အားလုံးသိလိုသူမ်ားအတြက္တစုတေဝးတည္းဖတ္ႏိုင္ရန္ ေစတနာသန္႕သန္႕

ျဖင့္စုေဆာင္းေဖာ္ျပေပးျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

~~ ~~ ~~

 

သမိုင္းတေကြ႔မွ ဂဠဳန္ဦးေစာ

 သန္းဝင္းလိႈင္ ဧၿပီ ၃၀၊ ၂၀၁၁

 ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရအံ့ဆဲဆဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား

 ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သူ၏ ေနာက္လိုက္လူသတ္သမားတစုက လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ က်ဆံုးသြားခဲ့ရရွာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ေရာက္တိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆံုးခဲ့ရသည့္ေန႔

ို ကိုအမွတ္တရရိွေစျခင္းငွာ ‘အာဇာနည္ေန႔’ အျဖစ္က်င္းပလာခဲ့သည္မွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္

္ ၆၄ ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ‘ေသေသာသူ ၾကာလွ်င္ေမ့’ ဆို႐ိုးစကားရိွေသာ္လည္း ယေန႔တိုင္

ျပည္သူတရပ္လံုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို ယေန႔တိုင္ တေအာက္ေမ့ေမ့၊

တတမ္းတတႏွင့္ လြမ္းရိွန္မေပ်ာက္၊ တေသြ႔ေသာင္းေသာင္း၊ တေျပာင္းပ်ပ် သတိရေနဆဲျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူစြာ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အား ရာဇဝင္႐ိုင္းေအာင္ ယုတ္မာလွေသာ အၾကံမိုက္ျဖင့္ ျပဳခဲ့ၾကေသာ လူမသမာတို႔သည္

တရားဥပေဒအတိုင္း မိုက္ျပစ္ကိုခံလိုက္ရၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔၏ဘဝႏွင့္ သူတို႔အမိုက္ဇာတ္ကို

အမွတ္ရေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို

လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ဘဝတေစ့တေစာင္းႏွင့္ ေႏွာင္းအတိတ္မွ သမိုင္းပံုရိပ္ကို

လူငယ္မ်ားသိရိွႏိုင္ေစရန္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ တရားခံအျဖစ္

ဘဝဇာတ္သိမ္းပိုင္းမလွခဲ့ေသာ နန္းရင္းဝန္ေဟာင္း ဂဠဳန္ ဦးေစာကို ပဲခူးတိုင္း အုတ္ဖိုၿမိဳ႕နယ္ ကိုင္းႀကီးရြာ၌

အဘေျမပိုင္ရွင္ ဦးဖိုးၾကဴး၊ အမိေဒၚပန္းတို႔မွ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ေမလ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ည ၇ နာရီ ၃၀ မိနစ္တြင္

ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း ၄ ေယာက္ အနက္ ဒုတိယေျမာက္သားျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းမ်ားမွာ အစ္မ ေဒၚယံု၊ ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ ညီ ေမာင္တင့္၊ ဦးထြန္းေလး (ေခၚ) ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးတို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္က ႀကိဳ႕ပင္

ေကာက္ၿမိဳ႕႐ုိမန္ကက္သလစ္ သာသနာျပဳေက်ာင္း၌ သတၱမတန္း ေအာင္ျမင္သည္အထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။

ထို႔ျပင္ အဂၤလိပ္စာကို ကာလကတၱား (ယခု ကိုးလ္ကတၱား) ၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္သင္ၾကားခဲ့သည္။ ၁၉၂၇ ခုႏွစ္တြင္

ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေနာက္ဆံုး က်င္းပခဲ့သည့္ တတိယတန္း ေရွ႕ေနစာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ သာယာဝတီ ၿမိဳ႕

မဝံသာႏုေကာင္စီတြင္ စကၠေတရီအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ ဂ်ီစီဘီေအ အကြဲတြင္

ဖခင္ဦးဖိုးၾကဴးႏွင့္အတူ ၂၁ ဦးဂ်ီစီဘီေအအဖြဲ႔က ပါဝင္လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၂၅ ခုႏွစ္တြင္

ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမား သာယာဝတီ ဦးပုကိုအႏိုင္ရ၍ လႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ ဆက္လက္အေရြးခံရသည္။

ေတာင္သူလယ္သမား ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဂဠဳန္ဆရာစံ၏ ေနာက္လိုက္ ဂဠဳန္တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားကုိ ေရွ႕

ေနလိုက္ေပးခဲ့သည္။ ဆရာစံ၏ ေတာင္သူလယ္သမား ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ပတ္သတ္၍ အဂၤလိပ္အစိုးရသည္

ပုန္ကန္သူမ်ားအား ရက္စက္စြာႏိွပ္ကြပ္ခဲ့ေၾကာင္း အစုိးရထံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာတေစာင္ ေပးပို႔ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္

အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ‘ျမန္မာျပည္အေရး’ စာအုပ္တအုပ္ေရးသား၍ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားသို႔တင္ပုိ႔ခဲ့ရာ အဂၤလိပ္အစိုးရ၏

ပိတ္ပင္တားဆီးမႈကို ခံရသည္။ သာယာဝတီအမတ္သည္ ‘၁၉၃၀-၃၁ ခုႏွစ္ ျမန္မာျပည္အေရး’ စာအုပ္ကို

ထုတ္ေဝရာ အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေစေသာ စာသားမ်ားပါဝင္၍ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အရ အျပစ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္း

အထူးေဂဇက္ အထုတ္ခံရသည္။ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္လည္း ဆရာစံ

ေတာင္သူလယ္သမားအေရးေတာ္ပံုႏွင့္ ပတ္သတ္၍ အဂၤလိပ္အစိုးရ၏ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို

ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ေျပာၾကားရာ ထိုစဥ္က ျပည္ထဲေရးအတြင္းဝန္ ‘မစၥတာ ဘုသ္ဂေရဗလီ’ (Mr. Booth

Gravely)က ဦးေစာအား “ေမာင္မင္း ဂဠဳန္ျဖစ္လာၿပီ” ဟု ေျပာၾကားရာမွ ‘ဂဠဳန္ဦးေစာ’ ဟု အမည္တြင္ခဲ့ေလသည္။

၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး စတုတၳအႀကိမ္ ဥပေဒျပဳ

လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သာယာဝတီေတာင္ပိုင္း မဲဆႏၵနယ္မွအေရြးခံရာ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၁၀

လေက်ာ္၌ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕တြင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္း မဲဆႏၵနယ္မွ အေရြးခံရသည္။

၁၉၃၄ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေစာသည္ ရန္ကုန္ျမဴနီစီပယ္လူႀကီးအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္၊ ေမလ

၂၃ ရက္ေန႔ သူရိယသတင္းစာ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ရာ ခမ္းခမ္းနားနား

ႀကိဳဆိုျခင္းခံရသည္။ အျပန္တြင္ ကိုရီးယား၊ တ႐ုတ္၊ ထိုင္း၊ ပသွ်ဴးကၽြန္းဆြယ္ (မေလးကၽြန္းဆြယ္) စေသာ

ႏိုင္ငံမ်ားသို႔သြားေရာက္၍ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္မွအျပန္ ဦးေစာသည္ ‘ဂ်ပန္ျပည္လမ္းၫႊန္’

စာအုပ္ကိုေရး၍ သူရိယတိုက္မွ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူရိယသတင္းစာ ရွယ္ယာမ်ားကို

ထပ္မံဝယ္ယူ၍ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ သူရိယသတင္းစာတိုက္၌ ဒါ႐ိုက္တာအဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္လာသည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္

သူရိယသတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။ လစာမွာ ၈၅၀ က်ပ္ျဖစ္သည္။ သူရိယ

သတင္းစာအယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ ၾသဇာႀကီးမားလာသည္ႏွင့္အမွ် သူရိယသတင္းစာ၏ မူဝါဒကို

ႀကိဳးကိုင္ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က သူရိယသတင္းစာတြင္ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာအျဖစ္

ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းက ဦးေစာႏွင့္ေတြ႔ခဲ့ပုံကို သူ၏ ‘တသက္တာမွတ္တမ္းႏွင့္

အေတြးအေခၚမ်ား’ စာအုပ္၌- “ကၽြႏု္ပ္၏ ေခါင္းႀကီးမ်ားအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဂဠဳန္ဦးေစာက ကၽြႏု္ပ္အား

ေျပာဖူးျခင္းကို သတိရပါေသးသည္။ ဦးေစာမွာ သူရိယတိုက္ အစုရွင္မ်ားအနက္တြင္ အစုအမ်ားဆံုး လက္ကိုင္ရိွသူ

တေယာက္ျဖစ္၍ (အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ မျဖစ္လာမီကတည္းကပင္) သူရိယ ေပၚလစီႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္

အေတာ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဟန္ရိွ၏။ ဦးေစာဝင္လာၿပီးသည့္ ေနာက္တေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္အား သူ၏ အခန္းသို႔ေခၚ၍

လက္ဖက္ရည္ျဖင့္ဧည့္ခံရင္း “ခင္ဗ်ားေရာက္လာကတည္းက ခင္ဗ်ားေခါင္းႀကီးေတြကို က်ေနာ္ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး

ဖတ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ ပထမေခါင္းႀကီးအေၾကာင္းကို ဦးဘကေလး ကေမးလို႔ က်ေနာ္က ဒီလူကို

လက္မလြတ္ေစနဲ႔၊ ရေအာင္ယူပါလို႔ေျပာလိုက္ရပါေသးတယ္” ဟု ေျပာေပသည္” “အမွန္ကိုေျပာရလွ်င္

သူရိယတုိက္သို႔ ကၽြႏု္ပ္ျပန္ဝင္လာၿပီးသည့္ေနာက္ တႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါတြင္ ဦးေစာဝင္လာျခင္းျဖစ္ရာ

သူက အယ္ဒီတာခ်ဳပ္၊ ကၽြႏု္ပ္က တာဝန္ခံအယ္ဒီတာ အျဖစ္ႏွင့္လုပ္ၾကရာတြင္ သတင္းစာအေၾကာင္းကို

ဘာမွ်နားမလည္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ က သတင္းစာတိုက္တြင္ ကၽြႏု္ပ္အထက္မွ ၾသဇာေပးႏိုင္ျခင္းကို

ကၽြႏု္ပ္ ခံျပင္းလွေသာေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္ရန္ အတန္တန္ စိတ္ကူးခဲ့၏။ ႏုတ္ထြက္လွ်င္ မည္သို႔

လုပ္ကိုင္စားေသာက္မည္ဟုပင္ ၾကံစည္စိတ္ကူးလ်က္ရိွပါၿပီ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ ဦးေစာသည္ ကၽြႏု္ပ္အား

လက္ဖက္ရည္ တိုက္ၿပီး အထက္ပါအတိုင္းစကားကို ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္သည္

သူရိယတုိက္မွ ႏုတ္ထြက္ဖို႔စိတ္မကူးေတာ့ဘဲ လခတိုးေပးဖို႔ ေတာင္းရန္သာ ၾကံစည္ပါေတာ့သည္။

သတင္းစာအေၾကာင္းကို မသိေသာ္လည္း ဆက္ဆံေရးကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေသာ

ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ျမင္လာပါသည္” ဟူ၍ ေရးသားထားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးေစာသည္

၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ ဂဠဳန္စစ္သူႀကီးဘြဲ႔ခံ၍ ဂဠဳန္တပ္၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္

ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈရရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လ ၁၄

ရက္ေန႔ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီကို တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီဌာနခ်ဳပ္ကို သူရိယသတင္းစာတိုက္

မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေနရာႏွင့္ ဦးေစာ၏ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ ေအဒီလမ္း (ယခု ေမခလမ္း) အမွတ္ ၄ ေနအိမ္တြင္

ဖြင့္လွစ္ထားရိွသည္။ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီတြင္ ဝတ္လံုေတာ္ရ ဦးေအး၊ ဖ်ာပံုသူေဌး ဦးအုန္းခင္၊ ဟသၤာတဦးျမ၊

ပဲခူးဦးစိန္ဝင္းတို႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔ ဦးေအးႏွင့္ဦးေစာတို႔

က ေဒါက္တာဘေမာ္ၫြန္႔ေပါင္း အစိုးရကို အယံုအၾကည္မရိွေၾကာင္း အဆိုတင္သြင္း၍ မဲခြဲရာ ေထာက္ခံမဲ ၆၁ မဲ၊

ကန္႔ကြက္မဲ ၆၆ မဲျဖင့္ အဆိုဘက္မွ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့သည့္အတြက္ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရ ဆက္လက္တည္ျမဲခဲ့သည္။

၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔၌ ေရႊတိဂံုေစတီေျခရင္း ဦးဘရီဇရပ္၌ မ်ဳိးခ်စ္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား၊

ဂဠဳန္တပ္မ်ားႏွင့္ အာဏာဖီဆန္မႈကို တတိယအႀကိမ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္အား ဟန္ေရးျပ လွည့္ကြက္အျဖစ္

လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရာ ေခတၱအဖမ္းခံရသည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝး၌

ေဒါက္တာဘေမာ္ ဦးေဆာင္ေသာ ၫြန္႔ေပါင္းအစုိးရအား အယံုအၾကည္မရိွအဆိုကို ထပ္မံတင္သြင္းခဲ့ရာ

ေထာက္ခံမဲ ၇၀ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၃၇ မဲျဖင့္ အဆိုဖက္မွ အႏိုင္ရရာ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရ ျပဳတ္က်သြားသည္။

၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ေရႊက်င္ဦးပု ဦးေဆာင္သည့္ ၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႔၌ ဦးေစာသည္

လယ္ယာႏွင့္သစ္ေတာေရးရာ ဝန္ႀကီးျဖစ္လာသည္။ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ လႊတ္ေတာ္၌

ဦးဘေဘ တင္သြင္းသည့္ ဦးပုအစိုးရအေပၚ အယံုအၾကည္မရိွအဆိုကို မဲခြဲရာ ေထာက္ခံမဲ ၈၁ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၃၂

မဲရရိွသျဖင့္ အဆိုအႏိုင္ရၿပီး ဦးပုအစိုးရ ျပဳတ္က်သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔

တြင္ ဂဠဳန္ဦးေစာ ဦးေဆာင္သည့္ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ နန္းရင္းဝန္(ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)

အျဖစ္ အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ နန္းရင္းဝန္ဘဝ၌ ဦးေစာသည္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားကို

ေစာင့္ေရွာက္ရန္ဥပေဒတခု ျပဌာန္းေပးခဲ့သည္။ ယင္းဥပေဒမွာ ‘ဗုဒၶဘာသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား

ထိမ္းျမားလက္ထက္ျခင္း ဥပေဒ’ ပင္ ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဗိုလ္မႉႀကီးစူဇူကီး (ေနာင္ဗိုလ္မိုးႀကိဳး)

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ လာေရာက္ေသာအခါ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဗိုလ္မႉးႀကီးစူဇူကီးအား ေတြ႔ဆံု၍

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဂ်ပန္ထံမွ အကူအညီမ်ားလိုခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေစာသည္

နန္းရင္းဝန္ဘဝ၌ အဂၤလိပ္ကုန္သည္မ်ား၏ အလိုက် ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈကို ဦးစားေပး၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကိုင္တြယ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ေအာက္လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝး၌

ဗိုလ္တေထာင္ မဲဆႏၵနယ္အမတ္ ဦးဘေဘသည္ ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရအဖြဲ႔အား အယံုအၾကည္မရိွ

အဆိုကိုတင္သြင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေထာက္ခံမဲ ၄၇ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၇၂ မဲ သာရရိွသျဖင့္ အယံုအၾကည္မရွိ

အဆို႐ႈံးနိမ့္သြားသည္။ ထိုအစည္းအေဝးတြင္ အမတ္ဦးဘိုးထီက နန္းရင္းဝန္ဦးေစာႏွင့္ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး

ဦးဘသီတို႔ႏွစ္ဦးကို ရည္ရြယ္၍ “နန္းရင္းဝန္က ေျခာက္တန္း၊ ဘ႑ာေရးက ေစာက္ကန္း” ဟုေျပာၾကားရာ ယင္းတို႔

ႏွစ္ဦးကို ဦးေစာက ကာကြယ္ေရးဥပေဒအရ အေရးယူခဲ့သည္။ ဦးေစာသည္ သူ အာဏာရိွစဥ္က

ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ဦးဘဦး၊ ဦးဘဝင္းတို႔ကိုသာမက ႏိုင္ငံေရးဆရာတဆူျဖစ္ေသာ ဦးဘေဘတို႔ကို ေထာင္ဒဏ္

ေပးခဲ့သည္။ သခင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ဖမ္းဆီးအေရးယူခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးကို

သိကၡာက်ေစရန္ ‘လယ္သမားဖိုးေရႊလံုးႏွင့္ ညည္းခ်င္းႏွင့္ သခင္ဋီကာ’ အမည္ရိွစာအုပ္ကို အစိုးရပိုင္ေငြျဖင့္

ေစာင္ေရအမ်ားအျပား ပံုႏိွပ္၍ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏွင့္နယ္တို႔တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက

‘ဗမာျပည္ႀကီးနစ္ဖို႔ဖန္ ကလိမ္ဉာဏ္ ႏွင့္ ငေစာ၊ ငေစာ။ ငေစာ မို႔တက္လို႔လာ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ အရွက္မရိွ၊

ညာတာဝါဒလိွမ့္လို႔ဖန္ မ်ဳိးခ်စ္ဉာဏ္ဟာ ဘေမာ္လိုပဲ” ဟူေသာ သံခ်ပ္ျဖင့္ သံပံုတီးေတာထုတ္ျခင္းခံရသည္။ သို႔

ေသာ္ ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ေရြးေကာက္ပြဲကို စစ္ကို အေၾကာင္းျပ၍

ဦးေစာအစိုးရအား ဆက္လက္တည္တ့ံေစခဲ့သည္။ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၈ ရက္ေန႔တြင္

နန္းရင္းဝန္ဦးေစာသည္ အိုင္စီအက္စ္ ေခၚ အိႏိၵယပဋိညာဥ္ခံဝန္ထမ္း ဦးတင္ထြတ္ကို

အၾကံေပးအျဖစ္ေခၚေဆာင္၍ နန္းရင္းဝန္ အက္တလီႏွင့္ ေတြ႔ရန္ အဂၤလန္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ စင္စစ္

ဦးေစာႏွင့္ ဦးတင္ထြတ္တို႔မွာ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာအျဖစ္ ေပါင္းသင္း၍ရႏိုင္ေသာသူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ ဦးေစာက

