ချစ်သောမောင်

ဝရံတာနောက်က တိတ်တခိုးချောင်းကြည့်တတ်တဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံကို မောင်သိခဲ့မယ်ဆိုရင် ၊ ကျစ်လျစ်တဲ့မောင့်ပုံစံလေးကို အဝေးကနေမျှော်ကြည့်တတ်တဲ့သူတစ်ယောက်ကိုမောင်သိခဲ့မယ်ဆိုရင် ၊ မမလေးဆီကိုလာတိုင်း အငယ်မလေးအတွက်ဆိုပြီး လက်ဆောင်တွေယူယူလာတတ်တဲ့ မောင့်ကို ဒီဇင်ဘာ ပိတ်ရက်ရောက်တိုင်းလည်တမော့မော့နဲ့မျှော်နေတဲ့သူကို မောင်သာသိခဲ့မယ်ဆိုရင် … ပြီးတော့ ကိုယ့်ထက် ငါးနှစ်နီးပါးကြီးတဲ့သူတစ်ယောက်ကို မောင်လို့တိတ်တခိုးလေးခေါ်တဲ့သူကို  မောင်သာသိခဲ့မယ်ဆိုရင်…. ဒီဇင်ဘာနှင်းစက်တွေက အလွမ်းတွေသယ်လာစရာအကြောင်းမရှိဘူးလေ ။

မောင့်ကိုမောင်လို့စခေါ်မိတဲ့နေ့လေးအကြောင်းကို မောင်သိချင်နေမလား အဲဒီနေ့က မောင်နဲ့ကျမနဲ့ပထမဆုံးဆုံဖူးတဲ့နေ့လေ…လွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ်လောက်က ဒီဇင်ဘာရဲ့ ညနေခင်းတစ်ခုမှာ… အပြာနုရောင်ရှပ်အကျီလေးဝတ်ထားတဲ့မောင့်နဲ့ ကျမတို့ညီမနှစ်ယောက်နဲ့လမ်းမှာတွေ့ကြတာလေ..။ မမလေးရဲ့လက်ကိုဆွဲရင်း မောင့်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်ပြီး မောင်နဲ့မျက်လုံးချင်းဆုံသွားတဲ့ခဏ အံအားသင့်သွားတဲ့မောင့်မျက်နှာရယ်လေ…။
‘မမလေး နင့်ညီမက အချောလေးပဲဟေ့… ပုတာလေးကလွဲရင်ပေါ့’ တဲ့..။
အချောလေးပဲဆိုလို့ ဝမ်းသာရမလိုရှိသေး ပုတာလေးကလွဲရင်ဆိုတဲ့စကားက ကျမရင်ကိုဆို့စေခဲ့တယ်မောင်..ဒါပေမယ့်လည်း….တောက်ပတဲ့မောင့်မျက်ဝန်းတွေအတွက် ကျမစိတ်မဆိုးရက်ဘူးလေ..။ ငါးပေဆယ့်တစ်လက်မဆိုတဲ့မောင့်အတွက်..ငါးပေမပြည့်တဲ့ ကျမက ပုတာပေါ့နော်..မောင်..။ သန့်စင်ထက် ဆိုတဲ့နာမည်အစား…..အဲဒီညက မောင်လို့နာမည်လေးပေးရင်း ကျမတစ်ညလုံးကြယ်ပွင့်လေးတွေရေတွက်ခဲ့မိတယ်မောင်..။ ပြီးတော့ ပုပုသေးသေးကိုယ်လုံးနဲ့မလိုက်အောင် ဒေါက်ဖိနပ်မြင့်မြင့်ကြီးတွေကျမစီးဖြစ်ခဲ့တယ်…။

မမလေးနဲ့မောင်နဲ့လက်ထပ်တော့မယ်ဆိုတဲ့သတင်းကိုစကြားရတဲ့အချိန်မှာ
ကျမမငိုဘူးဆိုတာ မောင်သိမယ်ဆိုရင် မောင်ဝမ်းသာလိမ့်မယ်ထင်တယ်။ ကျမတကယ်လည်းမငိုခဲ့ပါဘူးမောင်ရယ်..။ မောင် ဒီကိုပြန်မလာခင်ပို့လိုက်တဲ့ အငယ်မလေးအတွက်ဆိုတဲ့စာထဲကအတိုင်း ကျမရင့်ကျက်အောင်နေပါတယ် ပြီးတော့ ကျမချစ်တဲ့ မမလေးအပေါ်မှာလိပ်ပြာသန့်ချင်ခဲ့တယ်လေ။
အငယ်မလေးရယ်….
နေကောင်းရဲ့လား …ကိုကြီးသန့်ကိုသတိရရင်…လိမ်လိမ်မာမာနေ ဘယ်အရာကိုမှစိတ်လိုက်မာန်ပါမလုပ်နဲ့ အငယ်မလေးဘဝမှာ သင့်တော်တဲ့သူတွေအများကြီးရှိဦးမှာပါ ။ ဘယ်အရာကြောင့်မှ ကိုယ့်ဘဝကိုနစ်မွမ်းမခံနဲ့ ။ ဘဝတက်လမ်းအတွက် ကိုယ့်ဦးတည်ရာလမ်းကြောင်းကိုမှန်မှန်လျှောက်ပါနော် ။

