လုပ္ေနတုန္းဖုနး္၀င္လာပါတယ္။
ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ “ေဘေဘး”
ေအာက္မွာေရာက္ေနျပီလက္ဖက္ရည္ေသာက္ဘုိ႔လာေခၚတာပါတဲ႔။
အဲဒါနဲ႔ သူ႔ကိုဧည္႔ခန္းမွာေစာင္႔ခုိင္း။
သူ႔ဆုိင္ကယ္ေလး ဟုိတယ္နားမွာခဏထား။
သူနဲ႔က်ေနာ္လမး္ေလွ်ာက္ထြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ေရႊလီတံတားဖက္ကုိေပါ႔။
က်ေနာ္တည္းတဲ႔ဟုိတယ္နဲ႔မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္က မေနာကြင္းထဲမွာအားကစားေလ႔က်င္႔ေနၾကတဲ႔သူလဲအမ်ားၾကီး။
မေနာကြငး္ဖက္ကုိလမ္းေလ်ာက္လာေနသူလဲ အမ်ားၾကီးပါဘဲ။
က်ေနာ္တုိ႔သြားတဲ႔လမး္မွာ လုပ္ငနး္ခြင္ကုိသြားေနၾကတဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ေရႊျမန္မာေတြကုိေတြ႔ရပါတယ္။
အလုပ္အကိုင္အတည္တက် မရွိေသးေတာ႔ပြဲစားလာေခၚမွာကုိေစာင္႔ေနတဲ႔ ေဘာက္အလုပ္သမားေရႊျမန္မာမ်ား
ကလည္းသစ္ပင္ေအာက္မွာ တုိ္က္အရိ္ပ္ေအာက္မွာ ေတြ႔ခဲ႔ရပါေသးတယ္။
ေရႊလီတံတားေပၚကေတာ႔ တကယ္ကို သာယာပါတယ္။
အေ၀းပါတ္ပါတ္လည္မွာက မူံရီေနတဲ႔ေတာင္တနး္ၾကီးေတြ။
ေနမထြက္ေသးေတာ႔ပါတ္၀န္းက်င္က မႈိင္းျပျပ။
တံတားေပၚမွာေတာ႔ လမ္းေလ်ာက္လာသူ အလုပ္သြားသူ နဲ႔ လူမျပတ္။
က်ေနာ္ကသူ႔လက္ကေလးကုိဆြဲလုိ႔ စကားတေျပာေျပာနဲ႔လမး္ေလွ်ာက္လာတဲ႔အခ်ိန္မေတာ႔
သူ႔မ်က္နွာေလးက ၾကည္လင္၀င္းပလုိ႔ စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ႔ပုံ။
မျမင္နုိင္တဲ႔စိတ္အလ်င္ေလးေတြက ကူးစက္တတ္ပါတယ္။
သူစိတ္ခ်မ္းသာေတာ႔ က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာလဲအလုိလုိေပ်ာ္တာေပါ့ေနာ္။
တံတားဟုိဘက္အဆုံးေရာက္ေတာ႔ ျပန္လာျပီးက်ယ္ေဂါင္ေက်ာက္မ်က္ေစ်းနားကျဖတ္လုိ႔
ေက်ာက္မ်က္ရတနာတန္းမွာရွိတဲ႔ ေရႊမႏၱေလးမွာ သြားျပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၾကပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ သူနဲ႔က်ေနာ္ဟုိတယ္ကုိျပန္လာရငး္ က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္လုပ္တဲ႔ရုံးခနး္ေနရာကိုျပ။
ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ႔မွ သူျပန္သြားပါတယ္။
မျပန္ခင္အမွာေတာ္ပါးသြားတာကေတာ႔
ညေနပုိငး္မွာ ေရႊလီဘက္က ေက်းလက္ဘုရားရယ္ အန္းကုန္းရုပ္အၾကီးၾကီးရွိတဲ႔ဆီကို သြားၾကမယ္။
မမႏွင္းကားနဲ႔သြားၾကမယ္တဲ့။
တရုတ္ခ်ိန္ေျခာက္နာရီခြဲလာေခၚမယ္ေျပာသြားပါတယ္။
အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ႔ စဥ္းစားမိျပန္တာက သူနဲ႔လမး္ေလွ်ာက္ရင္းစကားေတြသာေပါငး္စုံေျပာလာခဲ႔တယ္။
ညက စဥ္းစားထားတဲ႔သူနဲ႔လက္ထပ္ဖုိ႔ကိစၥမေျပာလုိက္ရတာကို ခုမွသတိရပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲရုံးေရာက္ေတာ႔ မွသူ႔ဆီဖုနး္ဆက္ရပါတယ္။
“ေဘေဘး….ကုိ အေရးၾကီးတဲ႔ကိစၥမေျပာရေသးလုိ႔”
“ကိုကိုးရာ ေငါအလုပ္ရွုပ္ေနေသးတယ္ ညေနေတြ႔မွေျပာေနာ္”ဆုိတာနဲ႔ဘဲမေျပာလုိက္ရ။
ညေနေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္ကုိ မမႏွင္းတုိ႔လာေခၚပါတယ္။
အရင္ဆုံးေက်းလက္ဘုရားသြားမယ္ ျပီးရင္ “ေစြးဟူ”ေရကန္သြားမယ္ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲ မမႏွငး္က ကားေမာင္း ျငိမး္မ က သူ႔ေဘးထုိင္။
က်ေနာ္တုိ႔နွစ္ေယာက္က ေနာက္ခန္းမွာ။
သူ႔လက္ကေလးကို အတူတူဆုပ္ကိုင္ထားရငး္ မ်က္ႏွာေလးကို တစိမ္႔စိမ္႔ၾကည္ေနရတာ
အင္မတန္မွေႏြးေထြးျပီး စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းလွပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔နွစ္ေယာက္က အသံမထြက္ေတာ႔
“ဟုိႏွစ္ေယာက္ ျငိမ္လွခ်ည္လား”လုိ႔ေတာင္ေမးယူရပါတယ္။
ကားေလးက ေရႊလီတံတားအတုိင္းအေနာက္ဘက္ကိုဆင္းလာ။
လမး္ဆုံေရာက္ေတာ႔ ေျမာက္ဘက္တည္႔တည္႔ေကြ႔။
အေတာ္ေ၀းေ၀းသြားျပီး လမ္းအေနာက္ဘက္ကိုခ်ဳိးလုိ္က္ေတာ႔ ျမဳိ႔ၾကီးျပၾကီးကေန
ရုတ္တရက္ ေတာရြာဇနပုဒ္ေလးအျဖစ္ေျပာငး္လဲသြားပါတယ္။
လယ္ကြင္းေလးေတြ တဲအိမ္ေလးေတြကို ျမင္ရတာျမန္မာ႔ေက်းလက္ရွ႔ခင္းေလးအတုိငး္။
အဲဒီလမး္ေလးအတုိငး္ ေျမာက္ဘက္ကုိသြားတဲ႔လမ္းက်ယ္ၾကီးအတုိင္းသြား
အေရွ႔ဘက္လမ္းေျမာင္ေလးအတုိင္းျပန္လုိက္သြားလုိက္ေတာ႔ သစ္စက္ေတြရဲ႕အလြန္မွာ
ေက်းလက္ဘုရား ကိုေရာက္ပါေတာ႔တယ္။
ဘုရားေျခရင္း မွာေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္။
သူ႔ေအာက္မွာေတာ႔ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္။
စားပြဲသုံးေလး၀ိုင္းမွာေတာ႔ ဖဲရုိက္ေနၾကပါတယ္။
ဒီမွာထူးျခားတာတစ္ခုကေတာ့က်ယ္ေဂါင္ဘက္မွာေရာ ေရႊလီဘက္မွာပါ ဖဲကိုေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းရုိ္က္ၾကတာပါ.။
ဒါနဲ႔ဘဲက်ေနာ္တုိ႔အုပ္စုဘုရားေပၚကိုတက္လာၾကပါတယ္။
ယုုိးဒယားပုံစံ ရွည္ေမ်ာေမ်ာေစတီၾကီးကို ေစတီငယ္ေလးေတြက၀န္းရံ။
မမႏွင္းတုိ႔နွစ္ေယာက္ဘုရားဖူးေနခ်ိန္မွာေတာ႔ က်ေနာ္ကဓါ္တ္ပုံရုိက္ေနတဲ႔ေနာက္မွာ ေဘေဘးက ကေလးတစ္ေယာက္လုိတေကာက္ေကာက္။
က်ေနာ္ကိုေပ်ာက္သြားစုိးသလုိ တြယ္ကပ္။
အဲဒီမွာဘုရားဖူးေနတုနး္ မုိးေလးက တစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ဆုိေတာ႔ ထီးကိုယ္စီေဆာငး္။
ဘုရားထဲမွာေမြးထားတဲ႔လွပေသာ ေဒါငး္ၾကီးကုိေတြ႔ရတာခ်စ္စရာ။
ညမရင္႔ေသးေပမယ္႔ မုးိေမွာင္က်လာတာေၾကာင္႔ေနာက္ထပ္တစ္ေနရာကူးဘုိ႔ ျပန္ထြက္။
ဘုရားအ၀င္၀မွာေတာ႔ ရွမ္း တရုပ္ ထုိင္းဘာသာစကားနဲ႔ေရးထုိးထားတဲ႔ေက်ာက္စာတုိင္ကုိျမင္ရပါတယ္။
ဘုရားကထြက္လာျပီး ေတာင္ေပၚေရကန္ရွိရာကို သြားခဲ႔ၾကပါတယ္။
အဲဒီကိုအသြားမွာေတာ႔မုိးရိပ္ဆင္ေနေတာ့တစ္ေလာကလုံးအေမွာင္လြမး္မုိးစျပဳေနပါျပီ။
သြားေနရင္းမမႏွငး္က မနး္ေလးအေၾကာင္းေတြ သိခ်င္တာေမး။
ေဘေဘးကေတာ႔ က်ေနာ္ရင္ခြင္ထဲတုိး၀င္ရင္း ျငိမ္သက္စြာနဲ႔လုိက္ပါ။
ေကာက္ေကာက္ေကြ႔ေကြ႔ေတာင္တက္လမး္ကုိ မမႏွင္းက ကြ်မး္က်င္စြာေမာင္းေနရင္း
ေရာက္ျပီဆုိလုိ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ရင္သပ္ရွု႔ေမာစရာ ျပာလဲ႔ေနတဲ႔ေရကန္ၾကီးတစ္ကန္။
ေတာင္တနး္ေတြက ၀န္းရံထားပုံကလွပ။
က်ေနာ္တုိ႔ဆီက အင္းေလးကန္ ကေတာ႔ ကမး္မျမင္လမး္မျမင္ေရျပင္က်ယ္။
