ငါးခ်ဥ္ဆိုလို ့ … ခင္ဗ်ားတို ့လဲ ၿမင္ဖူးၾကမယ္ ထင္ပါရဲ ့
ပုစြန္ခ်ဥ္တို ့ ငါးဖယ္ခ်ဥ္တို ့လိုမ်ိဳးေပါ့ဗ်ား
က်ဳပ္ ဒီစာကို ေရးမလို ့လုပ္တုန္း ၊ မိုးေတြရြာေနတယ္ဗ်
က်ဳပ္လဲ ဘယ္ကေနဘယ္လို လမ္းေပၚေရာက္ေနမွန္း စဥ္းစားလို ့ကို မရပါဘူးဗ်ာ
ဒါနဲ ့မ်က္ႏွာမူရာဘက္ ေၿခလွမ္းေတြလွမ္းေနမိရင္း ၊ တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့
လူအုပ္ၾကီးတစ္အုပ္ ဆူဆူညံညံၿဖစ္ေနတာကို ေတြ ့မိပါရဲ ့
ဒါနဲ ့၊ ဝင္စပ္စုၾကည့္ေတာ့…
အလယ္ေခါင္မွာ လူတစ္ေယာက္ ( ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ) ၊ ေသြးသံအလိမ္းလိမ္းနဲ ့စုတ္ၿပတ္သပ္ေနတယ္ ။
သူ ့အေနာက္က နံရံေပၚမွာ သေဘၤာေဆးနဲ ့ “ ဤ ” လို ့ေရးထားတာကို ၿမင္ရ/ဖတ္ရတယ္ ။
အဲဒီ ေသြးသံရဲရဲနဲ ့လူက ေအာ္ေၿပာလိုက္တယ္ ။
….. ခင္ဗ်ားတို ့ေတြ ဘယ္ေလာက္ ဆက္ၿပီး က်ဳပ္ကို ႏွိပ္စက္ ၊ ႏွိပ္စက္ ၊ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒါကို “ အီ ” လို ့ပဲ ဖတ္ႏိုင္မယ္ … ေတာက္ ထြီ …..
လူအုပ္ၾကီးဟာ ပို ေဒါသထြက္လာတဲ့ပံုေပါက္လာၿပီး ၊
ဒီေလာက္ေတာင္ ေခါင္းမာတဲ့ေကာင္ ၊ သတ္ကြာ ၊ ရိုက္ကြာ ၊ ခ်ကြာ…. ဒီေနရာတင္ အၿပတ္ရွင္းလိုက္ၾကရေအာင္ေဟ့…
က်ဳပ္လဲ မေနသာလို ့ ၊ အဲ့ လူေရွ ့ကေန ခဏဝင္ရပ္ၿပီး …
““ ေနၾကပါဦး ဗ်ာ ၊ ခင္ဗ်ားတို ့က လူအမ်ားနဲ ့ လူတစ္ေယာက္ကို ဘာလို ့အဲ့ေလာက္ ေဒါသေတြၿဖစ္ၿပီး သတ္ခ်င္ေနၾကရတာလဲဗ် ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္းေလး ရွင္းၾကပါဦး ””

က်ဳပ္လဲ အဲ့လို ထြက္လိုက္ေရာ….
လူအုပ္ၾကီးတစ္စုလံုး ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး

“““““ ဟာာာာာာာာာ ဆရာၾကီးပါလား ”””””
“““ ဆရာၾကီး မေသေသးဘူးေပါ့ ”””
““ ဆရာၾကီး ကို အခုလို ၿပန္ေတြ ့ရတာ အရမ္းဝမ္းသာတယ္ဗ်ာ ””
“ က်ဳပ္တုိ ့က ဆရာၾကီး ရဲ ့ေနာက္ထြက္မယ့္ စာအုပ္ေတြကို ေမွ်ာ္ေနတာဗ် ”

အဲ့ခါၾကမွ ၊ က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ ဆရာၾကီး ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္ဗ် ။ ( အဟဲ ၊ ကိုယ့္စာထဲမွာေတာ့ ကိုယ္ ဆရာၾကီး မဟုတ္လို ့ဘယ္သူ ့ကို ေၿပာရမွာလဲေနာ )

က်ဳပ္လဲ လူအုပ္ၾကီးဘက္ကို

““““““ ေဟ့လူေတြ … က်ဳပ္ ေမးေနတာကို ေၿဖၾကဦးေလဗ်ာ ””””””

လူအုပ္ၾကီးလဲ ကြ်တ္စီကြ်တ္စီ (ရဲစီ နဲ ့အမ်ိဳးေတာ္လား က်ဳပ္ မသိပါ) ၊ ခဏၿပန္ၿငိမ္သက္သြားၿပီးေနာက္ ