သဲေသာင္ေပၚက သဲ႕ အိမ္ေလး
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဗုဒၶဘာသာလူငယ္တစ္သုိက္ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခကုိ အပန္းေျဖခရီးထြက္တဲ့အခါကေပါ့။ ကမ္းေျခ မွာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္ေတြ ေပ်ာ္ပါးေဆာ့ကစားေနေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္မွေတာ့ အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ ႏွလုံးသားေ၀ဒနာကုိ ခံစားေနရေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ မေပ်ာ္နုိင္မပါးနုိင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေ၀းတဲ့ ေနရာ ခပ္လွမ္းလွမ္း သဲေသာင္ျပင္မွာ တကုိယ္တည္း ထုိင္ျပီး ပင္လယ္ၾကီးနဲ႔ ၀င္ဆဲေနလုံးၾကီးကုိ ေငးေနၾကည္ေနမိတယ္။
ခဏၾကာတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္နေဘး ကေလးနွစ္ေယာက္ သဲအိမ္ေဆာက္ျပီးကစားေနၾကတယ္။ ကေလးေတြက ေမာင္နွမထင္ရတယ္ အငယ္မိန္းကေလးက ၁၀နွစ္ အၾကီးေယာက်ာၤးေလးက ၁၅နွစ္ေလာက္ရွိျပီ ထင္တယ္။ သူတုိ႕ အမအၾကီးဆုံးလုိ႔ထင္ရတဲ့ မိန္ကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ရြယ္တူေလာက္ပဲ သူကေတာ့ ပင္လယ္ထဲမွာ လႈိင္းစီးေနတယ္။ သူကုိ ကၽြန္ေတာ္ကၾကည့္ေနတယ္ ထင္မွာစုိးလုိ႕ ကေလးေတြ ကစားေနတာကုိပဲ ၾကည္ေနမိတယ္။ ေယာက်ာၤးေလးက အသက္က မိန္းကေလးထက္ၾကီး ေတာ့ သူေဆာက္ထားတဲ့ သဲအိမ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးလွတယ္ အငယ္ေကာင္မေလးကေတာ့ ငယ္ေသးေတာ့ ကေလးဆန္တယ္ အၾကီးေဆာက္ထားတာနဲ႕ စာရင္ သိပ္မလွဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါကုိေကာင္ေလးက အျငိမ့္မေနဘူး သူေဆာက္ထားတဲ့ သဲအိမ္ေလးဟာ အငယ္ေဆာက္ထားတဲ့ သဲအိမ္ထက္ပုိလွေၾကာင္း ေကာင္မေလးမခံခ်င္ေအာင္ စ တယ္။ ေကာင္မေလးကလည္း သူဟာကမွလွေၾကာင္း ျပန္ေျပာတယ္။ ၾကည္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီမေလးစုစုကုိ သတိရမိတယ္။ ေအာ္ ငါတုိ႕ ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ လုိပဲလုိ္႕ေလ။
ေနာက္ အေျခအေနေတြက ျပင္းထန္လာတယ္။ ေကာင္ေလးက အရမ္းမခံခ်င္ေအာင္ေျပာေတာ့ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးရဲ႕ သဲအိမ္ေလးကုိ ဖ်က္ဆီးလုိက္တယ္။ ေကာင္ေလးကလည္း ေကာင္မေလးရဲ႕ သဲအိမ္ကုိ ဖ်က္ဆီးလုိက္တယ္။ ေနာက္ ေနမာင္နွမအခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ၾကတယ္ ေကာင္းေလးက အေကာင္ၾကီးေတာ့ ေကာင္မေလးကုိ နုိင္တာေပါ့ ေနာက္ေတာ့ ေရထဲက သူတုိ႕အမတတ္လာျပီး ျဖန္ေျဖရတာေပါ့။ သူတုိ႕ အမက ေမာင္ေလးနဲ႔ ညီမေလးက လည္း ဒါသဲအိမ္ေတြေလ တကယ္အိမ္မွ မဟုတ္တာတဲ့ လာလာ ပုဇြန္ထုပ္ၾကီး သြားစားမယ္တဲ့။ သူတုိ႕ကလည္း ပုဇြန္ထုပ္အသံၾကားတာနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာကုိ ရန္လုိက္ျပီး စစ္ေျပျငိမ္းလုိက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေဘးကေနထြက္သြားပါ ေတာ့တယ္။ သူတုိ႕ ထြက္သြားေပမဲ့ သူတုိ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ အေတြးစဥ္တန္းေတြက ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထဲက မထြက္ေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြ အသိဥာဏ္ရွိပါတယ္ဆုိတဲ့ လူေတြကေကာ ဒီကေလးနွစ္ေယာက္နဲ႕ ဘာထူးလဲ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ပညတ္နယ္က အရာေတြကုိ အေကာင္လုပ္ျပီး ငါ့ဟာ ငါဥစၥာ ငါငါ တစ္ငါတည္းငါေနၾကတယ္မွလား ခႏၡာငါးပါး ရုပ္နာမ္ တရားေတြကုိ မျမင္ မသိၾကပဲ။ ငါ့မိသားစု၊ ငါ့ဘာသာ၊ငါ့လူမ်ုိး၊ငါ့နုိင္ငံ၊ ငါအဖြဲ႕၊ငါ့လူ၊ငါ့ခ်စ္သူ ဆုိျပီးေတာ့ ထင္ေနျမင္ေနၾကတယ္။ ဒီအတြက္ ငါကုိလာေစာ္ကားတဲ့ အေကာင္ ဖ်က္ဆီတဲ့ သူကုိ ျပန္တုိက္ခုိကတတ္ၾကတယ္။ လာမထိနဲ႔မီးပြင့္သြားမယ္။ ကုိယ့္ကုိလာထိရင္ ေတာ့ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ သူမ်ားကုိ သြားထိရင္ေတာ့ အေတာ္ေပ်ာ္ၾကတဲ့ သူေတြပဲ။ အခုေတြတဲ့ ကေလးနွစ္ေယာက္လုိ သဲအိမ္ေလးေတြကုိ တကယ္အိမ္ထင္ေနၾကတယ္။ ဒါထက္ေကာင္းတဲ့ စားစရာနဲ႕ေတြေကာ ဒီသဲအိမ္ေတြကုိ လွည့္ေတာင္မၾကည့္ၾကဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း သံသရာလွည့္ေနသ၍ေတာ့ အရိပ္ကုိ အေကာင္ထင္ အမွားကုိ အမွန္ထင္ မရွိတာကုိ အရွိထင္၊အရွိတရားကုိ ၾကေတာ့ မသိဘူးထင္ေနၾကတယ္။ ကတယ္တန္း အထင္ေတြျဖဳတ္သြားရင္ အရင္က စြဲလမ္းခဲ့တဲ့ အရိပ္ေတြကုိ အရိပ္လုိ႔ သိတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဒီစြဲလမ္းခဲ့တဲ့ အရာေတြကုိ လွည့္ေတာင္ ၾကည့္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ထုိင္ေနရာက မတ္တပ္ထရပ္လုိက္တယ္။ ေလကုိ အ၀ရႈလုိက္တယ္။ ရင္ထဲက ေ၀ဒနာ ဘယ္ေလာက္သြားလည္းမသိေတာ့။ ေက်းဇူးပါပဲ ကေလးေတြရယ္။
p.s: ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေသာ သတၱသုတၱန္ကုိ ျပန္ခံစား၍ေရးပါတယ္ခင္ဗ်ာ
Recent Comments