ခရီးသြားျခင္းက အေကာင္းဆံုးသင္ယူတဲ့နည္းလမ္းဆိုတာ အေစာကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာလည္း ခရီးသြား၀ိဥာည္က စိုးမိုးေနတုန္းပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရရွိခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာေတြကိုလည္း လက္ဆင့္ကမ္းမွ်ေ၀သင့္တယ္လို႔ ေတြးမိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လုိပဲ တစ္ျခားခရီးသြားေတြ အသံုး၀င္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေပါ့။

 

(၁) ျပတိုက္ေတြကို ေရွာင္ပါ။

ဒီအခ်က္ကေတာ့ ရူးနွမ္းနွမ္းအႀကံဥာဏ္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္းေလာက္ ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္။ တကယ္လို႔မ်ား ခင္ဗ်ားတုိ႔ေတြ ႏိုင္ငံရပ္ျခားၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို သြားလည္မယ္ဆိုရင္ ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အတိတ္ထက္ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ကို ရွာေဖြေလ့လာရတာ ပိုစိတ္၀င္စားဖို႔ မေကာင္းဘူးလား။ တကယ္ေတာ့ လူေတြက ျပတိုက္ဆိုတာ မျဖစ္မေနသြားရမယ့္အရာလို႔ ခံယူထားခဲ့ၾကပါ။ ဒါကလည္း ခရီးသြားျခင္းဆိုတာ ျပတိုက္ထဲက ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ကို ရွာေဖြျခင္းလုိ႔ ဟိုးငယ္ငယ္ကတည္းက သင္ၾကားခဲ့ရလုိ႔ပါပဲ။ အမွန္တကယ္တမ္းေတာ့ ျပတိုက္ေတြက အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ လိုအပ္တယ္။ အဲဒီျပတိုက္မွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာကို ေတြ႔ခ်င္တာလဲဆိုတာ သိဖို႔လိုအပ္တယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ တကယ္အေရးႀကီးတဲ့ အေျခခံအရာေလးေတြကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး ျပန္ထြက္လာ၊ ၿပီးရင္ ဘာကိုမွမမွတ္မိ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။

 

(၂) စားေသာက္ဆိုင္တန္း (ဘား) ေတြနဲ႔ ထိေတြ႔မႈရွိပါေစ။

ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လက္ရွိဘ၀ကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေနရာကေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တန္း (ဘား) ေတြပါပဲ။ ျပတိုက္ေတြမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ စားေသာက္ဆိုင္တန္း (ဘား) ဆိုတဲ့ေနရာမွာ စင္တင္ေတးဂီတမ်ိဳးေတြကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သာမန္လူတန္းစားေတြ သြားေရာက္စားေသာက္ၾကတဲ့၊ ရာသီဥတုအေၾကာင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကတဲ့၊ အလာပသလာပ စကားလက္ဆံုက်ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ေနရာေတြပါပဲ။ သတင္းစာတစ္ေစာင္ကို၀ယ္ၿပီး လူေတြၾကားမွာ စီးေမ်ာလိုက္ပါလိုက္ပါ။ တကယ္လို႔ စိတ္သိပ္မမွန္တဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဆက္ေျပာေနလိုက္ပါ။ ၀င္ေပါက္ကိုၾကည့္ရံုနဲ႕ လမ္းေတြရဲ႕အလွတရားကို မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဘူးေလ။

 

(၃) ပြင့္လင္းမႈရွိပါေစ။

အေတာ္ဆံုးဧည့္လမ္းညႊန္ဆိုတာ အဲဒီၿမိဳ႕မွာေနထိုင္၊ ၿမိဳ႔အေၾကာင္းကို အကုန္သိၿပီး သူ႔ၿမိဳ႕အေပၚမွာ ဂုဏ္ယူေနတတ္သူ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္မွ အလုပ္မလုပ္ေပးတဲ့သူပါပဲ။ လမ္းေတြထဲကို ေလွ်ာက္သြားပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စကားေျပာခ်င္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ ဘုရားေက်ာင္းက ဘယ္မွာပါလဲ။ စာတိုက္က ဘယ္ေနရာမွာပါလဲ စသျဖင့္ တစ္ခုခု ေမးလိုက္ပါ။ အေျဖတစ္ခုမွ ထြက္မလာဘူးဆိုရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ထပ္ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အာမခံပါတယ္။ တစ္ရက္ကုန္သြားရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးအေဖာ္တစ္ေယာက္ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘာသာ ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားပါလိမ့္မယ္။

 

(၄) တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားဖုိ႔ ႀကိဳးစားပါ။ လက္ထပ္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ဖက္နဲ႔ ခရီးသြားပါ။

ပိုပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဂရုစိုက္ေပးမယ့္သူလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီနည္းကသာ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံကေန အမွန္တကယ္ထြက္ခြာလာတယ္လု႔ိ ခံစားမိေစမွာပါ။ အဖြဲ႔လိုက္ခရီးသြားျခင္းဆိုတာ လည္ပတ္ေနတယ္ဆိုတာထက္  ကိုယ့္မိခင္ဘာသာစကားကိုေျပာ၊ ေခါင္းေဆာင္ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ၿပီး အဖြဲ႔တြင္း အတင္းေျပာရတာကို ပိုစိတ္၀င္စားေနတတ္ၾကတာပါ။

 