တက္ႂကြေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္ၿပီး က်န္ ဦးတင္ထြတ္က ၿဗိတိသွ်၏ သစၥာေတာ္ခံအရာထမ္းသူျဖစ္သည္။ သို႔

ေသာ္ ဦးတင္ထြတ္သည္ ျမန္မာ လူမ်ဳိးျဖစ္ေလရာ မိမိတိုင္းျပည္လြတ္လပ္သည္ကို ျမင္ခ်င္သူသာျဖစ္သည္။ သို႔

ေသာ္ ဦးတင္ထြတ္သည္ နန္းရင္းဝန္ဦးေစာ၏ အတြင္းဝန္ျဖစ္သည္။ ဦးေစာသည္ လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာျပည္၏

နန္းရင္းဝန္ကား မဟုတ္။ အတိအက်ေျပာရလွ်င္ ဦးေစာသည္ နန္းရင္းဝန္စစ္စစ္ မဟုတ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံျပည္တြင္းေရးတြင္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ အက်ဳိးစီးပြားကိုကာကြယ္ရန္ တည္ေဆာက္ထားသည့္

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားတခုကို စီမံ ခန္႔ခြဲေနရသူသာ ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသွ်အက်ဳိးစီးပြားကို ကဏၬေကာစ လုပ္လွ်င္

ၿဗိတိသွ်မူဝါဒမွ ေသြဖည္လွ်င္ ဦးေစာသည္ သစၥာမဲ့သူျဖစ္သည္။ ဦးတင္ထြတ္သည္ အိုင္စီအက္စ္ဝန္ထမ္း

ျဖစ္ေသာ္လည္း တဖက္က ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ျမန္မာျပည္ အက္ဥပေဒအရ ဦးတင္ထြတ္သည္ ဦးေစာ၏ ခိုင္းေစခ်က္တို႔

ကို လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းအက္ဥပေဒသည္ အာဏာပုိင္ႏွစ္ဦးကို ဖန္တီးထားသည္။

တနည္းဆုိေသာ္ တဦးမွာ ျပည္တြင္းအာဏာပိုင္ျဖစ္ၿပီး တဦးမွာ ျပည္ပအာဏာပိုင္ ျဖစ္သည္။ ဦးတင္ထြတ္အဖို႔

တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျပည္တြင္းအာဏာပိုင္ ဦးေစာ၏အမိန္႔ကို လိုက္နာရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အိုင္စီအက္စ္တဦးအျဖစ္

ျပည္ပအာဏာပိုင္ၿဗိတိသွ် အစိုးရ၏ သစၥာကို ေစာင့္သိ႐ိုေသရမည္ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၈

ရက္ေန႔တြင္ ဦးေစာအား ၿဗိတိသွ် အစိုးရအဖြဲ႔က ေန႔လည္စာဖိတ္ေကၽြး၍ ၿဗိတိသွ်နန္းရင္းဝန္ ခ်ာခ်ီႏွင့္ ၂

နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေဆြးေႏြးခြင့္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီက ဦးေစာအား ယခုလို ေသေရးရွင္ေရးတမွ်

အေရးႀကီးေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ကိုယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စကားမေျပာသင့္။ ျမန္မာျပည္၏ အနာဂတ္သည္ ၿဗိတိသွ်တို႔

၏ စစ္အ႐ႈံး၊ အႏိုင္ေပၚတြင္ တည္ေနရာ ၿဗိတိသွ်တို႔ စစ္ႏိုင္လွ်င္ ကုိယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ မွ်မွ်တတ

စဥ္းစားေဆာင္ရြက္မည္ဟူ၍ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဤစကားမွာ ေရရာလွသည္မဟုတ္ဟု ဦးေစာ ေတြးထင္ခဲ့သည္။

ၿဗိတိသွ်တို႔ထံမွ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လက္ေဆာင္ကေလးတခုရရိွေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ ထားခဲ့ေသာ

ဦးေစာသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လမ္းဆံုးၿပီးေနာက္၊ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ အဂၤလန္မွ ျပန္လာခဲ့သည္။ အျပန္တြင္

အေမရိကန္၌ တေထာက္နားၿပီး ပစိဖိတ္သမုဒၵရာကိုျဖတ္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ျပန္ရန္ အစီအစဥ္ရိွသည္။ အၾကံကုန္

ဂဠဳန္ဆားခ်က္ဆိုသလို သူႏွင့္ဦးတင္္ထြတ္တို႔ ဝါရွင္တန္သို႔ သြားသည္။ အေမရိကန္သမၼတ ႐ုစဗဲ့ႏွင့္ေတြ႔ကာ

ခ်ာခ်ီအား နားဝင္ေအာင္ေျပာေပးရန္ ေဆြးေႏြးမည္ဟု စိတ္ကူးရိွသည္။ သို႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ်တို႔က ႐ုစဗဲ့အား

ႀကိဳတင္ညႇိႏိႈင္းထားၿပီးျဖစ္ရာ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ ေျဖရွင္းရမည့္ကိစၥတြင္ အေမရိကန္တို႔ ပါဝင္ပတ္သက္ရန္ မည့္သို႔မွ်

အေၾကာင္းမရိွ ဟူေသာ အေျဖကိုသာ ဦးေစာ ရရိွခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ေလယာဥ္လက္မွတ္မရသျဖင့္

အတန္ၾကာေအာင္ေနၿပီးမွ ဟာဝိုင္ယီသို႔ လာခဲ့သည္။ ယင္းမွတဆင့္ ဖိလစ္ပိုင္သို႔ ဝင္မည္။ ထိုမွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို

ျပန္မည္ဟု စီစဥ္သည္။ ဟာဝိုင္ယီသို႔ ေရာက္သည့္ေန႔မွာ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ဂ်ပန္ေလတပ္ကဗံုးၾကဲၿပီး ေနာက္တေန႔

ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္ေန႔ ျဖစ္ေနသည္။ အေမရိကန္ ေရတပ္တခုလံုး စံုးစံုးနစ္သြားသည့္အျဖစ္ကို သူ ျမင္ေတြ႔ရသည္။

ဂ်ပန္ႏွင့္ စစ္ျဖစ္ရန္စီစဥ္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေနာက္သို႔ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္မ်ား မရိွေတာ့သျဖင့္ အေမရိကန္သို႔

ျပန္လွည့္ခဲ့ရသည္။ ထိုမွတဆင့္ ေပၚတူဂီသို႔ဝင္ၿပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ရန္ စီစဥ္ျပန္သည္။ ေပၚတူဂီႏိုင္ငံ လစၥဘုန္းၿမိဳ႕သို႔

ေရာက္လွ်င္ ယင္းႏိုင္ငံရိွ ဂ်ပန္သံ႐ုံးသို႔သြားေရာက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံကိစၥ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဂ်ပန္သံ႐ုံးသို႔

သြားရာတြင္ ဦးေစာက ဦးတင္ထြတ္ကို မေခၚဘဲ ခ်န္ထားခဲ့သည္။ ဂ်ပန္သံ႐ုံး၌ ဦးေစာႏွင့္ ဂ်ပန္သံအမတ္တို႔ ေတြ႔

ဆံုေဆြးေႏြးမႈကို ၿဗိတိသွ် ေထာက္လွမ္းေရးက ျဖတ္ေတာက္နားေထာင္ရာ ဦးေစာႏွင့္ ဂ်ပန္သံအမတ္တို႔

ေဆြးေႏြးသည့္ကိစၥ သိရိွသြားၾကေတာ့သည္။ ဦးေစာႏွင့္ေတြ႔ၿပီးသည့္ေနာက္တေန႔တြင္ ဂ်ပန္သံအမတ္က တိုက်ဳိသို႔

အစီရင္ခံသည္။ အေမရိကန္မွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ျပန္လာေသာ ျမန္မာနန္းရင္းဝန္ႏွင့္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႔

ဆံုရသည္။ ျမန္မာနန္းရင္းဝန္က အကယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဂ်ပန္တို႔ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာတို႔

သည္ ဂ်ပန္တို႔ႏွင့္ပူးေပါင္းကာ ၿဗိတိသွ်တို႔ကို တိုက္ထုတ္ရာ၌ ကူညီမည္။ ၿဗိတိသွ်တို႔ကို ပုန္ကန္မည္။ ထို႔ျပင္

သူသာ အာဏာရိွေနဆဲဆိုလွ်င္ ဂ်ပန္အတြက္ တတ္ႏိုင္သမွ် အကူအညီေပးမည္ဟု ဆိုသည္။

ၿဗိတိသွ်ေထာက္လွမ္းေရးတို႔က ထိုသတင္းကို ဆိုင္ရာသို႔ အစီရင္ခံၿပီးေနာက္ ဦးေစာႏွင့္ ဦးတင္ထြတ္တို႔

ပါလက္စတိုင္းျပည္ ဟုိင္ဖာ(ယခု အစၥေရးပိုင္) ၿမိဳ႕တြင္ ေလယာဥ္ဆိုက္သည့္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔

၌ ဖမ္းဆီးလုိက္ေလသည္။ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၉ ရက္ထုတ္ လန္ဒန္တုိင္း၊ ဂါဒီယန္းသတင္းစာမ်ားတြင္

ဦးေစာႏွင့္အတူ ဦးတင္ထြတ္ကိုပါ ဖမ္းဆီးလို္က္သည့္ သတင္းကို ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။ ဦးေစာအား

ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္ အာဖရိကတိုက္ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ၌ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထား၍ အိုင္စီအက္စ္

ဦးတင္ထြတ္ကိုမူ အိႏိၵယႏုိင္ငံ ဆင္းလားသို႔ျပန္၍ ျမန္မာျပည္ စစ္ေျပးအစိုးရ၏ အၾကံေပးအျဖစ္

ေဆာင္ရြက္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ဒုတိယကမာၻစစ္အၿပီး ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၇ ရက္တြင္ နန္းရင္းဝန္ေဟာင္း

ဦးေစာသည္ ၄ ႏွစ္နီးပါ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံရၿပီးေနာက္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာသည္။ ေမလဆန္းတြင္

သူ၏ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီကို ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္

ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ ရန္႔စ္က ဦးေစာအား ေခၚယူေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၁ ရက္ေန႔

ညေန ၅ နာရီတြင္ ဦးေစာသည္ ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႔စ္ႏွင့္ ထပ္မံေတြ႔ဆံုၿပီး ဘုရင္ခံအိမ္ေတာ္မွအျပန္

ေျမနီကုန္း လမ္းဆံုအဝိုင္းႀကီးကိုေက်ာ္လြန္၍ စိန္႔ဖလိုမီနာေက်ာင္း (အထက (၂) စမ္းေခ်ာင္းေက်ာင္း) ေရွ႕၌

ယူနီေဖာင္းဝတ္ အမည္မသိလူတစု၏ ေသနတ္ျဖင့္ပစ္ခတ္မႈကို ခံခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေစာ၏

လက္ဝဲဘက္မ်က္ႏွာ ေအာက္ပါးအထက္ပိုင္းကို က်ည္ဆန္ရွပ္မွန္ခဲ့သည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ဦးေစာသည္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚ အထင္မွားကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚ အၿငိဳးအေတးထားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဘုရင္ခံ

ဆာဟူဘတ္ရန္႔စ္က စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ ေကာင္စီ (ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔)ကို

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ဦးေဆာင္၍ အဖြဲ႔ဝင္ ၁၀ ဦးျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းေစရာ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္

ဘုရင္ခံ၏ေထာက္ခံမႈျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႔၌ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းဌာန ဝန္ႀကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ရသည္။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ျမန္မာႏုိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္

ေဆြးေႏြးရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ အဂၤလန္ ျပည္သို႔ သြားေရာက္ရာ၊ ဦးေစာသည္

လိုက္ပါသြားခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ခ်ဳပ္ဆိုေသာ ေအာင္ဆန္း-

အက္တလီ စာခ်ဳပ္ေနာက္ဆက္တြဲကို ထိုစဥ္က အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္လိုက္ပါသြားေသာ သခင္ဗစိန္ႏွင့္ ဦးေစာတို႔

သည္ သေဘာမတူေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျဖင့္ လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တို႔သည္

စာခ်ဳပ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သေဘာထား အယူအဆ႐ႈပ္ေထြးေအာင္ ပရိယာယ္ဆင္ျခင္းသာ

ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၀ ရက္ေန႔ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္အဖြဲ႔မွ သခင္ဗစိန္သည္

လည္းေကာင္း၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ဦးေစာသည္လည္းေကာင္း အသီးသီး ႏုတ္ထြက္ခဲ့ၾကသည္။

အစိုးရအဖြဲ႔မွ ႏႈတ္ထြက္ၿပီးေနာက္ သခင္ဗစိန္၊ ေဒါက္တာဘေမာ္တို႔ႏွင့္အတူ ဦးေစာသည္ ‘မဟာဗမာ’ အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔

စည္း၍ ဖဆပလ အတိုက္အခံအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က မဟာ ဗမာအဖြဲ႔ကို စာနယ္ဇင္းမ်ား၌ ‘ေစာ စိန္

ေမာ္ ဂိုဏ္း’ ဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၉ ရက္ စေနေန႔ နံနက္ ၁၀း၃၀ တြင္

ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ သူ၏ ေနာက္လုိက္မ်ားအား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား

အစည္းအေဝး က်င္းပေနစဥ္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခိုင္းသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔လုပ္ၾကံခံရသည့္ေန႔ ညေနပုိင္းမွာပင္

လူသတ္တရားခံ ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားကို ေသာင္းက်န္းမႈႏိွမ္နင္းေရးတပ္ တပ္ရင္းအမွတ္ ၁ မွ

တပ္ခြဲမႉး ဗိုလ္သိန္းဟန္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ ၇ ရက္ကြက္ ေအဒီလမ္း (ယခု ေမခလမ္း) အမွတ္

၄ ရိွ ဦးေစာေနအိမ္သို႔ ဝိုင္း၍ရွာေဖြဖမ္းဆီးကာ စံုေထာက္ အင္စပတ္တာ မစၥတာဂ်ပ္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႔

သို႔ အပ္ႏွံခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘုရင္ခံအထူးခံု႐ုံးဖြဲ႔စည္း၍ အမႈကို စစ္ေဆးေစခဲ့သည္။ ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါ ၉

ဦးအား ဦးေက်ာ္ျမင့္၊ ဦးေအာင္သာေက်ာ္ႏွင့္ ဦးစီထူး တို႔ပါဝင္ေသာ အထူးခံု႐ံုးမွ ၄ လတိုင္ ၾကားနာစစ္ေဆးကာ

ျပစ္မႈထင္ရွားသျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ေသဒဏ္ စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့သည္။

လုပ္ၾကံမႈတရားခံမ်ားအနက္ ဘၫြန္႔(ေဖာ္ေကာင္) သည္ အစိုးရသက္ေသ ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္အမႈမွ

ကြင္းလံုးကၽြတ္ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။ က်န္တရားခံမ်ားက အဆင့္ဆင့္ အယူခံဝင္ခဲ့ရာ ေနာက္ဆံုးအယူခံလႊာကို

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္မွ ပယ္ခ်လုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သမၼတထံ သနားခံလႊာ

ဆက္လက္တင္သြင္းခဲ့ရာ ခင္ေမာင္ရင္၊ သုခႏွင့္ ေမာင္နီတို႔အေပၚတြင္ ေသဒဏ္အမိန္႔ပယ္ဖ်က္၍ တသက္တကၽြန္း

ေထာင္ဒဏ္မ်ားသို႔ လႊဲေျပာင္း ေပးခဲ့သည္။ က်န္ တရားခံမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္ခို႔ ႏွင့္

မႈန္ႀကီး တို႔အား အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္တြင္လည္းေကာင္း၊ စိန္ႀကီးႏွင့္ ရန္ႀကီးေအာင္တို႔အား

ရန္ကုန္အက်ဥ္းေထာင္ (ယခု ရန္ကုန္အေထြေထြေရာဂါကု ေဆး႐ုံေနရာ) တြင္လည္းေကာင္း ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ

၈ ရက္ စေနေန႔ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ ၅နာရီခြဲတြင္ တၿပိဳင္နက္ ႀကိဳးေပးစီရင္ခဲ့ေလသည္။ ႀကိဳးေပးခံရစဥ္က

ဇနီးေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ သမီးေဘဘီေစာ ေခၚ ေမသန္းေစာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈႀကီးအတြက္

ႀကိဳးဒဏ္အတည္ျပဳျခင္းခံရၿပီးျဖစ္ေသာ ဦးေစာသည္ သူ၏ သမီးျဖစ္သူ ေဘဘီေစာေခၚ ေမသန္းေစာထ ံ

ေနာက္ဆံုးစာတေစာင္ ေရးသားေပးပို႔ခဲ့ရာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ျဖစ္သည္။ “ခ်စ္သမီးသို႔ ခ်စ္သမီးအတြက္

အနည္းငယ္ ေရးရဦးမည္။ သမီးသည္ ငယ္စဥ္ကစ၍ သူတပါးအသတ္ကို မသတ္ဘဲ အျမဲေရွာင္ၾကဥ္လာခဲ့သလို၊

မိမိ၏ အသက္ထက္ဆံုး မည္သည့္အခါမွ သူတပါးအသက္ကို မသတ္ပါဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားေရွ႕ေတာ္၌ ေန႔စဥ္ေန႔

တိုင္း အဓိဌာန္ျပဳပါ။ ေနာက္ အေရးႀကီးတာတခုက သမီးအား မွာခဲ့ဦးမည္။ ဒယ္ဒီတို႔အမ်ဳိးသည္ အေဖမ်ဳိး၊ အေမ

မ်ဳိးတို႔သည္ စိတ္အလြန္ထက္ၾကသည္၊ စိတ္ေကာင္းရိွၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတပါးေစာ္ကားလာလွ်င္

မခံခ်င္ေသာစိတ္ထားက အလြန္အားႀကီးၾက၏၊ စိတ္ျပင္းထန္၏။ သူမ်ားတကာက တခ်က္႐ိုက္လွ်င္ ကိုယ္က

အခ်က္ ၂၀ ျပန္႐ိုက္ခ်င္သည္။ လက္စားျပန္မေခ်ရလွ်င္ တသက္လံုး မေမ့ႏိုင္၊ မစားႏိုင္၊ မေနႏိုင္သလို ရိွၾကသည္။

