“အမေဆုံးမတဲ့စကားတခွန်းက-မှတ်သားဘွယ်ရာ”

aye.kkAugust 26, 20121min14311

ဒါ လီ ဘ ဝ မှာ ၊ အ မြဲ တန်း နား ရည် ဝ နေ ပြီ ဖြစ် တဲ့ ။ အ မေ အ မြဲ ပြော ဆို ဆုံး မ နေ ကျ စ ကား တ ခွန်း ရှိ ပါ တယ် ။
အဲ ဒီ စ ကား တ ခွန်း က တော့………။
“ဘယ် သော အ ခါ မှာ မှ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ ပါ စေ နဲ ့”ဆို တာ ပါ ဘဲ ။

ဒီ စ ကား တ ခွန်း က ၊ ဒါ လီ ဘ ဝ တ လျှောက် လုံး ၊ ဘယ် သော အ ခါ မှာ မှ မေ့ လို ့မ ရ နိုင် ခဲ့ သ လို ။ ဒါ လီ ရဲ ့နား စည် အိမ် ထဲ မှာ လည်း ။ အ မြဲ တမ်း လို လို ကြား ယောင် နေ ပြီး ။ မြည် ဟီး ရိုက် ခတ် နေ ဆဲ ပါ ဘဲ ။
ငယ် စဉ် တောင် ကျေး က လေး ဘ ဝ အ ရွယ် ။ မ သိ နား မ လည် ခင် အ ရွယ် တည်း က ၊ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ဘို ့အ တွက် ။ အ မေ အ မြဲ ပြော နေ ကြ ဖြစ် တဲ့ ။ “အ မေ ဆုံး မ တဲ့ စ ကား တ ခွန်း က မှတ် သား ဘွယ် ရာ” ၊ လိုက် နာ ဘွယ် ရာ ကောင်း တယ် ဆို တာ ကို ပြော ပြ ချင် မိ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ ငယ် ငယ် က ကိုယ့် စိတ် ပျော် ရွှင် မှု အ တွက် ၊ ကို သာ အ မြဲ ရှေ့ တန်း တင် ပြီး ဆော့ က စား တတ် ပါ တယ် ။ အ ကျိုး အ ပြစ် ရယ် လို ့ကွဲ ကွဲ ပြား ပြား နား လည်း မ လည် ခဲ့ ပါ ဘူး ။ မ သိ လို ့လုပ် မိ တာ ကို အ ပြစ် မ ရှိ ဘူး လို ့စိတ် က ခံ ယူ ခဲ့ မိ ပါ တယ် ။ လွဲ မှား တဲ့ အ သိ လို ့ပြော ရ မှာ ပါ ။

အ မေ က ဒါ လီ အ ပြစ် ပြု မိ မှာ ကို ။ အ မြဲ စိုး ရိမ် စိတ် ကြီး မား ခဲ့ ပါ တယ် ။ ငယ် သေး လို ့နား မ လည် လို ့အ ပြစ် ပြု မိ ထား တာ ရှိ ရင် လည်း ။ အ ပြစ် က မ နေ ပါ ။ အ ပြစ် အ တွက် ပြန် ပေး ဆပ် ရ တယ် ။ အ ပြစ် ဆို တာ ဘယ် တော့ မှ မ ကြေ ဘူး ။ င ရဲ ကြီး တယ် ။ ဝဋ် လိုက် ခြင်း ပြန် ခံ စား ရ တယ် ။ အ ပြစ် ပြု မိ ထား တာ ရှိ ရင် ။ အဲ ဒီ အ ပြစ် ဟာ မ ပျောက် သွား ဘူး ။ ကိုယ် ပြု မိ ထား အ ပြစ် အ တွက် ။ ကိုယ် က ပဲ ပြန် ပေး ဆပ် ရ တယ် ။ ဝဋ် ဆို တာ က မ နေ ဘူး ။ ဝိ ပါက် ဝိ ပါက် ခွန် နှစ် ရက် ၊ ကာ လ ဝိ ပါက် နောက် နောင် တက် ။ ဆို ပြီး အ ပြစ် မ ပြု မိ စေ ဘို ့။ အ မေ က အ မြဲ ပြော ဆို တတ် ပါ တယ် ။

ဒါ လီ က ဂေါင်း ကြော အ တော် မာ တဲ့ သူ လို ့ပဲ ဆို ပါ ရ စေ ။ အ မေ ပြော ဆို ပြ ထား လည်း ဘဲ ။ စိတ် အ လို ကို လိုက် ပြီး ၊ အ မေ မ ကြိုက် တဲ့ အ ပြု အ မူ မျိုး ကို ။ အ မေ့ ရှေ့ မှာ မ လုပ် မိ အောင် သာ ရှောင် ရှား တတ် ပြီး ။ နောက် ကွယ် မှာ တော့ အ မေ မ သိ အောင် ပြု မူ ဆော့ က စား တတ် ခဲ့ ပါ တယ် ။ ဝဋ် လည် တာ တွေ ၊ ဝဋ် လိုက် တာ တွေ ၊ အ ကျိုး အ ပြစ် တွေ ကို မ သိ မြင် ၊ မ ခံ စား တတ် ခဲ့ ပါ ဘူး ။

အ မေ က အ လုပ် များ လို ့မ ကြည့် အား နိုင် တဲ့ အ ခါ မျိုး မှာ ၊ ကိုယ့် စိတ် အ လို သ ဘော ကျ ပြု မူ ဆော့ က စား ရ တာ မျိုး ကို အ ရမ်း ပျော် ရွှင် ပါ တယ် ။ အ ပြစ် ဖြစ် စေ နိုင် တဲ့ ဆော့ က စား မှု မျိုး ကို အ မေ မြင် တွေ ့လို ့က တော့ ။ တ သက် လုံး ရပ် တန်း က ရပ် သွား ခဲ့ ရ တာ က ဘဲ များ ပါ တယ် ။
ဒါ လီ စ တ္ထု ထ တန်း အ ရွယ် က ။ အိမ် ခြံ နောက် ဖေး ခြံ စည်း ရိုး နား မှာ ခြ တောင် ပို ့ကြီး တ ခု ရှိ ပါ တယ် ။ ခြံ စည်း ရိုး ဘေး တ လျှောက် မှာ ။ အ ဖေ က အုတ် တွေ ကို ပုံ ထား ပါ တယ် ။ အုတ် ပုံ တွေ က လူ တ ရပ် နီး ပါး အ မြင့် ရှိ တော့ ။ အုတ် ပုံ နဲ ့ခြံ စည်း ရိုး ဘေး အ ကြား မှာ နဲ နဲ ကွာ ဟ နေ တာ ပါ တယ် ။ ဒါ လီ အ ရွယ် တစ် ကိုယ် စာ ဝင် ဆော့ လို ့ရ တဲ့ အ နေ ထား ရှိ တာ မို ့၊ အုတ် ပုံ နဲ ့ခြံ စည်း ရိုး ကြား က နေ ။ ခြ တောင် ပို ့ကို ဖြို ဖျက် ပြီး ဆော့ က စား ခဲ့ ဘူး ပါ တယ် ။ စူး စမ်း ချင် စိတ် က ကဲ ကဲ ဆို တော့ ။ ဆော့ က စား ရ တာ ကို လည်း စိတ် က ပျော် ပျော် ပါ ဘဲ ။

အ မေ မ ရှိ နေ တဲ့ အ ချိန် တွေ လို မျိုး မှာ ။ တ ရေး တ မော အ မေ နား တတ် တဲ့ အ ချိန် တွေ မျိုး မှာ ။ ခြံ နောက် ဖေး ဝန်း ထဲ မှာ သွား ပြီး တော့ ၊ ခြ တောင် ပို ့ထဲ က ခြ တွေ ထွက် လာ အောင် လုပ် ပြီး ။ ဒါ လီ ဆော့ ပါ တယ် ။ ကိုယ် က ဖျက် လိုက် ။ သူ တို ့က ပြန် ဆောက် လိုက် ။ မ မော မ ပန်း ခြ များ နဲ ့သာ ။ အ ချိန် ကုန် ခံ ပြီး ဆော့ နေ တတ် ပါ တယ် ။
အ မေ က ဒါ လီ ကို တ ရက် မှာ ။ မ သ င်္ကာ တော့ ချောင်း ပါ တယ် ။ ခြ တောင် ပို ့အိမ် ကို ဖျက် ပြီး ဆော့ က စား တာ တွေ ့တော့ လုံး ဝ ကို ခွင့် မ ပြု တော့ ပါ ဘူး ။ အ မေ့ ထား ဝယ် ကြိမ် လုံး က ဒါ လီ အ တွက် ဖြစ် နေ ပါ တယ် ။ ထား ဝယ် ကြိမ် လုံး သေး သေး နဲ ့ခြေ သ လုံး သား ကို အ ကပ် ခံ ရ တော့ ။ အ သား က နာ ကျင် စပ် ပြီး ခံ ရ ခက် ပါ တယ် ။ အ သား နာ အောင် အ ရိုက် ခံ လိုက် ရ တဲ့ အ တွက် ။ သေ အောင် မှတ် ဆို သ လို ပါ ဘဲ ။ ဒါ လီ လည်း ခြ တောင် ပို ့နား ကို မ သွား ရဲ တော့ ပါ ဘူး ။ အ မေ က လည်း ခြေ ဦး တောင် ချ ခွင့် မ ပြု ခဲ့ ပါ ဘူး ။

