လှည့်မကြည့်ရဲသောခြေလှမ်းများ(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

ဦး ၾကိမ္July 20, 20131min22017

ကျွန်တော် နဲ့ဘာဆက်စပ်မှုမှမရှိတဲ့  ဒီအိမ်ပေါ်ကို………ဘယ်လိုအတွေး…ဘယ်လိုသတိ္တတွေနဲ့…..လျပ်တပြက်အတွင်းမှာ ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးတက်သွားရဲ တဲ့

ကိုယ့်စိတ်ကို…ကိုယ့်ဖာသာတောင်နားမလည်နိူင်တော့………..။အိမ်ပေါ်မှာထမင်းစားဖို့ ပြင်နေတဲ့အိမ်သားတွေထဲ…..အသက်ကြီးကြီးနဲ့  အဘတစ်ယောက်က…ဟေ့…..ဘာဖြစ်လို့လည်း

ကျွန်တော့ကိုရဲတွေလိုက်ဖမ်းနေလို့ပါ…ဟု စိုးတထိတ်ထိတ် နဲ့……. ရိုးသားစွာပြောမိလိုက်သည်   ……သွားသွား….အခန်းထဲမှာပုန်းနေ တဲ့

ကျန်တဲ့မိသားစုတွေကအဆိုးအကောင်းဘာမှမမေးကြ…….အဘကြီး`၏ စကားကိုနားထောင်ရင်းကျွန်တော့ကိုအကဲခတ်နေဟန်တူသည်…….

ထမင်းဝင်စားပါလား….လို့ပြောတော့ ကျွန်တော်ကမဆာတဲ့ အကြောင်း…ဘယ်ကိုသွားမှာလည်း..မော်တော်ဆိပ်ကို သွားမှာဖြစ်ကြောင်း

သွားတတ်သလား ဆိုတော့……မသွားတတ်ကြောင်း….မေးသမျှတွေကိုတခုပြီးတခုပြောပြနေပါတယ်…..ဒါဆိုဒီမြို ့ကမဟုတ်ဖူးပေါ့….

ကျွန်တော်ကခေါင်းငြိမ့် ပြရင်း..အဘက…လက်သုတ်နေတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုစကားတစ်ခွန်း လှမ်းပြောလိုက်တယ်

လမ်းထိပ်ကိုသွားကြည့်စမ်း…..ပြီးရင် ဒီခလေးကိုမော်တော်ဆိပ်ထိလိုက်ပို့ပေး……လိုက်တဲ့….။

အဖြစ်အပျက်တွေက ပူတလှည့် အေးတလှည့်မို့ကိုယ့် စိတ်ကိုဒုံးဒုံး မချရဲသေး……အဘကိုကျေးဇူးတင်စကားပြောဖို့မေ့ရင်း

အိမ်ပေါ်ကဆင်းလိုက်သွားခဲ့တယ်…….ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ့ ရှေ ့ နဲ့ နောက်နဲ့ ကြားထဲ မှာလိုက်လာရင်း မော်တော်ဆိပ်ကိုရောက်ခဲ့တယ်

မွန်းတည့်ကျော်ပြီ ဖြစ်၍ ရွာကမော်တော်တွေ မရှိနိူင်တော့………ဟော..အထက်မော်တော်ပေါ်မှာ……ကျော်အောင့်ကိုတွေ့ပြီ

မော်တော်ပေါ်တက်ပြီးကျော်အောင့်ကို………မင်းအကျင်္ ီချွတ်  မော်တော်ပေါ်ကခမောက်တလုံးခဏယူဆောင်းထား

မြစ်ဖက်ကိုမျက်နှာလှည့်နေ..ရဲတွေမမှတ်မိအောင်…ကျွန်တော့အကျင်္ ီကိုကျော်အောင့်ကို ပေးရင်းတိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်…..မော်တော်ထွက်တော့မှာမို့

ကောင်လေးနှစ်ယောက် နဲ့…… ကျေးဇူးတင်စကား ပြောဖို့မေ့သွားတဲ့ အဘအတွက်ဈေးထဲကမုန့်တွေ အပြေးဝယ်ရင်းပေးနိူင်ခဲ့တယ်…….

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ….မော်တော်စက်နိူးသံတွေဟာတ ဖုန်းဖုန်း တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ..နားကွဲမတတ် ဆူညံပွက်လောရိုက်တော့တာပါပဲ……..

