“အတွေး”

images

ကျွန်မ ဖေဖေ က စာတွေရေးတယ် ။ နာမည်ရ စာရေးဆရာတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ ဖေဖေ့ အနေ နဲ့ အောင်မြင်မှု လို့ ပြောလို့ရနိုင်တာဆိုလို့….  မြန်မာ့အလင်း သတင်းစာ ဆောင်းပါးကဏ္ဍ မှာ ဖေဖေ့ဆောင်းပါး ဖော်ပြခံရဖူးတာရယ် ၊ မန္တလေးလမ်းညွှန်စာအုပ် ရဲ့ မန္တလေး မိတ်ဆက်ဏ္ဍ မှာ ရေးသားဖူးတာရယ် ၊ ကျွန်မ တို့ မြို့ က ထုတ်တဲ့ ဂျာနယ်တစ်ခုမှာ အခန်းဆက်ဆောင်းပါးတွေ ရေးခဲ့ဖူးတာ ရယ် … ဒီလောက်ပါပဲ။

မနေ့ က ဖေဖေ့ ဝတ္ထုတိုလေးတစ်ပုဒ် မဂ္ဂဇင်းတစ်ခုမှာပါတယ် ။ ဖေဖေ ရေးထားတဲ့ အကြောင်းအရာက ကျွန်မတို့အိမ်ရှေ့ ငှက်လှောင်အိမ်ဟောင်းထဲမှာ လှမ်း ထားတဲ့ ဆိတ်သားခြောက် နှစ်မြှောင်းကို ပုရွက်ဆိတ်နီ တွေ တက်တာကစပါတယ် ။မေမေ က ပုရွက်ဆိတ်တက်နေတဲ့ ဆိတ်သားခြောက်နှစ်မြောင်းကို ထုတ်လို့ မရလို့ဖေဖေ့ကို ထုတ်ခိုင်းတဲ့အကြောင်း ၊ ဖေဖေ က စာဖတ်နေတဲ့အချိန်မို့ စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်သွားတဲ့အကြောင်း ၊ ဘာလို့ ဆိတ်သားခြောက်တွေကို ငှက်လှောင်အိမ်ဟောင်းထဲ ထည့်ရလဲဆိုတော့ အိမ်မှာ ကြောင်လေးတွေမွေးထားတဲ့အကြောင်း…… ၊ ကြောင်မွေးဖြစ်ခဲ့ပုံက  အိမ်မှာ ကြွက်တွေသောင်းကျန်းလွန်းလို့  ဖေဖေ က ရုံးမှာပေါက်နေတဲ့ ကြောင်လေးတွေကို အိမ်ကိုခေါ်လာလို့ ကြောင် ၁၂ ကောင်ထိပွားသွားတဲ့အကြောင်း ၊ ကျွန်မ က ကြောင်တွေကို အချစ်ဆုံးမို့ ” ကြောင်များရှင်သခင်မ” လို့ခေါ်ခံရတဲ့အကြောင်း ၊ ကျွန်မတို့ အိမ်ရဲ့ ပထမဆုံး second hand ရေခဲသေတ္တာ ကြီး အိမ်ကို ဘယ်လိုရောက်လာတဲ့အကြောင်း …..အဲလို ပေ့ါ လေ.. အဲဒါ့လေးတွေကိုစုပြီး ဝတ္ထုတိုလေး တစ်ပုဒ်ရေးထားတာပါ ။ ကိုယ့် အဖေ ရေးတာမို့လားတော့ မသိဘူး ဝတ္ထုလေးက တော်တော်ချစ်စရာကောင်းပါတယ် ။ ဆွဲထားပေးတဲ့ ကာတွန်းပုံလေးက လဲ ဝတ္ထုနဲ့လုံးဝကွက်တိပဲ … ဖေဖေက ငှက်လှောင်အိမ်ထဲက ဆိတ်သားခြောက်တွေကို ဆွဲယူထုတ်ဖို့ကြိုးစားနေတယ်  ။ မေမေ က  ခါးထောက်ပြီး ကျွန်မ ကို ကြိမ်းမောင်းမယ့်ပုံလုပ်နေတယ် ။ ကျွန်မ က ကြောင်လေးတစ်ကောင် ကို ပွေ့ထားပြီး မေမေ့ ကို မရဲတရဲလှည့်ကြည့်နေတယ်။ ကာတွန်းဆရာကတော့ ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ကောင်ကိုသရုပ်ဖော်တာဆိုပေမယ့် ဇာတ်ကောင် က ကျွန်မတို့ သားအမိ သားအဖ သုံးယောက်အကြောင်းရေးထားတာဆိုတော့ ကျွန်မတို့ပုံလေးတွေပေ့ါနော်။  ကာတွန်းဆရာ သိပ်တော်တာပဲ ။ ပုံလေးက အသက်ဝင်တယ်။

