ဒီႏွစ္အတြက္ ရန္ကုန္မိုးရာသီသည္ ထံုးစံအတိုင္း ေန႕တိုင္းလိုလို မိုးရြာသြန္းေနပါသည္။ တစ္ရက္မွ မပ်က္ဘဲ ႏွစ္ပတ္တိတိ ရြာေသာအခါ လမ္းေပၚတြင္ မိုးေရမ်ားႏွင့္ ေရေျမာင္းမ်ားမွ လွ်ံတက္လာေသာ ေရဆိုးမ်ား ေရာက္လို႕လာေတာ႕သည္။ ၄င္းေရထဲတြင္ လူမ်ား လမ္းေလွ်ာက္ၾကရသည္။ ကားမ်ား ေမာင္းႏွင္ၾကရသည္။ ရန္ကုန္သည္ မိုးရာသီ၏ ညစ္ညမ္းမႈကို အစဥ္အလာမျပတ္ ထိန္းသိမ္းေနသလားဟု ေတြးျဖစ္လိုက္ေသးသည္။

ခုေတာ႕ ဘားလမ္းတစ္ေနရာတြင္ အေရာက္ ကၽြန္ေတာ့္ ဖိနပ္သည္ မိုးေရစိုပါမ်ား၍ ထင္သည္။ ျပတ္သြားေလျပီ။ ဖိနပ္ျပတ္ေသာအခါ ထံုးစံအတိုင္း စီးလို႕ ရမရ၊ ျပန္လည္၍ ေကာ္ကပ္ရမရ ၾကည့္ျဖစ္သည္။ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႕ပါ။ ထိုအခါ ဖိနပ္ႏွစ္ဖက္လံုးကို လမ္းေဘး တစ္ေနရာတြင္ ထား၍ ေျခဗလာေလွ်ာက္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဖိနပ္ကို ေသခ်ာၾကည့္ျဖစ္ေနသည္။ ျပန္လည္ အသံုးျပဳ၍ ရဖို႕နည္းေနေသာ္လည္း ဖိနပ္ကို လႊင့္မပစ္ခ်င္။ မထားခဲ႕ခ်င္။ စီး၍လည္း မရေတာ႕ေသာ၊ ျပန္လည္ ေကာ္ကပ္၍လည္း မေကာင္းႏိုင္ေတာ႕ေသာ ဖိနပ္ကို ၾကည့္ရင္းက ေ၀ခြဲမရ ေတြေ၀ေနေတာ႕သည္။

မႏွစ္တုန္းက ရန္ကုန္သည္ ခုႏွစ္လိုပဲ မိုးေကာင္းခဲ႕ပါသည္။ အဲဒီႏွစ္ မိုးရာသီက ဖိနပ္စုစုေပါင္း ဘယ္ေလာက္ ျပတ္ခဲ႕ပါသလဲ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိျပန္ေတာ႕။ တကယ္ေတာ႕ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ားတြင္ ဖိနပ္သည္လည္း ပါလိမ့္မည္ ထင္သည္။ ဖိနပ္မပါ၍ အျမဲလိုလို လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ားကို အရူးပမာ ၾကည့္တတ္ၾကသည္။ စိတ္ေ၀ဒနာ ျဖစ္စျပဳသူမ်ား၏ ေတြ႕ေလ႕ရွိေသာ ပံုစံတစ္ခုမွာလည္း ဖိနပ္မပါေတာ႕ဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု စိတ္ပညာဘာသာရပ္မ်ားတြင္ ဖတ္ဖူးသည္။ ထိုအခါ ဖိနပ္စီးျခင္းသည္ ေျခေထာက္ကို သက္သာ ေစျခင္းမကေတာ႕ဘဲ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လူေကာင္းပကတိျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပျခင္းလည္း ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္က ထင္ေနမိခဲ႕သည္။

ဒီေန႕ေခတ္တြင္ ဖိနပ္သည္ ပံုစံမ်ိဳးစံု၊ ေစ်းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေပါမ်ားလွပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႕ ရာဘာဖိနပ္ႏွင့္ သားေရဖိနပ္ေလာက္သာ ရွိခဲ႕ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္က စ၍ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ဖိနပ္မ်ိဳးစံုသည္ ျပည္တြင္းသို႕ ေျခစံုပစ္၀င္လာခဲ႕ေတာ႕သည္။ ကြင္းထဲကို ေျခထိုး၍ စီးရေသာ ဖိနပ္မ်ားကို ကြင္းထိုးဖိနပ္ဟု ေခၚဆိုၾကသလို ၾကိဳးျဖင့္ သိုင္းပတ္ကာ စီးရေသာ ဖိနပ္ကိုမူ  ၾကိဳးသိုင္းဖိနပ္၊ ၾကိဳးခ်ည္ဖိနပ္ဟူ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚဆိုခဲ႕ၾကသည္။

မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းအထိ ရာဘာဖိနပ္ႏွင့္ သားေရဖိနပ္ကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ စီးခဲ႕ပါသည္။ အဲဒီေနာက္ တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ဖိနပ္တစ္မ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ စတင္ စီးဖူးခဲ႕သည္။ ထိုဖိနပ္ကို အေဖက ၀ယ္ေပးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဖိနပ္နာမည္မွာ ေအရိုေစာ႕ဖ္ ဟုေခၚ၍ ကြင္းထိုးဖိနပ္မ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စစီးခ်ိန္တြင္ ဖိနပ္သည္ တစ္လက္မ နီးပါးျမင့္ေန၍ သိပ္ေတာ႕ အစဥ္မေျပလွ။ သို႕ေသာ္ ခါတိုင္းစီးေနက် သားေရဖိနပ္ထက္ေတာ႕ စီးလို႕ေကာင္း ေနသလို ဒီဇိုင္းလည္း လွသည္ဟု ထင္ကာ စီးခဲ႕မိသည္။

ဖိနပ္မ်ားသည္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္မ်ား၊ မတ္တပ္ရပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ေျခဖ၀ါးကို ကာကြယ္ေပးခဲ႕ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တြင္ ကေလးဘ၀က စတင္၍ ယခုအခ်ိန္ထိ ဖိနပ္ မည္မွ် စီးခဲ႕ဖူးသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မသိေတာ႕ပါ။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္ပါသည္။ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္လွေသာ္လည္း ဖိနပ္မ်ားသည္ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တိုင္မ်ား၊ မိုင္တိုင္မ်ားလို သေဘာထားမ်ိဳးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္က ဖိနပ္ မည္မွ် စီးခဲ႕သည္၊ သင္က ဖိနပ္မည္မွ် စီးခဲ႕သည္၊ စသည္ျဖင့္ အမွတ္တရ သေဘာမ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က မမွတ္မိေတာ႕။ မႏွစ္က မိုးရာသီတြင္ ဖိနပ္မည္မွ် စီးခဲ႕သည္ကိုပင္ ယခု ေမ႕လို႕ ေနခဲ႕ျပီ။

တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္တက္ခ်ိန္တြင္ ေအရိုေစာ႕ဖ္ဟု ေခၚေသာ ဖိနပ္ကို စီး၍ ေက်ာင္းသို႕ ေရာက္ခဲ႕ရသည္။ ဘ၀တြင္ သားေရဖိနပ္ မဟုတ္ေသာ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ဖိနပ္ကို စီး၍ တကၠသိုလ္ လမ္းမၾကီးေပၚသို႕ ကၽြန္ေတာ္ စတင္ေျခခ်ျဖစ္ခဲ႕သည္။ ကၽြန္ေတာ္႕အရပ္သည္ ငါးေပ ငါးလက္မသာရွိေသာေၾကာင့္ တစ္လက္မအျမင့္ ဖိနပ္ကို စီးျခင္းျဖင့္ အတန္ငယ္ အရပ္ျမင့္လာသလို ခံစားရပါသည္။ ရင္ကိုအလိုလို ေကာ႕ျဖစ္သည္။ ခါးကို အလိုလို ဆန္႕ျဖစ္သည္။ လြယ္အိတ္ကို ဟန္ပါပါလြယ္၍ တကၠသိုလ္လမ္းေပၚသို႕ ေျခအခ် ..။ ဖိနပ္မ်ား .. ေနာက္ထပ္ ဖိနပ္မ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ လိုက္ရပါေတာ႕သည္။