ကျွန်တော့အ တွက်တော့ အချို မြိန်ဆုံးသော……ဂီတသံတွေလို…နားထဲမှာကြားယောင်ရင်း

နွေးနွေး နဲ့ သားလေး ဆီသို့…..အမြန်ဆုံးပြန်ရောက်ချင်စိတ်သာစိုးမိုးနေပါတော့တယ်…………။

 

 

 

 

17 comments

  • အလင်း ဆက်

    July 20, 2013 at 10:06 am

    ဆွဲဆောင် အား ခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့
    တိုက်ရိုက် ဆွဲခေါ်လာလို ့
    အခုလို ဇာတ်သိမ်းအထိ
    မဖတ် မဖြစ် ဖတ်ခဲ့မိတဲ့ ဘဝ အ မော ဇာတ်လမ်းပါပဲ ဦးကြိမ်ရေ

  • Ma Ma

    July 20, 2013 at 4:56 pm

    ရှေ့အပိုင်းတွေမှာ ဖတ်ရင်း မောလာတာ…
    ဇာတ်သိမ်းပိုင်းရောက်တော့မှပဲ လွတ်သွားလို့ တော်ပါသေးရဲ့လို့ သက်ပြင်းချမိတယ်။
    ဒါက ကိုယ့်ရွာသူားအချင်းချင်းဆိုတဲ့ လောဘနဲ့ လွတ်စေချင်တာ။ 😀

    အပြင်လောကမှာတော့ ……..
    ကိုယ်နဲ့ပတ်သက်သမျှ ချဲမထိုးဖို့ ဒိုင်မကိုင်ဖို့ အမြဲပြောဖြစ်တယ်။
    ချဲပေါက်လို့ဆိုပြီး ရွှေတွဲလွဲ ငွေတွဲလွဲဖြစ်တဲ့လူက သိပ်မကြာဖူး ဒုံရင်းထက်တောင် နိမ့်ကျသွားတာတွေချည်း ဖြစ်နေလို့။ 🙁

  • မောင် ပေ

    July 20, 2013 at 6:45 pm

    ပုံပြင်ထဲကလို
    ဘုမသိ ဘမသိ နဲ ့တိုးပြီး
    မိန်းမထပ်မရတာ နာခဲ့တာပဲ

  • padonmar

    July 20, 2013 at 7:45 pm

    မမကိုထောက်ခံပါ၏။
    ဦးကြိမ်ရေ
    ဝင်သွားတဲ့အိမ်ကလည်း အတော် သဘောကောင်းတယ်နော်၊
    ရဲကလိုက်ဖမ်းနေတယ်ဆိုတာလေးနဲ့(ချဲမှုပါလို့ မပြောဘဲ) ဖွက်ပေးတယ်ဆိုတော့
    ရဲကို တော်တော် အမြင်မကြည်ဘူးထင်တယ်။

  • ဦး ကြိမ်

    July 20, 2013 at 9:16 pm

    ဒါတွေဟာ တကယ့်အဖြစ် အပျက်တွေပါ…..အန်တီပဒုံမာ
    ကျွန်တော့အပေါ် ကျေးဇူးများစွာ ရှိတဲ့ အဲ့ဒီ အိမ်ကို ကျွန်တော် ညောင်တုန်းရောက်တိုင်း
    တစ်ခါမှ…..မဝင်ဖြစ်တော့ပါဘူး……နောက် တစ်ခါကံကောင်းချင်မှ ကောင်းတော့မှာ မို့ပါ
    ဒီမြို ့ကကျဉ်း ကျဉ်းလေး……..လေ ။ခုဆို ကျွန်တော့သားလေး(၂၃)နှစ် ပြည့်သွားသလို
    နွေးနွေး နဲ့ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထောင်သက်တန်းကလည်းငွေရတု တိုင်တော့မှာပါ..ဒါပေမဲ့
    ဘဝအမောတွေကတော့ခုထိ မကုန်နိူင်သေးပါဘူး အန်တီပဒုံမာရေ……။..