ငါ့သမီး ဤသို႔သေဘာ မရိွေလႏွင့္။ အကယ္၍ တစံုတေယာက္က ရန္မူလာလွ်င္ သည္းခံပါ။

သည္းခံျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ကုသိုလ္ေရး ျဖစ္ေတာ့၏။ အေရးအႀကီးဆံုး၊ အဖိုးတန္ဆံုး၊ ေနာက္ဆံုးအေမြတခု

ေပးရဦးမည္။ ထိုအေမြကား အျခားမဟုတ္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးကို အျမဲဆည္းကပ္ရမည္။ လူ႔

ဘဝကိုရဖို႔ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ ဘုရားသာသနာႏွင့္ ၾကံဳႀကိဳက္ဖို႔ရာ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ ယခု သမီးတို႔မွာ လူ႔ဘဝကို

ကံအားေလ်ာ္စြာ ေရာက္လာ၏။ အလြန္အဖိုးတန္သည့္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ၾကံဳႀကိဳက္လ်က္ရိွ၏။

မေသမေနရသမွ် အခ်ိန္ကေလးအတြင္းမွာ ရတနာ သံုးပါးကို ေန႔ေရာညဥ့္ပါ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ပါ။

ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ပါ။ ျမန္မာျပည္၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ မ်ားႏုိင္သေလာက္မ်ားေအာင္ ပဥၥင္းခံ၊ ရွင္ျပဳတို႔

ကို ငါ့သမီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ပါ။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္သည္ ကမာၻတြင္

ထင္ရွားပါေစ။ ဤသို႔ျဖစ္ရန္ ငါ့သမီးသည္ တတ္ႏိုင္သမွ် ပါဝင္ကူညီပါ။ ေဆာင္ရြက္ပါ။ ဘုရား သာသနာေတာ္

အက်ဳိး၊ သတၱဝါမ်ား၏ အက်ဳိး၊ မိမိကိုယ္က်ဳိးအတြက္ျဖစ္ေပမည္ဟူ၍ တသက္လံုး မွတ္ထားပါ။ သမီးသည္

ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားကို အျမဲကိုးကြယ္ပါ။ ဆည္းကပ္ပါ။ လွဴဒါန္းပါ။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ၊

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို အျမဲအားထုတ္ပါ။ ဤကား- ငါ၏ ခ်စ္သမီး အား ေပးအပ္ခဲ့ေသာ အေမြပင္တည္း”

လိမၼာစြာေနရစ္ေပေတာ့ ခ်စ္သမီး ေမာင္ေစာ ဦးေစာသည္ သမီး ေဘဘီေစာကို ဆံုးမစကား ေရးသားခဲ့ျခင္းမွာ

ႀကိဳးဒဏ္စီရင္ျခင္းမခံရမီ အခ်ိန္ကာေလးအတြင္း ႀကိဳးတိုက္ထဲ၌ လယ္တီဆရာေတာ္၏ တရားစာအုပ္မ်ား

အပါအဝင္၊ ဗုဒၶဝင္ က်မ္းစာမ်ားကို ဖတ္႐ႈခဲ့မႈေၾကာင့္ တရားရရိွသြားေလသလား စဥ္းစားစရာပင္ျဖစ္သည္။

ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ရာဇဝင္႐ိုင္းေအာင္ျပဳခဲ့မိေသာ သူ၏မိုက္ျပစ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ၏ တရားခံအျဖစ္

ဘဝဇာတ္သိမ္းခဲ့ရေသာ္လည္း သူ႔သမီးထံေရးေပးခဲ့ေသာ ‘သံေဝဂ’ စာကို ဖတ္႐ႈရသူတိုင္းသည္ စေလဦးပုည၏

‘ဆဒၵန္ဆင္မင္းဝတၳဳ’ မွ ေသာႏုတၳိဳရ္မုဆိုး၏ ျမားခ်က္ေၾကာင့္ အသက္ကုန္အံ့ဆဲဆဲ၌ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဆိုခဲ့ေသာ-

“ဉာဏ္ဝကၤႏၱ၊ ယုတ္မာလွေသာ၊ အမိုက္မအတတ္၊ သင္းၾကံ၍သတ္သည္ကား၊ ဆတ္ဆတ္မုခ်၊ မွန္ေတာ့သည္။ သို႔

မွ်ေလာက္၊ မေထာက္မဆ၊ ၾကံရက္သည့္မိန္းမအား၊ မရသေရြ႕၊ သူ မေမ့ရွာၿပီ။ ေရွ႕သို႔သံသရာ၊ ျဖစ္တိုင္းမွာပင္၊

ေလာင္စာရန္ၿငိဳး၊ မီးဆက္၍ ပ်ဳိးမည္ေၾကာင့္၊ မိန္းမဆိုး အမုန္း၊ သည္ဘဝတြင္ သည္မွ်ႏွင့္တံုးေစေတာ့”

ဟူေသာစကားကို ျပန္လည္သတိရမိကာ အမုန္သံသရာ ကုန္ဆံုးပါေစေတာ့ ဟု တမ္းတေနမိပါေတာ့သည္။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Credit to Source: http://moemaka.com/archives/18297

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ စုဖုရားလတ္၏ ေက်ာက္စိမ္းလက္ေကာက္ တစ္ဖက္

ေမာင္သန္းေဆြ၊ထား၀ယ္၊

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္း မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး၏ လက္ထက္ေတာ္တြင္ ၁၂၂၈ ခုႏွစ္၌ ၿဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕အား

အန္တုရန္ ေခတ္မီေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ ေနသည့္ အိမ္ေရွ႕စံ ကေနာင္မင္းကို တူေတာ္

(သမက္လည္း ေတာ္လည္းျဖစ္) ျမင္ကြန္း မင္းသားက လုပ္ၾကံလုိက္၍ က်ဆံုးခဲ့ရသည္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း မဲ့၍

ျမန္မာျပည္လည္း သူ႔ကြၽန္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ သူ႔ ကြၽန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစား ေနေသာ လြတ္လပ္ေရး

ဗိသုကာႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုလည္း ဂဠဳန္ဦးေစာက လုပ္ၾကံ၍ သတ္ျဖတ္ လိုက္သျဖင့္ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္

ရာဇ၀င္႐ိုင္းကာ ဂဠဳန္ ဦးေစာသည္ ႏွစ္ဆယ္ ရာစုႏွစ္၏ ျမင္ကြန္း မင္းသားဘြဲ႕ ခံသြားေလသည္။

၁၉ ရာစုႏွစ္က ျမင္ကြန္း မင္းသားေၾကာင့္ နန္းလ်ာေကာင္းမဲ့၍ မထင္မွတ္ဘဲ ဘုရင္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္

သီေပါမင္းတရား၏ အဂၢမေဟသီ၊ နန္းမေတာ္ စုဖုရားလတ္ ပိုင္သည္ဆိုေသာ ေက်ာက္စိမ္းလက္ေကာက္

တစ္ဖက္ႏွင့္ ၂၀ ရာစုႏွစ္မွ ျမင္ကြန္း မင္းသားဟု ေခၚတြင္သည့္ ဂဠဳန္ဦးေစာတို႔ ပတ္သက္ခဲ့ရပံုကို ထိုအခ်ိန္က

ကာယကံရွင္မ်ား၏ စာမ်ား အရ သိခဲ့ရပါသည္။

၁၉၄၁ ခုႏွစ္အခ်ိန္က ျမန္မာျပည္ ၏ ၿဗိတိသွ်ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္ ျဖစ္၍ နန္းရင္း၀န္(ယခုေခတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္)

မွာ ဂဠဳန္ဦးေစာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဦးေစာသည္ စစ္ၿပီးလွ်င္ ျမန္မာျပည္ကို ဒိုေမနီယန္ အဆင့္ရွိ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို

ေပးပါဟု အဂၤလန္ႏုိင္ငံ နန္းရင္း၀န္ မစၥတာ ခ်ာခ်ီထံ အေရးဆိုရန္ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ဦးေစာသည္

လန္ဒန္၌ ေဒၚခ်က္စတာ ဟိုတယ္တြင္ တည္းခို ေန၏။ အမည္ မေဖာ္ေသာ အဂၤလိပ္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက

ဟိုတယ္သို႔ လာေရာက္ၿပီး ျမန္မာနန္းရင္း၀န္ႏွင့္ ေတြ႕လို ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ဟိုတယ္မွ တာ၀န္ခံက ႐ုတ္တရက္

ေတြ႕ဆံုခြင့္ မျပဳရာ ထိုအမ်ဳိးသမီးက နန္းရင္း၀န္ ဦးေစာထံ စာေရးေပးသည္။ ၎စာ မူရင္းတြင္ ရက္စြဲ

မပါေသာ္လည္း ျမန္မာလို ျပန္ပါက ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။

သို႔-
ဂုဏ္ျပဳ ေလးစားအပ္ပါေသာ ဦးေစာ
ျမန္မာျပည္ နန္းရင္း၀န္
ေဒၚခ်က္စတာဟိုတယ္
ဒဗလ်ဴ-၀မ္း

ဤထုလုပ္ မြမ္းမံျခယ္မြမ္းထားေသာ ေငြေသတၱာႏွင့္ ေက်ာက္စိမ္းလက္ေကာက္ တို႔ကို ေပးပို႔ လိုက္သူက

ထိုပစၥည္း မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာျပည္နန္းရင္း ၀န္ႀကီးအား ဒုကၡေပးရျခင္းကို ေတာင္းပန္ အပ္ပါသည္။ ေပးပို႔

လိုက္သူ အေနျဖင့္ ၎ပစၥည္း မ်ားကို လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက လက္ခံ ရရွိထားခဲ့သည့္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္သူ

တစ္ဦးထံမွ အေမြဆက္ခံ ရရွိထားခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ၎ပစၥည္းမ်ားမွာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ခဲ့စဥ္က နန္းေတာ္

အတြင္းမွ ယူေဆာင္ လာခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္၍ မိဖုရားႀကီး ပိုင္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။

ေတာ္၀င္ မိသားစုမွ က်န္ရစ္သူ အဆက္အႏြယ္ တစ္စံုတစ္ဦးက ဤ၀မ္းနည္းဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အလုပ္ခံထားရေသာ

ပစၥည္းမ်ားကို ျပန္လည္ ရယူလုိျခင္း ရွိ မရွိ မသိရပါ။ သုိ႔မဟုတ္ ျမန္မာျပည္မွ ဆင္းရဲသားမ်ား ထုိပစၥည္းမ်ားမွ

အက်ဳိးေက်းဇူး တစ္စုံတစ္ရာ ခံစားႏုိင္ရန္ ရွိသည္။ သုိ႔မဟုတ္ အဖြဲ႕အစည္းအခ်ဳိ႕က လက္ခံ ရယူ ထားျခင္းျဖင့္

အသုံး၀င္ႏုိင္မည္ဆုိသည္ တုိ႔ကို မသိရပါ။

မည္သုိ႔ပင္ ဆုိေစ ပစၥည္းမ်ား ေပးပုိ႔သူ အေနျဖင့္ နန္းရင္း၀န္ႀကီး၏ အစီအစဥ္ အဆုံးအျဖတ္ကုိ သေဘာတူ

ေက်နပ္ပါသည္။ ဤသုိ႔ပစၥည္းမ်ား ျပန္လည္ေပး အပ္ျခင္းျဖင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ မျပဳသင့္ မျပဳထုိက္ေသာ

နည္းလမ္းျဖင့္ ျပဳမူခံခဲ့ရေသာ တုိင္းျပည္သုိ႔ ျပန္လည္ ေပးပုိ႔လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ခံယူႏွစ္သိမ့္ ေက်နပ္ ရပါသည္။

ဟုိတယ္မွ တာ၀န္ခံက နန္းရင္း၀န္ ဦးေစာထံ စာသြားေပးၿပီး အက်ဳိး အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဦးေစာ

စာဖတ္ၾကည့္ၿပီး ထုိအဂၤလိပ္ အမ်ဳိးသမီး ႏွင့္ ဆင္းေတြ႕၏။ အဂၤလိပ္ အမ်ဳိးသမီးထံမွ ေငြကြမ္းအစ္ တစ္လုံးႏွင့္

ေက်ာက္စိမ္း လက္ေကာက္ တစ္ဖက္ ေပးခဲ့သည္ကုိ ရရွိလုိက္ေတာ့သည္။ အဂၤလိပ္ အမ်ဳိးသမီးမွာ မရွိေတာ့ပါဟု

ဆုိ၏။ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ လန္ဒန္မွ အျပန္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသုိ႔ ၀င္၏။ ထုိမွခရီးဆက္မည္ အျပဳတြင္

ဂ်ပန္ေလတပ္က အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏ ဟာေ၀ယံကြၽန္းႏွင့္ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကုိ ႐ုတ္ျခည္း ၀င္ေရာက္ ဗုံးၾကဲ

တုိက္ခုိက္သည္ႏွင့္ တုိး၏။ ထုိ႔ေန႔သည္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ ထုိေန႔တြင္

ဦးေစာသည္ အေမရိကန္မွ ရန္ကုန္သုိ႔ ေလေၾကာင္းခရီးျဖင့္ ျပန္ရန္ ျပင္ဆင္လ်က္ ရွိခဲ့သည္။ ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာႏွင့္

ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကုိ ျဖတ္၍ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ရန္ မလြယ္ေတာ့သျဖင့္ ဦးေစာသည္ ဥေရာပတုိက္သုိ႔ လွည့္၏။

လစ္စဘြန္းၿမိဳ႕တြင္ ခရီးတစ္ေထာက္ နား၏။ ထုိစဥ္ ဦးေစာသည္ ဂ်ပန္သံ႐ုံးသုိ႔ သြားေရာက္ ဆက္သြယ္သည္ဟု

အဂၤလိပ္သတင္း ေထာက္လွမ္းေရးမွ ဆုိင္ရာသို႔ သတင္း ပုိ႔သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးေစာ ခရီးအဆက္ ပါလက္စတုိင္း

(ယခုအစၥေရး)ႏုိင္ငံ ဟုိင္ဖားၿမိဳ႕ေလဆိပ္၌ အဂၤလိပ္တုိ႔က ထိန္းသိမ္း လုိက္ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ ထိန္းသိမ္းေၾကာင္း

သတင္းကို တစ္လေက်ာ္မွ် သုိ၀ွက္၍ ထား၏။

၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၀ ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ အဂၤလိပ္ အစိုးရက ဦးေစာကုိ ထိန္းသိမ္း လုိက္ေၾကာင္း ျမန္မာျပည္သုိ႔

ျပန္ခြင့္ မျပဳေၾကာင္း ေၾကညာ လုိက္သည္။ ဦးေစာသည္ စစ္ကာလ အတြင္း ယူဂႏၶာျပည္တြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ႏွင့္

ေနရသည္။ ျမန္မာျပည္မွ ျပည္သူတုိ႔ မည္သုိ႔ ခံစား ေတြ႕ၾကံဳၾကရပုံ၊ ေသြးစည္း ညီၫြတ္ၾကပုံ၊

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျပည္သူတုိ႔၏ ယုံၾကည္ အားထားရာႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္လာပုံ၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္

ျပည္သူတုိ႔ တစ္သားတည္း ျဖစ္လာ ပုံတုိ႔ကုိ ဦးေစာဘာမွ် မေတြ႕မျမင္ လုိက္ရေခ်။ ဦးေစာသည္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္မွ

ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ေရာက္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ပင္ သတင္းစာ ဆရာမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ လန္ဒန္မွ

ရလာခဲ့သည့္ ေက်ာက္စိမ္း လက္ေကာက္ႀကီး တစ္ဖက္ႏွင့္ ေငြကြမ္းအစ္ကုိ ျပလ်က္ အက်ဳိး အေၾကာင္း ရွင္းလင္း

ခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ျပတုိက္ႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာပါက ထုိပစၥည္းမ်ားကုိ အပ္ႏွင္းရန္ စီစဥ္ ထားခဲ့ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ အားလုံး သိၾကသည့္ အတုိင္း အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္ေသာ ဦးေစာသည္ ႏုိင္ငံေတာ္

လုပ္ၾကံမႈႀကီးကုိ က်ဴးလြန္ ေလသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္စ၍ အမႈ စစ္ေဆးသည္။

ထုိအခ်ိန္က ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ဦးေစာက ၂၉.၁.၄၈ ေန႔စြဲျဖင့္ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ႀကီးေဂါပကအဖြဲ႕

သုိ႔ ေထာင္ထဲမွ စာတစ္ေစာင ္ေရးပုိ႔ သည္။ သူ၏ ကုိယ္ေရး ကုိယ္တာ ကိစၥ မ်ားေၾကာင့္ ဘာမွ် မစီမံရေသးသည့္

လန္ဒန္မွ ပါလာေသာ ေက်ာက္စိမ္း လက္ေကာက္ႀကီး တစ္ဖက္ႏွင့္ ေငြကြမ္းအစ္ တစ္လုံးတုိ႔ ကိစၥအတြက္ စီမံ

ေဆာင္ရြက္ျခင္း ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ ဦးေစာ၏ မူရင္း စာအတုိင္း ေဖာ္ျပ လုိက္ပါသည္။ စာတြင္ အင္းစိန္ေထာင္

တံဆိပ္ႏွင့္ ေထာင္အရာရွိတုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ားပါသည္။

ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ႀကီး ဘ႑ာေတာ္ထိန္းအဖြဲ႕သုိ႔ ႐ုိေသစြာ အစီရင္ခံပါသည္ ခင္ဗ်ား။

၁၉၄၁ ခုႏွစ္က ကြၽန္ေတာ္ သည္ျမန္မာ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕သုိ႔အဂၤလိပ္ အစုိးရႏွင့္

အေရးဆုိရန္ သြားစဥ္က ၁၈၈၅ ခု အဂၤလိပ္တုိ႔ မႏၲေလး သိမ္းတုန္းက နန္းတြင္းမွ ယူသြားၾကေသာ အဖုိးတန္

လက္ေကာက္ႀကီး တစ္ဖက္ကုိ အမည္မေဖာ္ေသာ အဂၤလိပ္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးက ကြၽန္ေတာ္ တည္းခုိေနေသာ

ဟုိတယ္သုိ႔ ေငြကြမ္းအစ္ တစ္လုံး ႏွင့္ အတူ ေပးပို႔ လုိက္ပါသည္။ ထုိ အမ်ဳိးသမီးထံမွ စာတစ္ေစာင္ကုိလည္း

ေနာင္လာ ေနာင္သားတို႔ ဖတ္႐ႈႏုိင္ရန္ ယခု ေပးပုိ႔ပါသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ကမၻာစစ္ႀကီး အတြင္း က ကြၽန္ေတာ္မွာ ႏုိင္ငံျခားတြင္ အဂၤလိပ္တုိ႔၏ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း ခံေန

ခဲ့ရသည္။ ေဘးအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔မွ လြတ္ေအာင္ ၾကံဖန္၍ အဆုိပါ လက္ေကာက္ႀကီးကုိ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ပါလာႏုိင္ရန္

သုိေလွာင္ သိမ္းဆည္းကာ ယူခဲ့ပါသည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ တစ္ေန႔ သတင္းစာ

ဆရာမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ ထုိလက္ေကာက္ႀကီးႏွင့္ ေငြကြမ္းအစ္ကုိ ျပလ်က္ အက်ဳိးအေၾကာင္း ရွင္းလင္း

ခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ ျပတုိက္ႀကီး ေပၚလာေသာ အခါ ထုိပစၥည္းမ်ားကုိ အပ္ႏွင္းရန္ စီစဥ္ ထားခဲ့ပါသည္။

ယခု ေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီးအား လွဴဒါန္းလွ်င္ ျမန္မာ ဘုရင္အဆက္ အႏြယ္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ တကြ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ

တစ္မ်ဳိးလုံးကပါ ေက် နပ္၀မ္းေျမာက္ ၾကလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္သည္လည္း တစ္ေၾကာင္း၊ ေရႊတိဂုံ ဘုရားႀကီး

ျပတုိက္တြင္ ထားလွ်င္ ၾကည့္႐ႈ လုိသူတုိ႔လည္း ၾကည့္႐ႈခြင့္ ရႏုိင္မည္ တစ္ေၾကာင္း

ထုိအေၾကာင္းႏွစ္ခု ေရွး႐ႈလ်က္ ကြမ္းအစ္ႀကီးႏွင့္ လက္ေကာက္ႀကီးကို လွဴဒါန္း လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း။

လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွ ထုတ္ေ၀ေသာ “ကမၻာ့လက္၀တ္ လက္စား အဖုိးတန္မ်ား” ဆုိေသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္

သူေဌးႀကီး တစ္ဦးသုိ႔ ျပင္သစ္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးက ျမန္မာျပည္မွ ေက်ာက္စိမ္း(ျဖဴ) လက္ေကာက္ႀကီး တစ္ဖက္ကုိ

အဂၤလိပ္ ေရႊဒဂၤါးေပါင္ ၄၀၀၀ (ေလးေထာင္)၊ ျမန္မာေငြ ငါးေသာင္း သုံးေထာင္ ေက်ာ္ ၅၃၀၀၀ ေက်ာ္ႏွင့္

ေရာင္းလုိက္ ေၾကာင္း ေဖာ္ျပ ေရးသား ထားပါသည္။ ထုိစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရေသာအခါ အဆုိပါ ၅၃၀၀၀ ေက်ာ္ႏွင့္

အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္သြားေသာ ျမန္မာျပည္မွ ေက်ာက္စိမ္း(ျဖဴ) လက္ေကာက္ႀကီး ဆုိသည္မွာ ယခု

လက္ေကာက္ႀကီး၏ အေဖာ္ အျခား တစ္ဖက္မ်ား ျဖစ္ေနမလားဟု ေတြးဆ မိပါသည္။

ယခု လက္ေကာက္ႀကီးႏွင့္ ေငြကြမ္းအစ္တုိ႔ အျပင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဇနီး မသန္းခင္၊ သမီးေမေမသန္းတုိ႔

က ၀တၳဳေငြ ၅၀၀(ငါးရာက်ပ္)ကုိ ဘ႑ာေတာ္ထိန္း အဖြဲ႕က ဘုရားႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ သင့္ေလ်ာ္ရာ အသုံးျပဳရန္

ေစတနာ သုံးတန္ ျပထာန္းလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား သက္ေတာ္ ထင္ရွား အာ႐ုံထား၍ လွဴဒါန္းပါ၏။
ံံ
ထုိဒါနေကာင္းမႈ ကုသုိလ္စုကုိ နတ္ရြာစံ ျမန္မာဘုရင္၊ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ တကြ ျမန္မာဘုရင့္ အဆက္ အႏြယ္ေတာ္တုိ႔

အျပင္ လူနတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းအား လွဴခြင့္ရသည့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ေရစက္သြန္းခ် ႐ုိေသစြာ အမွ်ေပး ေ၀

ပါကုန္၏။ အဂၤလိပ္အမ်ဳိးသမီးထံမွ စာႏွင့္ ဤစာကုိ ျပတုိက္တြင္ ထားပါက ဖတ္သူတုိ႔ ဖတ္ခြင့္ရ၍ လက္ေကာက္၏

ရာဇ၀င္ကုိ သိႏုိင္ၾကပါလိမ့္မည္။

ေမာင္ေစာ
၁၃၀၉၊တပုိ႔တြဲလဆုတ္ ၄ရက္
၂၉.၁.၄၈

ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ အထက္ပါ စာကုိ ေရးၿပီးေနာက္ ေရႊတိဂုံေဂါပက အဖြဲ႕သုိ႔ ေထာင္ထဲမွ တစ္ဆင့္ ေပးပုိ႔ခဲ့

ေလသည္။ ထုိစာႏွင့္ အတူ လက္ေကာက္ႀကီးႏွင့္ ေငြကြမ္းအစ္ တုိ႔ကုိ ဦးေစာ၏ ဇနီး ေဒၚသန္းခင္က ေဂါပက အဖြဲ႕

သုိ႔ လာလွဴခဲ့ပုံရ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ေဒၚသန္းခင္၏ ၂၆.၁.၄၈ ေန႔စြဲျဖင့္ စာကုိ ေတြ႕

ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဦးဘသိန္း

အစီရင္ခံပါသည္ရွင့္။

ဦးဘသိန္း၊ ၾကာသပေတးေန႔ နံနက္ကုိ ကြၽန္မ လာ၍ ျမန္မာ ရွင္ဘုရင္မ်ား ပုိင္ေသာ လက္ေကာက္ တစ္ဖက္ကုိ

အဂၤလန္မွ ရလာေသာ ပစၥည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိပစၥည္းကုိ ေရႊတိဂုံဘုရားႀကီးကုိ လွဴမည္ ျဖစ္ပါ၍ ဘုရား

လူႀကီးမင္းမ်ားကုိ ေျပာထား ေစလုိပါသည္ရွင့္။

မသန္းခင္
ဦးေစာ၏ဇနီး
၂၆.၁.၄၈

၎စာေအာက္တြင္ ေဂါပက အဖြဲ႕မွ မွတ္ခ်က္မ်ား ေရးထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။၎င္းစာတုိ႔မွာ-

ယခုစာကုိ ဦးေစာ၏ ဇနီး ေဒၚသန္းခင္ ကိုယ္တုိင္ ႏွစ္နာရီတြင္ အဖြဲ႕႐ုံးသုိ႔ လာေရာက္၍ ကိုယ္တုိင္

ေရးေပးသြားပါသည္။
စုိး
၂၆/၁

မွတ္ခ်က္။ ။ ၾကာသပေတးေန႔ နံနက္ အခ်ိန္တြင္ အမႈေဆာင္ႏွင့္ ေတြ႕ႏုိင္ ပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍

လူႀကီးမင္းမ်ားႏွင့္ မေတြ႕ၾကံဳရ ေသာ္လည္း စကၠရီ ေတရီ ထံတြင္ လွဴဒါန္း ႏုိင္ပါေၾကာင္း။

စုိးျမင့္
၂၆.၁.၄၈

၂၉.၁.၄၈ ေန႔ နံနက္က လူႀကီးမင္း ဦးျမင့္ ကုိယ္တုိင္ ခ်ိန္တြယ္ လက္ခံပါသည္။
သိန္း
၂၉.၁.၄၈

ဂဠဳန္ဦးေစာ အမႈ၏ စီရင္ခ်က္ အဆုံးတြင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔မွ စ၍ ၇ ရက္အတြင္း အယူခံ

၀င္ႏုိင္ၾကသည္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါရာ ဦးေစာသည္ စီရင္ခ်က္ ခ်ခံရၿပီး ေနာက္ တစ္လ အတြင္းတြင္ပင္ သူ႔အေျခအေန

ကုိသိ၍ ေနာင္ေရး အတြက္ စီမံစရာ ရွိသည္မ်ားကုိ စီမံခဲ့ဟန္တူသည္။ ဇနီး ႏွင့္တုိင္ပင္၍ သူ႔တာ၀န္ ျဖစ္ေနေသာ

လက္ေကာက္ႀကီးႏွင့္ ေငြကြမ္းအစ္တုိ႔ အတြက္ ေရႊတိဂုံဘုရားသုိ႔ လွဴဒါန္းရန္ ဆုံးျဖတ္သျဖင့္ ေဒၚသန္းခင္က

၂၆.၁.၄၈ ေန႔စြဲျဖင့္ ေရႊတိဂုံ ေဂါပကသုိ႔ လာလွဴမည့္ အေၾကာင္း၊ စာပုိ႔ဟန္ တူပါသည္။ ဦးေစာက ၂၉.၁.၄၈ ေန႔

က်မွ သာလွ်င္ ေဂါပက အဖြဲသုိ႔ စာေရးၿပီးစာႏွင့္တကြ ပစၥည္းမ်ားကုိ ဇနီး ေဒၚသန္းခင္အား လွဴေစ ပုံရသည္။

၂၉.၁.၄၈ ေန႔စြဲျဖင့္ပင္ ေဒၚသန္းခင္၏ စာေအာက္ေျခတြင္ ဦးျမင့္ ဆုိသူက ခ်ိန္တြယ္ လက္ခံပါသည္ဟု

မွတ္ခ်က္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ဦးျမင့္သည္ စာေရးသူတုိ႔ လက္ထက္ အထိ ရာသက္ပန္ ေဂါပက အျဖစ္

ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။

ေရႊတိဂုံ ေဂါပကအဖြဲ႕မွ ထုိလက္ေကာက္ကုိ တေပါင္းလ ဘုရားပြဲတြင္ အမ်ားျပည္သူအား ျပသရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပုံ

ရ၏။ ၁၁.၂.၄၈ ေန႔စြဲျဖင့္ ဟံသာ၀တီ သတင္းစာတြင္ ေအာက္ပါ သတင္းပါ လာသည္။

ဦးေစာ လွဴဒါန္းသည့္ လက္ေကာက္ ေရႊတိဂုံျပတုိက္တြင္ ပြဲေတာ္အတြင္း ျပသမည္

ဂဠဳန္ ဦးေစာ၏ ဇနီး ေဒၚသန္းခင္သည္ မ်ားမၾကာမီက ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ ဘ႑ာေတာ္ ထိန္းအဖြဲ႕သုိ႔

လာေရာက္ၿပီး ဦးေစာ၏ ကုိယ္စား ထူးျခားေသာ လက္ေကာက္ တစ္ကြင္းကုိ ေစတီေတာ္ႀကီးအား

လွဴဒါန္းသြားခဲ့သည့္ အေၾကာင္း၊ ဤသတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ရာ အဆုိပါ လက္ေကာက္ကုိ ယခု

တေပါင္းပြဲေတာ္ အတြင္း လဆန္း ၁၃၊၁၄၊၁၅ ရက္ ေန႔မ်ားတြင္ ေရႊတိဂုံကုန္းေတာ္ ျပတုိက္၌ထား၍ လူထုအား

ၾကည့္ခြင့္ျပဳဖုိ႔ရန္ ဘ႑ာေတာ္ထိန္း အဖြဲ႕က ဆုံးျဖတ္ လုိက္သည္ဟု သိရေၾကာင္း။

ဦးေစာသုိ႔လက္ေဆာင္

ထုိလက္ေကာက္မွာ ျမန္မာ ဘုရင္ မိဖုရားေခါင္ႀကီး တစ္ပါး၏ လက္၀တ္ေတာ္ ရတနာ တစ္ခု ျဖစ္သည္ ဆုိ၏။

၎ကုိ သီေပါ ပါေတာ္မူစဥ္က တစ္စုံတစ္ခု ေသာနည္းျဖင့္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး တစ္ဦးက ရယူသြားၿပီးလွ်င္ ၎တုိ႔

ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ လက္ကူးခဲ့ရာမွ ေနာက္ဆုံး မိန္းမတစ္ဦး လက္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီးလွ်င္ ၎ကမွ တစ္ဖန္ ဦးေစာ

နန္းရင္း၀န္ အျဖစ္ျဖင့္ အဂၤလန္သုိ႔ အလာတြင္ ဦးေစာအား လက္ေဆာင္ ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္၏။

မဟူရာႏွင့္ တူသည္ဆုိျခင္း

ထုိလက္၀တ္ ရတနာမွာ ေက်ာက္စိမ္းစစ္ ျဖစ္၍ ေငြ ၅၀၀၀၀(ငါးေသာင္း) တန္သည္ ဆုိ၏။ သုိ႔ေသာ္ လက္၀တ္

ရတနာ ကုိျမင္ရသည့္ အခါ ေက်ာက္စိမ္း ႏွင့္မတူ မဟူရာႏွင့္ ပုိတူသျဖင့္ မည္မွ် တန္ဖုိးထုိက္မည္ကုိ လူထု

ကိုယ္တုိင္ မၾကာမီၾကည့္႐ႈ ဆုံးျဖတ္ ႏုိင္ၾကေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း။

ထုိသတင္းမ်ားကုိ ဦးေစာႏွင့္ ဇနီး တုိ႔က ဖတ္႐ႈ ရေပလိမ့္မည္။ ၁၉၄၈ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၈ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပုိင္းတြင္

အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္၌ ဦးေစာသည္ ဇနီး၊ သမီးတုိ႔ႏွင့္ အတူ မုိးညႇင္းသိဂႌ ေက်ာင္းတုိက္၊ ေရလဲဦးပ႑ိ

စၥဆရာေတာ္ ထံမွ လကၡဏာေရးသုံးပါး တရားနာရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေမလ ၈ ရက္ေန႔ နံနက္ အ႐ုဏ္တက္တြင္

ဦးေစာအား အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္ အတြင္း ႀကိဳးေပး ခဲ့ေလသည္။

ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စုဖုရားလတ္၏ ေျမးေတာ္၊ ေတာ္ဘုရားကေလး ႏွင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးပါသည္။

“ဒီကိစၥကုိ ေတာ္ေတာ္ သိတယ္ မဟုတ္လား”

“သိတာေပါ့”

“ဘာမွမလုပ္ဖူးလား”

“ေတာ္ေတာ္ ေရႊတိဂုံ ေဂါပကကုိ သြားေတြ႕တယ္။ ဒီကိစၥကို သိပ္ေျပာခ်င္ ပုံမရဘူး။ အခု ကုိသန္းေဆြ ျပတဲ့

စာေတြ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မဖတ္ခဲ့ရဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္ေကာက္ကုိေတာ့ ထုတ္ျပတယ္။ ေစ်းထဲမွာ ေရာင္းတဲ့

ေက်ာက္စိမ္း လက္ေကာက္ အေပါစားႀကီး ျဖစ္ေနတယ္”

“သူတုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ေတာ္ေတာ့္ ကုိ မျပခ်င္တာလဲ”

“ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္က လုပ္မယ္ ထင္လုိ႔နဲ႔ တူပါတယ္။

(ရသင့္ ရထုိက္သည္ကုိ ေတာင္းဆုိျခင္းကုိ ဆုိလုိ ပါသည္)

“ႏုိ႔ ေတာ္ေတာ္ကေရာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီကိစၥကုိ သြားေမးတာလဲ”

“အခုကုိသန္းေဆြရဲ႕ စာေတြဖတ္ရ မွ အမွန္ကုိသိရတာကုိး။ ပထမ ေတာ္ေတာ္ၾကားရတာက အဂၤလိပ္မက

ဦးေစာက တစ္ဆင့္ သီေပါမင္းအႏြယ္ ေတာ္ေတြကုိ ေပးခုိင္းတယ္ၾကားရလုိ႔ပါ”

“အဲဒီလုိဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ကေရာ လုပ္မွာလား”

“မလုပ္ပါဘူး။ ဦးေစာက ဘုရား ကုိ လွဴလုိက္ၿပီပဲ၊ ဘုရားဘ႑ာေတာ္ပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့”

ေတာ္ေတာ္(ေတာ္ဘုရားေလး)၏ သေဘာထားႏွင့္ ခံယူခ်က္ကုိ ပါသိရပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ ေျပာသကဲ့သုိ႔ပင္

လက္ေကာက္ႀကီးက ေစ်းထဲမွ အေပါစား လက္ေကာက္ႀကီးႏွင့္ တူေနပါသည္။ ဤစာ ေရးေနစဥ္ ေက်ာက္စိမ္းကုိ

အထူး ေရာင္းခ်ေသာသူ တစ္ဦးအား ဤကဲ့သို႔ေသာ လက္ေကာက္မ်ဳိးႏွင့္ ပတ္ သက္၍ ေမးၾကည့္ရာ ေက်ာက္စိမ္း

အကာျဖင့္ လုပ္ထားေသာ ကြင္းစြပ္ လက္ေကာက္ တစ္ဖက္သည္ အည့ံဆုံး ဆုိလွ်င္ အခုအခါ ငါးေထာင္ခန္႔

တန္ေၾကာင္း၊ အရည္အေသြးကုိ လုိက္၍ သိန္း ၃၀/၄၀ အထိ တန္သည့္ ပစၥည္း ရွိပါသည္ဟု ေျပာပါသည္။

စာေရးသူ အေနျဖင့္ ေက်ာက္စိမ္း လက္ေကာက္ႀကီးက ကြင္းစြပ္ျဖစ္ေနရာ ေဒၚခ်က္စတာ ဟုိတယ္တြင္ အဂၤလိပ္

အမ်ဳိးသမီး ေရးထားခဲ့သည့္စာ၌ The Sender of this Carved Silver box and jade bangle ဟု ေရးထားသျဖင့္

Bangle ဟု ဆုိထားေပရာ ကြင္းစြပ္ လက္ေကာက္ပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ လက္ပုံ လက္ေကာက္ကုိ Bracelet ဟု

ေခၚမည္။ လက္ေကာက္ကုိ စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္ ေတြ႕စဥ္ကလည္း အနက္ေရာင္ဘက္ လုေနသည့္ ေက်ာက္စိမ္း

မည္းမည္း လက္ေကာက္ႀကီးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေစာ၏ စာကိုၾကည့္လွ်င္ ဦးေစာ တန္ဖုိးျဖတ္ထားသည့္

ငါးေသာင္းေက်ာ္တန္သည္ ဆုိသည္မွာ ဦးေစာ၏ ထင္ျမင္ ခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္မွာ ေက်ာက္စိမ္းႏွင့္

ပတ္သက္၍ တကယ္ တတ္ကြၽမ္း နားလည္သူ ပညာရွင္အား ျပသ၍ အဖုိး ျဖတ္ခုိင္းသင့္ေပသည္။

စာေရးသူႏွင့္ မိတ္ေဆြျဖစ္ေသာ ဤကိစၥကို စိတ္၀င္စားသည့္သူက-

“အဂၤလိပ္မ (သုိ႔)ဦးေစာ(သုိ႔) ေရႊတိဂုံေဂါပကက လဲလုိက္တာေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား”

ဟူ၍ ေမးဖူးသည္။ စာေရးသူ အေနႏွင့္ “မျဖစ္ႏုိင္ပါ” ဟုသာဆုိခ်င္ပါသည္။

အဂၤလိပ္ အမ်ဳိးသမီးသည္ ဤ လက္ေကာက္ကုိ မည္သုိ႔မွ် လဲမည္ မဟုတ္ေခ်။ အစကတည္းက သူရထားၿပီး

ျဖစ္ရာ ဦးေစာထံ မလွဴရန္ သာျဖစ္၏။ လဲရန္ မလုိပါ။ ဦးေစာကလည္း လဲမည္ မဟုတ္ေခ်။ ဤကိစၥကုိ ဦးေစာ

မေဖာ္က မည္သူမွ် သိမည္ မဟုတ္ပါ။ ဦးေစာ ယခုကဲ့သုိ႔ အစီအစဥ္ လုပ္၍ လွဴ လုိက္သည္ကုိလည္း ထုိ အဂၤလိပ္

အမ်ဳိးသမီး သိခ်င္မွ သိမည္။ အစကတည္းက “နန္းရန္း၀န္ႀကီး၏ အစီအစဥ္ အဆုံးျဖတ္ကုိ သေဘာတူ ေက်နပ္ပါသည္”ဟု ေရးသားထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ေရႊတိဂုံ ေဂါပကကလည္း လက္ေကာက္ကုိ အေကာင္းႏွင့္ အည့ံ

လဲမည္ ဆုိသည္မွာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အမ်ားေရွ႕တြင္ လက္ခံ မွတ္တမ္း တင္ၿပီးထားေသာ ပစၥည္းျဖစ္သည္။

လက္ေကာက္ကုိ ခ်ိန္တြယ္ လက္ခံသည့္ ေဂါပကလူႀကီး ဦးျမင့္ ဆုိသူမွာ စာေရးသူ၏ မိဘမ်ားႏွင့္ သိကြၽမ္းသူ

ျဖစ္သည္။ ေနာင္ရာသက္ပန္ ေဂါပက ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဦးျမင့္ ဘ၀အထိ စာေရးသူ မီလုိက္ပါသည္။ အန္တီခင္

(ဒဂုန္ ခင္ခင္ေလး)၏ ရတနာမ်ားကုိ လွဴစဥ္က စာေရးသူႏွင့္ ပတ္သက္ခဲ့သည္။ အလြန္ တိက်ေသခ်ာ

စည္းကမ္းႀကီးသည္။ သိကၡာသမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူ အေနျဖင့္မူ ဤလက္ေကာက္ႀကီးသည္ အဂၤလိပ္ အမ်ဳိးသမီးက မည္သုိ႔ပင္ ဆုိေစကာမူ မူလကတည္းက

စုဖုရားလတ္၏ လက္ေကာက္ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မည္။ ျမန္မာျပည္ကုိ အဂၤလိပ္တုိ႔ သိမ္းပုိက္ခဲ့စဥ္က ပါလာသည့္ ပစၥည္း

ဆုိသည္ကမူ မွန္ပါလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ နန္းတြင္းမွ ယူလာသည္ ျဖစ္ရာ အေရာေရာ အေႏွာေႏွာ ျဖစ္လာပုံရသည္။

အကယ္၍ မိဖုရားေခါင္ႀကီး စုဖုရားလတ္အား ဆက္သခဲ့သည့္ လက္ေကာက္ ဟုတ္ မဟုတ္ကမူ

ထုိလက္ေကာက္၏ တန္ဖုိးအမွန္ကုိ သိမွ ခန္႔မွန္း၍ ရမည္ ထင္ပါသည္။ မည္သူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမွ်

မိဖုရားေခါင္ႀကီး စုဖုရားလတ္ကုိ အေပါစား ေက်ာက္စိမ္း လက္ေကာက္ တစ္ဖက္ ဆက္သမည္ မဟုတ္ပါ။

အမွန္ကုိ ဘုရားသာ သိမည္ဟုသာ ဆုိခ်င္ပါသည္။

ေမာင္သန္းေဆြ၊ထား၀ယ္၊

ကုိးကားခ်က္

၁။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ “ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ”။
၂။ အမည္မေဖာ္လုိသူ တစ္ဦး၏ ေျပာျပခ်က္ႏွင့္ ထုိသူေပးသည့္ စာရြက္ စာတမ္းမ်ား။
၃။ ၂၆-၁-၄၈ ေန႔စြဲပါ ဦးေစာ၏ ဇနီး ေဒၚသန္းခင္၏စာ။
၄။ ၂၉-၁-၄၈ ေန႔စြဲပါ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ ဘ႑ာေတာ္ထိန္း အဖြဲ႔သုိ႔ အစီရင္ ခံသည့္ ဦးေစာ၏ လက္ေရးျဖင့္စာ။
၅။ ထုိစာႏွင့္ အတူ ပူးတြဲ တင္ျပေသာ ရက္စြဲ မပါသည့္ အဂၤလိပ္အမ်ဳိးသမီး ဦးေစာထံ ေရးထားသည့္စာ (အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္)။
၆။ ၇-၂-၄၈ ေန႔စြဲပါ ဦးလွေဖ (ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရအတြင္း ေရးမွဴး)၏စာ (အဂၤလိပ္လုိ ေရးထားသည္)
၇။ ၁၁-၂-၄၈ ေန႔ထုတ္ ဟံသာ၀တီ သတင္းစာ။
(2008 ဇႏၷာ၀ါရီထုတ္ေရႊအျမဳေတမွေဖၚျပပါသည္)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Credit to Source : ေရႊအျမဳေတ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္မ်ား ……

 Min Kyaw Khine (facebook)

စက္တင္ဘာ ၂၁ ရက္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ထုတ္7Days Journal တြင္ေဖာ္ျပေသာ စာေရးသူ ျငိမ္းျငိမ္းႏုိင္၏ ေဆာင္းပါး

ႀကိဳးမိန္႔ က်ထားသည့္ ဦးေစာ အတြက္ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ သမီး

ေဘဘီေစာတို႔သည္ ေဒါက္တာဘေမာ္ႏွင့္ ေဒါက္တာ ဘဟန္တို႔အား အယူခံေရွ႕ေနလိုက္ေပးရန္
 
ေတာင္းပန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သြား ခဲ့ရသည္။(ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ၊ ၁-၁-၁၉၄၈)

၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔ တြင္ ဦးေစာ၏ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းခင္ သည္ ေရွ႕ေနႀကီး

မစၥတာဟက္ေဗာက္မွ တစ္ဆင့္ အဂၤလန္ျပည္၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရွိ ဦးေစာ၏ညီဝမ္းကြဲ
 
ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးထံ ထိုေခတ္ေငြ က်ပ္ ၂၀ဝ၀ အကုန္ခံၿပီး သံႀကိဳးတစ္ေစာင္ ပို႔ကာ အကူအညီ
 
ေတာင္းခဲ့ပါသည္။ ထိုသံႀကိဳးစာတြင္ ဤ အမႈသည္ အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ထက္တြင္
 
ျဖစ္ပြားခဲ့သျဖင့္ ဘိလပ္ပရီဗီေကာင္စီတြင္ အယူခံဝင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း၊ တရားဥပေဒ အားျဖင့္
 
ၫႊန္ၾကားအႀကံဥာဏ္ေပးႏိုင္ ေသာ ဥပေဒပါရဂူမ်ားရွာေဖြေပးရန္ ပါရွိ သည္။(ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ၊ ၁၁-၃-၁၉၄၈)
ဦးေစာ၏ လက္နက္မႈႀကီးကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္၊ ေန႔လယ္ ၂ နာရီ အခ်ိန္တြင္
 
အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ အင္းစိန္သတၲမ တရားသူႀကီးက စတင္ စစ္ေဆးခဲ့သည္။ ဦးေစာမွာ
 
အေတာ္ေလး ပိန္ခ်ံဳးသြားသည္။ ဦးေစာက အမႈတြင္ ပါဝင္သည့္ ကေလးမ်ားသည္ မိမိအိမ္မွ
 
ကေလးမ်ားျဖစ္သျဖင့္သူတို႔အတြက္ေရွ႕ေန ငွားေပးရန္မွာ မိမိတာဝန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။
 
ဦးေစာက တရားခံမ်ား ကို ေတြ႕ဆံုရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ တရား သူႀကီး ဦးစိုးက မိမိတြင္
 
အာဏာမရွိ၊ အထက္အရာရွိမ်ားႏွင့္သာ စကားေျပာေစ လိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။(ဟံသာဝတီသတင္းစာ၊ ၂၁-၄-၁၉၄၈)
အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ ႏိုင္ငံ ေတာ္ လုပ္ႀကံမႈတရားခံ နံပါတ္တစ္ တရားခံ ဦးေစာထံသို႔
 
ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚ သန္းခင္ႏွင့္ သမီး ေဘဘီေစာတို႔ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔က သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့
 
သည္။ ေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ ေဘဘီေစာတို႔က ဦးေစာအား ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းစာအုပ္ တစ္အုပ္
 
ေပးခဲ့ၾကသည္။ ဦးေစာက သူ ေရးသားထားေသာ စာရြက္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ခန္႔ရွိမည့္
 
သူ၏ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၲိ စာတမ္းရွည္ႀကီးကို ေပးအပ္ လိုက္သည္။
(ဟံသာဝတီသတင္းစာ၊ ၂၁-၆-၁၉၄၈)
အင္းစိန္ေထာင္မွေနၿပီး ဦးေစာသည္ ဇနီးျဖစ္သူေဒၚသန္းခင္ထံ စာတစ္ေစာင္ ကို
 
ေအာက္ပါအတိုင္းေရးပို႔လိုက္သည္။ မာမီခင္ ကြ်န္ေတာ္၏ အေလာင္းကို အိမ္သို႔ မယူပါႏွင့္။
 
ဘယ္ကိုမွလည္း မယူပါႏွင့္။ ေသၿပီးေသာအပုပ္ေကာင္ႀကီးဟူ၍ တရား ႏွင့္ေျဖပါ။
 
သတိသံေဝဂျဖစ္ပါ။ အနိစၥ တရားႏွင့္ အနတၲတို႔ကို ပြားမ်ားပါ။ ေသၿပီျဖစ္၍ မထူးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္
 
မာမီတို႔ ဒုကၡမရွာၾကပါႏွင့္ေတာ့။ ေသသူ ရည္ရြယ္၍ ပၪၨင္းခံျခင္း၊ ရွင္ျပဳျခင္း၊ ဆြမ္းေကြ်းျခင္း
 
စေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို လုပ္ပါက မာမီ တို႔မွာကုသိုလ္ရႏိုင္ပါသည္။ အမွ်အတန္း
 
ေဝပါက ကုသိုလ္ရႏိုင္ပါသည္။ ဤသို႔ ေသာ ကုသိုလ္ေရးမ်ားကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ပါ။
(ျမန္မာ့အလင္း၊ ၁-၅-၁၉၄၈)
ဦးေစာ ေသေသာအခါ ႐ုပ္ကလပ္ကို ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းခင္က အျပင္တြင္ သၿဂႋဳဟ္ရန္
 
ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ဆိုင္ရာမွ ခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ တရားခံမ်ားအား သရဏဂံုတင္ရန္ကိစၥတြင္
 
၄င္းတို႔ အလိုရွိ သည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ပင့္ဖိတ္ၿပီး သရဏဂံု တင္ခြင့္ကို ဧၿပီလ ၅ ရက္၊
 
၆ ရက္၊ ၇ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ခြင့္မ်ား ေပးခဲ့သည္။(ျမန္မာ့အလင္း၊ ၆-၅-၁၉၄၈)
ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ ပတ္သက္ သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ သို႔
 
အယူခံဝင္ေရာက္ေရးအတြက္အခြင့္ထူး ေပးရန္ ဝင္ေရာက္ထားၾကေသာ ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊
 
သက္ႏွင္းႏွင့္ မံႈႀကီးတို႔၏အမႈ ကို ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႔၊ နံနက္ ၁၁ နာရီ အခ်ိန္တြင္
 
တရားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆာဘဦး၊ တရားဝန္ႀကီး ဦးေအးေမာင္ႏွင့္ တရား လႊတ္ေတာ္ တရားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
 
ဦးသိမ္း ေမာင္တို႔ကၾကားနာစစ္ေဆးၿပီး စီရင္ခ်က္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။ ယခုအမႈတြင္ မွား
 
ယြင္းစြာျဖင့္ တရားဥပေဒေၾကာင္းအား ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းအရာအား
 
ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း စစ္ေဆးခဲ့သည့္ ခံု႐ံုးႏွင့္ တရားလႊတ္ေတာ္တို႔က မွားယြင္း စြာ
 
ဆံုးျဖတ္ထားျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႕ရ သည့္အတြက္ တရားခံတို႔သည္ ဤ႐ံုး ေတာ္သို႔
 
အယူခံဝင္ရန္ အခြင့္ေတာင္းျခင္း သည္ မေပးသင့္ဟုဆိုကာ တရားခံတို႔၏
 
အယူခံဝင္ေရာက္ေရးခြင့္ပန္လႊာကို ပယ္ခ် လိုက္သည္။ (သံေတာ္ဆင့္၊ ၁၈-၄-၁၉၄၈)
ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးႏွင့္ ပတ္ သက္သည့္ ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါ တရားခံ ၈ ဦးအား ေမလ ၈
 
ရက္ေန႔တြင္ ကြပ္မ်က္ရန္၊ အထူးခံု႐ံုးအဖြဲ႕မွ ဆိုင္ရာသို႔ ၂၈-၄-၄၈ ရက္ေန႔က ေသဒဏ္ဝရမ္းမ်ား
 
ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ဦးေစာ၏ဇနီး ေဒၚ သန္းခင္သည္ ၂၇-၄-၄၈ ေန႔စြဲျဖင့္ ゞင္း ၏ ေအဒီလမ္းရွိ
 
ေနအိမ္ကို ျပန္ေပးရန္ႏွင့္ ၄င္း၏ လင္ေယာက်ာ္း အဆံုးစီရင္ၿပီး ေသာအခါ အေလာင္းကို
 
ထိုအိမ္သို႔ယူ ေဆာင္ကာ သၿဂႋဳဟ္ခြင့္ျပဳရန္ ဆိုင္ရာသို႔ ေတာင္းဆိုထားသည္။
(သံေတာ္ဆင့္၊ ၂၉-၄-၁၉၄၈)
ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႀကိဳးဒဏ္အတည္ျပဳျခင္းခံရ သည့္ ဦးေစာသည္ ေမလ ၆
 
ရက္ေန႔ ညေနအခ်ိန္တြင္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ၌ မိုးညႇင္းဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ အျခား
 
ဆရာေတာ္သံုးပါးတို႔၏တရားေတာ္တို႔ကို နာယူခဲ့သည္။ ဦးေစာက မိုးညႇင္းဆရာ ေတာ္ႀကီးကို
 
ေငြက်ပ္ ၄၅၀ဝ ေရစက္ခ် လွဴဒါန္းခဲ့သည္။(သံေတာ္ဆင့္၊ ၇-၅-၁၉၄၈)
ေမလ ၈ ရက္ေန႔ လင္းအားႀကီး အခ်ိန္တြင္ ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါ တရားခံမ်ားအား
 
ႀကိဳးဒဏ္ေပးမည္ ျဖစ္ သည္။ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ ရန္ ႀကီးေအာင္ႏွင့္ စိန္ႀကီးတို႔အား လည္း
 
ေကာင္း၊ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ မံႈႀကီးတို႔အား လည္းေကာင္း
 
ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲစီ တစ္ နာရီျခား ႀကိဳးေပးမည္ျဖစ္သည္။ ေမာင္နီ ႏွင့္ သုခတို႔မွာ
 
ေနာက္လိုက္ငယ္သားမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမၼတႀကီး၏ ဆႏၵအရ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္
 
ႏိုင္ငံေတာ္ ဇီဝိတ ဒါနအျဖစ္ ေသဒဏ္မွ ခ်မ္းသာေပးကာ တစ္သက္တစ္ကြ်န္းဒဏ္သို႔ ေျပာင္းလဲ
 
လိုက္သည္။(သံေတာ္ဆင့္၊ ၈-၅-၁၉၄၈)
ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈတရားခံ ဦးေစာ အား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ ႀကိဳးတိုက္ အမွတ္ ၃ တြင္
 
ႀကိဳးဒဏ္မခံရမီ တစ္ေန႔ က ေအာက္ပါစာေလးကို ႀကိဳးတိုက္နံရံ တြင္ ခဲျဖင့္ေရးသြားခဲ့သည္။
 
အတိတ္ဘဝမေကာင္းမႈက အရင္းခံေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္ရသည္။ ဥယိ႒ကကံကကပ္၍
 
ႏွိပ္စက္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ရသည္။ အထည္ခံ႐ုပ္ၾကမ္းခုတား
 
ေသသည္ေနာက္တိုင္ေအာင္ က်န္ရွိေလ၏။(အိုးေဝ၊ ၂၇-၈-၁၉၄၈)
နံနက္ ၅ နာရီ မိနစ္ ၂၀ တြင္ ေရာက္ ရွိၾကေသာ ပရိသတ္မ်ားက ဦးေစာထား ရာ ႀကိဳးတိုက္သို႔
 
သြားၾကေၾကာင္း၊ ခဏမွ် အၾကာတြင္ ၄င္း၏အခန္းကို ဖြင့္ေပးလိုက္ ရာ ၄င္းဆင္းမည္အျပဳတြင္
 
ႀကိဳးစင္တင္ ေသာအခါ ဝတ္ရေသာအက်ႌရွည္အျဖဴကို ဝတ္ေပးမည္လုပ္ရာ ဦးေစာက ဟိုေပၚ
 
ေရာက္မွဝတ္ပါလားခင္ဗ်ာဟု ေတာင္းပန္ သည့္အတြက္ မဝတ္ဘဲ ေထာင္ပိုင္ႀကီးက
 
မူးမိုက္သြားမည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ လက္ေမာင္းမွ တြဲေခၚလာေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္ သည္ကား နံနက္ ၅
 