မနက်က မေမေ နိုးလာတော့ ” မေမေရေ ဖေဖေ့ဝတ္ထုလေး မဂ္ဂဇင်းမှာပါတယ် ။ ဖတ်ကြည့်ပါဦး။ ရယ်ရတယ်တော့” လို့ ပြောမိတယ် ။ မေမေ က ဖတ်ကြည့်ပြီးတော့ မျက်ရည်ကျ့တယ် ။

ဖေဖေ ရေးထားတာက ဒီ ဆိတ်သားခြောက်လေးနှစ်မြောင်းလောက် ပုရွက်ဆိတ်တက်တာကို ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်ပြီး ပြောနေစရာလားပေ့ါ ။ အလုပ်ရှုပ်ခံပြီး ပုရွက်ဆိတ်တွေခါထုတ်ခိုင်းနေစရာလားပေ့ါ ။          ဒါပေမယ့် အဆုံးသတ်မှာ ရေးထားတာက ကျတော့    “ဝန်ထမ်းတွေပဲမို့လို့ ဖေဖေ ရှာနိုင်သလောက်လေးနဲ့ မိသားစုအတွက် လောက်ငှအောင် မေမေ့ခမျာချွေတာနေရရှာလို့ ၊ ဆိတ်သားခြောက်နှစ်မြောင်းဆိုပေမယ့် လဲ  မနက်စာ ပဲပြုတ်ထမင်း နဲ့ ကျွေးဖို့လုပ်နိုင်တာပဲလို့ သူတွေးမိလို့  မေမေ့ အပေါ် စိတ်မတိုတော့ ပဲ ပြုံးမိတဲ့အကြောင်းလေးပါ။ ”

ဒီဝတ္ထုလေးကြောင့် ကျမစိတ်ထဲ အတွေးတွေပွားခဲ့တယ်။  ဖေဖေ ဟာ လဲ ဖေဖေ စွမ်းနိုင်သလောက် ၊ မေမေသည်လည်း မေမေ့ ခွန်အားရှိသလောက် ကျွန်မတို့ မိသားစုလေး အတွက် ကြိုးစားခဲ့ရတာပဲ မဟုတ်လား ။

ပိုက်ဆံတွေ အများကြီး ရှာနိုင်တဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်ကြီး မလုပ်ခဲ့ဘဲနဲ့ ဝန်ထမ်းပဲဖြစ်ခဲ့ရလားလို့ ဖေဖေ့ကို အထင်သေးနေစရာမဟုတ်ဘူး ။ ကျမတို့ အတွက် အရာရာတိုင်း ကို ရှေဆုံးက ရင်ဆိုင်ပေးခဲ့ရသူပဲမဟုတ်လား။

တိုက်အိမ်ကြီးနဲ့ မထားနိုင်ရကောင်းလားလို့ ဖေဖေ့ ကို ငြူစူစရာမလိုဘူး ။  အနည်းဆုံး ဝန်ထမ်းအိမ်ရာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မိသားစု သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်း နေနိုင်ကြတာပဲမဟုတ်လား ။

အဖိုးတန်ကားကြီး ဝယ်မပေးနိုင်ရကောင်းလားလို့ ဖေဖေ့ ကို အပြစ်တင်ဖို့မဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ်ပိုင် ဆိုင်ကယ်ကိုယ်စီနဲ့တော့ ကိုယ်လိုရာ ကို သွားနိုင်နေတာပဲမဟုတ်လား ။

နောက်ဆုံးပေါ် ဇိမ်ခံပစ္စည်းတွေ အိမ်မှာမရှိရကောင်းလားလို့ ဖေဖေ့ကို အားမလိုအားမရဖြစ်နေစရာ မလိုဘူး။  ရှိသမျှလေးနဲ့ မိသားစု ပျော်ရွှင်နေရတာပဲမဟုတ်လား။

S4 တွေ ၊ I Phone တွေ ဝယ်မပေးနိုင်ရကောင်းလားလို့ ဖေဖေ့ကို မကျေမနပ်ဖြစ်စရာမဟုတ်ဘူး ။ သားသမီးတွေကို ဦးစားပေးလို့ သူကိုယ်တိုင်တောင် ဖုန်းအစုတ်လေး ကိုင်နေရတာမဟုတ်လား။