  • အရီးခင်လတ်

    July 21, 2013 at 1:05 pm

    တော်ပါသေး ရဲ့ ဦးကြိမ် ရယ်။
    မိသားစု ကို လုပ်ကျွေး နေတဲ့ သူ တွေ ကို အန္တရာယ်ကင်း ဘေးရှင်း စေချင်တယ်။
    ဇာတ်လမ်းလေးတွေ ဆက်ပါဦး။
    မင်္ဂလာနှစ် ငွေရတု တောင် ရတော့ မှာဆိုတော့ အတော်ခိုင် တဲ့ လက်တွေဘဲ။

  • ဦးကျောက်ခဲ

    July 21, 2013 at 1:33 pm

    ဟမ်မရေး… သက်ပြင်းသက်မ အခု မှ ချနိုင်တော့တယ်…
    သမုဒ္ဒယာ ဝမ်းတထွာမို့ ကွန်မန့်မပေးပါရစေနဲ့… ဥပဒေဘောင်အတွင်းမှာ…
    စီးပွါးလည်းဖြစ် အန္တရာယ်လည်းကင်းပါစေ လို့

  • ဦး ကြိမ်

    July 21, 2013 at 4:27 pm

    တန်ဖိုးရှိတဲ့ …….အချိန်တွေထဲက ဖဲ့ ပြီးကျွန်တော့စာတွေကိုဖတ်ရှုသွားတာရယ်
    ကျွန်တော့ ဘဝ ခရီးလမ်းကိုမီးမောင်းထိုးပြသွားတဲ့……..ဦးကျောက် နဲ့ အရီးခင်ကိုအထူးပင်
    ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်……သူတစ်ပါးနှလုံးစိတ်ဝမ်း ပူပင်သောကဖြစ်မှ စားရမဲ့ ထမင်းလုပ်တွေ …..
    စိတ်ဓါတ်အဆင့် အတန်းနိမ့် ပါးတဲ့သူတွေကို ဒူးထောက် ခေါင်းငုံ့ လည်စင်းပေးရ တဲ့
    အလုပ်တွေ နဲ့ဝေးခဲ့တာ နှစ်အတော်ကြာခဲ့ပါပြီ….စာရေးခိုင်းလို့လည်း့ဝမ်းသာပါတယ်အရီးရေ…….
    ခုမှကွန်ပျုတာ….အသုံးလုံးကိုစတက်နေရတာမို့…………့ရေးနိူင်အောင်ကြိုးစားပါ့မယ်
    ဘဝ အမောတွေက ရင်နဲ့မဆန့်အောင်ပါပဲ….။

  • uncle gyi

    July 21, 2013 at 4:44 pm

    ဘယ်နိုင်ငံမှာမှမရှိတဲ ့
    မြန်မာ့စိတ်ဓါတ ်
    ဒုက္ခရောက ်နေသူကိုကူညီချင်တဲ ့စိတ ်
    အခုတော ့နည်းကုန်ပါ ရော ့လား

  • KZ

    July 22, 2013 at 8:03 am

    ဦးကြိမ်။
    မရေးဘူး၊ မရေးဘူးနဲ့ အရေးကောင်းပဲ ကော။
    ပို့(စ) ၃ ခုကို ဆက်တိုက်ဖတ်ပြီးပါပြီ။
    နောက် လာမဲ့ ပို့(စ) တွေကိုလည်း အားပေးပါဦးမည်။
    🙂

  • candle .

    July 22, 2013 at 3:41 pm

    အပိုင်း 1 , 2 , 3 ရဲ ့ဘဝအမောတွေကို ကိုယ်ချင်းစာစိတ်အပြည်နဲ ့ကိုဖတ်ရှု ့ခံစားသွားပါတယ် ။
    ” လူ ့လောကမှာ လှုပ်ရှားသွားလာနေတဲ့အခါ
    အဆင်မပြေတာတွေ မတွေ ့ရအောင်ကတော့နေလို ့ကိုမရပါဘူး ။
    လောကရဲ ့သဘာဝကိုက အဆင်မပြေတာတွေ အမြဲတမ်းရှိနေတာပါဘဲ ”
    ဆရာတော် ဦးဇောတိက (မဟာမြိုင်တောရ)

    သားကြီးက 23 နှစ်ဖြစ်ပြီး မဂ်လာနှစ်ငွေရတု တိုင်တော့မှာဆိုတော့ ဘဝအမောလေးတွေလည်းပြေသင့်သလောက်ပြေနေလောက်ပြီလို ့ထင်ပါတယ် ဦးကြိမ် 🙂