နာရီခြဲ တိတိပင္ ျဖစ္၏။ ဦးေစာမွာ ႀကိဳးတိုက္မွ ႀကိဳးစင္သို႔ အေရာက္တြင္ လိုက္လာရာ ၄င္းကိုယ္
 
တြင္ ပိုးရွပ္အက်ႌအျပာလက္တိုႏွင့္ ပိုးရွမ္း ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ဆင္၍ ေရွ႕ထိုးဖိနပ္ အနက္ကို
 
စီးလာေၾကာင္း။ ဦးေစာမွာ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ဣေႁႏၵမပ်က္ဘဲ ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ႏွင့္
 
ေထာင္ပိုင္ႀကီးအား(ဂြတ္ဘိုင္)ဟုပင္ ႏႈတ္ ဆက္သြားေသးသည္ဆိုေၾကာင္း။ ႀကိဳးစင္ေပၚသို႔
 
မတက္မီ ေထာင္ အရာရွိႀကီးမ်ားက ၄င္းတို႔ထံုးစံအတိုင္း ဘုရားကို အာ႐ံုျပဳရန္ ခြင့္ျပဳေၾကာင္း။
 
ဦးေစာ ႀကိဳးစင္ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခ်ိန္ သည္ကား ၅ နာရီ ၃၂ မိနစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္ရာ ၄င္းအား
 
အက်ႌရွည္ကို ေထာင္မွဴးႀကီးက ဝတ္ေပးၿပီး လက္ႏွင့္ေျခတို႔ကို ႀကိဳးျဖင့္ တုပ္ကာ
 
အိတ္ျဖဴစြပ္လိုက္ၿပီး ႀကိဳးကြင္း ကို စြပ္လိုက္သည္။ တစ္ခဏမွ်ၾကာေသာ အခါ ႀကိဳးတိုက္ဆိုင္ရာ
 
ေထာင္မွဴးႀကီးက ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္သည္ ၅ နာရီ ၃၃ မိနစ္တိတိအခ်ိန္ပင္ ျဖစ္ရ
 
ကား သံျပားက်သြားေသာ ဒိုင္းဟူေသာ အသံမွတစ္ပါး ဘာမွမၾကားရ။ ႀကိဳးစင္ ေအာက္ဘက္သို႔
 
လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ မေျပာပေလာက္ေသာ လႈပ္ရွားမႈ ကေလးျဖင့္
 
မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဇီဝိန္ခ်ဳပ္သြားေတာ့ေၾကာင္း။
 
(သတင္းစာေရးသားခ်က္အတိုင္း ကူးယူေဖာ္ျပသည္) (သံေတာ္ဆင့္၊ ၈-၅-၁၉၄၈)
ဂဠဳန္ဦးေစာဇနီးထံမွ ေလ်ာ္ေၾကး ၄ သိန္းရလိုေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္အတူ
 
လုပ္ႀကံျခင္းခံရမႈတြင္ ပါဝင္ သည့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးဌာန
 
အတြင္းဝန္ ဦးအုန္း ေမာင္၏ က်န္ရစ္သူဇနီး ေဒၚသိန္းျြကယ္ ႏွင့္ သားသမီးမ်ားက
 
တရားလႊတ္ေတာ္ တြင္ တရားမေၾကာင္းျဖင့္ တရားစြဲဆိုခဲ့ သည္။ အဆိုပါ တရားမမႈႀကီးႏွင့္ပတ္
 
သက္ၿပီး ေဒၚသိန္းျြကယ္ဘက္မွ လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္သည့္ဝတ္လံုေတာ္ရမွာ ေဒါက္ တာ ဘဟန္
 
ျဖစ္သည္။ (ျမန္မာ့အလင္း၊ ၂၉-၆-၁၉၅၀)

မွတ္ခ်က္

အခ်က္အလက္မ်ားကို လြတ္လပ္ေရးေၾကညာၿပီး ခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ၁၉၄၈-၁၉၉၈ ေရႊရတု ႏွစ္
 
ငါးဆယ္ျပည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသတင္းစာ မွတ္တမ္းမ်ား၊ ပထမတြဲႏွင့္ဒုတိယတြဲ၊
 
တကၠသိုလ္ စိန္တင္ စာအုပ္မ်ားမွရယူပါသည္။
တင္ၫြန့္
ေနာက္ဆက္တြဲ…

“ကိုယ္မလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥအတြက္ ဒီလုိခံစားရတာကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကေလးေတြက

 
ဘာမွ လုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔ အဘုိးကလည္း သူ႔အျပစ္အတြက္ ဥပေဒအရ
 
ခံသြားၿပီပဲ။ က်န္တဲ့လူမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူး။ ဒီကေလးေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔
 
ေနေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔လည္း အျပစ္ရွိတဲ့လူေတြရယ္လို႔ မသတ္မွတ္သင့္ဘူး”

(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္)

လီလီပန္း အျဖဴေရာင္ေလးမ်ားက ကႏုတ္ပန္းႂကြ မဂၤလာဘိသိက္ ေငြဖလားႀကီးထဲ၌ လွလွပပ

 
လန္းလန္းဆန္းဆန္း။ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ဆယ္စုႏွစ္သုံးခုေက်ာ္မ ွႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွသည့္
 
မဂၤလာအခမ္းအနားပဲြ တစ္ခု၏ ျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။

ဘိသိက္ခံမဂၤလာေမာင္ႏွံမွ သတို႔သမီးမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္

 
အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို လုပ္ႀကံမႈႈတြင္ ျမန္မာ့သမုိင္း တရားခံတစ္ဦးအျဖစ္
 
ျပည္သူမ်ားအၾကား ယေန႔တုိင္ နာမည္ဆုိးႏွင့္ ရွိေနခဲ့ေသာ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေျမးျဖစ္၏။ ဦးေစာ၊
 
ေဒၚသန္းခင္တို႔၏ သမီးေဒၚေဘဘီေစာမွ ေမြးဖြား ေသာ ဒုတိယသမီး ေဒၚမြန္မြန္ရင္ျဖစ္သည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္၏ မဂၤလာပဲြ ဘိသိက္ပန္း ေငြဖလားတြင္ လီလီပန္းကိုသာ ထုိးရမည္ဆုိသည့္

 
အဘြားေဒၚသန္းခင္၏ တစ္ခ်က္လႊတ္ ဆႏၵျဖင့္ ထိုလီလီပန္းျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြးမ်ားကို ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕
 
လုံးတြင္ မရမက ရွာေဖြခဲ့ရသည္ဆုိ၏။

ထုိပန္းမ်ားကို တစ္ၿမိဳ႕လုံးတြင္ မရမက လုိက္လံရွာေဖြခဲ့ရာ ေနာက္ဆုံးတြင္မွ

 
တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီးျဖစ္သူ
 
ေဒၚခင္ၾကည္ၿခံထဲ၌ စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ လီလီပန္းမ်ားရွိေၾကာင္း သတင္းရသျဖင့္ ထုိလီလီပန္း
 
အျဖဴေရာင္မ်ားကို မဂၤလာဘိသိက္ပန္းအျဖစ္ ထုိးႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္က ျဖစ္ၿပီး သမုိင္း၀င္ မွတ္တမ္းတြင္

 
မိသားစုႏွစ္ခုၾကား တစ္ႀကိမ္တည္းေသာ အမွတ္မထင္ဆုံစည္းခဲ့သည့္ ဆက္စပ္မႈတစ္ခု
 
ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

“ပန္းေတြ သြားခူးတဲ့ေန႔က လာခူးတဲ့ လူေတြကို အန္တီေဒၚခင္ၾကည္က အိမ္ေပၚကေနေသာ့

 
ပစ္ခ်ေပးရင္း ဘယ္သူ႔မဂၤလာေဆာင္လဲလို႔ ေမးတယ္တဲ့။ ဦးေစာ၊ ေဒၚသန္းခင္ေျမး
 
မဂၤလာေဆာင္ပါလို႔ ေျပာေတာ့ ေၾသာ္ ေဒၚသန္းခင္က ေျမးေတြဘာေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မထက္
 
သူကေတာင္ ပိုကံေကာင္းတာေပါ့လို႔ ေျပာတယ္တဲ့။ အဲဒီစကားေလးနဲ႔ ပန္းေလးေတြက
 
မွတ္မွတ္ရရပါပဲ” ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္က သူ႔မဂၤလာေဆာင္ အမွတ္တရ ဘိသိက္ပန္းအျဖစ္
 
ေဒၚခင္ၾကည္ စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ အျဖဴေရာင္ လီလီပန္းေလးမ်ားကို မဂၤလာေငြဖလားထဲတြင္
 
ထုိုးစုိက္ႏုိင္ခဲ့ပုံကုိ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြား ပီတိျဖစ္စြာ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

ယခုအခါ ဦးေစာ၏ ဇနီး ေဒၚသန္းခင္လည္း မရွိေတာ့၊ ဦးေစာ၏ သမီးေဒၚေဘဘီေစာလည္း

 
ကြယ္လြန္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကာလ ဆယ္စုႏွစ္ေတြလည္း တစ္စုၿပီးတစ္စု ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ
 
ျဖစ္သကဲ့သို႔ ဦးေစာမိသားစု၀င္ေတြလည္း သမုိင္းမွအရိပ္မည္းတစ္ခု၏ ေျခာက္လွန္႔မႈ ေအာက္မွ
 
တျဖည္းျဖည္း ႐ုန္းထြက္လာႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သမုိင္းတရားခံ မိသားစုအျဖစ္ အျပစ္ရွိသူမ်ားကဲ့သို႔
 
ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရသည့္ ကာလမ်ားမွာ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ေဒၚမြန္မြန္ရင္၏ သား၊
 
သမီးေျမးမ်ား လက္ထက္ ယခုအခါတြင္မူ တျဖည္းျဖည္း လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီဟု ေဒၚမြန္မြန္
 
ရင္ကယူဆေလသည္။

“အန္တီ့ေမေမနဲ႔ အဘြားတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ရပ္တည္ ႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကရတယ္။ အန္တီတုိ႔

 
က်ေတာ့ ကံေကာင္းပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို အေျခအေန ေကာင္းလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
 
အန္တီ့သမီးႀကီးတုန္းကေတာ့ နည္းနည္းေလး ဂယက္ရွိခဲ့ေသးတယ္။ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးႀကီးေတာ့
 
မဟုတ္ပါဘူး”

“ဦးေစာျမစ္တဲ့”၊ “ဦးေစာျမစ္တဲ့” ဆုိသည့္ တစ္ေက်ာင္းတည္းေန ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားထံမွ

 
ၾကားရသည့္ မလုိလားေသာ အသံဟန္ႏွင့္ ေျပာဆုိမႈႈကိုႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည့္ သမီးႀကီးအတြက္
 
ေဒၚမြန္မြန္ရင္ စိတ္ပူကာ ေနာက္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသုိ႔ ေျပာင္းထားခဲ့ရသည္။

“ကေလးေတြမွာ ခံစားခ်က္ရွိ တယ္။ ကေလးခ်င္းဘာမွ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးမရွိေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာ သူတို႔

 
အဘုိးနာမည္ကိုတပ္ေျပာလာေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့ေလ။ ကေလးစိတ္အေႏွာင့္
 
အယွက္ျဖစ္မွာစိုးတာနဲ႔ ေက်ာင္းေျပာင္းလုိက္ရတာေပါ့”ဟု အဘုိးျဖစ္ သူ၏ ဂယက္႐ုိက္ခတ္မႈႈက
 
ျမစ္ျဖစ္ သူအထိပင္ရွိခဲ့ေၾကာင္းကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ဥပမာေပး၍ ေျပာျပသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္မွာ ငယ္စဥ္က ပင္ မိခင္ႏွင့္အဘြားျဖစ္သူသင္ၾကား ေပးသည့္အတုိင္း

 
ေနထုိင္ခဲ့ရသလုိ ယခုသူ႔သားသမီးေျမးမ်ားကိုလည္း ထုိကဲ့သို႔ပင္ ဆက္လက္သင္ၾကားေပး
 
သည့္အတြက္ လူမႈႈပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေကာင္းမြန္စြာ ေနထုိင္ႏုိင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

“အန္တီ့ကိုငယ္ငယ္ကတည္း က ေမေမကေျပာတယ္။ ကိုယ့္မွာအျပစ္ရွိခဲ့တယ္။

 
အဲဒါေၾကာင့္သူမ်ား ေတြက အဘုိးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေျပာ လာရင္ ျပန္ရန္ျဖစ္တာတို႔ ျပန္ေျပာတာတို႔
 
မလုပ္ရဘူးတဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲကို အဲဒီအတုိင္းသြင္းေပးထားတာ။ အဲဒီေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာရဲဘူး”ဟု
 
ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကဆုိသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္သည္ မိသားစုႏွင့္အတူ ဦးေစာ ေနထုိင္ခဲ့ရာ ေအဒီလမ္းရွိ အိမ္ၿခံ၀င္းႏွင့္

 
တစ္ျခံေက်ာ္၌ လက္ရွိေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ သူတို႔အိမ္ဧည့္ခန္းေဆာင္တြင္ ၀င္၀င္ခ်င္း ေတြ႕
 
ျမင္ရသည္က ဦးေစာႏွင့္ ဇနီးေဒၚသန္းရင္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံပုံတူ ေက်ာက္စီပန္းခ်ီကားႀကီးျဖစ္၏။
 
ထိုပန္းခ်ီကားေျခရင္းတြင္ စားပြဲတစ္လုံးခ်ကာ ေရပူေရေအး ဆက္ကပ္ထားသည္
 
ကုိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

သမုိင္းတရားခံတစ္ဦး ျဖစ္ေသာ္ျငား မိသားစု၀င္မ်ားကမူ ဦးေစာ ႀကိဳးစင္မတက္ ခင္

 
ေထာင္အတြင္းမွ ေရးသားထားေသာစာမ်ားကိုဖတ္ ႐ႈႈသိမ္းဆည္းထားကာ ထုိစာမ်ားအရ
 
အဘုိးျဖစ္သူ ဦးေစာသည္ မေသဆုံးမီ အမွန္တရားကို သိျမင္လက္ခံသြားခဲ့သည္ဟု
 
ယုံၾကည္လ်က္ရွိၾက သည္။ ဦးေစာက သူတုိ႔အတြက္ သူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္မျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း
 
သမုိင္းသင္ခန္းစာမ်ား ေပးသြားခဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အျပင္ တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးခဲ့သူ
 
တစ္ေယာက္အျဖစ္လည္း လက္ခံထားၾကသည္။

“သူမေသခင္ေရးခဲ့တဲ့ စာကိုၾကည့္ရင္သူအမွန္တရားကို သိသြားခဲ့လို႔ေပ့ါ။ တကယ္ေတာ့

 
အထင္လဲြမႈႈ ေတြကေန ျဖစ္လာတဲ့ သူ႔ပင္ကို စိတ္ေပၚလာတာေပါ့။ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္
 
ျဖစ္ခဲ့ရတာေလ။ အဲဒီလိုသာ မဟုတ္ခဲ့ရင္ တုိင္းျပည္လည္း ဒီလို ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ သူလည္း
 
တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ ဆုိတာ အန္တီတို႔အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ စာရြက္စာတမ္း၊
 
စာအုပ္ေတြကို ၾကည့္ရင္သိ ႏုိင္ပါတယ္””ဟု အဘုိးျဖစ္သူအေပၚ မိသားစု၀င္တစ္ဦးအျဖစ္
 
နားလည္မႈ ျပည့္၀စြာျဖင့္ ေျပာျပသည္။

မည္သုိ႔ပင္အဘုိးျဖစ္သူကို နားလည္မႈႈရွိသည္ဆုိဦးေတာ့ အဘုိး၏ တုိင္းျပည္အေပၚ

 
က်ဴးလြန္ခဲ့မႈႈအတြက္ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ေပးဆပ္ရလ်က္ရွိဆဲ ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္။

“လူေတြအျမင္မွာ ေၾသာ္.. ဒီမိသားစု သူတို႔အျပစ္ေတာ့သူတို႔ သိသားပဲဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္

 
ေနရပါတယ္။ အန္တီ့ေမေမနဲ႔ အဘြားတုန္းကဆုိရင္ သူတို႔ေတြက ရွိတဲ့ပစၥည္း ထုတ္ေရာင္းတာ။
 
အျပင္လူနဲ႔ ကူးလူးရတဲ့ စီးပြားေရးေတြ ဘာေတြလုပ္လို႔ အဆင္မေျပဖူးေလ။ အဘုိးထားခဲ့တဲ့
 
ၿခံပတ္ပတ္လည္က ေျမေတြေရာင္းစားၿပီး ေနလာခဲ့ၾကတာ။ အန္တီ့အေမ လက္ထပ္ၿပီး
 
ေနာက္ပိုင္း အေဖက ၀န္ထမ္းဆိုေတာ ့အန္တီတုိ႔လည္း ၀န္ထမ္းမိသားစု၀င္ေတြ ျဖစ္လာတာေပါ့။
 
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔” ဟု ဦးေစာမိသားစု၀င္မ်ားအျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ အတိတ္ပုံရိပ္တို႔ကို
 
ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

ယခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္ က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့သည္ မွာ သားႀကီးက ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိ

 
ေတြ႕ဆက္ဆံရသည့္ အႏုပညာရွင္တစ္ဦးအျဖစ္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
 
သားႀကီးက သ႐ုပ္ေဆာင္ မင္းချဖစ္သည္။

သားႀကီးသ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္ လိုသည္ဟုေျပာသည့္ေန႔က ေဒၚမြန္ မြန္ရင္ေအာ္လုိက္သည့္အသံမွာ

 
တစ္အိမ္လုံးပင္ လန္႔သြားရသည္ဟုဆို သည္။

“သ႐ုပ္ေဆာင္ပဲ ၀ါသနာပါတယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္ပဲ လုပ္မယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီေန႔က

 
အန္တီေအာ္လိုက္တာ အိမ္ကလူေတြေတာင္ လန္႔သြား တယ္။ အမေလး၊ အမေလး ဘယ့္ႏွယ့္
 
တစ္မိသားစုလုံး လူမသိသူမသိ ေနလာရပါတယ္ဆုိမွ မင္းက်မွ သ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္မယ္
 