နား မ လည် လို ့အ ပြစ် လုပ် မိ ရင် လည်း ။ အ ပြစ် ဆို တာ မ နေ ဘူး လို ့၊ အ မေ က အ မြဲ ပြော လေ့ ရှိ ပါ တယ် ။ င ရဲ ကြီး မယ် ။ ဝဋ် လိုက် ခံ ရ တတ် တယ် လို ့ပြော ပြီး ။ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ဘို ့ကို ပဲ အ မြဲ ဆုံး မ ပါ တယ် ။ ဒါ လီ ကို တား မြစ် ခဲ့ ပါ တယ် ။ ဘယ် သော အ ခါ မှာ မှ လည်း အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ဘို ့အ တွက် အ မြဲ ပြော နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။ အ မေ ဆုံး မ တဲ့ စ ကား တွေ ကြား ရ ဖန် များ လာ တော့ ။ နား က မ အီ မ သာ ။ နား ပူ လာ သ လို လို စိတ် ထဲ ခံ စား လာ ခဲ့ ရ ပါ တယ် ။
အ မေ ဆူ တာ မ ခံ ချင် တော့ ။ အိမ် ရှေ့ အိမ် က ၊ မိတ် ဆွေ ဘ ကြီး အိမ် မှာ ပဲ ဒါ လီ သွား ပြီး နေ တာ များ ပါ တော့ တယ် ။ ဒါ လီ ဘ ကြီး အိမ် သွား နေ တာ ကို အ မေ သိ ရင် တော့ ။ တစ် နေ ့ လုံး ပြန် မ လာ လည်း အ မေ က ဒါ လီ ကို ဘယ် တော့ မှ မ ဆူ ဘူး ပါ ဘူး ။ ဘ ကြီး အိမ် မှာ တစ် နေ ကုန် သွား ပြီး နေ နေ ရင် လည်း ။ အ မေ က ဒါ လီ ကို ၊ စိတ် ချ လက် ချ စိတ် အေး ရ တယ် ဆို ပြီး ပြော ပါ တယ် ။

ဘ ကြီး အိမ် မှာ လည်း ဒါ လီ အ ငြိမ် မ နေ ပါ ဘူး ။ ဘ ကြီး အိမ် က ပြ တင်း ပေါက် တွေ အ ရမ်း များ ပါ တယ် ။ အိမ် မြောင် ဥ တွေ သေး သေး လေး တွေ ကို နေ ရာ တ ကာ မှာ တွေ ့ရ ပါ တယ် ။ ဒါ လီ စိတ် က လည်း ၊ တွေ ့မြင် ရင် အ သည်း ယား လို ့လက် နဲ ့ဖျစ် ပြီး ညှစ် ကြည့် တတ် ပါ တယ် ။ ဥ အ ထဲ ထဲ က ထွက် လာ တဲ့ အ ရည် တွေ ၊ အ ကောင် ပြူ တစ် ဖြစ် နေ တာ တွေ ကို ။ မြင် ချင် သိ ချင် တဲ့ စိတ် ကြောင့် လည်း ပါ ပါ တယ် ။ စူး စမ်း ပြီး ဆော့ က စား မိ ပါ တယ် ။ တ ရက် ဘ ကြီး က မြင် တွေ ့ တော့ တား မြစ် ပါ တယ် ။ အ ကျိုး နဲ ့အ ပြစ် ကို လက် တွေ ့မြင် သာ ထင် သာ အောင် ပြော ပြ ပါ တယ် ။ အ သေ အ ချာ သ ဘော ပေါက် နား လည် အောင် လည်း ၊ ရှင်း ပြ ဆုံး မ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ ကို လက် တွေ ့ရှင်း ပြ ပြော ပြ လို တဲ့ ၊ ဘ ကြီး က…. ။ တ ရက် မှာ ဂေါင်း စောင်း ပြီး လက် တ ဖက် တုန် နေ တဲ့ ဘ သူ အ ကြောင်း ကို ပြော ပြ ခဲ့ ပါ တယ် ။ မိ မွေး ဖ မွေး ခဲ့ စဉ် က အ တိုင်း အ ကောင်း ပ က တိ ပင် ဖြစ် ကြောင်း ။ ငယ် စဉ် အ ခါ တည်း က သစ် ပင် တက် ဝါ သ နာ ပါ လာ ပြီး ငှက် ဥ များ ကို နှိုက် ယူ စား သုံး တတ် ကြောင်း ။ အ ရွယ် ရောက် လာ ပြန် တော့ လည်း ။ သစ် ပင် တက် စား တဲ့ အ လုပ် နဲ ့သာ အ သက် မွေး ဝမ်း ကြောင်း ပြု ခဲ့ ကြောင်း ။ သစ် ပင် တက် စား သော် လည်း ၊ ငှက် ဥ များ ကို မြင် က မ နှိုက် ရ မ နေ နိုင် ပါ ဘဲ ။ ဝါ သ နာ အ ရ နှိုက် ယူ စား သုံး တတ် ကြောင်း ။ အ ကြိမ် ကြိမ် အ ဖန် ဖန် များ စွာ ပြု ခဲ့ ကြောင်း ။ ကြက် များ ကို လည်း အ ငှား သတ် ပေး ပြီး ။ ဘ ဝ ဝမ်း စာ အား ရှာ ဖွေ စား သောက် နေ ထိုင် ခဲ့ ကြောင်း ။ ကြက် များ ကို လည် လိမ် ပြီး သတ် ပေး ခဲ့ ရ သ ဖြင့် ။ ၎င်း ဘ သူ မှာ “အ ဒိ န္နာ ဒါ နာ”အ ကု သိုလ် ကံ များ ထိုက် ခဲ့ ကြောင်း ။ ပြော ပြ ပါ တယ် ။