အခ်ိဳ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ဖိနပ္ႏွင့္ နာမည္တူ၊ ဒီဇိုင္းကြဲေသာ ဖိနပ္မ်ား၊ အခ်ိဳ႕မွာ အေရာင္သာ ကြဲေသာ ဖိနပ္မ်ား၊ အခ်ိဳ႕မွာ နာမည္ႏွင့္ ဒီဇိုင္းပါ ကြဲေနေသာ ဖိနပ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ စတင္ေတြ႕ရွိလိုက္ရပါသည္။ ေလာကတြင္ ဖိနပ္မ်ားစြာ ရွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ စသိခဲ႕ရျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ဖိနပ္ေတြသည္ အေရာင္အေသြး စံုလင္ၾကသည္။ အထူအပါးမတူၾက။ ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေျခဖ၀ါး ေအာက္တြင္ ကပ္လ်က္ သြားလာေနၾကပါသည္။

ဖိနပ္သည္ ေျခဖ၀ါးအရြယ္အစားလိုက္ ၀တ္ဆင္ရမွန္း ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကပင္ သိႏွင့္ေနျပီးျပီ။ ဖိနပ္သည္ ေျခဖ၀ါးထက္ ၾကီးလွ်င္ ျပႆနာမရွိေသာ္လည္း ေျခဖ၀ါးထက္ ငယ္ေနလွ်င္ေတာ႕ စီးမရႏိုင္ေၾကာင္းလည္း ငယ္စဥ္ကပင္ သိႏွင့္ေနျပီးျပီ။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ မသိေသးသည္က မည္သည့္ဖိနပ္သည္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္သနည္း၊ မည္သည့္ ဖိနပ္သည္ တန္ဖိုးအားျဖင့္ အၾကီးဆံုးျဖစ္သနည္း။ ထိုအခ်က္မ်ားကိုကား ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ မသိေသးပါ။

အနည္းငယ္ သိလာသည့္ အခ်ိန္မွာ ပထမႏွစ္တက္လို႕ ႏွစ္လေက်ာ္ေလာက္ အၾကာတြင္ ကၽြန္ေတာ္႕ဖိနပ္ ျပတ္သြားသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ေလသည္။ ဖိနပ္ျပတ္သြားေသာအခါ လူတိုင္း စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရတာခ်ည္း ျဖစ္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႕ဖိနပ္ကို ငွား၍ ဖိနပ္အသစ္သြား၀ယ္ႏိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ကူညီေပးခဲ႕သည္။ ဖိနပ္ဆိုင္သို႕ေရာက္ေသာအခါမွ ဖိနပ္မ်ားစြာကို ယခင္ထက္ ပို၍ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္လာခဲ႕သည္။ ဖိနပ္ဆိုင္မွ အေရာင္း၀န္ထမ္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပခဲ႕၍လည္း ျဖစ္သည္။

အဲဒီေနာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဖိနပ္မ်ားႏွင့္ ပိုမို ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္လာခဲ႕ပါသည္။ အရင္က ထင္ခဲ႕ေသာ အမ်ိဳးစားတူေသာ ဖိနပ္မ်ားသည္ပင္ အမွန္ေတာ႕ ေသခ်ာၾကည့္လွ်င္ မတူၾကေၾကာင္း၊ ယုိးဒယားမွ လာေသာ ဖိနပ္မ်ားႏွင့္ တရုတ္မွ လာေသာ ဖိနပ္မ်ားအေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္ဖိနပ္ထက္ပင္ ေစ်းအလြန္ၾကီးေသာ ဖိနပ္မ်ားစြာ ရွိေၾကာင္း၊ အစရွိသည္တို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းစြာ သိလာခဲ႕ပါသည္။ စေကာလ္ဟု အမည္တြင္ေသာ ဖိနပ္တစ္မ်ိဳးမွာေတာ႕ ႏွစ္ရွည္လမ်ားစြာ စီးေသာ္လည္း မျပတ္ဘဲ ခိုင္ခံ႕လွေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းက ေျပာျပခဲ႕ဖူးသည္။

