တခါက ျဖစ္ပါသည္။ တီလုပ္မၾကီး မမေ၀ါင္ သည္ ရံုး၌ အမ္ဒီ၏ အခန္းသို႕အသြား

အခန္း အတြင္းမွ ေရးၾကီးသုတ္ျပာထြက္လာေသာ ဂ်ီအမ္ မဆင္မခ်င္ တြန္းလႊတ္လိုက္ေသာ ဆင္နားရြက္တံခါးႏွင့္ ေခါင္းႏွင့္ ေဆာင့္မိကာ

ေလာကၾကီးႏွင့္ ေခတၱခန အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားေလသည္။ မမေ၀ါင္ စိတ္အစဥ္ သည္ ေရတံခြန္ပမာ

အဆက္မျပတ္စီးေန၏ ။ ဟုတ္သည္ သူမ ေရတံခြန္ တခုေဘးသို႕ေရာက္ေနသည္ ။ သူမ ပါတ္၀န္းက်င္ကို

စူးစမ္းေနစဥ္မွာပင္ လူတစု သူမအနားသို႕ ေရာက္လာ၏ ။ အရွက္လံုရံုမွ်သာ အ၀တ္၀တ္ဆင္ထားေသာေၾကာင့္

ဒါ ရုပ္ရွင္ေတြ ၀တၳဳေတြထဲမွာ ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးသည့္ လူရိုင္းေတြ ဆိုတာ မမေ၀ါင္ ဒက္ထိသိလိုုက္သည္။

ငါ.. ငါ .. ဘယ္ကဘယ္လို ေတာထဲေရာက္လာပါလိမ့္ … ။ ေတြးလို႕မွ မဆံုးေသး လူရိုင္းအုပ္စုအတြင္းမွ

ကိုယ္ကာယ ေတာင့္တင္းေသာ လူရိုင္း ၄ေယာက္၏ ေစြ႕ကနဲ ေကာက္ေပြ႕ျခင္း ကို ခံလိုက္ရျပီး သူရို႕

ေဆာင္ယူလာေသာ ေ၀ါယာဥ္ေပၚ ေရာက္သြား၏။ ထို႕ေနာက္တြင္ကား…။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးရပါမူ လူရိုင္းရြာဟုယူဆရေသာေနရာသို႕ မမေ၀ါင္ ေရာက္သြားပါသည္။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို

ငါ့ကို ယာဇ္ပူေဇာ္ၾကေတာ့မွာလား။ ေသရေတာ့မလား မမေ၀ါင္ စိတ္ပူေနေလ၏။ လူရိုင္းေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဟန္တူေသာ

အသားမည္းမည္း ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ လူ၀ၾကီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျဖစ္ဟန္တူေသာ တစံုတရာေျပာလိုက္ေလသည္။

မမေ၀ါင္ လူရိုင္းစကား နားမလည္သည့္အတြက္ သူဘာေျပာသလဲ ေတာ့ မသိပါေခ်။ ခန္႕မွန္းတာျဖစ္ပါသည္။

လူရိုင္းအုပ္အတြင္းမွ အရြယ္ေကာင္း အမ်ိဳးသားတေယာက္ ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ထြက္လာျပီး မမေ၀ါင္ကို တြဲေခၚသည္။

မျငင္းမိ .. ေအာ္ သတ္မယ္ေသရမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အျငင္သာဆံုးျဖစ္ခ်င္တာ လူသားသဘာ၀မဟုတ္ပါလား။

မမေ၀ါင္ အထင္နဲ႕အျမင္ ဒီတခါ လြဲသြား၏။ ဟိုလူရိုင္းစံုတြဲက သူရို႕အိမ္ဟုယူဆရေသာ သစ္ပင္ေပၚတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္

လင့္စင္ဆန္ဆန္ အိမ္ ေပၚေခၚသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မမေ၀ါင္ကို ကမုတ္ႏွင့္ ေရတခြက္ခပ္တိုက္ျပီး

က်ားသားေရခင္းထားသည့္ အိပ္ယာ ဟုယူဆရေသာေနရာတြင္ အနားယူေစ၏။ စိတ္အလြန္အမင္းတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားခဲ့ရေသာေၾကာင့္