တ ရက် တွင် “ဘ သူ” အ ပြင်း ဖျား ရာ မှ သူ ၏ ဂေါင်း က အ တည့် လှည့် မ ရ တော့ ပါ ဘဲ ။ တ ခြမ်း စောင်း သွား ခဲ့ ကြောင်း ။ ညာ လက် တ ဖက် က လည်း ။ လေ ငမ်း ဆွဲ သ လို ဖြစ် ပြီး (၂၄) နာ ရီ လုံး ၊ တုန် နေ လို ့ကြိုး နဲ ့သိုင်း ထား ရ ကြောင်း ။ ဝဋ် နာ ကံ နာ က ၊ ယ ခု ဘ ဝ တွင် ပင် ပြန် ခံ စား ရ ကြောင်း ။ ထို ဖြစ် အင် ကို ဆင် ခြင် ၍ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ရန် “ဘ သူ” အ ကြောင်း ကို ပြော ပြ ခဲ့ ပါ တယ် ။

ဘ ကြီး က ….။ တ ဆက် စပ် တည်း မှာ ဘဲ ထပ် ပြော ပြ ပါ တယ် ။ ငန်း မြွေ ဥ ကို သတ် စား မိ ပါ က လည်း ။ ယ ခု ဘ ဝ တွင် ပင် အ သက် ပြန် ပေး ဆပ် ရ ကြောင်း ။ ထို ငန်း မြွေ ဥ ထား သော မြွေ မျိုး က ၊ သူ ၏ ဥ အား သတ် စား သည့် သူ ကို ရေ ဆုံး မြေ ဆုံး အ နံ ့ခံ လိုက် နိုင် ပြီး ။ ပြန် ပြီး ထို သူ ကို သာ ပေါက် သတ် ကြောင်း ။ ဝိ ပါက် ဝဋ် ကြွေး က နောင် ဘ ဝ ပင် မ ကူး ။ ယ ခု ဘ ဝ မှာ ပင် ချက် ခြင်း အ ကျိုး ပေး မြန် ကြောင်း ပြော ပြ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ နား လည် အောင် ၊ ဘ ကြီး ရှင်း ပြ ပြီး က တည်း က ။ လက် တုန် မှာ ကို ကြောက် ပြီး ၊ အိမ် မြောင် ဥ သေး သေး မြင် လည်း ။ မ ကိုင် မ ထိ ရဲ တော့ ပါ ဘူး ။ အ သက် ရှိ နေ တဲ့ သ တ္တ ဝါ သေး သေး ငယ် ငယ် များ ။ ပု ရွက် ဆိတ် ၊ ခြင် ၊ ယင် တွေ ကို လည်း မ သတ် ရဲ ပါ ဘူး ။ အ ပြစ် ဖြစ် မှာ ကို ကြောက် နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ အ လယ် တန်း ကျောင်း သူ ဘ ဝ က..။
ရာ သီ ဥ တု သာ ယာ တဲ့ ၊ ည နေ ခင်း အ ချိန် တွေ ရောက် တိုင်း ။
အိမ် ရှေ့ ပန်း ခြံ ထဲ မှာ ၊ ဒါ လီ အ မြဲ ရှိ တတ် ပါ တယ် ။ ပန်း မျိုး စုံ အ လိုက် ပွင့် နေ တဲ့ ပန်း တွေ ပေါ် လိုက် နား တတ် တဲ့ ပု စဉ်း ထိုး ၊ လိပ် ပြာ လေး တွေ ၊ ရောင် စုံ ပျံ ဝဲ နေ တာ ကို ကြည့် ပြီး ၊ စိတ် က ကြည် နှူး နှစ် သက် နေ တတ် လို ့ပါ ။ ပု စဉ်း ထိုး လေး တွေ က အ ရောင် စုံ လင် ပြီး အ ရမ်း လှ လွန်း နေ တာ ကို စိတ် က ထင် မြင် မိ တော့ ။ ဖမ်း ပြီး ဆော့ ချင် မိ ပြန် ပါ တယ် ။ ပု စဉ်း ထိုး တွေ က ဖမ်း လို ့လည်း လွယ် ကူ တော့ ၊ ဖမ်း ပြီး ဆော့ ခဲ့ မိ ပြန် ပါ တယ် ။

ပု စဉ်း ထိုး လေး တွေ ကို ၊ လိုက် ဖမ်း ပြီး ၊ လက် နဲ ့ကိုင် တွယ် ကြည့် ပြီး ရင် တော့ ၊ ဒါ လီ ချက် ခြင်း ပဲ ပြန် လွတ် ပေး တတ် ပါ တယ် ။ င ရဲ ကြီး မှာ လည်း ကြောက် လို ့ပါ ။ ပု စဉ်း ထိုး တွေ နဲ ့ဖမ်း ပြီး ဆော့ ရ တာ ကို ၊ စိတ် က လည်း ပျော် ရွှင် မိ ပါ တယ် ။ ပု စဉ်း ထိုး ရဲ ့တောင် ပံ လေး တွေ ကို လက် နဲ ့ကိုင် ။ ဖမ်း ယုံ သာ ဖမ်း ပြီး ပြန် လွတ် ပေး ခဲ့ လို ့၊ အ ပြစ် မ ဖြစ် လောက် ဘူး လို ့စိတ် က ထင် မိ ပါ တယ် ။ တောင် ပံ လေး တွေ ကို ဖွ ဖွ ညင် သာ သာ ကိုင် တွယ် မိ ယုံ လေး ပါ ဘဲ ။ ဒါ ကို အိမ် ရှေ့ အိမ် က ၊ မိတ် ဆွေ ဘ ကြီး က မြင် ပြီး ။ ဒါ လီ ရဲ ့အ ပြု အ မူ များ ကို ။ အ ကဲ ခတ် ကြည့် နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။ ဒါ လီ က သ တိ မ ပြု မိ ခဲ့ ပါ ဘူး ။

ပု စဉ်း ထိုး တွေ နဲ ့ဆော့ နေ တာ ကို ။ ဘ ကြီး က သေ သေ ချာ ချာ မြင် သိ ပြီး မှ သာ ။ ဒါ လီ ကို ချက် ခြင်း ခေါ် ပြီး ၊ ပု စဉ်း ထိုး တွေ ကို ဖမ်း ပြီး မ ဆော့ ဘို ့တား မြစ် ခဲ့ ပါ တယ် ။ ပု စဉ်း ထိုး ရဲ ့တောင် ပံ တွေ က နု နယ် လွန်း လှ ပြီး ၊ ထိ မိ တာ နဲ ့တောင် ပံ အ ဆင်း အ လှ ပျက် သွား နိုင် ကြောင်း ။ အ သက် ရှိ သ ဖြင့် သူ တို ့တွင် လည်း နာ ကျင် ခံ စား မှု မျိုး ရှိ ကြောင်း ။ အ ပြစ် ဖြစ် ကြောင်း ။ ဒါ လီ ကို ပြော ပြ ပါ တယ် ။ ဘ ကြီး ငယ် စဉ် အ ခါ က လည်း ။ ပု စဉ်း ထိုး များ ။ ဖမ်း ပြီး ဆော့ ရ တာ ကို ဝါ သ နာ ပါ ခဲ့ ကြောင်း ။ ကြီး လာ သည့် အ ရွယ် တွင် ။ ဝဋ် လိုက် သည် ကို ခံ စား သိ မြင် ခဲ့ ကြောင်း ။ အ ပြစ် ပြု မိ ထား မှု အ ပေါ် သုံး သပ် ဆင် ခြင် နိုင် ခဲ့ ကြောင်း ပြော ပြ တဲ့ အ ပြင် ။ဒါ လီ ကို အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ဘို ့အ တွက် တား မြစ် ပါ တယ် ။
ဘ ကြီး တား မြစ် ပြီး က တည်း က……….. ။
ဒါ လီ လည်း……….။ ပု စဉ်း ထိုး လေး တွေ ဖမ်း ပြီး ဆော့ တာ မျိုး ၊ ဘယ် ေတော့ မှ မ ပြု လုပ် တော့ ပါ ဘူး ။