ချစ်တဲ့
ကိုကြီးသန့်

ကိုကြီးသန့်လို့ခေါ်ဖို့မမလေးအပါအဝင်အိမ်ကလူတွေတိုက်တွန်းလို့ကျမ ကိုကြီးသန့်လို့ပဲခေါ်ခဲ့ရတယ်လေ..။ ကျမမှာမောင်လို့ခေါ်ဖို့အခွင့်အလမ်းမရှိနိုင်တာ နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ တွယ်တာလွန်းတဲ့စိတ်တစ်ခုကြောင့်သာ ဒီနေ့အထိတမ်းတနေမှန်း မောင်ပဲအသိဆုံးပါ ။ ခရစ်စမတ်ရောက်တိုင်း နှင်းတွေတဖွေးဖွေးကျတိုင်း မောင့်ကိုသတိရနေခဲ့တာပါ..။ မောင်ရယ်…. မောင်နဲ့စတွေ့တဲ့နှစ်ရဲ့ခရစ်စမတ်နေ့တုန်းက မောင်ပေးဖူးတဲ့ အလှတင်ဖန်လုံးလေးလေ..ခုထိ ကျမရဲ့တောက်တိုမယ်ရတွေသိမ်းထားတဲ့ဘူးလေးထဲမှာ အမြတ်တနိုးနဲ့ရှိနေတုန်းပဲလေ.. ။ အရပ်ပုပုညှပ်ညှပ်နဲ့ကောင်မလေးဟာ မောင့်စိတ်ထဲမှာ ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲရှိနေမယ်မှန်းကျမသိပါတယ်။ မောင်ပေးတဲ့ခရစ်စမတ်လက်ဆောင်တိုင်းဟာ အမှတ်တရတစ်ခုစီနဲ့ကျမရင်ထဲကိုထိအောင်ပေးခဲ့သလိုပါပဲမောင်ရယ်..။ ဒုတိယအကြိမ်ခရစ်စမတ်လက်ဆောင်အဖြစ်မောင်ပေးခဲ့တဲ့…စာအုပ်တစ်အုပ်….ဆရာကောင်းသန့်ရဲ့ သမီးလေးဖတ်ဖို့တဲ့……။ ကျမဟာ မောင့်အတွက် သမီးလေးလိုကောင်မလေးတစ်ယောက်လားမောင်..။ ဒေါက်ဖိနပ်ခပ်ထူထူစီး ၊ ဂါဝန်ဖားဖားနဲ့ ၊ ဆယ့်ကိုးနှစ်ဆိုတဲ့အရွယ်ဟာ ငယ်ရွယ်လွန်းနေမလားမောင်..။ ဒါပေမယ့်ကျမရင်ထဲကခံစားချက်တွေက မငယ်ရွယ်တော့ဘူး…။

သန့်စင်က နည်းနည်းလေးရှုပ်တယ်ဆိုတဲ့အတင်းစကားကို ပတ်ဝန်းကျင်ကကြားရတဲ့အချိန်မှာ တိုက်ဆိုင်စွာပဲမောင့်ဆီက တတိယအကြိမ်မြောက်ခရစ်စမတ်လက်ဆောင်ရခဲ့တဲ့နေ့ပဲ..။ ကျမကိုယ်ကျမဆန်းစစ်ဖို့အချိန်မရခင်…..ညီမလေးအတွက်တစ်သက်တာအမှတ်ရစေဖို့ ကိုကြီးသန့်အကြိုက်ဆုံးရေမွှေးလေး…မမလေးအတွက်တောင်တစ်ခါမှမဝယ်ပေးဖူးတဲ့..။ ပြင်ဆင်ချိန်မရဘဲ ကျမလက်ဆောင်တစ်ခုရခဲ့ပါတယ်..။ မမလေးအတွက်တောင်မဝယ်ပေးဖူးဘူးဆိုတဲ့စကားက…ကျမရင်ကိုတဆတ်ဆတ်ခုန်စေတယ်လေ မောင်ရယ်..။ ရေမွှေးဘူးလေးကိုကိုင်ရင်း….သန့်စင်က ရှုပ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကိုကျမအတွေးနယ်ချဲ့နေမိတယ်..။ မောင့်ရဲ့ရှည်လျားထွေပြားလှတဲ့ဇယားတွေထဲမှာ ကျမဘယ်စာမျက်နှာက ပါနေသလဲမောင်………။ ဆယ့်ကိုးနှစ်အရွယ်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဟာ မောင်ကစားတတ်တဲ့ ချက်(စ်)ဂိမ်းထဲက နယ်ရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်များဖြစ်နေမလားမောင်..။ မောင်ရွေ့ချင်သလိုရွှေ့လို့ရတဲ့ မောင့်ချက်စ်နယ်မြေထဲမှာ  ကျမနယ်ရုပ်ကလေးအတွက် မောင့်ရဲ့စည်းကမ်းသတ်မှတ်ချက်တွေဘယ်လိုပြောင်းဦးမှာလဲမောင်..။

