အဖေ့ နှစ်ပတ်လည်နေ့ဟာ ဘယ်နေ့လည်းဗျာ

အဖေ

အဖေများနေ့လို့ ကလေးတွေပြောဆိုသံကြားတော့ သား အဖေ့ကို သတိရမိပါတယ်အဖေ၊

ဒါပေမယ့် တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် မမြင်ဖူးခဲ့တဲ့ အဖေ့ရုပ်ရည်ဟာ ဘယ်လိုပါလိမ့် ၊

မယ်ဒလင်တီးပြီး တေးသွားလေးတွေနဲ့ အထက်တန်းပြ ဆရာမရဲ့  နှလုံးသားကို

ဆုပ်ကိုင်စေမိခဲ့သူမို့ အဖေဟာ ခေသူမဟုတ်တာတော့ သေချာမှာပါ ၊

ဒါပေမယ့် ယမကာကျေးကျွန် ဖြစ်လာတဲ့နောက်မှာ မသာယာတော့တဲ့ အဖေတို့ အိမ်ထောင်ရေး ရှုပ်ထွေးခဲ့မှာပဲလေ ၊

တစ်နေ့ အဖေဟာ ရ လသားအရွယ် ကျနော့်ကို ချီပြီး ဘုံဆိုင်တစ်ခှမှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စတည်းချနေသတဲ့ ၊

အဲဒီအချိန် သားပျောက်တဲ့ အမေက ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက်စုံစမ်းရင်း သင်္ဘောဆိပ်အထက်ဘက် အဲဒီဆိုင်မှာ အဖေ့ကို တွေ့ခဲ့ပါတယ် ၊

အဖေဟာ အဖေ့ဘော်ဒါတွေကို ဒါ ငါ့သားကွ ငါ့သား လို့ပြောရင်း ကြွားနေတယ်ဆိုပဲ ၊

အမေ ခေါ်ထုတ်ခဲ့လို့ ဆိုင်ထဲကထွက် အိမ်ဘက်ပြန်လာရင်း စကားများ ရန်ဖြစ်ရာက စပြီး ပေါင်းနက်ချောင်း တံတားပေါ်မှာ ကျနော့်ကို လုခဲ့ကြတယ်တဲ့ ၊

ပေါင်းနက်ချောင်း ဆိုတာ ဧရာဝတီမြစ်ထဲ စီးဝင်တဲ့ ချောင်းကလေးပါ ၊ အဲဒီတံတားဘေးမှာက ရွှေကူသင်္ဘောဆိပ်ပေါ့ ၊

ညနေမှောင်ရီစမို့ အသွားအလာများတဲ့အချိန်မို့ အမေတို့ရန်ပွဲဟာ ခပ်သေးသေးမြို့ကလေးအတွက် ခေါင်းကြီးပိုင်းသတင်း ဖြစ်ခဲ့ပါတယ် ၊

ဒီမယ် ကိုတင်မောင်ဝင်း ရှင့်သားကို ရှင့်လို အရက်သမားမဖြစ်စေချင်ရင် အခု လွှတ်လိုက်လို့ အမေပြောလိုက်ချိန်မှာ

ကျနော့်ကို ဆွဲကိုထားတဲ့ အဖေ့လက်တွေဟာ ဖြေလျော့သွားခဲ့ပါသတဲ့ ၊

တစ်ကျောင်းတည်းရှိတဲ့ အထက်တန်းကျောင်းက အထက်တန်းပြဆရာမမို့ လူသိများလှတဲ့ အမေဟာ

ရှက်တာကော သိက္ခာအတွက်ပါ အတော့ကို စိတ်ညစ်ခဲ့ပါလိမ့်မယ် ၊ စိတ်ကလည်း ကြီးသူမို့ နောက်နေ့မနက် ၆ နာရီထွက်တဲ့ အဆန်သင်္ဘောနဲ့ ဗန်းမော်ကို အပြီးပြောင်းခဲ့ပါတယ် ၊

