14 comments

  • kotun winlatt

    July 10, 2012 at 11:47 pm

    ကျနော်တောသား ကွန်နက်ရှင် အစုပ်ပလုတ်လေး စိတ်ကောင်းဝင်နေချိန်မှာ
    ခရီးစဉ် (၁၀)နှင့် (၁၁)ကို တင်လိုက်ပါပြီ…နောက်ထပ် ခရီးစဉ် ၃ ခုတင်စရာ
    ကျန်နေပါသေးတယ်….အမျိုးမျိုးသော အခက်အခဲများကြောင့် နောက်ကျမှတင်ဖြစ်တာကို
    နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါခင်ဗျာ…
    အားလုံးကို လေးစားခင်မင်လျှက်…
    T.W.L

  • padonmar

    July 11, 2012 at 12:30 am

    သာဓုခေါ်ပါတယ်။လိုအပ်တဲ့နေရာများကို ဆက်လက် လှူနိုင်ကြပါစေ။

    • kotun winlatt

      July 11, 2012 at 12:41 am

      ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျာ..ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါရစေ…..

  • အရီးခင်လတ်

    July 11, 2012 at 3:19 am

    ကိုထွန်းဝင်းလတ် ရှင့်

    စေတနာရှင်လူငယ်လေးများ ရဲ့ စေတနာ ကို သာဓုခေါ်ပါတယ်။

    အမှန်တော့ ဒီကလေး တွေ ရဲ့ ပညာရေး အတွက် နိုင်ငံက တာဝန် အသေအချာယူရမှာပါ။
    အများက ထောက်ပံ့ မှ စာသင်ခွင့် ရ ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

    ဒီလို ကလေး တွေ အကြောင်း တွေ ကို ပြောရမယ် ဆိုရင် ရင်ထဲ မှာ အနာ ရှိနေတာပါ။
    နိုင်ငံ ရဲ့ မြို့ပြနေရာ တွေ ကလွဲ လို့ ကျန်နေရာတွေ မှာ စာသင်ချင်ရက် နဲ့ စာမသင်ရတဲ့ ကလေးတွေ အများကြီးပါဘဲ။
    ကျွန်မ ကိုယ်တွေ့ပါ။
    ဒီကလေးတွေ ကို စာသင်ပေးရတဲ့ ပိုက်ဆံ တွေ နဲ့ အာဏာရှင်တွေ မှာ သုံးမကုန် ဖြစ်နေတာ။ 👿

    • kotun winlatt

      July 11, 2012 at 6:43 am

      သေချာတာပေါ့..အရီးခင်လတ်ရယ်…
      ပြောရဦးမယ်ဗျ..ကျနော်တို့ဘက်မှာ စာသင်ကျောင်းတစ်ကျောင်းရဘို့
      ရွာသူရွာသားတွေရဲ့ လုပ်အားနဲ့ ကျောင်းဆောင်လေးကို အရင်ပီးအောင်ဆောက်ထားရတယ်..
      ကျောင်းလေးဆောက်ပီး ရွာက လုပ်အားနဲ့ပဲ ဆရာ/ဆရာမတွေကို ငှားရတယ်…
      ကျောင်းသားဦးရေ ၇ဝကျော်မှ အစိုးဆီကို ကျောင်းရဖို့ရာ လျှောက်လွှာတင်ရတာလေ..
      အစိုးရက မူလတန်းကျောင်းအဖြစ်သတ်မှတ်ပေးရင် ရွာသူားတွေရဲ့ လုပ်အားနဲ့ ဆောက်ထားတဲ့
      ကျောင်းလေးကို အစိုးရကို လွဲပြောင်းပေးရပြန်ပါတယ်….အစိုးရကျောင်းဖြစ်သွားပေမယ့်
      ဆရာ/ဆရာမတော့ အစေ့အငှ မချပေးပြန်ဘူး..ဒါကိုပဲ ရပ်ရွာက ဆရာ/ဆရာမ ထပ်ငှားထားရပြန်ရော….
      စာသင်ချင်ရက်နဲ့ စာမသင်ရတဲ့ ကလေးတွေရဲ့ အကြောင်းတော့ မပြောပါနဲ့ဗျာ…
      ကျနော် ရွာတွေကို လှည့်ပတ်သွားနေတော့ တွေ့နေမြင်နေကြားနေရတာပေါ့…
      ကိုယ်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့…ဟူးးးးးးးးးးးးးးး ဆိုပီး သက်ပြင်းလေးချချပီး
      လှည့်ပြန်လာခဲ့ရတာတွေ မနည်းတော့ပါဘူးဗျာ….

  • blackchaw

    July 11, 2012 at 8:30 am

    ကိုထွန်းဝင်းလတ်ရေ…။
    သာဓုခေါ်ပါတယ်ဗျာ…။
    မကြာခင်တော့ ကျွန်တော်တို့လည်း ခင်ဗျားနဲ့အတူ
    ပူးပေါင်းနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်မျှော်လင့်မိပါတယ်…။
    ကျွန်တော်တို့ ရွာသားတစ်ယောက်ရဲ့
    စိတ်ဓါတ်နဲ့ အပြုအမူအတွက် ဂုဏ်ယူမိပါတယ်ဗျာ…
    လေးစားအားကျစွာနဲ့
    ဘလက်…။

  • amatmin

    July 11, 2012 at 9:19 am

    ကိုထွန်းဝင်းလတ်ရေ..
    ဘရာကြော် ပါလို့ပြောရင်း..
    အားတွေ ကျနေပါကြောင်းဆိုတာလေး.. 🙂

  • Khaing Khaing

    July 11, 2012 at 12:59 pm

    လူပျိုကြီးကိုထွန်းဝင်းလတ်ကတော့ ကုသိုလ်တွေလုပ်ရင်းအရိုးထုတ်တော့မယ့်ပုံပဲ ……. ဝမ်းသာအားကျမိ ပါရဲ့ရှင် ……. တုံ …. တုံ….. တုံ ……..

  • hnin phyu

    July 11, 2012 at 1:40 pm

    ကိုထွန်းဝင်းလတ်ရေ
    ဂုဏ်ယူပါတယ်ရှင့်။ကျမအလုပ်လုပ်နေတာလဲအင်းတော်မြို့နယ်ထဲမှာပဲ၊အချိန်ရတဲ့တနေ့အလည်လာခဲ့ပါအုန်းမယ်။

    • htoosan

      July 12, 2012 at 1:49 pm

      မနှင်းဖြူကို ကျွန်တော်က မန္တလေး ကထင်နေတာ .. ကျွန်တော် အခုဘဲ e-mail ပို့လိုက်တယ်ခင်ဗျ ။ တစ်ချက် ကြည့်ပေးပါဦး။။

  • Ma Ei

    July 11, 2012 at 2:00 pm

    ကိုထွန်းဝင်းလတ်ရေ…
    ဂုဏ်ယူပါတယ်နော်…
    တစ်တပ်တစ်အားပါဝင်ပေးလှူချင်ပါတယ်…
    ရွာသူားတွေရဲ့စတုတ္ထအလှူကို လည်း
    ကချင်သွေးချင်းကလေးတွေအတွက်ဖြစ်စေချင်မိပါတယ်…

  • etone

    July 11, 2012 at 2:52 pm

    ကိုထွန်းဝင်းလတ်ရေ …
    အရမ်းကို မွန်မြတ်တဲ့ အလှူတွေ တပိုင်တနိုင်လေး လုပ်တာ အားကျ လေးစားစိတ်ဖြစ်မိပါတယ် ။
    တော်ရုံစေတနာနဲ့တော့ ဒီလို အပင်ပန်း ခံပြီး လုပ်လို့မရတာမို့ ….. အတုယူလိုစိတ်လည်း ဖြစ်မိပါတယ် …

    one candle ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ လိုက်အောင်ကို .. ဖယောင်းတိုင်လေးအလင်းငယ်နဲ့ … ပတ်ဝန်းကျင်လင်းပေးဖို့ .. လောင်မြို့်ခံနေတဲ့ စိတ်ဓါတ်တွေကိုတော့လေးစားပြီးရင်းလေးစားကာ .. ..သာဓုခေါ်လိုက်ပါတယ် … ။

  • kotun winlatt

    July 11, 2012 at 10:37 pm

    လာရောက်ကြည့်ရှု့ပြီး ကွန်မန့်များဖြင့် ချီးမြှင့်ပေးကြသော သူငယ်ချင်းများအားလုံးကို
    ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ခင်ဗျာ…
    နောက်ထပ် ပို့စ်များကိုလည်း အခုလိုပဲ ကွန်မန့်လေးများ ချီးမြှင့်ပေးကြပါဦးလို့ပဲ
    တောင်းဆိုပါရစေ…
    အားလုံး ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ…။

  • bigchef

    July 12, 2012 at 4:52 am

    ကိုထွန်းဝင်းလတ်ရေ ကျတော်ကကိုထွန်းဝင်းလတ်တို ့မော်လူး အထက်က တောမကျ မြို့မကျရွာကဗျ.ကိုထွန်းဝင်းလတ်ကိုအားကျတယ်ဗျာ.ကျတော်ကတော့ ရွာအတွက်ခုထိဘာမှပြန်မပေးဆပ်နိုင်သေးဘူး.အိမ်ကထွက်လာတာလဲကြာပေါ့.2006 တုန်းကတော့ အိမ်ပြန်နေဖြစ်တယ်. ကိုယ်တွေအရွယ်တွေက မူးယစ်ဆေးနဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်နေကြတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်.ကျတော်တို့ အဓိလိုအပ်ချက်က ပညာရေးနဲ့ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုပါ.
    ပညာရေး ကအစ ကိုယ့်ကျောင်းကိုယ်ဆောက် ရွာက စပါး တွေစု ဆရာမငှား အဆင်ပြေသလို နှစ်ပါးသွားနေရ. ကျန်းမာရေးဆိုလဲ ဆေးထိုးအပ်ကိုင်တတ်ရင်ဆရာဝန် ဖြစ်တဲ့ လူတွေနဲ့ ကုြ့ပီး နေနေရတဲ့ ဘဝတွေပါ။ပြောရရင် ကြေကွဲတယ်ဗျာ. ကမာ္ဘ ပေါ်မှာ အသက်သာဆုံး အစိုးရဟာ ကျတော်တို့ အစိုးရပဲရှိမယ်ထင်တယ်.ဘာမှလုပ်ပေးစရာမလိုဘူး.ပြည်သူတွေကပဲ ကိုယ့်အားကိုကိုးလမ်းတွေခင်း.ကျောင်းတွေဆောက်.ဆေးရုံတွေဆောက်ပြီးရင်သူတို့ကိုလွဲ ရ.မလွဲရင်လဲတရားမဝင်ဆိုလားပဲ.ြ့ပီး ရင်ဝတ်ကောင်းစားလှတွေနဲ့ ဖဲကြိုးလာဖြတ်.သတင်းစာထဲထည့်.သူတို့ပဲဆောက်ပေးသလိုလို နဲ့.ဘာတဲံ့
    အရင်တုန်းက သတင်းစာထဲခဏခဏ တွေ ့မိတယ်.နိုင်ငံတော် အစိုးရရဲ့ စေတနာ ဆိုတာ.

Leave a Reply