အ မေ ပြော ပြ ခဲ့ တဲ့ စ ကား တွေ က ၊ ခု ချိန် မှာ တော့ ။ ဒါ လီ အ တွက် က ၊ သွေး ထွက် အောင် ကို မှန် နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။
ဝိ ပါက် ဝိ ပါက် ခွန် နှစ် ရက် ။ ကာ လ ဝိ ပါက် နောက် နောင် တက် တဲ့ ။ အ ခု တော့ ကိုယ် အ သက် ရ လာ တဲ့ အ ရွယ် မှာ ။ ကိုယ် တွေ ့ပြန် ကြုံ ခံ စား ရ တဲ့ အ ခါ ၊ ဝဋ် ဆို တာ ကို နား လည် လာ မိ ပါ တယ် ။ အ ပြစ် ပြု ထား တာ ရှိ ခဲ့ လို ့။ အဲ ဒီ အ ပြစ် အ တွက် ဒီ ဘ ဝ မှာ တင် ပြန် ပေး ဆပ် ခဲ့ ရ တာ လို ့ပဲ ။ နား လည် သ ဘော ပေါက် မိ ခဲ့ ရ ပါ တယ် ။ နား မ လည် သေး တဲ့ ။ ငယ် တဲ့ အ ရွယ် တုံး က တော့ ၊ ခြ တွေ နေ တဲ့ တောင် ပို ့အိမ် ကို ။ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ဖျက် ဆီး ဆော့ က စား ခဲ့ မိ တာ ။ ကိုယ် နေ တဲ့ အိမ် ကို အ ဖျက် ဆီး ပြန် ခံ ခဲ့ ရ တော့ ။ ဝဋ် ကို မြင် လာ ပါ တယ် ။ ကြောက် လာ ပါ တယ် ။ ကာ လ ဝိ ပါက် တ ပါတ် ပြန် လည် လာ ချိန် မှာ တော့ ။ ကိုယ် ပဲ တူ သော အ ကျိုး ၊ တူ သော အ ပြစ် ပြန် ခံ စား ရ ပါ တယ် ။ ကိုယ် ပြု ထား တဲ့ အ ပြစ် တွေ ကို ပြန် မြင် ယောင် ပြီး ၊ သုံး သပ် ဆင် ခြင် နိုင် ခဲ့ မိ ပါ တယ် ။

ပု စဉ်း ထိုး တောင် ပံ လေး တွေ ကို ။ လက် မ နဲ ့လက် ညိုး နှစ် ခု ကြား မှာ ။ ညှပ် ကိုင် ပြီး ဖမ်း ဆုတ် ကိုင် မိ ခဲ့ လို ့။ ပု စဉ်း ထိုး ရဲ ့တောင် ပံ လေး တွေ နာ ခဲ့ ရ တယ် ။ အ ခု ဒီ အ သက် အ ရွယ် ရောက် လာ ခဲ့ မှ သာ ။ တ တောင် ဆစ် အောက် ပိုင်း ။ လက် မောင်း တ လျောက် မှာ ။ မ မျှော် လင့် ပဲ ။ ယား နာ လို ဝေ ဒ နာ မျိုး ခံ စား ပေါ် ပေါက် ခဲ့ ပါ တယ် ။ ဒဏ် ရာ အ စက် အ ပျောက် တွေ ဖြစ် ပြီး ၊ အ မာ ရွတ် များ တင် ကျန် နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။ တ သက် လုံး က ဘာ အ မာ အ ရွတ် တ ခု မှ မ ရှိ ခဲ့ ဘူး တဲ့ ဒါ လီ ပါ ။ အ ပြစ် ပြု မိ ထား တာ ရှိ ခဲ့ တော့ လည်း ။ မ နေ သာ ပါ ဘဲ ။ ဒီ ဘ ဝ မှာ တင် ပြန် ပေး ဆပ် လိုက် ရ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ ဘ ဝ နဲ ့ရင်း ပြီး သိ ခဲ့ ရ တဲ့…………….။
“ဘယ် သော အ ခါ မှာ မှ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ ပါ စေ နဲ ့”ဆို တဲ့ ။ အ မေ ရဲ ့“ဆုံး မ တဲ့ စ ကား တ ခွန်း က မှတ် သား ဘွယ် ရာ” အ ဖြစ် ။ ဒါ လီ ရဲ ့နှ လုံး သား အိမ် ထဲ ကို ၊ သံ မှို နဲ ့ရိုက် သွင်း ထား လိုက် သ လို ပါ ဘဲ ။
နား ထဲ မှာ လည်း အ မြဲ ကြား ယောင် လို ့သာ နေ မိ ပါ တော့ တယ် ။။။

11 comments

  • Hnin Hnin

    August 27, 2012 at 12:16 am

    ဝဋ်ဆိုတာ ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်နော်။ နှင်းနှင်းလည်း ပုရွက်ဆိတ်၊ခြင်၊ယင် အကောင်သေးကအစ
    မသတ်တာ နှစ်တွေအတော်ကြာပါပြီ။ ဒီစာကိုဖတ်ပြီးတော့ ပိုပြီး ဆင်ခြင်ရတယ်။ ဂမုန်းပင်တွေလည်း
    တင်ပေးပါဦး။ အန်တီကေ့ ‘သူ’ လည်း ပေါ်မလာတော့ဘူး။ ကမ်းခြေမှာ အပန်းဖြေနေသလား မသိ။ မျှော်နေပါသည်… း)…