(၅) မႏႈိင္းယွဥ္ပါနဲ႔။

ဘယ္အရာကိုမွ မႏိႈင္းယွဥ္ပါနဲ႔။ ေစ်းႏႈန္း၊ သန္႔ရွင္းမႈ၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္း၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးနည္းလမ္း.. ဘယ္အရာကိုမွ မႏိႈင္းယွဥ္ပါနဲ႔။ ခင္ဗ်ားတို႔မွာ တစ္ျခားသူေတြထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ဘ၀ကိုပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပဖုိ႔ ခရီးထြက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က အျခားသူေတြ ဘယ္လိုေနထိုင္ၾကတယ္၊ သူတို႔က ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ဘာေတြသင္ၾကားေပးႏိုင္တယ္၊ အမွန္တရားနဲ႔ ထူးျခားမႈေတြက သူတို႔နဲ႕ ဘယ္လုိပတ္သက္ေနတယ္ဆိတာ သိရွိဖို႔ပါပဲ။

 

(၆) လူတိုင္းက ခင္ဗ်ားတို႔ကို နားလည္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ထားပါ။

ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားတစ္ခုကို မေျပာတတ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ မေၾကာက္ရြံ႕ပါနဲ႔။ စကားလံုးေတြနဲ႕လံုး၀ဆက္သြယ္လို႔မရတဲ့ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ဖူးပါတယ္။ အကူအညီေတြ၊ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြ၊ အသံုး၀င္တဲ့ အႀကံဥာဏ္ေတြနဲ႕ ရည္းစားေတြကိုေတာင္မွ အၿမဲေတြ႔ရွိခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းခရီးသြားရင္ လမ္းေပ်ာက္မယ္လို႔ပဲ လူေတြက ထင္ေနၾကတယ္။ အိတ္ထဲမွာ ဟိုတယ္လိပ္စာကတ္ကို အေသအခ်ာထည့္ထားပါ။ အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆံုး ျဖစ္လာရင္ အငွားကားကို တားၿပီး ကတ္ကို ယာဥ္ေမာင္းကို ျပလိုက္ပါ။

 

(၇) အရမ္းအမ်ားႀကီး မ၀ယ္ပါနဲ႕။

သယ္ဖို႔မလိုတဲ့အရာေတြအေပၚမွာ ပိုက္ဆံကို သံုးပါ။ ျပဇာတ္ေကာင္းေကာင္းအတြက္ လက္မွတ္တုိ႔၊ စားေသာက္ဆိုင္တို႔၊ ၀န္ထမ္းအတြက္ မုန္႔ဖိုးတို႔ စသျဖင့္ေပါ့။ ဒီေန႔ေခတ္မွာဆိုရင္ ကမၻာ့စီးပြားေရးေလာကနဲ႔ အင္တာနက္ေတြေၾကာင့္ အပိုခရီးေဆာင္အိတ္ေၾကးေပးစရာမလိုဘဲ လိုခ်င္တာကို ၀ယ္လို႔ရေနပါၿပီ။

 

(၈) တစ္လဆိုတဲ့အခ်ိန္ေလးနဲ႕ ကမၻာႀကီးကို ၾကည့္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႕။

တစ္ပတ္အတြင္းမွာ ၿမိဳ႕(၅)ၿမိဳ႕ကို လည္ပတ္တာထက္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ (၄) (၅) ရက္ေလာက္ေနၿပီး လည္တာက ေတာ္ေတာ္ေလး ပိုေကာင္းပါတယ္။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ဆိုတာ ခန္႔မွန္းရခက္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ တူပါတယ္။ သူ႔ကို ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းဖို႔၊ သူ႔အေၾကာင္းကို အၿပီးတိုင္ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ေပးရပါတယ္။

 

(၉) ခရီးတစ္ခုဆိုတာ စြန္႔စားမႈတစ္ခုပါပဲ။

Henry Miller (ဟင္နရီေမလာ) က ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ခရီးသြားႏွစ္သိန္းေက်ာ္ေလာက္နဲ႔ အသံေတြဆူညံေနတဲ့ ေရာမၿမိဳ႕က Sistine Chapel ကို မျဖစ္မေန သြားၾကည့္မွာထက္ ဘယ္သူမွ မၾကားဖူးတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုကို ရွာေဖြရဖို႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္တဲ့။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ Sistine Chapel ကိုလည္း သြားပါ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းေတြထဲကိုလည္း စူးစမ္းပါ။ လမ္းၾကားေတြထဲကို စပ္စုပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လံုး၀မသိတဲ့ တစ္စံုတစ္ခုကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွာေဖြခံစားပါ။ (ရွာေဖြေတြ႕ရွိၿပီးရင္လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ကိုေသခ်ာေပါက္ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္မယ့္ တစ္စံုတစ္ခုေပါ့။)

 

Paulo Coelho ရဲ႕ Travelling Differently ဆိုတဲ့ စာေလးပါ။ ဖတ္ၿပီး ႀကိဳက္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ မေန႔က ရံုးပိတ္ရက္မွပဲ အေသအခ်ာ ဘာသာျပန္ၿပီး ေရးႏိုင္ေတာ့တယ္။

အားေပးၾကပါဦးေနာ္..

 

ခ်စ္တဲ့

လံုမေလးမြန္မြန္

လံုမေလးမြန္မြန္

About လံုမေလးမြန္မြန္

has written 160 post in this Website..

ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကို ကုိယ့္ရဲ႕ေမတၱာတရားကို ျပသဖို႔ ၀န္မေလးပါနဲ႔... ဘ၀ဆိုတာ တိုတုိေလးရယ္ပါ... .... CJ # 11202010