လားမသိ။ မမေ၀ါင္ တေယာက္ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ …
တနာရီေတာင္ မရွိတရွိေပ မမေ၀ါင္ ႏိုးလာသည္။ ရုတ္တရက္ ေခါင္းေထာင္၍ မၾကည့္ျဖစ္ေသး။ အသံဗလံ တခ်ိဳ႕ ၾကားေနရသည္…။

အသံလာရာသို႕ မမေ၀ါင္ ၾကည့္မိသည္။ ဟင္င္င္င္။

သူတို႕ သူတို႕ … အတိအက်ဆိုရပါမူ မမေ၀ါင္ကို ေခၚေဆာင္လာေသာ လူရိုင္းလင္မယား ၂ေယာက္။..

လူရိုင္းလင္မယား ဆိုလို႕ သြင္ျပင္ကို ျမင္ေအာင္ ေဖာ္ျပရလ်င္ လူရိုင္း ေယာက္်ားပ်ိဳမွာ ေတာင့္တင္းသန္စြမ္းေသာ ခႏၶာကိုယ္ ပိုင္ရွင္

ျဖစ္ျပီး ေၾကးနီေရာင္ အသားအေရ ရွိေလသည္။ လူရိုးလံုမပ်ိဳမွာကား ျဖဴသည္ဟုလည္း မဆိုႏိုင္ ၀ါသည္ဟုလည္း မေျပာအပ္ေသာ

စိမ္းဖန္႕ဖန္႕ ႏွင့္ ခပ္၀င္း၀င္း အသားအေရရွိ၏… ။ ထားပါေတာ့ေလ … ယခုေတာ့ သူတို႕ …သူတို႕ ၂ဦး…။

ေျခ၄-၅လွမ္းအကြာမွ ..ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကို မမေ၀ါင္ အေသအခ်ာပင္ၾကည့္ေနမိသည္။… သူတို႕ ..သူတို႕ ၂ဦး … အားရပါးရ (-) ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

မမေ၀ါင္ လူရိုင္းလုလင္ပ်ိဳကို အေသအခ်ာ အကဲခတ္မိသည္။ ဆံပင္အရွည္ ေတြက ဖိုသီဖတ္သီျဖစ္ေနေသာ္လည္း စူးရဲေသာ မ်က္လံုးႏွင့္

ထူထဲေသာ မ်က္ခံုးတို႕ ပိုင္သူျဖစ္ေလသည္။ ယခုမူ သူသည္ ေလာကၾကီးကို ေမ့ေနသေယာင္ အားရပါးရ (-) ေနသည္..။

တခ်က္တခ်က္တြင္ စိမ္းဖန္႕ဖန္႕ ေမးရိုးၾကီးမ်ားကား တင္းကနဲ ထင္းကနဲ။

ရာသီဥတုက ပူေႏြးစိုထိုင္း ေသာေၾကာင့္ပင္ထင့္ ..နားသယ္စပ္၀ယ္ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္မ်ား …သီးေနသည္။ ၾကမး္ျပင္ေပၚ

ေထာက္ထားေသာ သူ၏ လက္ဖ်ံတြင္မူ အေၾကာမ်ားက ျပိဳင္းရရိုင္း ..ေပၚေန၏။ သူကေတာ့ သူ႕ကိစၥ ျပီးေျမာက္ဖို႕သာ

အာရံုထားသည္ ထင္ပါသည္။ မမေ၀ါင္ကိုလွည့္မၾကည့္။

မမေ၀ါင္ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္လာ၏။ သို႕ေသာ္ မ်က္လံုးကိုကား မလႊဲလိုက္ႏိုင္။ အထက္ကေျပာခဲ့သလို ေျခ၄-၅လွမ္း

အကြာတြင္ ၾကြက္သားအဖုအဖုႏွင့္ ထုထုျပီးခရာခ်င္စရာ ေယာက်္ား တေယာက္ မိန္းမတေယာက္ႏွင့္အတူ အားရပါးရ (-) ေနသည္ကိုး