သူကေတာ႔အလ်ားရွည္ျပီးအနံတုိတဲ႔ ေတာင္ေပၚကန္။
ေရႊလီတစ္ျမဳိ႔လုံးကိုေရေပးေ၀နုိင္ဘုိ႔အတြက္ ဟုိလြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္မ်ားစြာက လူအင္အားနဲ႔တူးေဖာ္ခဲ႔တယ္လုိ႔သိရ။
ဒါနဲ႔ကန္ေဘာင္လမး္အတုိင္းေလ်ာက္လာခဲ႔ၾက။
စၾကၤန္လမ္းေလးရဲ႕ ေတာင္ဘက္မွာေရကန္ၾကီးေျမာက္ဘက္မွာေတာ႔ ေအာက္ကိုအဆင္းလမ္းကေလး။
ေအာက္ဘက္မွာလဲ ေရကန္အေသးေလးတစ္ကန္။
ေရွ႔တည္႔တည္႔မွာေတာ႔ ေတာင္ေပၚတက္ဘုိ႔အုတ္ေလွကားတစ္စင္း။
ေအာက္ေျခကေက်ာင္းေဆာင္ေလးမွာေရးထားတာကေတာ႔အရိပ္မရွိဘုရားစုံရူခငး္။
အေပၚတက္ဘုိ႔ တစ္ေယာက္ငါးက်ပ္ ၀င္ေၾကးေပးရပါတယ္။
ေတာင္ေပၚမွာေတာ႔ အင္မတန္ၾကီးမားတဲ႔စည္ၾကီးတစ္လုံးနဲ႔အလြန္တရာၾကီးမားတဲ႔ အန္းကုန္းဘုိးဘုိးအရုပ္ၾကီးတစ္ရုပ္။
မမႏွငး္တုိ႔နွစ္ေယာက္က သူရဲအိမ္တုိ႔ ၀ကၤပါ၀ါးေတာတုိ႔ သြားေနတုနး္ က်ေနာ္ကေတာ႔
စည္ေတာ္ၾကီးထားတဲ႔ အေဆာင္ထဲကေနျပီး ဟုိးအေရွ႔ဘက္ကျမင္ကြငး္ေတြကို ဓါတ္ပုံရုိက္ေနမိပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ေဘေဘးက ကုိးကုိး လုိ႔ေခၚျပီး က်ေနာ္ကိုသိုိငး္ဖက္လာပါတယ္။
သူ႔ကုိက်ေနာ္႔ဘက္ဆြဲလွည္႔ျပီး ျဖဴ၀င္းေနတဲ႔ပါးျပင္ေလးကုိ ညင္ညင္သာသာေလးနမး္မိပါတယ္။
သူ႔ပုုခုံးသားေလးကို ဖက္ထားရတာ ေႏြးေထြးလွပါတယ္။
“ကုိကုိး မနက္က ေျပာမယ္ဆုိတာဘာလဲဟင္”
“ေအာ္………ဒါလား…………………..”လုိ႔ဆုိတုံးရွိေသးတယ္ မမႏွင္းနဲ႔ ျငိမး္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က
ျပန္ၾကစုိ႔ဆုိျပီးလွမ္းေအာ္ေတာ႔ အျမန္ထြက္လာခဲ႔ရပါတယ္။
ဟုတ္ပါ ့အေ၀းမွာေတာ႔ ေရာင္စုံနီယြန္မီးေတြလင္းလက္ေနတဲ႔ ျမဳိ႔ၾကီးကုိလွမ္းျမင္ေနရေပမယ့္
က်ေနာ္တုိ႔ေတာင္အဆင္းလမး္ကေတာ႔ အေတာ္ေလးကိုေမွာင္ေနပါျပီ။
မုးိရြာထားတာေၾကာင္႔ရယ္ ညပုိင္းရယ္ေၾကာင္႔ လူအသြားအလာမရွိသေလာက္။
အလုပ္ပိတ္ေက်ာင္းပိတ္ရင္ေတြဆုိတုိးမေပါက္ဘူးလုိ႔ မမႏွင္းကေျပာပါတယ္။
ေရႊလီျမဳိ႔ထဲျပန္ေရာက္တာ႔ ထမင္းမစားခ်င္ဘူးဆုိတာနဲ႔ဘဲ “တံတားကူးျမီးရွည္”သြားစားၾကပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ခြဖုနး္ ညေစ်းတန္းမွာ ေစ်း၀င္၀ယ္ၾကပါတယ္။
ျပန္မယ္လုပ္ေတာ႔ က်ေနာ္က တကၠဆီကားနဲ႔ျပန္မယ္ေျပာေပမယ္႔ မမႏွင္းက
လုိက္ပုိ႔မယ္ဆုိျပီး က်ယ္ေဂါင္ဘက္ျပန္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။
ေရႊလီတံတားအေက်ာ္ နည္းနည္းေလးေမွာင္တဲ႔ေနရာအေရာက္ ေဘေဘးက
က်ေနာ႔ပါးကုိ ဖြဖြေလးနမ္းလာပါတယ္။
မထင္မွတ္တဲ႔အျပဳအမူေၾကာင္႔ က်ေနာ္ မမႏွငး္တုိ႔သိသြားမွာစုိးမိေပမယ္႔ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမိတာေတာ့အမွန္။
ခ်စ္သူ႔ရဲ႔ရမၼက္မပါတဲ႔အနမ္းေလးက က်ေနာ္႔စိတ္ကို ၾကည္ႏူးေစလွပါတယ္။
ေရွ႔ခနး္က မမႏွင္းတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔စကားေျပာမပ်က္၊
က်ေနာ္ရွက္သလုိလုိျဖစ္ေနတာကုိၾကည္႔ျပီး သူရီေနပါတယ္။
ညမုိးခ်ဳပ္ေတာ႔ ထုံးစံအတုိငး္ဖုန္းဆက္လုိ႔စကားေတြေျပာ။
အေတာ္ညဥ႔္နက္မွ အိပ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အိပ္ယာထဲေရာက္မွာ သတိရမိျပန္တာက ခ်စ္တဲ႔အေၾကာငး္ ေ၀းေနတုန္းက ခံစားရတဲ႔အေၾကာငး္ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာငး္ေတြကို အျပန္အလွန္ေျပာမိၾကေပမယ္႔အဓိကက်တာေလးကို မေျပာလုိက္မိဘူးဆုိတာပါဘဲ။
********************************* *********************************************
ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္က လမး္ေလ်ာက္ရင္းေရႊလီတံတားထိပ္ကသြားေစာင္႔ေနပါတယ္။
သူနဲ႔အတူလက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္းစကားေတြေျပာ။
ရွစ္နာရီထုိးေတာ႔ သူမျပန္ေသးဘူးလားေမးေတာ႔ သူဒီေန႔အလုပ္က ခြင္႔ယူထားတယ္ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္ကလဲအလုပ္အားလုံးျပီးလုိ႔ နက္ျဖန္ဆုိျပန္ရေတာ႔မွာပါ။
ေန႔ခြင္႔ရတဲ႔တစ္ပါတ္လဲျပည္႔ေပါ႔။
အဲဒါနဲ႔က်ေနာ္လဲရုံးကို ဖုန္းလွမး္ဆက္ျပီး က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပါသြားတယ္ဆုိျပီး အသိေပး.။
သူနဲ႔က်ေနာ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေနေတာင္ဖက္ကို ဆုိင္ကယ္စီးလာခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဒီလမး္ေလးရဲ႕အဆုံးမွာေတာ႔ မေနာတုိင္ေတြေထာင္ထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။
သူ႔ေရွ႔မွာေတာ႔ က်ယ္ေဂါင္က ေရဆုိးထုတ္တဲ႔ေျမာင္းနဲ႔ဆက္ေနတဲ႔ေရႊလီျမစ္လက္တက္ေလး။
ေခ်ာင္းကူးတံတားေနာက္မွာေတာ႔ ကခ်င္ရုိးရာ အလွအပေတြနဲ႔ခ်ယ္မူန္းထားတဲ႔တဲ႔အိမ္ၾကီးေတြကအစီအရီခန္႔ခန္႔ထည္ထည္။
က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လဲ အဲဒီနားမွာရွိတဲ႔ဘြန္ဇုိင္းပင္ေလးေတြနားကျမက္ခင္းေလးမွာထုိ္င္ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ေအးေဆးဆိတ္ျငိမ္တဲ႔ေနရာေလးက တကယ္႔ကုိၾကည္ႏူးစရာ။
နက္ျဖန္ဆုိရင္ က်ေနာ္ဒီမွာေနရတာ တစ္ပါတ္ျပည္႔ပါျပီ။
မန္းေလးကို ျပန္ဘုိ႔ကားလက္မွတ္လဲျဖတ္ျပီးပါျပီ။
“ကုိကိုး ဘာေတြ၀ယ္ျပီး ျပီလဲ”
“ေဘေဘးကလဲ ကုိ ကဘာ၀ယ္တတ္တာမွတ္လုိ႔”
“ဒါဆုိ ေရႊလီထဲမွာေစ်းသြား၀ယ္မယ္ေလ ေငါ ကုိကိုး ကို အက်ီၤ၀ယ္ေပးခ်င္လုိ႔”
ေအာ္……….က်ေနာ္ကေတာ႔ သူ႔ေတြ႔တာနဲ႔ၾကည္႔မ၀ ေျပာမ၀။
သူ႔ကိုလက္ေဆာင္ေပးဘို႔ မစဥ္းစားမိဘူး။
သူကေတာ႔ က်ေနာ္အတြက္စဥ္းစားထားေတာ႔ ရွက္မိသလုိလုိ။
“သြားတာေပါ႔ ခဏေလးထုိင္ရေအာင္ေလ ဒီေနရာေလးက ေအးခ်မး္လြနး္လုိ႔”
ေနာက္ေတာ႔ ဒီအပင္ပုေလးေတြနားမွာ ေဘေဘးကို ဓါတ္ပုံရုိက္ေပးရင္း
စိမ္းလန္းတဲ႔ အပင္ေလးေတြကုိ ဓါတ္ပုံရိုက္ပါတယ္။
အေတာ္ေလးကို ဂရုတစုိက္နဲ႔ ပ်ဳိးေထာင္ထားတာေၾကာင္႔အပင္ေလးေတြက
ညီညာလွပလြန္းလုိ႔ေန႔ပါတယ္။
ျပီးေတာ႔မွ ေဘးေဘးရယ္က်ေနာ္ရယ္ ေရႊလီျမစ္အေရွ႔ဘက္ကမး္ကတံတားေလးေပၚမွာဆုိင္ကယ္စီးလာၾကပါတယ္။
ပလက္ေဖာင္းက ညီညီညာညာ ျမင္ကြငး္ေလးက သာသာယာယာ။
တံတားေပၚကေနရပ္ျပီး အေနာက္ဘက္ျမင္ကြငး္ေတြၾကည္႔ရတာအရသာရွိလွပါတယ္။
ေရႊလီျမစ္ဆုိေပမယ္႔လဲေခ်ာငး္သာသာ ဘဲရွိပါေတာ႔တယ္။.
တံတားေျမာက္ဘက္ျမစ္ထဲမွာေတာ႔ ေဂါက္ကြငး္။
တံတားေတာင္ဘက္ ျမစ္အလယ္မွာေတာ႔ေျမေတြတူးျပီး ကုန္းမုိ႔မုိ႔ေလးလုပ္ထားပါတယ္။
အဲဒီအေပၚမွာေတာ႔ သစ္ပင္ေတြနဲ႔အေဆာက္အဦေတြ တည္ထားတာအခုိင္အမာ။
သစ္ပင္ေတြစိုက္ထားတာလဲအမ်ားၾကီး။
အရြက္မရွိတဲ႔အပင္ေလးေတြက ထုးိထုိးေထာင္ေထာင္။
အဲေတာ႔ ျမစ္ေရစီးႏုနး္ကလဲ ေႏွးျပီး ႏုန္းေတြက်ေတာ႔ ေသာင္ထြနး္လုိ႔ေနပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေရႊလီေစ်းဘက္ကိုထြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
အဲဒီမွာေတာ႔ အခ်ဳိ႔ဆုိင္ေလးေတြေစ်းေရာင္းပုံကတစ္မ်ဳိး။
လူသုံးကုန္ပစၥည္းေလးေတြကို ဆုိ္င္ထဲမွာခင္းထားတာ ဘာယူယူ တစ္ခု တစ္ဆယ္ဆုိအားလံုးတစ္ဆယ္။
အဲလုိဆုိင္ေတြမွာ တူညီတာတစ္ခ်က္ကလဲ ဆုိင္ျပင္မွာတုိ႔ ဆုိင္ပိတ္မွာတုိ႔ေၾကာင္႔ ဆုိျပီး ျမန္မာလုိစာေရးကပ္ထားပါတယ္။
ဘာယူယူႏွစ္က်ပ္ဆုိင္ေလးေတြလဲရွိပါတယ္။
ဆုိင္ကယ္စီးလာရင္းက သစ္ပင္အုပ္အုပ္ကေလးရွိတဲ႔လမ္းအေကြ႔ေလးမွာ 19-28 က်ပ္လုိ႔ေရးထားတဲ႔ဆုိ္င္ေလးေတြေရွ႔မွာ
ဆုိင္ကယ္ကိုရပ္လုိက္ပါတယ္။
ေဘာင္းဘီအတုိ19က်ပ္၊အရွည္28က်ပ္နဲ႔ေရာင္းမယ္လုိ႔စာေရးထားတာပါ။
ဒီဆုိင္ေလးေတြက ေကာင္မေလးေတြက ျမန္မာစကားလဲ တတ္ပါတယ္။
က်ေနာ္က ခ်ိတ္ထားတဲ႔ေဘာင္းဘီအတုိေတြၾကည္႔ေနတုန္း ေဘေဘးက က်ေနာ္နဲ႔လုိက္မယ္႔အက်ီရွာေနပါတယ္။
သူအက်ီေရြးေနတုံးက်ေနာ္က ဟုိဘက္လမး္ကူးျပီး ေဘေဘးကို လက္ေဆာင္ေပးဘုိ႔သြားၾကည္႔ပါတယ္။
သားေရအိတ္ကေလးတစ္လုံးကိုက်ေနာ္ကအရမ္းၾကဳိက္ပါတယ္။
သူနဲ႔လုိက္မယ္ထင္လုိ႔ေပးၾကည္႔ေတာ႔ 75က်ပ္တဲ႔။
က်ေနာ္က 50ဆစ္တာမရဘူး။
ျပန္လွည္႔မယ္လုပ္ေတာ႔ 65က်ပ္တဲ႔။
ေနာက္ဆုံးေတာ႔60နဲ႔တည္႔သြားပါတယ္။
သူ႔အတြက္လက္ေဆာင္၀ယ္ျပီးေတာ႔က်ေနာ္ဒီဘက္ကုိျပန္ကူးလာေတာ႔သူက ဒီဇုိင္းေတြေရြးျပီးေနပါျပီ။
သူစိတ္တုိင္းက်ေရြးထားတာေလးငါးေျခာက္ထည္။
“ေဘေဘး….ကို အဲေလာက္အမ်ားၾကီးမလုိခ်င္ဘူး”လုိ႔ေျပာေတာ႔
“ကုိကုိး ကလဲ ၾကံဳတုန္း၀ယ္ရတာေလ ………ႏွစ္ထည္ေတာ႔ယူေနာ္”ဆုိပါတယ္။
ပုိက္ဆံရွငး္ေတာ႔ တစ္ထည္ကို 45က်ပ္။
က်ေနာ္က ေဘေဘးကို အားရ၀မ္းသာနဲ႔အိတ္ကေလးေပးလုိက္ပါတယ္။
“လွတယ္ေတာ႔………………”
သူၾကိဳက္တယ္ဆုိတာသိရေတာ႔က်ေနာ္ေက်နပ္။
“ကိုကိုး…………..ဘယ္ေလာက္ေပးခ့ဲရလဲ”
က်ေနာ္က၀ယ္ေစ်းေျပာေတာ႔ သူကခပ္ျပဳံးျပဳံးနဲ႔
“ခံလုိက္ရျပီ ကိုကုိးတစ္ေယာက္ေတာ႔”
“ကို လဲဆစ္၀ယ္တာဘဲ”
သူကဘာမွထပ္မေျပာဘဲျပဳံးေနပါတယ္။
ေလွာင္ျပဳံးေလးလုိ႔ထင္တာပါဘဲ။
အဲဒါနဲ႔ေနာက္ထပ္ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကုိသြားၾကပါတယ္။
လမ္းေဒါင္႔နားေလးက ဆုိင္ကေလးပါ။
အရုပ္ကေလးေတြရယ္ အိတ္ေတြရယ္ခ်ိတ္ထားပါတယ္။
ေဘေဘး အတြက္က်ေနာ္၀ယ္တဲ႔ အိတ္ကေလးခ်ိတ္ထားတာေတြ႔ရေတာ႔
အနားကပ္ၾကည္႔ေတာ႔ ေစ်းႏူန္းေလးကပ္ထားပါတယ္။
45က်ပ္ဆုိတဲ႔စာလုံးေလးက က်ေနာ္ကို ျပဳံးျဖဲျဖဲနဲ႔ၾကည္႔ေနသလုိ။
“ဒီမွာဆစ္နုိင္မွရတာ ကိုကုိးရဲ႕၊
ကိစၥမရွိပါဘူး ဒီအိတ္ကေလးကို ေဘေဘးလုိခ်င္ေနတာၾကာေပါ႔။
၀ယ္ျဖစ္သြားတာေပါ႔ေနာ္”
အဲဒီကေန စူပါမာကက္ၾကီးတစ္ခုထဲကုိသြား။
ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္လုိဓါတ္ေလွကားၾကီးစီးျပီးအေပၚတက္.။
က်ေနာ္တုိ႔ေလ်ာက္ၾကည္႔ေနတုနး္ မမႏွင္းဆီက ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။
ေန႔လည္စာထမင္းစားဘုိ႔လွမ္းခ်ိန္းတာပါ။
အဲဒါနဲ႔မမႏွင္းတုိ႔ နဲ႔ဆုံဘုိ႔ထြက္လာပါတယ္။
လမ္းနံေဘးမွာ အုန္းထန္းပင္ေတြတန္းစီစုိက္ထားတဲ႔လမ္းကေလးအတုိင္းအေရွ႔ဘက္ကုိ ျပန္ေကြ႔။
အိမ္ကေလးေတြၾကားထဲမွာဖြင္႔ထားတဲ႔ထမငး္ဆုိင္ကေလး။
က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္ေတာ႔ မမႏွင္းတုိ႔ကစားစရာေတာင္မွာျပီးေနျပီ။
က်ေနာ္တုိ႔လဲပုစြန္တမ္ပူရာေၾကာ္နဲ႔ထမင္းေၾကာ္ဘဲမွာစား။
ေနာက္ေတာ႔ အစာပိတ္ေရခဲ႔မုန္႔စားၾကပါတယ္။
မမႏွင္းက ညေတြ႔အုံးမလားေမးပါတယ္။
ေတြ႔မယ္ဆုိရင္ ညစာအတူစားရေအာင္လုိ႔ေျပာပါတယ္။
စားေသာက္ျပီးေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔နွစ္ေယာက္က ေရႊလီျမစ္ဆိပ္က ပန္းျခံကိုသြား မမႏွင္းနဲ႔ျငိမး္မက
သူတုိ႔အလုပ္ကိုျပန္သြားၾကပါတယ္။
ေစ်းကေနေျဖာင္႔တနး္ေနတဲ႔လမ္းမၾကီးအတုိငး္အေရွ႔ဘက္တည္႔တည္႔လာေတာ႔လမ္းမက်ယ္ၾကီးဆီေရာက္လာပါတယ္။
လမး္ေဘး၀ဲယာ ပလက္ေဖာင္းမွာအရိပ္ရပင္ေတြစိုက္ထားေတာ႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚကလမး္ေလွ်ာက္သူမ်ားအတြက္
အရိပ္ေအာက္ကသြားရေတာ႔ အဆင္ေျပလွပါတယ္။
လမ္းေဘးက ပိႏၷဲပင္တစ္ပင္ဆုိရင္ အသီးေတြျပြတ္ေနေအာင္သီးေနပါတယ္။
ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာေစ်းေရာငး္တာဆုိင္ခင္းတာမ်ဳိးရွိေပမယ္႔လည္း ပလက္ေဖာင္းကက်ယ္ျပန္႔ေတာ႔လမး္ေလ်ာက္ရတာ
လြတ္လပ္ပါတယ္။
လမ္းက်ယ္ၾကီးရဲ႔တစ္ဖက္ကိုကူးျပီးတဲ႔အခါမွာတုိက္တန္းရွည္ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။
အေတာ္ေလးသြားလုိက္ေတာ႔ ေညာင္ျမစ္ေတြက ျမဳိထားတဲ႔ ဘုရားေက်ာငး္ေလးနံေဘးက ပန္းျခံကိုေရာက္ပါေတာ႔တယ္။
အဲဒါနဲ႔ုဆုိင္ကယ္ကို ဘုရားေက်ာငး္နားေလးမွာေသာ႔ခတ္။
သိပ္မက်ယ္တဲ႔ေျမာင္းေလးကုိ ခြေဆာက္ထားတဲ့ တံတားခုံးခုံးေလးကိုျဖတ္လုိ္က္တဲ႔အခါ
ေနေပ်ာက္မထုိးေလာက္ေအာင္သစ္ပင္ေတြယွက္မုိးေနတဲ႔ ေရႊလီဆိပ္ကမး္ကသာယာေအးျမလွတဲ႔လမး္ကေလးကိုေရာက္ပါေတာ႔တယ္။
ျမစ္ကမး္အထက္က စၾကၤန္ေလးက အေတာ္ေလးျမင္႔ပါတယ္။
ျမစ္ကေအာက္ဖက္မွာ။
ဟုိးအေ၀းက ေရစပ္ေလးမွာ လူၾကီးလူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားေရကစားေနၾကပါတယ္။
“ညေနခငး္ဆုိရင္ မိသားစုလုိက္အပန္းေျဖလာၾကတာ ကားရပ္စရာေတာင္ေနရာမရွိဘူး ကိုကိုးရဲ႕”လုိ႔ေျပာပါတယ္။
သစ္ပင္ရိပ္မွာအေအးဆုိင္ေလးေတြလဲရွိပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔လည္း လူနည္းနညး္ေ၀းတဲ႔ေနရာေလးတစ္ခုမွာအတူထုိင္။
“ေဘေဘး……….ကို တုိ႔လက္ထပ္ၾကစုိ႔ေလ”
က်ေနာ္က အဲလုိေျပာလုိက္တဲ႔အခါ ေဘးေဘးမ်က္နွာေလးက ညွဳိးက်သြားသလုိလုိ။
“ကုိကုိး ေငါကုိ လက္ထပ္ဘုိ႔ဘယ္ေန႔ေျပာမလဲလုိ႔ေစာင္႔ေနတာ။
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီစကားကို နားလဲ နားမေထာင္ရဲဘူး”
“ကုိ တုိ႔အသက္ေတြမငယ္ေတာ႔ဘူးေလ………..”
“ကိုကုိး ကိုခ်စ္လဲခ်စ္ပါတယ္ အတူလဲနီးခ်င္ပါတယ္ “
“ ဒါဆုိ ဘာမ်ားခက္ေနသလဲေဘေဘးရာ အိမ္ကိုဖြင္႔ေျပာလိ္ုက္ေပါ႔“
“ ဖြင္႔ေျပာဘုိ႔ခက္ေနတာေပါ႔ ကုိကုိး ရာ မာမား က လူမ်ဳိးတူတာနဲ႔ဘဲယူေစခ်င္တယ္ေလ၊
ေနာက္ျပီး ေငါ ကို ျမန္မာျပည္မွ မေန႔ေစခ်င္ဘူး“
“ ဒါကေတာ႔ ညွိယူလုိ႔ရတာဘဲေလ ကို ဒီလာေနနုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားမွာေပါ့။
လူမ်ဳိးမတူတာကေတာ႔ ေျပာငး္လုိ႔မရနုိ္င္ဘူးေလ“
“ ေငါနဲ႔ ကိုကုိး အေၾကာင္းကို မာမားကိုေျပာျပျပီးသား ၊မာမားစိတ္ထဲမွာ လူမ်ုဳိးကြဲကုိ မယုံဘူးျဖစ္ေနတာခက္တယ္“
နားေထာင္ရင္းစိတ္ထဲအေတာ္ေလးေမာသြားပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာေျပာစရာစကားမရွိသလုိတိတ္ဆိတ္။
ဟုိးအေ၀းက ေရစပ္မွာေရကစားေနၾကတဲ႔အသံေလးေတြပ်ံ႔လြင္႔လာတာကိုေတာင္ၾကားေနရပါတယ္။
ေဘေဘး ေခါငး္ေလးက က်ေနာ္႔ပုခုံးေပၚမီွႏြဲ႔လုိ႔အလာ
သူ႔ဆီက ရင္အပူလွဳိင္းေတြေတာင္က်ေနာ္႔ဆီဟပ္လာသလုိ။
“ဆုိးသြားတာ ေငါ အကိုလတ္ရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပာတာကုိ လူမ်ဳိးကြဲယူလုိ႔ဆုိတဲ႔အေတြးၾကီးက
မာမား ဆီေရာက္ေနတာ ကိုကိုးရယ္ “
“ ေဘေဘး ပါးပါးနဲ႔မားမားလဲ လူမ်ဳးိမတူဘူးေလကြာ“
“သူတုိ႔ကေတာင္ေပၚသူ ေတာင္ေပၚသားအခ်င္းခ်င္းေလ ကိုးကုိးရာ “
က်ေနာ္႔ မွာဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ။
“ေဘေဘး ေရ ဒီတစ္ခါေတာ႔ မေ၀းခ်င္ေတာ႔ဘူးကြာ………… “
“ေငါ ညက်ရင္ မာမားကိုထပ္ေျပာၾကည္႔အုံးမယ္ ကိုကုိးရာ”
ခဏေတာ႔ျပန္လည္လုိ႔တိတ္ဆိတ္။
“ကို ကေတာ႔ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိၾကဳံရၾကံဳရေဘေဘးကိုလက္ထပ္မယ္ကြာ”
“ဒီစကားက ေငါအၾကားခ်င္ဆုံးပါ ကိုကုိးရာ……….ဒါေပမယ္႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆုိတာ
လူႏွစ္ေယာက္အတူေနရုံနဲ႔ျပီးမသြားဘူးေလ။
ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ႔လူႏွစ္ေယာက္ကိုအေျခခံျပီးေဆြမ်ဳိးစုၾကီးနွစ္ခုေပါင္းသြားတာ။
အဲဒီအထဲမွာ ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႔တဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြအမ်ားၾကီးပါေနတာေလ။
ေပါင္းဆုံျပီးမွ အဆင္မေျပလုိ႔ဆုိျပီး မခြဲခ်င္ဘူး ကိုကုိးရာ…………………… “
“နက္ျဖန္ဆုိ ကုိ ျပန္ရေတာ႔မွာေလ “
“ေငါ ညက်ရင္ မာမားကို ဖုန္းဆက္ျပီးခြင္႔ေတာင္းမယ္ ကုိကုိးရာ၊
မာမား လက္ခံလာတဲ႔အထိေျပာမယ္ေနာ္…………..စိတ္ခ်”
က်ေနာ္႔ဘက္လွည္႔ ေခါင္းေလးေမာ႔ျပီးျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႔ က်ေနာ္႔ကိုေခ်ာ႔ေမာ႔သလုိေျပာေနတဲ႔
သူ႔ကုိ ၾကည္႔ရင္းၾကည္႔ရင္း ပုိခ်စ္ခ်စ္လာသလုိ ေ၀းရမွာ စိုးတဲ႔စိတ္က ပုိပုိတုိးလာသလုိပါဘဲ။
အေတာ္ေလးၾကာေအာင္ထုိင္ျပီးေတာ႔
“ေငါ ဗုိက္ဆာလာျပီ ဟုိးအနားမွာတုိးဟူးသုတ္သြားစားရေအာင္ေနာ္”
လုိ႔ေျပာေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ထုိ္င္ရာကထ လုိ႔ ကုန္းတံတားေလးကုိေက်ာ္ျပီး
ဟုိးအ၀င္စနားမွာရွိတဲ႔ တြန္းလွည္းေတြဆီကိုလာခဲ႔ၾကပါတယ္။
သန္႔ရွငး္သပ္ရပ္လွတဲ႔အသည္ၾကိးဆီက တုိ႔ဟုူးသုတ္နွစ္ပြဲရယ္ သူ႔ေဘးနားကတရုပ္ၾကီးဆီက
အေအးတစ္ဗူးရယ္၀ယ္ျပီး ေက်ာက္ထုိင္ခံုေတြဆီလာခဲ႔ၾကပါတယ္။
အျမစ္ေတြကေျမေပၚမွာထုိးထြက္ျပီးထူးဆနး္စြာေပါက္ေနတဲ႔ ေညာင္ပင္တန္းနားေလးက
ေက်ာက္ခုံမွာထုိင္ျပီး မုန္႔အတူစားၾကပါတယ္။
ထုံးစံအတုိငး္ သူ႔မုန္႔ဘူးေလးကို က်ေနာ္က နယ္ေပးရတာေပါ႔။
က်ေနာ္သူ႔အတြက္မုန္႔နယ္ေပးေနတာကုိ အျပစ္ကင္းစင္တဲ႔ကေလးေလးလုိ
ေငးၾကည္႔ေနပုံကခ်စ္စရာ။
နယ္ျပီးမွ သူ႔ဘက္ကိုမုန္႔ဘူးေလးထုိးေပးလုိက္ေတာ႔ တူကေလးနဲ႔မုန္႔ကိုညွပ္
“ကိုကိုး ပါးစပ္ဟ………..”ဆုိျပီးက်ေနာ္႔ကုိမုန္႔ခြံ႔လုိ႔ေကြ်းလုိက္တဲ႔အခါ
ကမ ၻာေျမၾကီးက ခါတုိင္းထက္ပုိသာယာသြားသလုိပါဘဲ။
&& && && && && && && && && && && && && && && && && && && &&
မုန္႔စားေသာက္ျပီးလုိ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ညေနေလးနာရီ။
က်ေနာ္နက္ျဖန္ျပန္မွာဆုိေတာ႔ က်ေနာ္႔ရုံးကလူေတြနဲ႔စကားစျမည္ေျပာ မွာစရာရွိတာမွာဘုိ႔က်န္ပါေသးတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲ ျပန္လာၾကပါတယ္။
“ေဘေဘး ကို႔ ကိုလုိက္မပုိ႔နဲ႔ေတာ႔ေလ….အငွားကားနဲ႔ျပန္လုိက္မယ္”
“ ရပါတယ္ကိုုကုိးရာ ေငါ ကိုကုိး နဲ႔ ေနခြင္႔ရသေလာက္ အတူေနခ်င္တယ္”
ဆုိတာနဲ႔ဘဲ က်ယ္ေဂါင္ဘက္ကို ျပန္လာၾကပါတယ္။
ေဘေဘးက ဆုိင္ကယ္ေနာက္ခြထုိင္ျပီးက်ေနာ္႔ကို ဖက္လုိက္လာပါတယ္။
ဆုိင္ကယ္ေမာင္းေနရင္းက က်ေနာ္႔ေက်ာမွာပူေႏြးစြတ္စုိတဲ႔အထိအေတြ႔ကုိ ရလုိ႔ေနာက္ၾကည္႔မွန္ကေနၾကည္႔လုိက္တာ
တသိမ္႔သိမ္႔ရွုိက္ငုိေနတဲ႔ေဘေဘးကို ျမင္လုိက္ေတာ႔ အေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိပါတယ္။
ဒါနဲ႔လူရွင္းတဲ႔မေနာကြင္းဘက္ကို ခ်ဳိး၀င္ျပီးဆုိင္ကယ္ကိုရပ္။
အရိပ္ရတဲ႔ အုတ္ခုံေလးမွာဆင္းျပီး ထုိင္လုိက္ၾကပါတယ္။.