ဆုိၿပီးေတာ့ေလ။ ဘယ္လုိ စဥ္းစားလို႔မွ မရတာ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ အေဖက ၀ါသနာပါတာ လုပ္ပါေစ
 
ဆုိၿပီး ၾကည့္ေနလုိက္တာ အခု ၁၀ ႏွစ္ ေတာင္ရွိခဲ့ၿပီ” ဟု ဆိုေလသည္။

မင္းခသ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္ေန စဥ္မွာလည္း အခ်ဳိ႕က ဦးေစာျမစ္ အျဖစ္သိၾကသူမ်ားရွိသလို အမ်ားစု

 
ကေတာ့မသိၾက။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔အႏုပညာ လုပ္ငန္းတြင္ေတာ့ အဘုိးေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ရာ
 
အရိပ္ မထင္ခဲ့ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကဆုိသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ဦးေစာမိသားစုကို သိရွိဆက္ဆံ ရင္းႏွီးၾကသူမ်ားျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲမႈမ်ား

 
ရွိလာျခင္းတို႔က ေဒၚမြန္မြန္ရင္ လက္ထက္ကပင္ စခဲ့သည္ဆုိကလည္း မမွားေပ။ အာဇာနည္ေန႔
 
နီးတုိင္း ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ေဟာေျပာပဲြမ်ား၊ ေက်ာင္း တြင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားလုပ္သည့္
 
ရက္မ်ားဆိုလွ်င္ ေဒၚမြန္မြန္ရင္ မိဘမ်ားက သူမကို ေက်ာင္းသို႔မလႊတ္ေတာ့။ ဖခင္တာ၀န္က်ရာ
 
ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ရွိ ေမာ္ဒလိန္းေက်ာင္းတြင္ ၄ တန္းမွ ၇ တန္းအထိတက္ခဲ့စဥ္က အမွတ္တရ
 
တစ္ခုရွိခဲ့ဖူးသည္။

ဦးေစာ၏ ေျမးမွန္း ၿမိဳ႕ကလူမ်ားေရာ ေက်ာင္းကပါ သိၾကသည့္မို႔ မိဘမ်ားက အာဇာနည္ေန႔

 
အႀကိဳေန႔မ်ဳိးတြင္ ေက်ာင္းလႊတ္ရန္ စိတ္ပူပန္ခဲ့သည့္အတြက္ ေက်ာင္းမတက္ခဲ့ရ။ ထုိအေၾကာင္းကို
 
ေက်ာင္းမွ အႀကီးတန္း ေက်ာင္းသားမ်ားက သိၾကသည့္အခါ သူ႔ထံလာေရာက္၍ အားေပးႏွစ္သိမ့္
 
စကား ေျပာခဲ့ဖူး သည္ကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္မေမ့ခဲ့။ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ား၏ ထိုသို႔
 
အားေပးႏွစ္သိမ့္မႈမ်ားက ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကို အေတာ္ပင္ အားတက္ေစခဲ့သည္။

“ေက်ာင္းေဟာေျပာပဲြေတြမွာဆုိ အတန္းႀကီးေတြက ေျပာတာကိုး။ အဲဒီရက္မွာ ေက်ာင္းမတက္တာ

 
သိေတာ့ သူတို႔က ေနာက္ေန႔ အတန္းထဲကို လာေျပာတယ္။ ဒါက သမုိင္းကို ေျပာတာေပါ့ေနာ္။
 
နင္တို႔နဲ႔ မဆုိင္ဘူးေပါ့။ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ မေနနဲ႔။ ေနာက္ဆုိရင္ လာတက္။ နားေထာင္ေပါ့
 
ဆုိတာနဲ႔ ေနာက္ႏွစ္ေတြက စၿပီး အဲလိုပဲြေတြ သြားတက္ျဖစ္တယ္” ဟု မိဘမ်ားက
 
စိတ္ပူေသာ္လည္း ကေလးအခ်င္းခ်င္း ျပႆနာ မရွိခဲ့ဘဲ နားလည္မႈရခဲ့ပုံကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္က
 
ရွင္းျပသည္။

ေနာက္ပိုင္းေမာ္လၿမိဳင္မွ ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္ေျပာင္းလာကာ အထက ၂ စမ္းေခ်ာင္း (စိန္ဖလုိး)သို႔

 
ေက်ာင္းေျပာင္းခဲ့သည္။ ၈ တန္းမွ ၁၀ တန္းအထိ တက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ ကာ ေက်ာင္းေျပာင္းစတြင္ သူ႔
 
ကို အတန္းႀကီးမ်ားက ဦးေစာေျမးအျဖစ္ လာေရာက္ၾကည့္ရႈၾကသည္မွအပ အျခားျပႆနာ
 
တစ္စုံတစ္ရာမရွိခဲ့။

“မိန္းကေလးေက်ာင္းဆုိေတာ့ အစ္မႀကီးေတြေပါ့။ လာၾကည့္ၾကတယ္။ အုပ္စုလုိက္ လာၾကည့္ၿပီးမွ

 
အားနာသြားၿပီး ေၾသာ္ အသစ္ဆုိလုိ႔ လာၾကည့္တာပါ။ ဘာညာနဲ႔ ေလွ်ာခ်သြားတယ္။
 
သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ္နဲ႔ ေပါင္းၾကည့္တယ္။ အဆင္ေျပေတာ့လည္း ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားတာပါပဲ”
 
ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ေျပာသည္။

ေသနတ္ဒဏ္ရာ တစ္ဆယ့္သုံးခ်က္ ထိမွန္က်ဆုံးခဲ့ရသည့္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္

 
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိသားစုႏွင့္ ထိုလုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္မႈ၏ ဦးေဆာင္တရားခံ ဦးေစာမိသားစု
 
ၾကားတြင္လည္း သည္ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာအတြင္း ေတြ႕ဆုံဆက္ဆံမႈ တစ္စုံတစ္ရာ မရွိခဲ့ေသာ္လည္း
 
ထိုသမုိင္း၀င္ျဖစ္ရပ္အတြက္ နာၾကည္းမုန္းတီးမႈတို႔ကို မေတြ႕ရသည္က ေဒၚခင္ၾကည္
 
စုိက္ပ်ဳိးထားသည့္ လီလီပန္းမ်ားကို ဦးေစာေျမး မဂၤလာေဆာင္တြင္ အသုံးျပဳရန္
 
ျငင္းပယ္ျခင္းမရွိခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကသာ ျပသေနသည္မဟုတ္။ ဦးေစာမိသားစုအတြက္
 
အၿမဲေက်းဇူးတင္ ေႏြးေထြးေနခဲ့ရသည္ဆုိေသာ ေဒၚခင္ၾကည္၏ အမွတ္တရ စကားတစ္ခြန္းလည္း
 
ရွိပါေသးသည္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဒၚခင္ၾကည္အား နစ္နာေၾကး

 
ေတာင္းခံႏိုင္ရန္ တရားစြဲဆိုႏိုင္ေသးေၾကာင္း အႀကံျပဳသူရွိခဲ့ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ေဒၚခင္ၾကည္
 
ေျပာခဲ့ သည့္စကားကုိ ေဒၚမြန္မြန္ရင္ အဘြားမွသည္ မိသားစုအားလုံးက မေမ့ႏုိင္ခဲ့ၾက…။

“အန္တီေဒၚခင္ၾကည္က ဘာေျပာခဲ့လဲဆုိေတာ့ ေဒၚသန္းခင္က မ်က္ႏွာမရွိဘဲ ျဖစ္ရတဲ့ မုဆိုးမ။

 
ကၽြန္မက ဂုဏ္ရွိၿပီး က်န္ခဲ့ရတဲ့ မုဆုိးမပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚသန္းခင္ဆီက ကၽြန္မ ဘာမွ
 
မယူလုိေတာ့ပါဘူးတဲ့။ အဘြားက အဲဒီစကားကို အခုထက္ ထိမေမ့ပါဘူး” ဟုဆုိေလသည္။

ထိုအမွတ္တရမ်ားႏွင့္အမွတ္တရ မဂၤလာဘိသိက အျဖဴေရာင္ လီလီပန္းေလးမ်ားကပင္

 
မိသားစုႏွစ္စုၾကား အဃာတတရား မရွိခဲ့ျခင္းကို သက္ေသျပေနသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျပင္တြင္ မေတြ႕

 
မျမင္ဖူးဘဲ အေျခအေနေပးခဲ့၍ ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့ရပါက ေတြ႕လုိစိတ္ ျပင္းျပင္းျပျပ ျဖစ္မိေသာ္လည္း
 
တကယ္တမ္း ေတြ႕ရမည္ဆုိခဲ့လွ်င္လည္း ေတြ႕ဖို႔ မ၀ံ့ရဲေၾကာင္း ဖြင့္ဟသည္။

“ကိုယ္က ဒီမွာေတာင္ ငုံ႔ေနရတဲ့သူေလ။ ေဒၚစုကေတာ့ Image အရမ္းႀကီးတယ္။ ကမၻာကေတာင္

 
အသိအမွတ္ျပဳခံရတဲ့သူ ဆုိေတာ့ေလ။ ဘာနဲ႔မွ ႏိႈႈင္းယွဥ္လို႔ မရပါဘူး။ မိသားစု
 
သမုိင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေတြ႕ဖူးခ်င္ေပမယ့္လည္း မေတြ႕ရဲပါဘူး။ ေမေမတို႔တုန္းက
 
ဆုိရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့ေလ” ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေလးစားေၾကာင္းႏွင့္ ေျပာစရာ
 
မရွိေအာင္ပင္ ကြာျခားမႈမ်ားပါေၾကာင္း ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ဆုိသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္တို႔ ဦးေစာမ်ဳိးဆက္ မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကမူ

 
အျပစ္မရွိသူ မိသားစု၀င္မ်ား အျပစ္ရွိသလုိ ခံစားေနရျခင္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေၾကာင္း
 
က႐ုဏာစကား ဆုိပါသည္။

“ကိုယ္မလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥအတြက္ ဒီလုိခံစားရတာကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကေလးေတြက ဘာမွ

 
လုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔အဘုိးကလည္း သူ႔အျပစ္အတြက္ ဥပေဒအရခံသြားၿပီပဲ။
 
က်န္တဲ့လူမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူး။ ဒီကေလးေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနေစခ်င္တယ္။ သူတို႔
 
ကိုယ္သူတို႔လည္း အျပစ္ရွိတဲ့လူေတြရယ္လို႔ မသတ္မွတ္သင့္ဘူး” ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
 
ေျပာပါသည္။

မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္သာမဟုတ္ ဦးေစာအေပၚကိုပင္ မည္သို႔မွ် သေဘာ မထားေၾကာင္း ကို

 
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆက္လက္၍ “ေဖေဖနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတြးရင္ ဦးေစာေၾကာင့္ ေဖေဖ
 
ဆုံးသြားတယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့လည္း ႏုိင္ငံေရးမွာ ဒီလုိပဲ
 
ျဖစ္တတ္ပါတယ္””ဟု ဆုိေလသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကေတာ့ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားမွာ မိသားစုႏွစ္ခုၾကား၌ ျဖစ္တည္ကြာျခားခ်က္မ်ားစြာ

 
ရွိေသာ္လည္း ထုိကြာျခားမႈၾကား တူညီမႈတစ္ခု ရွိမည္ဆိုသည္ကို ယခုလိုယုံၾကည္မႈ ျပည့္၀စြာျဖင့္
 
ေျပာျပသည္။

“တကယ္ေတာ့ တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ၾကတာခ်င္းေတာ့ အတူတူပဲေနမွာပါ” ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။

 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ ႐ုပ္တူသည့္ ျမစ္ျဖစ္သူက ကမ္းလွမ္းလာလွ်င္ ဂဠဳန္ဦးေစာေနရာတြင္

သ႐ုပ္ေဆာင္မည္ဟုဆုိ

 

ျပည္ျမန္မာဂ်ာနယ္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အတၴဳပၸတိၱ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား ႐ိုက္ကူးေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေဒၚခင္ၾကည္
 
အပါအဝင္ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္မည္ျဖစ္ရာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သ႐ုပ္ေဆာင္ေနရာတြင္ ျဖစ္ေစ၊
 
အျခားသင့္ေလ်ာ္ရာ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနရာတြင္ျဖစ္ေစ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ရန္ ေလွ်ာက္ထားလုိသူ
 
ေလးဦးထပ္မံေပၚလာၿပီး ယင္းတို႔၏ ရင္တြင္းစကားမ်ားကို ဖြင့္ဟေျပာၾကားၾကသည္။
အဆုိပါ ေလးဦးမွာ မေကြးတိုင္း ေဒသႀကီး ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ ေအာင္းစုေက်းရြာသား ကိုဘိုေထြး(ခ)
 
ကိုခင္ေမာင္ေထြး၊ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး ေျမာင္းျမၿမိဳ႕နယ္ စကားမ်ားရြာသား ကိုေအာင္ဘုိဘုိဇင္၊
 
ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္ ေထာက္ၾကန္႔သား ကိုစုိးမင္းႏွင့္ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး ငပုေတာၿမိဳ႕
 
နယ္သား ကုိသိန္းေဇာ္တို႔ ျဖစ္ၾကၿပီး မိဘေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက တိုက္တြန္းၾက
 
ၿခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း မိမိကိုယ္တိုင္က စိတ္အားထက္သန္ၾကၿခင္း ေၾကာင့္လည္းေကာင္း သရုပ္ေဆာင္အၿဖစ္
 
ေလွ်ာက္ထားလိုၿခင္း ၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာၾကားသည္။
ထို႔ေနာက္ယင္းတို႔က ဆက္လက္ေျပာၾကား ၾကရာတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကို ငယ္ငယ္ေက်ာင္းသား
 
ဘဝကပင္ ဆရာမ်ား၏ သင္ၾကားခ်က္အရ သိေနၾကေၾကာင္း၊ အာဇာနည္ေန႔ေရာက္တုိင္း
 
အေလးျပဳခဲ့ၾကရေၾကာင္း၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းမ်ားကို နားေထာင္ဖူးေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရး ႀကဳိးပမ္းမႈမွတ္တမ္း
 
႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသြားလာ ပံုမ်ားႏွင့္ တရားေဟာပံုမ်ားကို ေတြ႔ဖူးၿပီး ၾကည္ၫိုေလးစား
 
ေနခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ အာဇာနည္ဇာပနအခမ္းအနား သတင္း႐ုပ္ရွင္ကားကို ၾကည့္ရေသာအခါ
 
မ်က္ရည္က်ခဲ့ရသည္အထိ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုင္ရာေဆာင္းပါးမ်ားႏွင့္
 
စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္႐ႈေလ့လာ မွတ္သားထားၾကေၾကာင္း၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား ဂုဏ္ယူအားက်မိၾကေၾကာင္း၊
 
အေရြးခံရသည္ၿဖစ္ေစ ၊ အေရြးမခံရသည္ၿဖစ္ေစ အဓိကမဟုတ္ဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားၿပီး
 
တစ္တပ္တစ္အား တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ေက်းဇူးဆပ္လိုရင္းမွာ အဓိကၿဖစ္ပါေၾကာင္း ေငြမလွဴႏိုင္၍ လုပ္အားကို
 
လွဴဒါန္းၿခင္းၿဖစ္ပါေၾကာင္း သ႐ုပ္ေဆာင္ ေလွ်ာက္လႊာ ေခၚမည့္ရက္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ရမည့္ ေနရာကို
ေစာင့္ေနၾကပါေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျပာၾကားၾကသည္။
သူတို႔၏ အေၾကာင္းကို ၾကားသိရသည္မွာ ကိုဘိုေထြး(ခ) ကိုခင္ေမာင္ေထြးသည္ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္
 
ေအာင္းစုေက်းရြာမွျဖစ္ၿပီး မိဘမွာ ေတာင္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ သားသမီး ၁၄ ေယာက္အနက္ ၁၃
 
ေယာက္ေျမာက္ျဖစ္ၿပီး ကိုရင္ငါးဝါ ၊ ရဟန္း ၁ဝ ဝါဝတ္ကာ ပထမလတ္တန္းထိ ဗုဒၶဘာသာစာေပ သင္ယူခဲ့သည္။
 
ယခုအခါမြန္ျပည္နယ္ ဘီလူးကြၽန္းတြင္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ဆိုင္ကယ္ေလထိုး ကြၽတ္ဖာလုပ္ငန္း လုပ္လ်က္ရွိသည္။
 
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားအတြက္ ေလွ်ာက္လႊာစံုစမ္းရန္ ခရီးသည္တင္ကားျဖင့္ ၂-၁-၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔
 
တြင္ ရန္ကုန္သို႔ အလာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္း စာအုပ္ဖတ္ေနစဥ္ မြန္းလြဲပိုင္းတြင္
 
စစ္ေတာင္းတံတားအလြန္၌ ယင္းတုိ႔ကားေမွာက္ခဲ့ၿပီး လက္ေမာင္းႏွင့္ ခႏၵာကိုယ္ ေနရာအခ်ိဳ႕
 
နာက်င္မႈၿဖစ္ခဲ့သည္။
ခရီးသည္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ အတူကားေလးငွားၿပီး ေရာက္လာခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ ကိုေအာင္ဘိုဘိုဇင္္သည္
 
ေျမာင္းျမၿမိဳ႕နယ္ စကားမ်ားရြာ၌ အထက္တန္းပညာေအာင္ၿပီး မိဘႏွင့္အတူ စပါးအေရာင္းအဝယ္
 
လုပ္ငန္းလုပ္ေနသူျဖစ္သည္။ သားသမီးသံုးေယာက္အနက္ အငယ္ဆံုးျဖစ္သည္။ ကိုစိုးမင္းသည္
 
မဂၤလာဒံုေထာက္ၾကန္႔၌ ေနထိုင္ၿပီး ကိုးမိုင္စက္မႈလယ္ယာတြင္ သံဂေဟေဆာ္ လုပ္ငန္းလုပ္ေနသူျဖစ္သည္။
 
သားသမီးေလးေယာက္ အနက္အႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ငပုေတာသား ကို္သိန္းေဇာ္သည္
 
တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ၿပီး ပုသိမ္ၿမိဳ႕၌ GTC တက္ခဲ့ၿပီးပုသိမ္ တကၠသိုလ္တြင္ ျမန္မာစာအဓိကျဖင့္
 
ဒုတိယႏွစ္အထိ တက္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခုအခါ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘုရင့္ေနာင္ပြဲ႐ံုနယ္ေျမတြင္ ဂ်ာနယ္မ်ားေရာင္းသည့္
 