မမေ၀ါင္ အၾကည့္ေတြက လူရိုင္း လံုမငယ္ဆီ ေရာက္သြားသည္။

သူမသည္ မိန္းမခ်င္းပင္ ေငးၾကည့္ရေလာက္သည့္ စင္ေယာ္ေတာင္မ်က္ခံုးေလးမ်ားပိုင္ရွင္တည္း။

ယခုေတာ့ သူမလည္း သူမ၏ ခပ္ခၽြန္ခၽြန္ ႏွာသီးဖ်ားေလးေတြ ေခၽြးစက္ေလးေတြ တြဲလဲခိုေနသည္။

ဖံြ႕ေသာ ရင္အစံုသည္လည္း နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္။ သူမတြင္ ကားစြင့္၍ ၀ိုင္းစက္ေသာ တင္သားမ်ား ပိုင္ရွိေနသည္ကိုေတာ့

လူရိုင္းရြာလည္မွ ယခုလင့္စင္ ေနအိမ္သို႕ လာစဥ္လမ္းအတြင္ းမမေ၀ါင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အထူးတလည္ ေရးမဖြဲ႕လိုေတာ့

 

ထိုစဥ္ မိုးဖြဲဖြဲေလး ရြာခ်လာသည္…။ လူရိုင္းလံုမငယ္၏ မ်က္လံုးအစံုသည္ လင့္စင္အျပင္ဘက္ ေနလွမ္းထားေသာ သားေရျပားေတြဆီ

ေရာက္ရွိသြား၏…။ ေအာ္.. ေနလွမ္းထားတာ မိုးရြာလာေတာ့ သြားရုတ္ရမယ္ မဟုတ္လား။ သို႕ေသာ္ လူရိုင္းမကေလးသည္

သားေရျပား ေတြ ရုတ္ဖို႕ထက္ လက္ရွိကိစၥကိုသာ ပိုစိတ္၀င္စားသည္ပင္။လက္ရွိကိစၥျပီးေျမာက္မွသာ သြားရုတ္ရန္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ထင့္။

ခပ္သြက္သြက္ ပင္လႈပ္ရွားေနေတာ့ေလ၏။

 

မမေ၀ါင္ ရင္ေတြပူလာသည္။ အသည္းေတြ ဗေလာင္ဆူတယ္ ဟု စာေရးၾဆာေတြ တင္စားေျပာဆိုၾကတာ

ဒါမ်ိဳးဟု ထင္သည္။ လူရိုင္းမေလးကို ၾကည့္မိရင္း.. စိတ္ထဲမွ အားက်သလိုလို ကိုယ္ပဲ သူ႕ေနရာမွာ ၀င္ခံစားခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာသည္။

ျဖစ္လာဆို ဒင္းကေလးကလည္း မ်က္ေတာင္ ရွည္ၾကီးေတြ ေမွးစင္းသြားသည္အထိ တခ်က္တခ်က္ အရသာခံေနတာကိုး။

ပါးစပ္မွလည္း အသံေတြ ထြက္ရင္း စိတ္လိုလက္ရ ကို (-) ေနျခင္းျဖစ္သည္။

မမေ၀ါင္ စိတ္ထဲမွ အမ်ိဳးအမည္ မသိ ေ၀ဒနာေတြ အစဥ္မျပတ္ တိုး၍ ပြား၍သာ ျဖစ္ေပၚေနေတာ့သည္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း ရွက္မိပါသည္။

သို႕ေသာ္ သူမလည္း ေလာကီလူသား ပင္ပဲမဟုတ္လား။ ဆႏၵ ရမၼက္ႏွင့္ အာသီသ ဆိုတာ ရွိတတ္ၾက ေပၚတတ္ၾကတာ ဓမၼတာ ပင္တည္း။

အားရပါးရ (-) ေနၾကေသာ လူရိုင္းလုလင္ပ်ိဳ ႏွင့္ လံုမငယ္ကိုၾကည့္ရင္း မမေ၀ါင္ မခ်င့္မရဲျဖစ္လာသည္။ သူမသည္လည္း ေသြးနဲ႕ကိုယ္

သားနဲ႕ကိုယ္ အရြယ္ေကာင္း အမ်ိဳးသမီးမဟုတ္တုံေလာ…။ ေနရာကလည္း လူသူမနီး ေတာၾကီးမ်က္မည္း ..။ မိမိ ဌာေနက ဘယ္သူ

တဦးတေယာက္မွလည္း ျပန္မသိႏိုင္ေသာ အေနအထား။ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဆင္ျခင္တံုတရားသည္ အလြန္အမင္း ပါးလ်ေနေတာ့မွာ မုခ်ပင္ျဖစ္သည္။

 

ဟတ္ခ်ိဳးးးးးးးးးး…..

 

မမေ၀ါင္ အသံထြက္ႏွာေခ်လိုက္မိသည္…။ ဟာ.. သြားျပီ … ဟို၂ေယာက္ ၾကား သြားေလာက္ျပီ..။

ဟုတ္ပါသည္ …။သူရို႕၂ေယာက္ ျပိဳင္တူဆိုသလိုပင္ လွည့္ၾကည့္သည္။ အားနာသည့္ မ်က္ႏွာ ကိုယ္စီႏွင့္…။

ဟုတ္သည္။ ဧည့္သည္ ကို အိမ္ေခၚလာျပီး ဧည့္သည္ အနားယူေနတုန္း ၂ေယာက္တည္း က်ိတ္ျပီး (-) ေနသလို

ျဖစ္ခဲ့တာကိုး..။

အဲ့သည့္လို ဂြတီးဂြက် အေနအထားႏွင့္ အခ်ိန္က ၁၉စကၠန္႕တိတိ ၾကာသြားသည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ …။

လူရိုင္းလုလင္ပ်ိဳထံမွ သူရို႕ဘာသာစကားႏွင့္ မမေ၀ါင္ ကို တစံုတခုလွမ္းေျပာသည္။ နားမလည္ေလာက္ဘူးဆိုတာ

ကိုလည္းေတြးမိသည္ထင့္ … လက္ယပ္ျပီးလည္း ေခၚေနေသးသည္။ ေအာ္.. သူ႕လက္ေမာင္းသားေတြက အဆီ တစက္မွ

မရွိသည့္အတြက္ က်စ္လစ္သန္မာမႈကို အထင္းသားျမင္ေနရသည္။ လူရိုင္းမေလးကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့ သူမကလည္း ျပံဳးျပီးေခါင္းညွိမ့္ျပေနသည္

ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ဆီမွ ပါးခ်ိဳင့္ေလးက လွစ္ကနဲ ပကတိရိုးသားစြာ။ ေအာ္.. သေဘာထားၾကီးတဲ့ သေဘာ။

 

မမေ၀ါင္ ထ-ရပ္လိုက္သည္ လုပ္သင့္သည္ မလုပ္သင့္သည္ သူမ မေ၀ခြဲႏိုင္ေတာ့။

သူမရင္ထဲမွ ဆႏၵရမၼက္က အလွ်ံညီးညီး ေတာက္ေလာင္ေနသည္ မဟုတ္တံုေလာ။

ေျခ၄-၅လွမ္းစာ ခရီးသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မာရသြန္ေျပးရသလို ပင္ပန္းႏြမ္းရိေနပါသနည္း။မမေ၀ါင္ မသိေတာ့ ။

လမး္ေလ်ာက္တုန္း လဲက်မသြားေအာင္ပင္ ဟန္ခ်က္ကို ဂရုစိုက္ ထိန္းကာ ေနာက္ဆံုး သူတို႕၂ေယာက္အနား ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။

ေအာ္ …မိမိအိပ္ေနတုန္း အားပါးတရ (-) ေနၾကေသာ ငယ္ရြယ္ လွပျပီး ေရွ႔သြားေနာက္လိုက္ညီေသာ စံုတြဲ ေပပင္။

ယခု မိမိက … မိမိက သူရို႕ ၂ဦးၾကား၀င္၍ … အို …။

လူရိုင္းမေလးက ကိုယ္ကိုရို႕ျပီး မမေ၀ါင္ ကိုေနရာေပး၏။။ အို… သူမအေပၚတရားပါ့မလား…။အဲ့ဒါထက္ ဆႏၵရမၼက္ အာသာေျပဖို႕က