မေလထဲမှာပါ ၊ ကျောင်းပြောင်းဖို့အတွက်ကိုတော့ အမေ့ကို သံယောဇဉ်ရှိပြီး နားလည်ပေးခဲ့တဲ့ ခရိုင်ပညာဝန်က ကူညီပေးခဲ့ပါတယ် ၊

ကျောင်းတွေဖွင့်တော့ အမေက အမေတာဝန်ကျတဲ့ အ – ထ – က ၁ ကိုသွား ၊ သားဖြစ်တဲ့ ကျနော်က အိမ်မှာ အမေ့အမ ကြီးကြီးနဲ့ပေါ့ ၊

နောက် သားက ကျောင်းတက်ရမယ့်အရွယ် အမေ့ကျောင်းမှာပဲ တက်ခဲ့ရပါတယ် ၊ နောက်တော့ အမေဟာ ရန်ကုန်ပြောင်းဖို့ အသည်းအသန် ကြိုးစားခဲ့ပါတယ် ၊

တကယ်ပဲ အမေဟာ မြန်မာ့အသံမှာ အစီအစဉ်ကြေညာသူအဖြစ် အလုပ်ရခဲ့ပြီး ရန်ကုန်ကို ပြောင်းခဲ့ကြပါတယ် ၊ ကျနော် ၂ တန်းစာမေးပွဲအပြီးမှာပါ ၊

နောက်မှ သိရတာက အဖေက ရွှေကူကနေ ဗန်းမော်ကို တက် တက်လာပြီး ကျနော်တို့ကို စုံစမ်းတယ်ဆိုပဲ ၊

ကျနော့်ကိုလည်း အိမ်ရှေ့ကနေ တိတ်တိတ်လေး လာ လာ ကြည့်သတဲ့ ၊ ( ကြီးကြီးက နောက်မှ ပြောပြတာပါ )

ရွှေကူက သတင်းတွေက မိုင် ၄ဝ သာသာ ဗန်းမော်ကိုရောက်ဖို့ ဘာ ခက်တာ မှတ်လို့ ၊

အဲဒါတွေကြောင့် အမေဟာ ဝေးကွာလှတဲ့ ရန်ကုန်ကို မရမက ပြောင်းတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ၊

အမေ့မှာ အဖေနဲ့ပတ်သက်တာ ဘာမှ မရှိတာမို့ ကျနော် အဖေ့ကို ဓါတ်ပုံလေးတောင် မမြင်ဖူးတာ မထူးဆန်းပါဘူးဗျာ ၊

စိတ်ကြီး စိတ်နာတဲ့ အမေကို ကျနော်က အဖေ့မွေးနေ့ မမေးရဲသလို အဖေ ဘယ်နေ့မှာ ဘယ်လို ဘဝပြောင်းရတယ်ဆိုတာ မသိခဲ့ပါဘူး ၊

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ဝ နှစ်လောက်က ရွှေကူရောက်တုန်း အမေ့အသိတွေကို အဖေ့အကြောင်းမေးတော့ မိုးတွင်းကြီး တစ်ရက်မှာ အဖေလူ့လောကကို စွန့်သွားခဲ့တယ် ၊

ကျနော် အသက် ၉ နှစ် ၁ဝ နှစ်အရွယ်လောက်ပေါ့ ၊ ဘယ်နေ့ဆိုတာတော့ သူတို့ မမှတ်မိကြပါဘူး ၊

မိုးတွေတအားရွာနေတဲ့ အချိန် ဗန်းမော်က စုန်လာတဲ့ မန္တလေး သင်္ဘော မဆိုက်ခင် သင်္ဘောဆိပ်က ခုံတန်းလေးပေါ်မှာ  ့ ့ ့ ့ ့ ။

အဖေရာ  သား အဖေ့ကို လွမ်းပါတယ် ၊ သားဟာ အခု အဖေဘဝရောက်နေပြီမို့

ကျနော့်သားကို ကျနော် သိပ်ချစ်သလို အဖေလည်း ကျနော့်ကို ချစ်ခဲ့မှာ သေချာတာပေါ့ ၊

သူများတွေက အဖေမွေးနေ့ ဒါမှမဟုတ် ကွယ်လွန်ပြီးရင်လည်း ဘယ်နေ့ကို ဘယ်နှနှစ်မြောက်ဆိုပြီး ကုသိုလ်ပြု အမှတ်တရ ရေးသားနိူင်ကြပေမယ့်