ထို႕ေနာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ တကၠသိုလ္တက္၍ ဘြဲ႕ရသည္အထိ ဖိနပ္မ်ားစြာကို စီးခဲ႕ေသာ္လည္း မည္မွ် စီးခဲ႕သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ႕။ အမ်ားစုကေတာ႕ ေအရိုေစာ႕ဖ္ ဖိနပ္ပင္ျဖစ္ခဲ႕ပါသည္။ ေစ်းလည္း အတန္ငယ္သက္သာ၍ ဒီဇိုင္းမ်ားလည္း မဆိုးဘူးဟု ထင္၍ ကၽြန္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ႕ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဖိနပ္ျပတ္သြားခ်ိန္မ်ားကို မၾကံဳေတာ႕ရန္ မိမိဖိနပ္ကို မိမိ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးတတ္ဖို႕ လိုလာပါသည္။ ျပတ္ခါနီးဖိနပ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္က မစီးေတာ႕။ အသစ္တစ္ရံ၀ယ္၍ ျပတ္ခါနီးဖိနပ္မ်ားကို အိမ္တြင္သာ စီးျခင္းျဖင့္ အဆင္ေျပခဲ႕ပါသည္။ အိမ္တြင္ စီး၍ ျပတ္သြားေသာ ဖိနပ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕ကို လႊင့္ပစ္၍ အခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ ေကာ္ကပ္၍ စီီးခ်င္ေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေပးကမ္းျဖစ္ခဲ႕ေသးသည္။

ဘြဲ႕ရ၍ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ခ်ိန္တြင္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္သည္ မိမိရွာေသာ ပိုက္ဆံျဖင့္ ဖိနပ္တစ္ရံကို စိတ္ၾကိဳက္ ၀ယ္ယူျဖစ္ခဲ႕သည္။ ထိုဖိနပ္မွာ ရိဖ္ ဟု အမည္တြင္ေသာ ၾကိဳးသိုင္းဖိနပ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ထိုဖိနပ္သည္ ဒီဇိုင္းလွေသာ္လည္း သိပ္မခိုင္ခံလွ။ ႏွစ္လေလာက္တြင္ထင္သည္။ ျပတ္လို႕သြားခဲ႕သည္။ ထိုမွ စ၍ ဖိနပ္၀ယ္ယူရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေရြးခ်ယ္မႈေသခ်ာ ျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ႕သည္။ ဖိနပ္တစ္ရံသည္ ဒီဇိုင္းအားျဖင့္ လွရမည္။ ခိုင္ခံရမည္။ ေျခေထာက္အတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိရမည္။ ထိုအခ်က္ သံုးခ်က္ျဖင့္ ညီလွ်င္ ေစ်းကို တတ္ႏိုင္ပါက ကၽြန္ေတာ္ ၀ယ္ယူျဖစ္ခဲ႕သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဖိနပ္မ်ိဳးစံုကို စီး၍ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ႕ေသာ္လည္း တခါတေလ သားေရဖိနပ္မ်ားကို ျပန္လြမ္းျဖစ္ခဲ႕ပါသည္။ သားေရဖိနပ္မ်ားတြင္မွ နီညိဳေရာင္ ဖိနပ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ႏွစ္သက္ခဲ႕ဖူးသည္။ သို႕ေသာ္ အရြယ္ေရာက္ လာေသာအခါ သားေရဖိနပ္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေ၀းကြာလာခဲ႕သည္။ အေဖစီးေသာ သားေရဖိနပ္မ်ား အိမ္တြင္ ရွိေသာ္ လည္း ကၽြန္ေတာ္ မစီးျဖစ္ေတာ႕။

ဖိနပ္မ်ားစြာ စီး၍ အသက္ရွင္ခဲ႕ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ အိမ္ေထာင္က်၍ သမီးတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားခဲ႕ခ်ိန္တြင္ သမီးအတြက္ ဖိနပ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူတို႕ စတင္၀ယ္ယူျဖစ္ခဲ႕ၾကပါသည္။ ကေလးစီး ဖိနပ္မ်ားသည္လည္း အလြန္စံုလင္စြာ ရွိလွေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ထပ္မံသိခဲ႕ရျပန္သည္။ သမီး မတ္တပ္ရပ္ခ်ိန္မ်ားကို လြန္၍ လမ္းစေလွ်ာက္ တတ္ခ်ိန္တြင္ “ပိ..ပိ” ဟု အသံျမည္ေသာ ကေလးစီး ဖိနပ္တစ္မ်ိဳးကို ဆင္ေပးခဲ႕သည္။ ကေလးမ်ားသည္ ထိုအသံကို ၾကားလို၍ ထင္သည္။ လမ္းကို ပို၍ ၾကိဳးစားပမ္းစား ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ ဖိနပ္မ်ားသည္ လူကို လမ္းေလွ်ာက္တတ္ ေအာင္လည္း တစ္နည္းတစ္ဖံု သင္ေပးေနၾကျပန္ပါသည္။