အလုပ္လုပ္လ်က္ရွိသည္။ သူသည္ကဗ်ာေရး၊ ေဆာင္းပါးေရး ဝါသနာပါသည္ဟုဆိုသည္။
သူ၏ စာမူမ်ားကိုလည္းျပသသည္။ ထူးျခားသတင္းတစ္ခုမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူးေရး
 
တြင္လိုအပ္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီးကို ဦးေဆာင္သူ ဂဠဳန္ဦးေစာ သရုပ္ေဆာင္ေနရာတြင္
 
ကမ္းလွမ္းလာလွ်င္ သရုပ္ေဆာင္မည္ဟု ဂဠဳန္ဦးေစာ ၿမစ္ၿဖစ္သူ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ မင္းခက ေၿပာၾကားေၾကာင္း၊
 
သူ႕ကို အဘိုးဂဠဳန္ဦးေစာ ႏွင့္ ရုပ္ဆင္တူသည္ဟု ေၿပာၾကေၾကာင္း ၆-၁-၂ဝဝ၂ ရက္ေန႕ထုတ္ ေမာ္ဒန္သတင္း
 
ဂ်ာနယ္တြင္ ဓာတ္ပံုႏွင့္တကြ ပါရွိလာေၾကာင္း သိရသည္။ အခ်ိုဳ႕က မင္းခအား ဂဠဳန္ဦးေစာ ဝင္စားသလားဟုပင္
 
ေျပာဆိုၾကေၾကာင္း သိရသည္။
ျပည္ျမန္မာဂ်ာနယ္
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ တကယ့္လူ

ေျမနီသစၥာ

လြန္ခဲ႔ေသာအႏွစ္(၂၀)ေလာက္က တကယ့္လူ အမည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ၀တၳဳဇာတ္ၫႊန္းေရးဖူးသည္။

အကယ္ဒမီ ဒါ႐ိုက္တာ ပန္းခ်ီစိုးမိုးကစိုးသူ(ေပါက္စ)၊ စိုးစိုး(စိုးျမတ္သူဇာ)တို႔ႏွင့္ စိုးမိုး၊ စိုးသူ၊ စိုးျမတ္သူဇာ တို႔၏

စိုးသံုးလံုး ႐ုပ္ရွင္ က ႐ုိက္ကူးခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။စာေရးဆရာ ေမာင္သာခ်ိဳကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏

ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ လာဘ္ ေပး လာဘ္ ယူကင္း မႈႏွင့္ ႐ုိးသားမႈကို တကယ့္လူအမည္ႏွင့္ေဟာေျပာသြားသည္ မွာ

က႐ုဏာျဖစ္ဖြယ္၊ ေလးစားဖြယ္ပင္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ႏွစ္ကုန္ကာနီးတြင္ ဖဆပလ က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ကိုထုတ္

ပစ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ဦးေက်ာ္ ၿငိမ္း၊ ဦးဘေဆြစေသာဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြႏွင့္

ေပါင္းလိုက္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကလည္း ဆိုရွယ္လစ္ေတြ လက္မွာ ေခြးေသ၊ ၀က္ေသေသရစ္ေပ ေတာ့ဟု

ျပင္းထန္ထိရွေသာစကားလံုး ေတြႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေရွ႕မွာထားလ်က္ ကမၺည္းနိမိတ္ခပ္ႏွိပ္ခဲ႔သည္။ဤမွ်မက

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏မီဒီယာ မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကြန္ျမဴနစ္ေန႔စဥ္၊ ျပည္ သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္ တို႔ကေန၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္

ႏွင့္ဖဆပလ ကိုႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ေရးသား ထိုးႏွက္ခဲ႔သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ဖဆပလဘက္ကလည္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြကိုဓားျပေတြ၊ သူခိုးေတြ စသျဖင့္ ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္

ျပန္ႏွက္ခဲ႔ သည္။ ယင္းေၾကာင့္ တစ္သက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ကြန္ျမဴနစ္ေတြ လမ္းဆံုးသြား ၿပီဟု ထင္မွတ္စရာပင္။

ထိုမတိုင္ မီကေလး ၁၉၄၆ခုႏွစ္၊စက္ တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ ေျမနီကုန္း၊ ျပည္လမ္းမွာ ဂဠဳန္ဦးေစာ

ေသနတ္ပစ္ ခံရသည္။ ယင္းပစ္ခတ္မႈသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လက္ခ်က္ဟု ဦးေစာ ကစြပ္စြဲသည္။ ၿဗိ

တိသွ်ဘုရင္ခံေခတ္ျဖစ္၍ ဘုရင္ခံကိုပါ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္လက္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း) ဦးေစာ ကစြပ္စြဲတိုင္ၾကားသည္။

ရွစ္မိုင္ခြဲ၊ ေအ၀မ္းၿခံ (ယခု သိန္းထြဋ္၊ သန္းထြဋ္အမႊာတို႔ေနရာ) တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အလြန္ရင္းႏွီးေသာ ဒဂုန္

မဂၢဇင္းမန္ေနဂ်ာသခင္လွဘူး ေနသည္။ သခင္လွဘူး၊ ေအ၀မ္းဦးတင္ႏြယ္ တို႔ အကူအညီႏွင့္၁၉၄၆ခု၊

ေအာက္တိုဘာလ (၁၀)ရက္ေန႔တြင္ သခင္လွဘူး၊ ေဒၚခင္လဲ႔ တို႔အိမ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွင့္ ဦးေစာ တို႔ ေတြ႕ၾကသည္။

ဦးေစာက၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုမင္းႏွင့္ငါႏွင့္ေျပာလ်က္ လက္ညိႇဳး

ေငါက္ေငါက္ထိုးကာ မဟုတ္မတရား ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ စြပ္စြဲ၏။ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ဦးေစာအႀကိမ္ႀကိမ္ စြပ္စြဲသည့္ၾကားက

သံုးႀကိမ္၊ သံုးခါစိတ္ ရွည္သည္းခံစြာပင္ ဦးေစာကိုေတာင္းပန္ ခဲ႔သည္။ သူ၏႐ိုးသားျဖဴစင္မႈကို ဦးေစာ

ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ဆံုၿပီး ျပသခဲ႔ သည္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို၁၉၄၆ခု၊ေအာက္ တိုဘာလတြင္ ဖဆပလကထုတ္ပယ္ၿပီး ေနာက္ ရက္တစ္ရက္မွာ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တပည့္ ဗိုလ္ထြန္းလွ(တက္ၠသိုလ္ေန၀င္း) ကား ေမာင္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဗိုလ္ထြန္းလွ ေဘး မွာလိုက္ပါလ်က္

သူ႔႐ံုးခန္းရွိရာ အတြင္း ၀န္႐ံုးသို႔ဦးတည္လာသည္။တိရစၦာန္႐ံုေဘးသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကား ျဖတ္အလာမွာ

ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္လ်က္ ဗဟန္းဘက္ကျပန္ လာပံုရေသာ သခင္ျမသြင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္

လွမ္းျမင္လိုက္သည္။““ေဟ႔၊ ဟိုမွာၾကည့္စမ္း သခင္ျမသြင္ မဟုတ္လား”” ဗိုလ္ထြန္းလွ လွမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့

တကယ္ပင္ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္း ေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ သခင္ျမသြင္ကိုေတြ႕ လိုက္ရသည္။““အစစ္ပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။

ေနပူထဲမွာေခၽြး ေတြနဲ႔ရႊဲလို႔ သခင္ျမသြင္ႏြမ္းေနပံုပဲ””““ဒါဆိုကားရပ္ကြာ””

သခင္ျမသြင္ အနီးတြင္ကားရပ္သြား ရာ သခင္ျမသြင္ကလွမ္းၾကည့္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွင့္သူ႔တပည့္ ဗိုလ္ထြန္းလွတို႔။

သူ႔ကိုဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ ကရန္ျပဳမွာလားဟု သခင္ျမသြင္စိုးရိမ္ သြားသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္အလြန္ေစတနာေကာင္း သည္။ကားထဲကကပ်ာကယာဆင္းသည္ ““ကဲ၊ တက္ သခင္ျမသြင္။

ပါတီခ်င္းမတည့္ တာနဲ႔ လူခ်င္းအခင္မင္မပ်က္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ ထဲသြားမွာမို႔လား။ တက္သာတက္ပါ။ လိုက္ပို႔ပါ႔

မယ္””သခင္ျမသြင္သည္ေတာ္ေတာ္အံ့အား သင့္သြားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္အ႐ိုးခံ အတိုင္း

သခင္ျမသြင္လက္ကိုဆဲြၿပီး ကား ေပၚသုိ႔ေခၚတင္၏။ သခင္ျမသြင္သြားလို ရာဆီလိုက္ပို႔ေပး၏။ သူ႔ကိုဆိုရွယ္လစ္

ေတြလက္ထဲ ေခြးေသ၀က္ေသ ေသရစ္ ေတာ့ဟု ေမတၱာပို႔ခဲ႔ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ကို ပုဂိ္ၢဳလ္ေရးမမုန္းေၾကာင္း

သခင္ျမသြင္ ကိုကားေပၚေခၚတင္ျခင္းျဖင့္သက္ေသ ျပခဲ႔သည္။၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ဧၿပီလတြင္ ေရြးေကာက္ ပြဲက်င္းပသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဖဆပလ က တစ္ႏိုင္ငံလံုးလိုလိုမွာ အျပတ္အသတ္ႏိုင္ သည္။ သို႔ေသာ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက (၇)

ေနရာရလုိက္ေသးသည္။ ယင္းအနက္ ကြန္ျမဴနစ္အမတ္ျဖဴးသခင္သန္းေဖသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဖဆပလကို

ေတာင္ငူေတာင္ ပိုင္း မဲဆႏ္ၵနယ္တြင္ မဲအျပတ္အသတ္ျဖင့္ အႏိုင္ရသြားသည္။ျဖဴးသခင္သန္းေဖသည္ ကြန္ျမဴနစ္

ပါတီတြင္ သခင္သန္းထြန္းကလြဲလွ်င္ ၾသဇာတိကၠမႀကီးသူျဖစ္သည္။လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းက်င္းပေနခ်ိန္တြင္

သခင္ သန္းေဖသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုေဆြး ေႏြးလိုေၾကာင္း၊ ဖဆပလႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီညီၫြတ္ေရးကို

ေဆြးေႏြးရန္ျဖစ္ ေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေတြ႕ၿပီးေျပာသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ဖဆပလႏွင့္ကြန္ျမဴနစ္ တို႔ညီၫြတ္ေရးကို

အလြန္အလုိရွိသူျဖစ္ သည္။ သခင္သန္းေဖကဖြင့္ဟေျပာျပ လာ၍အလိုလိုရႊင္လန္းတက္ႂကြလာသည္။

ခက္ေနသည္မွာညေနေလးနာရီခြဲေလာက္ ထိဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ တာ၀န္ေတြပါေန၏။

““ဒီလိုလုပ္ပါလား သခင္သန္းေဖ””

“ဆို၊ သခင္ေအာင္ဆန္း””

“ညေန႐ံုးဆင္းရင္ အိမ္လိုက္ခဲ႔ဗ်ာ၊ အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆးေဆြးေႏြး ၾကတာေပါ႔””

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုရႊင္ျပတက္ႂကြေန၍ သခင္သန္းေဖ စိတ္ခ်မ္းသာသြား၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အိမ္တြင္ညေန ၅ နာရီကစ၍

သခင္သန္းေဖႏွင့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ေဆြးေႏြး ၾကသည္မွာညသန္းေခါင္ေတာင္တိုင္သြား ေလသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ကညစာျပင္ ေကၽြးေတာ့လည္းစားရင္း၊ေသာက္ရင္း ေဆြးေႏြးဆဲ။ ထန္းလ်က္ႏွင့္လက္ဖက္၊

ပဲေလွာ္ေၾကာ္တို႔ျဖင့္ အခ်ိဳတည္းၾကေတာ့ လည္း အမွ်င္မျပတ္ စကားဆက္ေနဆဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္အင္မတန

္႐ိုးသားသည္။ အမ်ိဳးသားညီၫြတ္ေရးကို အလြန္တန္ဖိုး ထားသည္။ ဆိုရွယ္လစ္ေတြလက္မွာေခြး ေသ၀က္ေသ

ေသရစ္ေလေတာ့လို႔ ကြန္ ျမဴနစ္ေတြေျပာရက္တယ္ဗ်ာဟု စကား နာမထိုးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္သခင္သန္းေဖ တို႔ု

 

ကြန္ျမဴနစ္မျဖစ္ခင္ကပင္ ၁၉၃၉ခု၊ ၾသဂုတ္လ(၁၅)ရက္ေန႔တြင္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုစတင္တည္ေထာင္ခဲ႔သူ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးတာ၀န္ကိုရယူ ခဲ႔သူျဖစ္သည့္တိုင္ ဟန္ဓာတ္ခုတ္ ႂကြား၀ါျခင္း လံုး၀မရွိ။ ပကတိ

႐ိုးသား ျဖဴစင္စြာျဖင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံ တတ္သည္မွာ မွတ္သားထိုက္လွသည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္တြင္

ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ အမည္ရွိ ယာဥ္ေမာင္းတစ္ဦးရွိသည္။ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္တြင္ထူးျခားခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ရွိသည္။

ပထမအခ်က္သည္ျဖစ္သည့္နည္း ႏွင့္ ညေနတိုင္းအရက္ေသာက္ျခင္းျဖစ္၍ ဒုတိယအခ်က္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အခ်စ္ဆံုး

သမီးကေလး မစု(ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္)ကို ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ကအလုိလိုက္ ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

တစ္ခါတစ္ရံ မစုကေလးသည္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ကို သီခ်င္းဆိုခိုင္း႐ံုသာ မကဦးေရႊ႐ိုးအကကိုပါကခိုင္းတတ္ေလ

သည္။ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္သည္ဦးေရႊ႐ိုးဟန္ ျဖင့္ မကတတ္ကတတ္ကၿပီး ““လူထုအား ကိုအမ်ားႀကီးလိုသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္အစိုးရ အခ်ိဳးက်ကူညီ”” သီခ်င္းကိုစည္းခ်က္က် က်ဆိုလ်က္ မစု ကေလးကိုေဖ်ာ္ေျဖေလ႔ ရွိ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္တို႔ ကလည္း ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ကိုသမီကေလး မစု ေပ်ာ္ေအာင္ ေဖ်ာ္ေျဖႏိုင္၍ ေတာ္

ေတာ္သေဘာက်၏။

တစ္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တပည့္ အတြင္းေရးအတြင္း၀န္ ဗိုလ္ထြန္းလွ (တက္ၠသိုလ္ေန၀င္း)တို႔ ဘုရင္ခံဧည့္ခံပြဲ သို႔

ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္ ေမာင္းေသာကားျဖင့္ သြား၏။ ညဦးယံဧည့္ခံပြဲသည္ ႏွစ္နာရီ ခန္႔ၾကာ၏။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ဗိုလ္ထြန္းလွတို႔ကိစၥၿပီး၍ ကားဆီသို႔ျပန္လာေတာ့ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္

သည္တေခါေခါေဟာက္လ်က္ကားေနာက္ ခန္းမွာ စက္ေတာ္ေခၚလ်က္ရွိ၏။ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္

သည္ကားသမားမ်ားကို ဧည့္ခံေသာ ဇိုးသမားယမကာေမာင္ေတြ အလြန္ႀကိဳက္သည့္ ဘီးဟိုက္ Bee-Hive

(ပ်ားအံုဘရန္ဒီ)ကို ႏွစ္သက္စြာေသာက္ သံုးေလရာ မ်ားသြားၿပီး ကားေနာက္ခန္း မွာအိပ္ေမာက်သြားျခင္းျဖစ္၏။

မိမိ၏ကားသမားကအရက္မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ဆိုလွ်င္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘုရင္ခံကလြဲ၍အဆင့္အျမင့္ဆံုးပုဂိ္ၢဳလ္

သည္ စိတ္ဆိုးေဒါပြကာဆူပူႀကိမ္းေမာင္း မည္ပင္။ ““ေဟ႔ေကာင္ေက်ာ္စိန္။ ေခြးမ သား။ ထ၊

ဇိမ္က်ၿပီးေဟာက္ေနလိုက္တာ ဇရက္မင္းစည္းစိမ္က်ေနတာပဲ။ အေတာ္ အသံုးမက်တဲ႔ေကာင္””ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္က

ဆူပူေျပာဆိုလိမ့္မည္ဟုထင္ပါသလား။စင္စစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္

စိတ္ခ်လက္ခ်ေဟာက္ေနသည္ကိုၾကည့္ ရင္း သေဘာက်သလိုၿပံဳး၏ ““တစ္ခါတစ္ ရံခံစားရတာ။

ခံစားခြင့္ေပးလိုက္ပါကြာ။ မင္းပဲေမာင္းၿပီးသူ႔ကိုအိပ္စက္ခြင့္ေပးလိုက္ ၾကရေအာင္””ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဗိုလ္ထြန္းလွ

ကိုေျပာ၏။

ယင္းမွာ ဗိုလ္ထြန္းလွေမာင္းလာ ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးလာသည့္ကားေပၚတြင္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စိန္သည္

နတ္စည္းစိမ္ခံစား လ်က္ ဇိမ္ခံလိုက္ပါကာ ေနေလေတာ့ သတည္း။

ေျမနီသစၥာ

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Credit to Source: http://www.hotnewsweekly.com/archives/1220

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အထက္အမည္ေဖာ္ျပပါ စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ ေဖာ္ျပေပးေသာဝက္ဆိုဒ္၊ ဂ်ာနယ္၊မဂၢဇင္းမ်ား ကိုအထူးေက်းဇူး

တင္ ေလးစားစြာမွတ္တမ္းတင္ပါသည္။ သိလိုသူမ်ား သိႏိုင္ရန္ တစုတည္းေပါင္းစုံတင္ျပမႈအတြက္သေဘာထား

ၾကီးစြာနားလည္ေပးပါမည့္အေၾကာင္းကိုေလးစားစြာခြင့္ပန္လွ်က္။

(သူၾကီးမင္းေရ မသင့္ေတာ္ဘူးထင္ရင္ အခ်ိန္မေရြးဖ်က္ႏိုင္ ပါသည္ခင္ဗ်ား။)

အားလုံးကို ေလးစားပါသည္။
******************************************

 

About Victory

has written 6 post in this Website..