လေးကြိမ်မြောက်ခရစ်စမတ်လက်ဆောင်ကတော့ မောင်ပေးခဲ့တဲ့အလွမ်းတွေလို့ပဲဆိုရမှာလားမောင်…. ဘာဘရီအကွက်လေးတွေပါတဲ့ပုဝါလေးက မောင့်ကိုလွမ်းလို့ငိုရင်မျက်ရည်သုတ်ဖို့ရည်ရွယ်လေသလားမောင်..။
‘ ကိုကြီးတို့ မောင်နှမတွေလိုနေကြရအောင် ‘  ဆိုတဲ့မောင့်အပြောစကားအတွက် ကျမမှာဖြေစရာစကားမရှိပါဘူးမောင်ရယ်..။ ကျမတို့တွေဘယ်တုန်းက မောင်နှမထက်ပိုဖူးကြသလဲ..။ မောင့်မျက်နှာကိုကျမတိတ်တခိုးရင်ခုန်တာမှန်ပါတယ်။ မောင့်ရဲ့ကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ်ပုံစံကိုနှစ်သက်တာမှန်ပါတယ်။ မမလေးနဲ့မောင်တို့သူငယ်ချင်းအုပ်စုလိုက်တွဲရိုက်ထားတဲ့ပုံကနေ မောင့်ပုံလေးကိုဖြတ်ပြီး ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ထဲမှာသိမ်းထားတာမှန်ပါတယ်။ မောင်ပေးဖူးတဲ့လက်ဆောင်လေးတွေအမြတ်တနိုးနဲ့သိမ်းထားတာမှန်ပါတယ်။ မောင်အလုပ်ကနေပြန်လာမယ့်ဒီဇင်ဘာရောက်တိုင်း ပါးပြင်မှာထွက်ထွက်လာတတ်တဲ့ဝက်ခြံတွေကို အမာရွတ်ကျန်မှာစိုးလို့ မတို့ရက်မထိရက်ခဲ့တာမှန်ပါတယ်။ မောင့်ပြန်လာမယ့်ရက်တွေကို မမလေးထက်မျှော်တတ်ခဲ့တာမှန်ပါတယ်..။ အရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့အမတစ်ယောက်ရဲ့သူငယ်ချင်းကနေ… လူကြီးတွေသဘောတူထားတဲ့သူအဖြစ်ပြောင်းသွားတဲ့မောင့်ကို မမလေးထက်ပိုပြီးချစ်တတ်ခဲ့တာလည်းမှန်ပါတယ်။ အိမ်ကလူကြီးစာရင်းအသွင်းမခံရတဲ့ အငယ်မလေးကျမဟာ လူကြီးတစ်ယောက်ကိုရင်ခုန်တတ်ခဲ့တာမှန်ပါတယ်.. ဒါပေမယ့်လည်း မျက်ဝန်းချင်သာသိခဲ့တဲ့ခံစားချက် ၊ နှလုံးသားထဲက တိတ်တခိုးဖြစ်နေတဲ့ခံစားချက် ၊ ကျောင်းလိပ်စာနဲ့လာတတ်တဲ့တိုးတိုးတိတ်တိ သတိရကြောင်းစာလွှာလေးတွေမှာ…ကိုကြီးသန့်က ကျမကိုချစ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းအရာတွေပျောက်ဆုံးနေခဲ့ဖူးတာ မောင်သိမှာပါ..။ မောင်သိသလိုပဲ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ကျမကတော့ ထူသားပေသားကျစွာနဲ့ပဲ… ကိုကြီးသန့်နဲ့အငယ်နဲ့ဘယ်တုန်းက မောင်နှမတွေထက်ပိုဖူးလို့လဲ..ဆိုပြီးပဲပြန်ဖြေခဲ့တာပဲလေ..။