အလုပ္အကိုင္ေတြ ေျပာင္းရင္းျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ အလုပ္ရကာ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ေန ထိုင္ခဲ႕ေသာအခါ မိုးအလြန္ရြာတတ္ေသာ ရန္ကုန္၏ မိုးရာသီမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္႕ဖိနပ္မ်ားကို လြယ္လြယ္ေလး ပ်က္ဆီး ေစခဲ႕ပါသည္။ လမ္းအလြန္ ေလွ်ာက္ရ၍လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဖိနပ္မ်ားသည္ အရင္ထက္ ပို၍ ျမန္ဆန္စြာ ျပတ္တတ္လာသည္။ ဖိနပ္မ်ားသည္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စြန္႕ခြာသြားၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စြန္႕ခြာသြားေသာ ဖိနပ္မ်ားကို ေတြေ၀မေနေတာ႕ဘဲ လြယ္လြယ္ေလး လႊင့္ပစ္၍ အသစ္တစ္ရံ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ႕ပါသည္။

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကၽြန္ေတာ္သည္ ငယ္စဥ္တုန္းကထက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈအား မေကာင္းလွေတာ႕။ အလုပ္မ်ားစြာ လုပ္ေနရေသာ ေခတ္၏ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ မည္သည့္အရာလုပ္လုပ္ သြားလည္း ခပ္ျမန္ျမန္၊ လုပ္လည္း ခပ္ျမန္ျမန္၊ ျပန္လည္း ခပ္ျမန္ျမန္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အေလာတၾကီးလူသားတစ္ဦး ျဖစ္လို႕လာခဲ႕သည္။ အရင္ကလို ကိုယ္စီးေနေသာ ဖိနပ္သည္ မည္မွ် ခိုင္ခံသည္၊ ကိုယ္ႏွင့္ မည္မွ် လိုက္ဖက္သည္၊ ေနာက္ထပ္ အသစ္တစ္ရံ၀ယ္သင့္ျပီ၊ စသည္တို႕ကို မေတြးျဖစ္ေတာ႕။ ဖိနပ္သည္ ေျခဖ၀ါးႏွင့္ကပ္လ်က္ ပါလာလွ်င္ အဆင္ေျပျပီဟု ေတြးျဖစ္ခဲ႕သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လို႕လာခဲ႕သည္။

ျပတ္သြားေသာ ဖိနပ္ကို ကိုင္လ်က္ ဘားလမ္းတစ္ေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀ေနမိခဲ႕သည္။ ဖိနပ္မ်ား၊ ဖိနပ္မ်ား..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ဖိနပ္မ်ား၊ စီးလ်က္ရွိေသာ ဖိနပ္မ်ား၊ ျပတ္ေတာက္သြားေသာ ဖိနပ္မ်ား၊ လႊင့္ပစ္ခဲ႕ေသာ ဖိနပ္မ်ား၊ ေကာ္ကပ္၍ ျပန္စီးခဲ႕ေသာ ဖိနပ္မ်ား၊ ဖိနပ္ဆိုင္ေပၚမွ အသစ္အသစ္ေသာ ဖိနပ္မ်ား …။ လူႏွင့္ ဖိနပ္မ်ားသည္ မတ္တပ္ စတင္ ရပ္တတ္ခ်ိန္ကစ၍ ဘယ္အခ်ိန္ထိ အတူတကြရွိႏိုင္ၾကသလဲ။ ေသဆံုးခ်ိန္ထိလား။ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ႕ေသာ အခ်ိဳ႕ ေ၀ဒနာသည္ေတြကို ဖိနပ္မ်ားက ေစာလ်င္စြာ စြန္႕ခြာသြားၾကပါသလား။ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေအာင္ တြန္းအား ေပးခဲ႕ေသာ ဖိနပ္မ်ား၊ ေျခတစ္ဖ၀ါးစာေသာ္လည္း ဘ၀နီးပါး လူႏွင့္အတူ ရွိခဲ႕ၾကေသာ ဖိနပ္မ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ၀တြင္ ဖိနပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ စီးခဲ႕ၾကျပီလဲ။ ျပတ္ေနေသာ ဖိနပ္ကို ကိုင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေတြးပင္လယ္ေမွ်ာလို႕ ေနပါေတာ႕တယ္။

 

ရင္နင့္ေအာင္

About ရင္ နင့္ ေအာင္

ရင္ နင့္ ေအာင္ has written 57 post in this Website..

   Send article as PDF