“ဘာလုိ႔ ငုိရတာလဲ ေဘေဘးရယ္……”လုိ႔ေမးေတာ႔
ဘာမွမေျဖဘဲေခါင္းငုံ႔ထားရင္းက က်ေနာ္႔ရင္ခြင္ထဲတုိး၀င္ျပီး တသိမ္႔သိမ္႔နဲ႔ငုိေနပါတယ္။
က်ေနာ္လဲသူကုိရင္ခြင္ထဲမွာေပြ႔ထားျပီး ကေလးတစ္ေယာက္ကုိႏွစ္သိမ္႔သလုိ
သူ႔ေခါင္းေလးကုိဖြဖြေလးပြတ္ေပးေနမိပါတယ္။
“ေဘေဘးေရ ဘယ္လုိအခက္အခဲရွိရွိ ကိုယ္တုိ႔နီးေအာင္ ၾကဳိးစားၾကမယ္ကြာ”လုိ႔ေျပာေတာ႔
ေခါင္းကေလးေမာ႔လာျပီး
“ကုိကုိး ကိုျပန္ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာတယ္ ဒါေပမယ္႔ ကိုကုိး ကုိလက္ထပ္ပါမယ္လုိ႔ ခ်က္ျခငး္ကတိမေပးနုိင္တာကို
ေတြးျပီး ကိုကိုးကုိ အားနာတယ္။
နက္ျဖန္ဒီအခ်ိန္ဆုိ ကိုကိုးနဲ႔ေငါခြဲရေတာ႔မွာေတြးမိေတာ႔ အလုိလုိငုိခ်င္တယ္ ကိုကုိးရာ”
ခဏေလးေနေတာ႔မွ
“ကိုကုိး…….ေငါျပန္ေတာ႔မယ္ေနာ္ ညေနက်ရင္ထမင္းစားဘုိ႔လာေခၚမယ္ေနာ္”လုိ႔ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲသူလဲ ေရႊလီဘက္ျပန္ က်ေနာ္လဲ လမး္တစ္ဖက္ကူးျပီးေရခ်ဳိးဘုိ႔ ဟုိတယ္ကိုျပန္ခဲ႔ပါတယ္။
၊??????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
က်ေနာ္လဲခဏနား ရုံးကိုဖုန္းဆက္ ျပီးေရခ်ဳိး။
အ၀တ္အစားလဲေနတုန္းမွာ ဖုနး္သံၾကားလုိ႔ေကာက္ကုိင္ေတာ႔” ျငိမ္းမ”
“ငရဲ ခမ္းေတာ႔ ငိုေနတယ္ နင္တုိ႔စကားမ်ားလာၾကတာလား”
“မမ်ားပါဘူးျငိမး္မရာ သူ၀မ္းနည္းလုိ႔ေနမွာပါ။
ငါသူ႔ကိုလက္ထပ္ခြင္႔ေတာငး္တယ္ဟာ။
သူ႔အေမက လူမ်ဳးိမတူလုိ႔မယူေစခ်င္ဘူးဆုိလုိ႔သူ၀မ္းနည္းေနတာပါ၊
စိတ္ေျပေအာင္ေခ်ာ႔ေပးပါဟာ” လုိ႔ေျပေတာ႔
“ေအးပါဟဲ႔”ဆုိတဲ႔စကားကိုေျပာရင္းဖုနး္ခ်။
နားထဲမွာျငိမး္မရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံကုိ ၾကားမိသလုိလုိ။
က်ေနာ္လဲအ၀တ္အစားလဲျပီးေတာ႔ ရုံးဘက္ကုိလမ္းေလ်ာက္လုိ႔လာခဲ႔ပါတယ္။
ရုံးေရာက္ေတာ႔ လူစုံရွိတာနဲ႔အားလုံးကိုေခၚျပီး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိထြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
“ထက္ေအာင္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္”ေရာက္ေတာ႔ အားလုံးစကားေတြေျပာၾကျပဳၾကနဲ႔စိတ္ခ်မ္းသာစရာ။
နက္ျဖန္မနက္က်ေနာ္ျပန္မွာဆုိေတာ႔ ႏုတ္ဆက္ပြဲလုပ္မယ္ေျပာၾကပါတယ္။
က်ေနာ္က ညပုိငး္ကုိ ေဘေဘးတုိ႔နဲ႔ခ်ိန္းထားေတာ႔ ျငငး္ရမွာအခက္.။
ေနာက္ေတာ႔မမႏွင္းဆီလွမ္းဖုန္းဆက္ေတာ႔ မမႏွင္းက သူစီစဥ္မယ္ဆုိေျပာပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရုံးအဖြဲနဲ႔မမႏွင္းတုိ႔ေဘေဘးတုိ႔အဖြဲ႔အတူထမငး္စားၾကမယ္။
က်ယ္ေဂါင္ထဲက ငါးခ်ဥ္စပ္ဆုိင္မွာဘဲစားမယ္ဆုိ အစီအစဥ္ဆြဲလုိက္ၾကပါတယ္။
ညေနက်ေနာ္တည္းတဲ႔ဟုိတယ္မွာဆုံမယ္ဆုိျပီးခ်ိန္းလုိက္ၾကပါတယ္။.
အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ေအးေအးေဆးေဆးထုိင္စကားေတြေျပာလုိ႔၀ေတာ႔ မွ က်ေနာ္ကဟုိတယ္ကိုျပန္ခဲ႔ပါတယ္။
ဟုိတယ္ေရာက္ေတာ႔ေမွးကနဲခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။
အခန္းတံခါးေခါက္သံၾကားေတာ႔ က်ေနာ္ႏုိးအသြား တံခါးလဲဖြင္႔လုိက္ေရာ။
မမႏွငး္ရယ္ ျငိမး္မရယ္ ေဘေဘးရယ္ ကိုေတြ႔လုိက္ေတာ႔အံ႔ၾသသြားပါတယ္။
သူတုိ႔အခန္းထဲ၀င္လာဘုိ႔ေခၚျပီးကုတင္ေပၚဘဲထုိင္းခုိင္းရပါတယ္။
မမႏွင္းက “နင္႔အတြက္လက္ေဆာင္၀ယ္လာတယ္”ဆုိတာနဲ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔စပို႔ရွပ္အစင္းေလးနွစ္ထည္။
က်ေနာ္သိပ္ၾကဳိက္တဲ႔ ခဲေရာင္တစ္ထည္အျပာႏုတစ္ထည္။
“ေရြးတတ္လွခ်ည္လား………………”လုိ႔ေျပာေတာ႔
“နင္႔အၾကဳိက္သိတဲ႔လူကေရြးေပးတာေလ”လုိ႔ေျပာရငး္
ျငိမး္မက ေဘေဘးကို ေမးေငါ႔ျပပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲက်ေနာ္အ၀တ္အစားအျမန္လဲ ရုံးကလူေတြကိုဖုန္းဆက္လုိ႔ ထမင္းဆုိင္လုိက္ခဲ႔ဘုိ႔မွာ။
မမႏွုင္းတုိ႔ကားကို ဟိုတယ္ေရွ႔မွာ ရပ္။
က်ေနာ္တုိ႔ေလးေယာက္ကေတာ႔လမ္းေလ်ာက္လုိ႔လာခဲ႔ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ဟုိတယ္နဲ႔ က်ယ္ေဂါင္က ညေစ်းတန္းေလးကသိပ္မေ၀းပါဘူး။
မႏၱေလးအေခၚသုံးျပေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ဘဲေလ်ာက္ရပါတယ္။
မမႏွုင္းနဲ႔ျငိမး္မက ေရွ႔ကသြား။
က်ေနာ္နဲ႔ေဘေဘးကလက္ကေလးအတူတြဲျပီးစကားေျပာရငး္လမ္းေလ်ာက္။
ေလာကၾကီးကသာသာယာယာ။
“ညက်ရင္ေငါ မာမားဆီဖုန္းဆက္မယ္သိလား။
မာမားကို ေငါတုိ႔နွစ္ေယာက္လက္ထပ္မွျဖစ္မယ္ မခြဲနုိင္ေတာ႔ပါဘူးလုိ႔ေျပာမယ္ေနာ္”
လုိ႔သူဘာသာသူေျပာ သူ႔ဘာသာသူသေဘာက်ျပီးရီေနပါတယ္။
ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳိးေလးမွာေတာ႔ေလာကၾကီးကေနရခ်င္စရာ သာသာယာယာ။
ဒါနဲ႔ဘဲငါးခ်ဥ္စပ္ဆုိင္ေရာက္လာပါတယ္။
ဆုိင္ေလးကေတာ႔လမး္ေဘးမွာဖြင္႔ထားတာပါ။
ငါးခူရယ္ခ်ဥ္ေစာ္ကားသီးရယ္ေရာျပီးက်ဳိေတာ႔ခ်ဥ္ျဖဳံးျဖဳံး။
အဲဒီထဲကို ငရုတ္သီးထည္႔ခ်က္ေတာ႔ မစပ္ဘဲေနပါ႔မလားေနာ္။
ျပီးမွဆူပြက္ေနတဲ႔အရည္ထဲကို ဟင္းသီးဟငး္ရြက္ေတြထဲ႔လုိ႔ထမင္းနဲ႔စားၾကတာပါ။
(သနားစရာေကာင္းတာက ငါးအရွင္လတ္လတ္ကို စားခါနီးမွသတ္ျပီးခ်က္ပါသတဲ႔။)
မမႏွင္းတုိ႔အဖြဲ႔နဲ႔က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔ က အခုမွသိၾကတာပါ။
ေဘေဘးကက်ေနာ္ငါးအရုိးစူးမွာစုိးေတာ႔ အသားေလးႏြင္ေပး။
ပူမွာစုိးေတာ႔ ဟင္းရည္ကို အေအးခံေပးဆုိေတာ႔က်ေနာ္အဖြဲ႔ေတြက
က်ေနာ္ေကာင္းစားေနတာကုိအားက်ေနသလုိပါဘဲ။
စကားေတြေျပာရင္း စားၾကေသာက္ၾက ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။
ေနာက္ေတာ႔ရုံးအဖြဲေတြကလဲက်ေနာ္တုိ႔ကုိနုတ္ဆက္
“မနက္ေျခာက္ခြဲေလာက္လာေခၚမယ္”လုိ႔မွာျပီးျပန္သြားၾကပါတယ.္။
က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔မမႏွင္းတုိ႔ကေတာ႔ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်င္တာနဲ႔ေနခဲ။
လမး္ေလ်ာက္ရငး္ ညေစ်းတနး္ကို ဟုိေငးဒီေငးနဲ႔ “ေကာင္းကင္ျပာ”လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကိုေရာက္သြားၾကပါတယ္။
လက္ဖက္ရက္ေသာက္ရငး္ မမႏွင္းက က်ေနာ္တုိ႔အေျခအေနကိုေမးပါတယ္။
သူ႔ေမေမ ကို ခြင္႔ေတာင္းရမွာ သိပ္သေဘာတူပုံမရဘူးဆုိတာကိုလဲေျပာျပရတာေပါ႔။
မမႏွင္းနဲ႔ ျငိမး္မ မနက္အျပန္လုိက္မပုိ႔ေတာ႔ဘူး မနက္အေစာၾကီး နမ္းခမ္းဘက္သြားမယ္ေျပာပါတယ္။
ေဘေဘးကေတာ႔ ေနခဲ႔မယ္ဆုိပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲ႕ ညကုိးနာရီေလာက္ေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ျပန္လာၾကပါတယ္။
ခြဲရေတာ႔မယ္ဆုိတဲ႔အသိေၾကာင္႔ ၀မး္နည္းပါတယ္။
အဲေတာ႔လဲသိပ္စကားမေျပာျဖစ္။
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ဘဲလမး္ေလ်ာက္လုိ႔ျပန္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။
ျပန္ခါနီးမွာေတာ႔
“ကိုကုိး ေရ ေငါမာမားကုိမရ ရေအာင္ေျပာမယ္ကြာ၊
ညမာမားနဲ႔စကားေျပာျပီးရင္ကုိကုိးဆီဖုန္းဆက္လုိ္က္မယ္ေနာ္”လုိ႔အားတက္သေရာေျပာပါတယ္။
ကားေပၚေရာက္မွ ေဘေဘးက
“မနက္ဘယ္နွစ္နာရီလာ ေငါလာခဲ႔မွာေနာ္ ကိုကုိး”လုိ႔ေျပာေတာ႔
“7နာရီ”လုိ႔ေျပာရငး္လက္ျပလုိ႔နုတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔မမႏွင္းတုိ႔လဲနုတ္ဆက္ျပီးျပန္သြားၾကပါတယ္။
က်ေနာ္လဲ အခန္းျပန္ျပီး ပစၥည္းပစၥယေတြကို သိမ္းရဆည္းရပါေတာ႔တယ္။
အားလုံးလဲထည္႔ျပီးေတာ႔ ညီးစီစီျဖစ္တာနဲ႔ေရခ်ဳိးျပီးလုိ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ည11နာရီ။
ေဘေဘးဆီက ဖုနး္လဲမလာဘူးဆုိျပီးၾကည္႔လုိ္္က္ေတာ႔ က်ေနာ္ကိုင္ထားတဲ႔တရုပ္ဖုန္းဘက္ထရီကအားကုန္ေနပါတယ္။
ခက္တာက အားသြငး္တဲ႔ၾကဳိးကုိ က်ေနာ္ယူမထားပါဘူး၊
ခါတုိင္းဆုိရုံးမွာဘဲအားသြငး္တာပါ။
ဒီေန႔ကေတာ႔အားမသြငး္ျဖစ္။
ေကာင္တာဆင္းျပီးအားသြငး္ၾကဳိးရွိလားလုိ႔ေမးေတာ႔ ဆုိ္က္တူတာမရွိ။
စိတ္ထဲမွာအေတာ္ေလးကို အာရုံေနာက္သြားပါတယ္၊
ေဘေဘး ဖုန္းကို က်ေနာ္ေမ်ာ္လင္႔လုိ႔မရေတာ႔။
သူ႔အေမေပးမယ္႔အေျဖကုိ က်ေနာ္မသိနုိင္ေတာ႔။
ဒါနဲ႔ဘဲ ဘာမွမတတ္နုိ္္င္ေတာ႔ စိတ္ေလ်ာ႔လုိ႔ အိပ္လုိက္ေပမယ္႔
ေပ်ာ္တစ္၀က္နုိးတစ္၀က္။
ညေနာ္ အိပ္ယာျပန္နုိးေတာ႔မနက္ေလးနာရီခြဲ။
ျပန္အိပ္လဲေပ်ာ္မွာမဟုတ္ေတာ႔ အျပင္ဘက္ကုိေငးၾကည္႔ေနမိပါတယ္။
ဒီေန႔မွ မုိးေလးက တဖြဲဖြဲသဲတယ္လဲမဟုတ္။
အဲဒါနဲ႔သူငယ္ခ်င္းမိပန္ေပးလုိက္တဲ႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ေဗဒါလမ္းကဗ်ာစာအုပ္ေလး
ကုိထုတ္ဖတ္ေနမိပါတယ္။
စာသာဖတ္ေနမိတာ စိတ္ေတြက ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ေတြးေနရငး္ မေန႔ညက ေဘေဘးကို နာရီေျပာလုိက္တာ
တရုပ္လားျမန္မာနာရီလားခြဲမေျပာမိလုိ္္က္တာသတိရပါတယ္။
တရုပ္နာရီေျခာက္နာရီခဲြ တံခါးေခါက္သံၾကားေတာ႔ ေဘေဘးလားလုိ႔၀မး္သာသြားပါတယ္။
တံခါးဖြင္႔လုိက္ေတာ႔ရုံးကအဖြဲေတြ။
လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရေအာင္လာေခၚတာပါတဲ႔။