    • aye.kk

      August 29, 2012 at 12:10 pm

      ံ့ဲူူူူ်Hnin Hnin,..ရေ။
      ပထမဆုံးကွန်မန်းပေးသူမို ့ဝမ်းသာကျေးဇူးတင်မိပါတယ်ကွယ်။
      ဝဋ်ဆိုတာကြောက်ဖို ့ကောင်းတယ်ဆိုတာအမှန်ပါဘဲကွယ်။
      ဂမုန်းအပင်တွေလည်းအချိန်ရရင်တင်ပေးပါ့မယ်နော်။
      အန်တီကေလည်းဆက်ရေးပါ့မယ်။

  • ကို ခင်ခ

    August 27, 2012 at 12:20 am

    ကိုယ့်ပြုသောကံ ကိုယ်ထံပဲ့တင်သံတဲ့။
    အမှန်ဘဲ မအေးရေ တစ်ခါပုရွက်စိတ်တွေ အိမ်ရှေ့အသိုက်ပြောင်းလာတာ တွေ့လို့
    ရေနဲ့လောင်းပြီးရှင်းပစ်လိုက်တာ ပြေးကြတာတွေ့ပြီး ကောင်းတယ်ပေါ့။
    အဲဒီနှစ် မန်းမှာရေကြီးလို့ ရုံးသွား၊ရုံးပြန် ရေထဲဖြတ်သွားရပါရဲ့၊
    နောက်မှစဉ်းစားမိတယ် ရေကြီးမှာမို့ ပုရွက်စိတ်တွေ အမြင့်ကိုပြောင်းတာလို့။

  • မမအေးရေ ကျနော့်အမေလဲ သစ်ပင်တက် အတော့်ဝါသနာပါတယ်ဗျာ။
    မရမ်းပင်၊သရက်ပင် အားလုံး ကိုယ်တိုင်တက်ခူးနေတယ်ဗျာ။မလုပ်ပါနဲ ့လဲ
    တားမရဘူးလေ။

  • ကြောင်ကြီး

    August 27, 2012 at 8:11 am

    သဂျီးကတော့ ကိုဘေးနွားကြီး ကင်စားရတာ ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ပါတဲ့…။

  • မောင်ပေ

    August 27, 2012 at 8:56 am

    အဲဒီလိုမျိုးနဲ့ပတ်သက်ပြီး မတွေ့ဖူးဘူးရယ်
    မောင်ပေ့အိမ်မှာ ခွေးတွေမွေးထားတယ်
    ရှေးလူကြီးတွေ ပြောခဲ့တဲ့ လူ့ဒဏ် ကို ခွေးခံပေးတယ် ဆိုတာတော့ အမှန်ပါပဲ

  • Sonny

    August 27, 2012 at 11:39 am

    ဝဋ်ဆိုုတာကိုကကို်ယ်ပြုတဲ့ ကံ ကို ဆိုလိုတာပါပဲလို့ငဆန်နီထင်ပါတယ်
    ချစ်ခြင်းအားဖြင့်…ကိုဆန်နီ..

  • mocho

    August 27, 2012 at 12:05 pm

    အန်တီအေး ရေ
    ဝဋ်မှာ အမြဲ ငရဲ မှာ အပ ဆိုတဲ့စကား အတိုင်း မိုချို ကတော့ ဝဋ်လည် မှာ ကြောာက် လို့ တတ် နိုင် သမျှ ရှောင်ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မရှောင်နိုင်တဲ့ အခါ မျိုးတွေ ရှိ ပြန်ရော။ ခြင် လာကိုက် ရင် ရိုက် မိ သလို၊ ကျွတ် လာတွယ်လည်း ဆား နဲ့ ပုံ မိပြန်တယ်။ ကြွက်နဲ့ပိုးဟပ် သောင်း ကျန်း ပြန်တော့ ကြွတ်ဆေး၊ပိုး ဟပ်ဆေး က ချမိပြန်ရော။ တခါ မိုး ဦး ကျ ဆို ယင်ကောင်တွေ က လူပေါ် လာနား ၊မခံ နိုင်တော့ ခြင် ရိုက် ဘက်တံနဲ့ တို့ မိပြန် ဆိုတော့ မလုပ်ချင်ပါပဲ လုပ်နေရတဲ့ အကုသိုလ်တွေ က မနည်း ဘူးပဲ။
    အခု ဒီမှာ နေတော့ အဲဒီ အကုသိုလ်တွေ က အလိုလို ရှောင်ပြီး သား ဖြစ်နေတယ်။ အဲ…ပိုး ဟပ်ဆေးတော့ ဒီ မှာလည်း သုံးနေ ရတုန်းပဲ။

  • manawphyulay

    August 27, 2012 at 12:13 pm

    ဒါကြောင့် လူကြီးတွေက ဆုံးမခဲ့တာပေါ့။ ဝဋ်လည်တယ်ဆိုတာ ဘဝမကူးဘူးတဲ့။ ကောင်းတာလုပ်ရင် ကောင်းတာဖြစ်မယ်။ မကောင်းတာလုပ်ရင် မကောင်းတာဖြစ်မယ်ဆိုတဲ့ အသိ ရင်ထဲမှာ အမြဲရှိနေတယ်။