  • ဦး ကြိမ်

    July 22, 2013 at 5:55 pm

    ဟုတ်ပါတယ်…..candle …လောကသဘာဝ
    ဒီခန္တာ…ရ ပြီဆိုထဲက ပြေးလို့မလွတ်မှန်း ခုနောက်ပိုင်းတော့ နဲနဲ ပိုသိလာပါတယ်
    ကျွန်တော့ရဲ ့အမောဖောက် သံတွေကို နှလုံးသားနဲ့ ခံစားနားထောင်သွားလို့ လည်း
    တူသောအကျိုးကို နေ့ ည မဆိုင်းပဲ …….ရပါစေလို့ဆုတောင်းပေးပါတယ်…..
    ဘဝအမောတွေကတော့……တစ်မျိုး နဲ့ တစ်မျိုး မရိုးအောင် အလည်လာလျှက်ပါပဲcandle ရေ….။

  • ဦး ကြိမ်

    July 22, 2013 at 5:57 pm

    ဆက်တိုက်ဖတ်ပေးတဲ့ ကေဇက်
    ကျေးဇူးပါ…..။

  • တော်သေးတာပေါ့ အူးလေးရယ်… လွတ်သွားလို့ပဲ.. တကယ် ကျေးဇူးကြီးတဲ့ အိမ်နော်…
    တစ်ခါလောက် ရှာကြည့်ပါလားဟင်င်…

    ဇာတ်သိမ်းပိုင်း တင်တာကို သိတယ်… မဖတ်ရသေးလို့ ဖတ်ပြီးတဲ့သူကို မေးရသေးတယ်..
    လွတ်သွားတယ်တဲ့… အဲ့လောက်အထိ စွဲဆောင်မှုရှိတယ်…

  • Mr. MarGa

    July 22, 2013 at 8:19 pm

    ရင်မောစွာ
    စိတ်ဝင်စားစွာ
    သိချင်စိတ် များစွာနဲ့
    သုံးပိုင်းလုံးကို တစ်ခါထဲ ပေါင်းဖတ်သွားသဗျ
    အခုအချိန်မှာတော့
    ငြိမ်သက်တဲ့ ဘဝမှာ အခြေကျနေပြီလို့ ယူဆမိပါတယ်နော်

  • kyeemite

    July 23, 2013 at 3:49 pm

    ကံကောင်းပေလို့ပဲ…
    ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် ရဲနဲ့နှီးနွယ်တဲ့အလုပ်မျိုးမလုပ်စားတာကောင်းပါတယ်ဗျာ..
    အအိပ်မဖြောင့် အစားမဖြောင့်…
    စာရေးကောင်းလို့ သုံးပုဒ်လုံးရှောကခဲဖတ်သွားပါဂျောင်းးး

  • ဦး ကြိမ်

    July 23, 2013 at 5:31 pm

    လုံမ..အဲ့ဒီတုံးက.ဦးကြိမ်လည်းပြန်သွားဖို့….စဉ်းစားမိပါတယ်.မြို ့လေးကကျဉ်းတော့တစ်ဦး နဲ့တစ်ဦး
    ရင်းနှီးပတ်သက်မှုတွေက ခန့်မှန်းရခက်တယ်လေ (ဒါကိုယ့်အတွေး) နောက်တစ်ခါ ကိုယ့်ကုသိုလ်ကံကို
    လည်း မယုံရဲတော့လို့ပါ….။စိတ်ထဲမှာမေတ္တာတွေပို့ ဖြစ်ပါတယ်…ခုထိပါပဲလုံမရေ……။
    ဦးမာဃ..ငြိမ်သက်တဲ့ ဘဝအတွက် လှုပ်ရှားရုန်းကန် နေရတုံးပါပဲ…ကျွန်တော့်အကြောင်းတွေကိုစိတ်ဝင်
    စားစွာဖတ်ရှုသွားတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…..။
    ကိုကြီးမိုက်…ကျွန်တော့်ထက် ကြီးကြီး ငယ်ငယ်…လေးစားစွာလက်ခံပါတယ်
    ဒီအလုပ်နဲ့ ဒီလူတွေကိုရှောင်ကျဉ်ထားတာကြာခဲ့ပါ ပြီ……ကျွန်တော့စာတွေကိုအထူးအားပေးသွားလို့
    ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်ရပါ ကြောင်း………..။

Leave a Reply