မထူးဘူးဆုိျပီး ပစၥညး္ေတြသိမ္းအခန္းအပ္ျပီးသူတုိ႔ကားနဲ႔လုိက္ခဲ႔ပါတယ္။
အဖြဲေတြက က်ေနာ္ဒီတစ္ခါမထုိင္ဘူးေသးတဲ႔ အေရွဘက္အစြန္ဆုံးက” ျဖဳိးေမာက္သာ”
သြားမယ္ဆုိျပီးသြားၾကပါတယ္။
ျမန္မာလုိ7နာရီမွ ကားက နန္းေတာ္ဂိတ္ေပါက္မွာလာၾကဳိမွာဆုိေတာ႔ ေအးေအးေဆးေဆးလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိ္င္ရငး္
စကားေတြေျပာေနျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔ကိုအလုပ္ကိစၥေတြမွာရင္း နဲ႔ ေဘေဘးနဲ႔ခ်ိန္းထားတာကို စိတ္ထဲမွာသတိရေနပါတယ္။
က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ အဆင္မေျပလုိ႔ မဆက္သြယ္တာလုိ႔ဘဲထင္မိေတာ႔ တစ္ခုခုေပ်ာက္ဆုံးေနသလုိ။
ရင္ထဲမွာ ေတာ႔ ဟာတာတာ ဘာလုိမွနး္မသိ။
ဒါနဲ႔7နာရီထုိးခါနီးဆယ္မိနစ္ေလာက္မွ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကထလာၾကပါတယ္။
က်ေနာ္ဂိတ္ေပါက္ကုိ လက္မွတ္ေတြျပ အထုပ္အပုိးေတြနဲ႔ထြက္မယ္ဆုိမွ
ေဘေဘးမလာေသးတာကို ထပ္သတိရမိပါတယ္။
အနီးအနားပါတ္၀န္းက်င္မွာရွိမလားလုိ႔ မ်က္ေစ႔ကစားၾကည္႔ျပန္ေတာ႔လည္းအရိပ္အေယာင္မေတြ႔ရ။
အလုပ္ထဲကခဏေပးထားတဲ႔ဘက္ထရီကုန္ေနတဲ႔တရုပ္ဖုန္းကိုသူတုိ႔ျပန္ေပး။
သူတုိ႔ဖုန္းကိုခဏငွားျပီး ေဘေဘးဆီဆက္ေတာ႔။
နိေဟာင္………………ဆုိတဲအသံကုိ ဘဲထပ္ခါတစ္လဲလဲ ၾကားေနရ။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္တည္းခဲ႔တဲ႔ဟုိတယ္ကို လွမး္ျပီး က်ေနာ္ဧည္႔သည္လာေသးလားေမးေတာ႔
က်ေနာ္ထြက္ျပီးမၾကာခင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လာရွာတယ္ဆုိတာသိရ။
ေဘေဘးဖုန္းကိုထပ္ဆက္ေတာ႔လဲ
နိေဟာင္……..ဘဲၾကားေနရေတာ႔ အေတာ္ေလးကို ေနမထိထုိ္င္မသာ။
သြားလဲသြားရခါနီးေနျပီ။
ခဏေနေတာ႔ က်ေနာ္ျမန္မာဖုန္းထဲကုိဖုန္း၀င္လာ။
ေဘေဘးလားလုိ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ေမ်ာ္ေနတဲ႔ဖုနး္မဟုတ္။
ကားဆရာက ေရာက္ျပီထြက္ေတာ႔မယ္ဆုိတာကိုလွမ္းအေၾကာငး္ၾကား။
က်ေနာ္လဲစိတ္ဓါတ္က်က်နဲ႔အျပင္ထြက္ခဲ႔ရပါတယ္။
ေဘေဘးနဲ႔က်ေနာ္လြဲတာကေတာ႔ေသခ်ာသြားျပီ။
က်ေနာ္လဲကားထဲကိုပစၥည္းေတြထဲလုိ႔ကားေပၚကို စိတ္မပါလက္မပါတက္တဲ႔အခ်ိန္။
ဖုနး္သံကျမည္လာျပန္ပါတယ္။
ဖုနး္ဖြင္႔လုိက္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ရုံးကလူ ။
ခမ္းတဲ႔ဖုန္းလာေနတယ္ခဏေစာင္႔ဆုိျပီးက်ေနာ္ဆီကုိဖုနး္လာေပးမယ္႔ပုံစံလုပ္ျပပါတယ္။
ေနာက္ သူက ဂိတ္အျပင္ကုိ အေျပးအလြားထြက္လာျပီး ဖုန္းေပး။
က်ေနာ္လဲကားဆရာကို ခဏေလးေစာင္႔ဘု႔ိေျပာရင္းဖုနး္ကိုအေမာတေကာနားေထာင္ေတာ႔
ခ်စ္ရတဲ႔ေဘေဘးရဲ႕ေမာေနတဲ႔အသံ။
“ကိုကိုးဘယ္ေရာက္ေနလဲ ………….ေငါကိုကိုးကုိလုိက္ရွာေနတာၾကာလွျပီ၊
ကိုးကို မျပန္နဲ႔ေတာ႔ မာမားကုိ ကိုးကုိးနဲ႔ ေတြ႔မယ္တဲ႔
ုဂိတ္ေပါက္ကေစာင္႔ေနေငါ အခုလာေနျပီ”လုိ႔ဆုိတဲ႔အသံၾကားရေတာ႔၀မး္သာ။
ကားသမားကုိ က်ေနာ္မလုိက္ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္းေျပာရင္းပစၥည္းေတြျပန္ခ်။
အဲဒီအခ်ိန္မုိးေတြက တဖြဲဖြဲထပ္က်။
ထီးကမန္းကတန္းဖြင္႔ေဆာင္းေနတုန္း ဖုနး္ထပ္၀င္လာေတာ႔ က်ေနာ္႔ကို ဖုနး္လာေပး။
“ေငါ ဂိတ္ေပါက္ေရာက္ေနျပီ…………………..”ဆုိတာေလးၾကားလုိ႔ လွမ္းအၾကည္႔
ဟုိးခပ္ေ၀းေ၀းမွာအငွားကားေပၚကေနကမန္းကတန္းဆင္းျပီး ဂိတ္ေပါက္ဖက္ကုိအေျပးအလႊား
လာေနတဲ႔ အနီေရာင္မုိးကာေလးနဲ႔က်ေနာ္ခ်စ္ရတဲ႔ေဘးေဘးကိုလွမး္ျမင္ရပါတယ္။
က်ေနာ္မွာအေတာ္ေလး၀မး္သာသြားပါတယ္။
ျမင္ကြငး္ေတြေ၀၀ါးသြားလုိ႔ မုိးထပ္ရြာေနတယ္ထင္မိတာ
“ကုိရဲ မုိးတိတ္ျပီေလ ထီးပိတ္လုိက္ေတာ႔”ဆုိတဲ႔အသံၾကားလုိက္ရပါတယ္။
ခဏေနေတာ႔ ေဘေဘးထြက္လာပါတယ္။
“ေမာလုိက္တာကုိကုိးရာ။
ညက ဖုနး္ဆက္တာလုံး၀မရ။
ဗမာဖုနး္ေခၚေတာ႔လဲ လူၾကီးမင္းနဲ႔ေတြ႔
မနက္7နာရီဆုိလုိ႔ အေျပးအလြားထလာေတာ႔ ဘက္ထရီဆုိင္ကယ္ကအားမရွိ။
ဒါနဲ႔ဘဲအငွားကားနဲ႔ထြက္လာလုိ႔ ကိုကုိး ဟုိတယ္ေရာက္ေတာ႔ ကိုကုိးတုိ႔ကသြားျပီတဲ႔။
အဲဒါနဲ႔ဂိတ္ေပါက္၀ထြက္ၾကည္႔ေတာ႔ ကားတစ္စီးမွမေတြ႔။
ဒါနဲ႔ဂိတ္လွမ္းေမးၾကည္႔ေတာ႔ ခ်ိန္းထားတာ ွဗမာ7နာရီတဲ႔။
ဖုနး္ဆက္ေတာ႔လဲမရဆုိတာနဲ႔လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြေလ်ာက္ရွာတာ မေတြ႔။
ကိုကိုးတုိ ရုံးလုိက္သြားေတာ႔ ရုံးခနး္က ေသာ႔ခတ္ထား။
ဒါနဲ႔အျမန္ျပန္ဆင္း။
ေနာက္ကိုကိုးတုိ႔အလုပ္က ကိုယ္သိတဲ႔ဖုနး္နံပါတ္ေတြကို တစ္လုံးျပီးတစ္လုံးႏွိပ္ၾကည္႔ေတာ႔မွ ဖုုန္း၀င္သြားတာ။
ေမာလုိက္တာကိုကိုးရာ”
ေမာတယ္ လုိ႔ေျပာေနတဲ႔မ်က္ႏွာေလးက အျပဳံးေတြနဲ႔၀င္းပ။
အဲဒါနဲ႔ရုံးကလူေတြကို မျပန္ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္းေျပာ။
ျပီးေတာ႔မွာ ကားတစ္စီးငွားလုိ႔ေဘေဘးတုိ႔ရဲ႕မူဆယ္ကအိမ္ကုိ သြားဘုိ႔ျပင္ရပါတယ္။
ကားေပၚေရာက္မွ
“ကုိကုိးေရ ညက မာမားနဲ႔ေျပာတာ ငိုလုိက္ေျပာလုိက္လုပ္ရတာ ည12နာရီေလာက္မွ
ညည္းေကာင္ေလးငါေတြ႔မယ္ မနက္ေခၚခဲ႔လုိ႔ အေျဖရတာ။
၀မး္သာအားရနဲ႔ ကိုကိုးဆီဖုနး္ဆက္ေတာ႔ ဖုနး္က ပိတ္ထားတယ္ဘဲေျဖ
ညကအိပ္လုိ႔ေတာင္မေပ်ာ္ဘူး ကိုကိုး ကုိမီွေအာင္လုိက္လာေတာ႔ လဲမေတြ႔
ငုိေတာင္ငုိမိတယ္လမ္းမွာ ။
မသိတဲ႔သူေတြက ေငါကုိ အရူးမေလးမွတ္ေနမွာ”လုိ႔တတြတ္တြတ္ေျပေနပါတယ္၊
“စိတ္မပူနဲ႔သိလား………မာမားတစ္ခါေျပာဘူးတယ္။
အိမ္ေခၚခဲ႔လုိ႔ေျပာတဲ႔လူဆုိရင္ ငါသေဘာတူလုိ႔တဲ႔”
ေဘေဘးရဲ႕အေပ်ာ္ေတြစြန္းေနတဲ႔စကားသံၾကားရတာ သာယာလွပါတယ္။
အျပင္မွာမုိးေတြက ၀ုန္းဒုိင္းက်ဲေနေအာင္ရြာခ်လုိက္တာ လမး္ကုိမျမင္ရေတာ႔ပါဘူး။
ေဘေဘးက ေရစုိေနတဲ႔ မုိးကာကို ခြ်တ္ျပီး ေအးလုိ႔ထင္ပါရဲ႕က်ေနာ္ဘက္တုိးလာေတာ႔သူ႔ပုခုံးကုိ
အလုိက္သင္႔ေလးဖက္ထားလုိက္ပါတယ္။
အျပင္မွာမုိးေတြရြာေနေတာ႔ေအးစိမ္႔လုိ႔ေနပါတယ္။
အေပ်ာ္ေတြၾကည္ႏူးမူ႔ေတြ႔ဖုံးလႊမ္းေနတဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ေဘေဘးတုိ႔ကေတာ႔
ေႏြးေထြးလုိ႔ေနပါတယ္။
ဒီလုိေတာ႔လဲ ေလာကၾကီးက တယ္သာယာပါလားေနာ္………………………
ျပီးပါျပီ
ကုိေပါက္လက္ေဆာင္အေဆြးပါးပါးေလး
(9-7-2012)
ေစာင္႔ေမွ်ာ္ဖတ္သူအားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ဖတ္ခါနီးရင္ တစ္သွ်ဴးေဆာင္ခဲ႔ပါရန္.
Was this answer helpful?
LikeDislikeေလးေပါက္……..