  • pooch

    August 27, 2012 at 3:49 pm

    ဝဋ်ဆိုလို့ အန်တီအေးရေ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်က ပိန်ညောင်တကောင်ကို မမြင်မစမ်းနဲ့ တက်နင်းမိတယ်။ ဇိဆို အသံကြားလို့ ဖိနပ်ဖယ်လို်က်တော့မှ ဒင်း ဗိုုက်ထဲက ကလီစာတွေ ထွက်ပြီး နေပြီ ။ အဲ့ဒါလည်း မသေပဲ သွေးရူးသွေးတမ်းနဲ့ ဆက်ပြေးသွားသေးတယ်။ အတော်ဝေးဝေးရောက်တော့မှ ငြိမ်သွားရှာတယ်။
    ကိုယ်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ သူသေတဲ့အထိ စောင့်ပြီးမှ ယူပစ်လိုက်ရတယ်။

    မရည်ရွယ်ပဲ ဖြစ်တာဆိုပြီး စိတ်က ဖော့တွေးထားပေမဲ့ နည်းနည်းတော့ ကသိကအောက်ဖြစ်နေတုန်းပဲ။

    ငယ်ငယ်က အဖွားဆုံးမခဲ့တာကတော့ ဘဝတွေကြုံဆုံလို့ လူလာဖြစ်ရတယ်။ အတူနေသူတွေကို ဝဋ်ဖက်မဖြစ်စေနဲ့ မိတ်ဖက်ပဲ ဖြစ်ပါစေတဲ့။ ငယ်ငယ်ကတော့ သိပ်နားမလည်ပါဘူး ။ ကြီးမှ သဘောပေါက်တယ် အဓိပ္ပါယ်ကို။

  • aye.kk

    August 29, 2012 at 12:57 pm

    ကိုခင်ခ
    ပုရွက်ဆိတ်တွေကသဘာဝဘေးအန္တရယ်ကိုကြိုတင်သိမြင်နိုင်တာအမှန်ပါဘဲ။
    သူတော်စင်ပြောပြထားလို ့ငယ်ထဲကသိထားပါတယ်။
    ပုရွက်ဆိတ်တွေကိုနရံမြင့်မြင့်တွေမှာအုပ်စုလိုက်ချီပြီးတက်နေတာတွေ ့ရင်ပေါ့နော်။
    အဲဒီနှစ်မိုးကြီးမှာကအသေအချာပါဘဲ။။
    ————————————————————————————————————
    အတိသဉ္ဖာ
    အန်တီအဖေကဆုံးမတဲ့စကားတခွန်းပေါ့နော်။
    သားသ္မီးကိုချစ်ရင်ရေကူးသင်တဲ့၊သစ်ပင်တက်တော့မသင်နဲ ့တဲ့လေ။
    ————————————————————————————————————
    Sonny,..ရေ။
    ကြောင်ကြီး
    လူဆိုတာအမြင်အယူအဆမတူကြဘူးမဟုတ်လား။
    ကိုယ့်ဖက်ကလက်ဖဝါးမြင်ရင်၊သူ ့ဖက်ကလက်ဖမိုးမြင်မှာထုံးစံပါဘဲကွယ်။
    ————————————————————————————————————
    မောင်ပေ
    အန်တီတို ့မမွေးခင်ကတည်းကပါ၊ရှေးကလူကြီးတွေကသူတို ့ရဲ ့သိမြင်မှုတွေကိုပြောပြတာပါ။
    အမြင်တွေကမတူကြဘူးလေ။
    အန်တီအဖေကခြရှိတာမလိုလား၊အမေကတော့ပေးမဖျက်။အန်တီကလုပ်ခဲ့တာအပြစ်မရှိဘူးထင်ခဲ့တာ။
    ဝဋ်လိုက်တော့မှပဲနားလည်သွားတော့တာပါ။
    ————————————————————————————————————
    Sunny,..ရေ။
    အမြင်တူတာကျေးဇူးပါနော်။
    ————————————————————————————————————
    mocho,..ရေ။
    ကျေးဇူးပါနော်။
    ကိုယ်တွေ ့ကြုံတာလေးပြောပြပေးလို ့ဝမ်းသာမိပါတယ်။
    ————————————————————————————————————
    မနောရေ..။
    ကျေးဇူးနော်။
    အသိကတန်ဘိုးရှိလှပါတယ်ကွယ်။
    ————————————————————————————————————
    pooch,..ရေ။
    အတူနေသူတွေကိုဝဋ်ဖက်မဖြစ်စေနဲ ့မိတ်ဖက်ပဲဖြစ်ပါစေတဲ့။
    အရမ်းနှစ်သက်လို ့Best Comment ရွေးလိုက်တယ်နော်။။

    ုူူ

Leave a Reply