ကျွန်မတို့တစ်တွေလဲ လူလားမြောက်ခဲ့ပြီ ။ ဖေဖေကတော့ သူတတ်စွမ်းသမျှ သူ့တာဝန်တွေ ကျေအောင် သားသမီးတွေ အပေါ်ပေးဆပ်သွားတာပဲ ။ ကျမတို့အလှည့်မှာ ကိုယ်စီကိုယ်စီ ကိုယ့်မိဘ အပေါ် ဘယ်လိုတာဝန်ကျေအောင် ပြန်လည် ပြုစုယုယပြီးကျေးဇူးဆပ်မလဲဆိုတာ….  ကျွန်မစဥ်းစားနေမိတယ်။

ရွှေမိုးတိမ်

970968_589757801048390_710050054_a

 

8 comments

  • garfield

    August 12, 2013 at 11:24 am

    ချစ်စရာ့ ဖေဖေပဲ။
    ဖေဖေကို ချစ်စနိုးတွေးတတ်တဲ့ အတွေးလေးကလည်း ချစ်စရာလေးပဲ။
    ပျော်ရွှင်ပါစေ။ ကျေးဇူးဆပ်နိုင်တဲ့ သမီးကောင်းလေးဖြစ်ပါစေ။
    🙂

    • ရွှေမိုးတိမ်

      August 12, 2013 at 11:38 am

      အစ်မ ညီမလေးရေးသမျှဖတ်ပေးလို့ ကျေးဇူးများကြီးတင်ပါတယ် 🙂
      အာဝါးပေးချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာပြီနော် 🙂

      • အလင်းဆက်

        August 12, 2013 at 1:23 pm

        အဟိ

        မမမိုးတိမ်
        သားလည်း မမမိုးတိမ် ရေးတမျှ
        ဖတ်ပါတယ်ဂျာ

        :kwi:

        အောင်ရဲလင်းနဲ့ တူတဲ့ အလင်းဆက်

  • ဦးကျောက်ခဲ

    August 12, 2013 at 11:39 am

    အတွေးကောင်း အရေးကောင်းတဲ့ သမီးကောင်းလေး ရွှေမိုးတိမ်…
    မိဘ ၂ပါးကို ပြုစု ကျွေးမွေး စောင့်ရှောက်နိုင်ပါစေလို့…
    🙂

    • ရွှေမိုးတိမ်

      August 12, 2013 at 11:47 am

      ဦးကျောက် ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေ ။ ဝင်ရောက်ဖတ်ရှု့ပေးတာ ကျေးဇူးပါ ။ 🙂

  • ခင် ခ

    August 12, 2013 at 2:44 pm

    မိဘတွေဟာ ကိုယ့် သားသမီးကို ဆင်စီးမြင်းရံ ရွှေဘုံပေါ်စံပြီး နေစေချင်ကြတဲ့စိတ်တော့ မိဘတိုင်းမှာရှိ ကြမှာပါ။ အခြေအနေအချိန်အခါအရ ရှိတဲ့အရာ ပိုင်တဲ့ဉ္စာနဲ့ ကောင်းအောင်ထားကြရတာပါ။ ဘယ်လိုဘဲနေနေ မိသားစုဆိုတဲ့ သံဃောဇဉ်နဲ့ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဂေဟာလေးကို မိဘတွေက ဖန်တီးကြပါတယ်။
    သူတို့ပျော်စေချင်တဲ့ကိုယ် ပြန်ပြီးပြုစုဖို့အလှည့်ရောက်ရင် မနွဲ့စတမ်း သူတို့ကိုလည်း ပျော်ရွှင်ဖွယ် ရာလေး တွေပေးနိုင်မယ်ဆိုရင်ဖြင့် ပွင့်တူညီမျှပေါ့လေ။

    • ရွှေမိုးတိမ်

      August 13, 2013 at 9:42 am

      ဟုတ်တယ်နော် ။ ကိုယ့်မိဘတွေ အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ ကိုယ်ငယ်ငယ်က သူတို့ ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့သလိုမျိုး သူတို့အပေါ်မှာလဲ ကိုယ်တွေကအချိန်ပေးပြီး ပြုစုရမှာပေ့ါနော်။

  • kyeemite

    August 13, 2013 at 11:46 am

    မန်းလေးသူစာရေးကောင်းလေးတစ်ယောက်တိုးလာတာပေါ့
    မိဘအပေါ် ပြန်တွေးပေး၊ နားည်ပေးတတ်တာကိုကချစ်စရာပါ..
    ဒီစာစုလေးကို ရွှေမိုးတိမ် ရဲ့ဖေဖေသာဖတ်ရရင် ဘယ်လောက့် ပိတိဖြစ်လိမ့်မလဲ…
    ကျုပ်လည်း ကျုပ်သမီးတွေ သားတွေရေးတဲ့ ဒီလိုစာစုလေးဖတ်ချင်လိုက်တာဗျာ.. 🙁

Leave a Reply