ကျနော့် အတွက်တော့ ဘယ်နေ့ ဆိုတာမသိ ဘယ်နှနှစ်ဆိုတာ မသိသူမို့

မိုးတွေရွာတိုင်း မျက်ရည်ဝိုင်းရင်း မြင်ဖူးခြင်းမရှိပေမယ့် သတိရစွာ ရှိလျက်ပါအဖေ ၊ ။

 

Photo1243

15 comments

  • kyeemite

    June 19, 2013 at 3:57 pm

    စိတ်မကောင်းပါဘူးကိုမျိုးသန့်ရေ
    ငါသာဆိုရင်ကော ဘယ်လိုခံစားရလေမလဲ လို့တွေးပြီးလည်းကိုယ်ချင်းစာမိပါတယ်ဗျာ
    အခုတော့ အဖေမရှိတော့ပေမဲ့ လက်တွေ့ရှိနေတဲ့ သားလေးကို ဖခင်မေတ္တာအပြည့်အဝပေးနေတာမြင်ရလို့
    ဝမ်းသာပီတိဖြစ်မိပါရဲ့ဗျာ…

  • kyeemite

    June 19, 2013 at 4:03 pm

    မေ့လို့ဗျို့…တွေ့ဆုံပွဲကျရင် သားတော်မောင်ကိုခေါ်ခဲ့ပါနော..
    သူ့အဖေဆုယူတာကြည့်ပြီး ဂုဏ်ယူပါစေဗျာ.. 😆

    • Myo Thant

      June 19, 2013 at 4:09 pm

      ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ
      သူကတောင် သူမပါပဲ မသွားရဘူး လို့ပြောနေသူပါ ၊

  • e tone

    June 19, 2013 at 4:08 pm

    သူများတွေ အဖေအကြောင်းရေးကြလျှင် … ရင်ထဲ သိပ်မကောင်းဘူး ။ 😥
    ကိုယ်တိုင်ကျတော့ ၊ သက်ရှိထင်ရှားရှိနေတဲ့ အဖေနဲ့ မာနချင်းပြိုင်လို့ ၊ မျက်နှာချင်းဆိုင်တောင် စကားမပြောနှုတ်ဆိတ်နေခဲ့မိတယ် ။ ဆုံးရှုံးသွားပြီးမှ ပြန်အစားထိုးမရတဲ့ အရာတွေထဲက တန်ဖိုးအကြီးဆုံးဟာ မိဘဆိုတာ သိပေမယ့် …. နေသားတကျဖြစ်နေတဲ့ အမူကျင့်တွေကို မစွန့်နိုင်သေးဘူးပဲ …

    • Myo Thant

      June 19, 2013 at 4:13 pm

      ဘယ်လိုပဲဖြစ်စေ
      သူတို့ကြောင့် ကိုယ် လူဖြစ်ခဲ့ရတာပဲလို့
      တစ်ချက်လေးတွေးရုံနဲ့တင်
      ကြင်နာစရာတွေ ဝင်လာနိူင်ပါစေဗျာ ၊

  • Ma Ma

    June 19, 2013 at 4:23 pm

    ဖတ်ရသိရတာ စိတ်မကောင်းစရာပါပဲ။
    ဒီစာကိုဖတ်ပြီး ဦးသုခရဲ့ အဖေနဲ့သား ၂ဦးကြားတွင် ဝတ္တရားကိုယ်စီရှိကြသည် ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးကို သွားသတိရမိတယ်။

  • ဦး ကြိမ်

    June 19, 2013 at 5:05 pm

    အဖေနေ့ အမေနေ့ လို့သတ်မှတ်တာထက် နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း မမေ့ မလျော့
    အဖေ အမေတို့ရဲ ့ဂုဏ်ကျေးဇူးတွေကိုနှလုံးသားထဲမှာပုံဖော်သတိရ ဖို့
    သားသမီးတွေတိုင်းမှာတာဝန်ကိုယ်စီရှိ သင့်ပါတယ်