ပိုျပီး ေရွ႕ဆက္လုပ္ေဆာင္ရန္တိုက္တြန္းေနေလသည္။

 

သိပ္ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ …။ ရွက္ရွက္ႏွင့္ပင္ လူရိုင္းပ်ိဳကို တခ်က္ ငဲ့ၾကည့္မိသည္။ ပကတိရိုးရွင္းစြာျပံဳးလ်က္ ျပန္ၾကည့္ေလသည္။

သူ႕မ်က္၀န္းနက္နက္ေတြက မမေ၀ါင္ အေနျဖင့္ အားနာမေနဖို႕ ရွက္ရြံ႕ေနဖို႕ မလို ေၾကာင္း ေျပာေနသေယာင္။

ထို႕ျပင္ မမေ၀ါင္၏ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ေနမႈကို သူ႕အေနႏွင့္ ျဖည့္ဆည္းေပးခြင့္ရတာကိုပင္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနသေယာင္။

 

မမေ၀ါင္ မရြံ႕မရဲျဖင့္ စတင္ မလႈပ္ရွား ၀ံ့ျဖစ္ေနသည္ ။ ဒီေနရာမွာ တိတ္ဆိတ္မႈကို စတင္ျဖိဳခြင္းလိုက္သူက

လူရိုင္းမေလးျဖစ္သည္။ သူမသည္ မမေ၀ါင္ လက္ထဲကို တစံုတရာ ထည့္ေပးလိုက္သည္။

မမေ၀ါင္တေယာက္ လက္ထဲမွ ထုိမာမာေတာင့္ေတာင့္ အ၀ွာကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ရင္း

ရွက္ရြံ႕ အားနာဟန္ျဖင့္ လူရိုင္းမေလးကို ျပံဳးျပီးၾကည့္လိုက္သည္။

ထို႕ေနာက္ .. ထို႕ေနာက္ တြင္မေတာ့ …..။

ကင္မလာဖလက္ရွ္မီးမ်ား ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ လက္သလို ခံစားရသည္။

ေဟာ .. သမီး ..သမီး သတိရျပီ။

အသက္-၆၀ေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးၾကီး တေယာက္၏ အသံ။ သူမေကာင္းေကာင္းၾကီး ..မွတ္မိသည္ ..ဒါ ေမေမ .ေမေမ…

ေခါင္းကိုသိပ္မလႈပ္နဲ႕ေလ..။

အသံရွင္က အျပာ၀တ္ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ သူနာျပဳဆရာမ တစ္ဦး။

မမေ၀ါင္ နံရံ မ်က္ႏွာက်က္ႏွင့္ ၾကမ္းျပင္ကို တခ်က္ ရွိဳးလိုက္သည္။

ဒါ.. ဒါ.. ေဆးရံု။

ေအာ္… မမေ၀ါင္တေယာက္ ဆင္နားရြက္တံခါးႏွင့္ တိုက္မိျပီး ေမ့ေမ်ာသြားရင္း မေန႕ညက ၾကည့္ခဲ့သည့္

တာဇံကား ကို စိတ္စြဲရင္း အိပ္မက္မက္ေနတာပါလား ဟု ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၁၀၀% သေဘာေပါက္ နားလည္သြားပါေတာ့သတည္း

 

 

 

စကားၾကြင္း(၀ါ) အမွားျပင္ဆင္ခ်က္

စာေရးသူ၏ ဂရုမျပဳမိမႈေၾကာင့္ ဤစာစုတြင္ (-) ျဖစ္ေနေသာ ေနရာမ်ားတြင္ “ထမင္းစား” ဟူေသာ စကားလံုးကို

ျဖည့္သြင္း ဖတ္ရႈေပးပါရန္ အႏူးအညြတ္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ားးးး။

 

P.S (၀ါ) ဒုတိယံပိ ျဖည့္စြက္ခ်က္

အ၀ွာ = မုန္လာဥ

အာဟိ

 

About ムラカミ

has written 498 post in this Website..

今でしょ？ CJ # 9092011