အေဆြးက ေဆြးလိုက္တာေနာ္
တစ္ရႈးနဲကတင္မႏိုင္ေတာ့ဘူး……….
မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါနဲ႕မွ ရမယ္ထင္တယ္
ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးရႈး…..ဗက္
အဲ ဘဲဥ ေခ်ာတီးေနာ္
ႏွပ္ေခ်းေတြ ဘဲဥကို ကပ္ကုန္ပီ
ဟိဟိ
Was this answer helpful?
LikeDislikeေနာက္ဆံုပုိင္းေတာင္ေရာက္သြားပီ အေရွ႕မွာက်န္တဲ့အပိုင္းကုိ သြားျပန္ဖတ္လုိက္ဦးမယ္ အရမ္းစိတ္၀င္စား တယ္ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ……… ေနာက္မွ ဇာတ္သိမ္းကိုျပန္လာဖတ္မယ္ ………
Was this answer helpful?
LikeDislikeေလးေပါက္ေပးတဲ့ ဟင့္ ေလးကုိရလုိက္ပါတယ္ တရုတ္ျပည္ကုိသြားထားတဲ့ ခရီးစဥ္ေလးေတြကို ဇာတ္လမ္းလုပ္ေရးခဲ့ပံုပါ …….. မန္းေလးက ရပ္ကြက္ေတြကိုလည္းေျပာထားပံုရတယ္ …… ဇာတ္လမ္းေလးဖတ္ပီး ခံစားခ်က္ႏွစ္ခု ရလုိက္ပါတယ္ ……. တစ္ခုက ေယာက်္ားေလးေတြက မိန္းကေလးေတြကိုမယူခင္မွာေတာ့ သူ႔မရဲ႕အမူယာေလးေတြကခ်စ္စရာ ငိုေနတာေလးကသနား စရာ ေမာေနတာေလးက ဘယ္လုိဘာညာ သူ႔ရဲ႕အနမ္းေလးေတြက ႏူးည့ံတယ္ …. ယူပီးရင္မိန္းမက ဘယ္ေလာက္လွေအာင္ေနေနေျပာေျပာ အဲဒါေတြကိုႏူးညံ့တယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လုိ႔မခံစားမိေတာ့ဘူး …… ေလးေပါက္ဇာတ္လမ္း ကိုဖတ္ရတာ ေဘေဘး ေနရာမွာ ကုိယ္ကုိတိုင္သရုပ္ေဆာင္ေနရသလုိခံစားမိတယ္ ……. ကုိကုိးအတြက္သံုးတဲ့စာသားေလးက ေတာ္ပါပီ ……… အတိတ္ကုိ ဂိတ္မွာ ပလိပ္နဲ႔ပဲထား လုိက္ေတာ့မယ္ ……..
Was this answer helpful?
LikeDislikeမယ္ခုိင္ရယ္ အခ်စ္ကိုနူးနူးညံ႔ညံ႔ေလးခံစားစမး္ပါေအရယ္။
Was this answer helpful?
LikeDislikeေတာ္ေသးတာေပါ့။ အေပ်ာ္ဇာတ္သိမ္းေလး ျဖစ္သြားလို႕။
ဒါနဲ႕ နာမည္က ေဘေဘးတဲ့ ။ နိမိတ္မေကာင္းဘူး။ ရန္ျဖစ္ရင္ ခဏခဏ အေဘခံရေတာ့မွာပဲ
Was this answer helpful?
LikeDislikeKo ko ေပ်ာ္စရာဇာတ္သိမ္းေလးပါေနာ္ ႔ ႔ ႔ ႔ ႔
မျပီးခင္ေလးရင္တမမနဲ႕ ႔ ႔ ႔ဖတ္ေနရတာ ႔ ႔ ႔
ဂိတ္ေပါက္နားက ႕ ႔ ႕ ေဘေဘး ကိုကိုး ဆီကိုအလာေလးမွာ
ကားအက္ဆီးဒန္႔ကလည္းေၾကာက္ရေသးတယ္ ႔ ႔ ႔
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း ႕ ႔ ႔ ႔ျပီးပါျပီတဲ႕ ႕ ႕ ႕ ႕
Was this answer helpful?
LikeDislikeေအာင္မေလး ေလးေပါက္ရယ္ ဖုန္းဘကၳရီကုန္လို႔လြဲျပီထင္တာ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
Was this answer helpful?
LikeDislikeက်ေနာ္က အလြမး္ေတြမ်ားလုိ႔ဒီတစ္ခါေတာ႔
…………………………………………..
Was this answer helpful?
LikeDislikeကိုေပါက္က ဇာတ္ကိုႏိုင္ေအာင္ ထိန္းႏိုင္တယ္။
စာဖတ္ရင္းနဲ႔ ငိုရမလို ရီရမလို အသည္းတထိတ္ထိတ္ ရင္တဖိုဖို ျဖစ္ေအာင္ ေရးႏိုင္တယ္။
ေအာ္……… ပရိုေပကိုးးးးးးးးးးးးး
Was this answer helpful?
LikeDislikeကိုေပါက္..
ခံစားမႈနဲ ့အတူတူစီး၀င္လို ့..
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏွဴးမိလိုက္ရပါတယ္။။။
Was this answer helpful?
LikeDislikeဖတ္လို႕ေကာင္းပါ့။
အခ်ိန္ ကို မေသခ်ာရင္ ၂ခ်ိန္ လုံး မွာ ေစာင့္ရမွာပါ ကေပါက္ၾကီး။
ေဘေဘး ၾကည့္ရတာ သေဘာေကာင္း လို႕။
က်ဳပ္ သာဆို ဗ်င္း ပစ္လိုက္မယ္။
ရွင္ ကံေကာင္း တယ္မွတ္။
Was this answer helpful?
LikeDislikeကိုလတ္ ေဘေဘးသေဘာေကာင္းလို႔ဇာတ္လမ္းကဒီေလာက္ထိပါလာတာမွတ္။
သေဘာမေကာငး္လုိ႔ေတာ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ေျပာငး္တာၾကာေပါ႔……………..
ညွင္း…………..ညွင္း…………..ညွင္း ……….ဘာေျပာခ်င္ေသးသတုံးကြဲ႔
Was this answer helpful?
LikeDislikeကိုေပါက္ေရ…
ေကာင္မေလးနာမည္ကဘာတဲ႔ ?
Come on? ဟုတ္လား…
Was this answer helpful?
LikeDislikeဟုတ္ပါဘူးမာမီရယ္။
ဒီနာမယ္ေလးက က်နာ္တုိ႔ရြာသူတစ္ေယာက္ရဲ႔နာမယ္။
ရွမး္နာမယ္ေလးပါမာမီရယ္။
ခမ္းမ္ဟြမ္= မေရႊစု ပါတဲ႔။
ဒီလုိမေနာက္နဲ႔…………………………………………….
Was this answer helpful?
LikeDislikeေလးေပါက္ေရ ဧဒင္မွာေတြ႔လိုက္တယ္ ခမ္းဟြမ္ကို … ေရးသားသူကိုေပါက္တဲ့
ေလးေပါက္တင္တာလားဟင္ ..
Was this answer helpful?
LikeDislikeအမေလး ေတာ္ပါေသးရဲ. ေတြ.သြားလို.ေနာ္……သူတို. ေဘေဘး အေမနဲ.ေတြ.ရင္ အဆင္ေၿပပါေစဗ်ာ…
ရင္ထဲမွာ ေမာၿပီး အေပ်ာ္ေတြနဲ. က်န္ခဲ့တယ္ဗ်ာ……..
ဒီစာလဲဖတ္ၿပီးေရာ အယ္ပိုင္း အေသးတစ္ဘူး ကုန္သြားတာပါပဲ………..
သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြအတြက္ အခြင့္အေရးဆိုတာ လက္လြတ္မခံသင့္ဘူးေပါ့ေနာ္. ေလးေပါက္…
Was this answer helpful?
LikeDislikeခမ္းဟြမ္
ပန္းႏြံမွာ
အနမ္းကြ်ံဖို ့
လွမ္းဖြန္ကာ
အနားေလး
တိုးခဲ့ပါရေစလား
Was this answer helpful?
LikeDislikeဟင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
အခုမွပဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ႔တယ္
ေပါင္းမွေပါင္းရပါ႔မလားလို႔
ေလးေပါက္ေရ အရမ္းဖတ္လို႔ေကာငး္တာပဲ
Was this answer helpful?
LikeDislikeဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္။ ေပ်ာ္စရာေလးျဖစ္သြားလို႔ေပါ့။ ဒါနဲ႔ ေလးေပါက္ေရ……… ေဘေဘးအေမဆီေရာက္မွ သေဘာမတူတာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးေနာ္။ “စိတ္မပူနဲ႔သိလား………မာမားတစ္ခါေျပာဘူးတယ္။
အိမ္ေခၚခဲ႔လုိ႔ေျပာတဲ႔လူဆုိရင္ ငါသေဘာတူလုိ႔တဲ႔” အဲလိုေျပာေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ရင္ သေဘာမတူတတ္ဘူးေလ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဘက္ထရီကုန္သြားေပမယ့္ မလြဲခိုင္းတဲ့အတြက္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္။
Was this answer helpful?
LikeDislike(၁) မန္းေလးေဂဇက္
(၂) ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမ်ားေန႔
(၃) ေဖာ္အဲဗား
(၄) ဖူးစာရွင္ေလး
(၅) ေရႊျမဳိ႔ေတာ္
(၆) ဧဒင္ဥယ်ာဥ္
(၇) စကၤာပူေရာက္ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမ်ား
(ဂ)ေဖစ္ဘုတ္
ဆုိတဲ႔ေနရာေတြမွာ တစ္ျပဳိင္တညး္တင္ပါတယ္.
Was this answer helpful?
LikeDislikeဒီလိုေတာ့လဲ ေလာကၾကီးက တယ္သာယာပါလားေနာ္….တဲ့
အဲ့စာသားေလးကို အေတာ္ၾကိဳက္တယ္..
အေရးအသား ေကာင္းတယ္ေနာ္ ကိုေပါက္..။
ေက်းဇူး..ပါ
ရသေလးေတြ မဖတ္ျဖစ္တာၾကာပီဗ်..
Was this answer helpful?
LikeDislike