မောင့်ဂိမ်းနယ်မြေထဲက မောင့်နယ်ရုပ်ကလေးက ငါးကြိမ်မြောက်ခရစ်စမတ်လက်ဆောင်အဖြစ် မောင်နဲ့မမလေးရဲ့ဖိတ်စာကို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ယူခဲ့တယ်လေ….ကျမမငိုခဲ့တာ မောင်သိမှာပါ..။ ကျမကအနာဂတ်မှာမောင်ပြောသလိုပဲ ကျမနဲ့ထိုက်တန်တဲ့သူရှိလာမှာပါ..မောင့်အပြာရောင်ကောင်းကင်ထဲမှာ မိုးရွာရွာနေပူပူ မောင့်နိုင်ငံသူက ခံယူဖို့အသင့်ပါမောင်ရယ်..။ ကျမလေ….ထူပူပြီးတော့လူက မငိုတတ်တော့ဘူးမောင်ရဲ့..။ဆံပင်ရှည်နဲ့ယဉ်စစ မမလေးရဲ့မျက်နှာ ၊ ဖေကြီး မေကြီးတို့ရဲ့မျက်နှာ ပြီးတော့ ကျမကိုဘယ်စာရင်းထဲမှာမသွင်းတဲ့မောင့်ရဲ့မျက်နှာ… အဲဒီမျက်နှာတွေကြားမှ ကျမနှလုံးသားတစ်ခုလုံးထူပူနေခဲ့ပါတယ်.။ မောင်နဲ့မမလေးတို့ရဲ့နားလည်မှုနဲ့တည်ဆောက်မယ့်ဘဝမှာ ကျမလို ၁၉ နှစ်သမီးအတွက် နယ်မြေကျဉ်းလေးတောင်မလိုအပ်ပါဘူး ။ တကယ်တော့ကျမဟာ..မောင်ပေးတဲ့ရေမွှေးပုလင်းတွေ၊ စာတွေကိုဖတ်ပြီး မောင့်အပေါ်စိတ်ကူးယဉ်ဖို့အစား မောင်ပေးဖူးတဲ့ သမီးလေးဖတ်ဖို့စာအုပ်ကိုပဲဖတ်ဖို့သင့်တော်တဲ့သူပါမောင်ရယ်..။ ဒါဆိုရင် မောင်ဘာလို့ကျမကို ရှုပ်ထွေးပွေလီလွန်းတဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေပေးဖူးသလဲ… ကျမမမေးချင်တဲ့မေးခွန်းတစ်ခုအနေနဲ့သိမ်းထားပါရစေတော့မောင်..။
နှင်းစက်တွေလည်းသိတယ်..။ ဝရန်တာလေးလည်းသိတယ်..။ စာတွေလာလောပေးတဲ့ ကျောင်းက စာရေးမလည်းသိတယ်..။ မောင့်မျက်ဝန်းတွေကိုမော့ကြည့်ဖူးတဲ့အရပ်ပုပုနဲ့သေးသေးညှက်ညှက်မိန်းကလေးရဲ့ရင်ဘတ်ကြီးလည်းသိပါတယ်မောင်ရယ်…။ အမှန်တရားကို အဖြေရှာနေဖို့မလိုပါဘူး..။ ကျမဟာ မောင့်နိုင်ငံထဲက မောင့်သတ်မှတ်ချက်အောက်မှာနေမယ့် မောင့်နိုင်ငံသူပဲလေ…..။ မမလေးနဲ့မောင့်မင်္ဂလာဆောင်အတွက် ပျော်ပျော်ပါးပါးဖိတ်စာလိုက်ဝေနေတဲ့ကျမကို…… သူငယ်ချင်းတွေကစကြတယ်..။ အငယ်တော့အကိုတစ်ယောက်ရပြီတဲ့..။ဟုတ်ပါတယ် အငယ်ဟာ နှလုံးသားနဲ့ရင်းပြီးတော့ အကိုတစ်ယောက်ရခဲ့ပါတယ်..။ အငယ်ပျော်ပါတယ် ကိုကြီးသန့်..။

တချိန်တခါတုန်းက ငေးကြည့်ဖူးတဲ့မျက်ဝန်း
တချိန်တခါတုန်းက တပ်မက်ဖူးတဲ့အပြုံးနုနုလေးတွေ
အမှတ်တရတွေက
အဖြေမရှိဘဲ အဆုံးသတ်သွားတယ်ဆိုမလား
ချစ်သော….မောင်ရယ်………………ဆောင်းရောက်လာပြန်ပြီနော်…