  • ကိုရင်စည်သူ

    June 19, 2013 at 6:19 pm

    ရင်ထဲမှာ အောက်မေ့သတိရပြီး ကျေးဇူးသိတတ်နေတဲ့နေ့တိုင်းဟာ
    အဖေများနေ့တွေပါပဲဗျာ.. ကိုရင်ကြီးမျိုးသန့်ခင်ည.. 🙂
    လေးဖြူဆိုတဲ့ အဖေသီချင်းတောင် သွားပီးသတိရတယ်…
    လှိုင်းထန်လေထဲမျောတဲ့အခါ အထီးကျန်လာတဲ့ အတွေးထဲမှာ
    အမြဲမြင်ယောင်တမ်းတမိတယ်.. အဖေ…။
    ဘဝဒဏ်ချက်များ အိပ်မက်မှာ… မျက်ရည်တွေစို့ရတဲ့အခါ
    အမြဲမြင်ယောင်တမ်းတမိတယ်.. အဖေ…။

    • Myo Thant

      June 20, 2013 at 4:36 pm

      ဟုတ်ပါပြီ ကိုရင်စည်ရေ့

  • အလင်း ဆက်

    June 19, 2013 at 8:28 pm

    အဖေ နဲ ့ပက်သက်ပြီး..ဖတ်ရရင်..
    ကျွန်တော့်မှာ.ပြောစရာတွေ အများကြီး..ရှိ လာတယ် ။
    ဒါပေမယ့်..
    ပြောဖို ့ရာက…….

    =============
    ဖတ်ရှု ခံစားသွား ပါတယ်ဗျာ…။

  • Ko chogyi

    June 20, 2013 at 7:53 am

    ပို့စ်နဲ့တော့ မဆိုင်ဘူးပေါ့
    ရွှေကူဆိပ်ကမ်းအရမ်းကောင်းသွားပြီပဲ
    ဆိပ်ခံတွဲလည်းရှိနေပြီ
    အရင်က ကုန်းပေါ်ကို ကုန်းဘောင်ပြားတိုက်ရိုက်ထိုးပြီးဆင်းရတာ

  • Foreign Resident

    June 20, 2013 at 8:46 am

    သင်္ဘောလေးကို သဘောကျတယ် ။
    သေးပြီး ရှင်းနေတာပဲ ။

    • Myo Thant

      June 20, 2013 at 8:54 am

      အဲဒါ ဆိပ်ခံတွဲပါ အဘဖောရေ၊
      သိပ်မကြာခင်ကမှ လာချထားပေးတာ တဲ့ ၊
      အရင်ကဆို သင်္ဘောကကမ်းဘေးအထိကပ် သစ်သားကုန်းဘောင်ထိုးပြီး အဆင်းအတက်လုပ်ရတာပါ ၊

  • ဦးကြောင်ကြီး

    June 20, 2013 at 9:33 am

    ကိုဂျီးမျိုးသန့်
    ဂျိုကြီးထိုးဆန့်
    ငိုငြီးပိုးလန့်
    ဆိုတီးဒိုးဒန့်
    ယိုမြည်းအိုးဖန့်
    ခိုစီးဗျိုးဟန့်
    သိုမှီးတိုးဖြန့်
    ပျိုနီးရိုးခန့်..။

  • TNA

    June 21, 2013 at 11:33 pm

    ဖတ်ရင်းနဲ့စိတ်မကောင်းလိုက်တာ ကိုမျိုးသန့်ရေ။ အဖေ့အမျိုးတွေရောမရှိကြတော့ဘူးလား။ ကိုယ်ချင်းစာ မိပါတယ်။ ကျွန်မဆိုလဲသိချင်မှာပဲ။ အမေကတော့ တော်တော်ကိုနာကျည်းသွားပုံရတယ်နော်။ စိတ်မကောင်း လိုက်တာ။

Leave a Reply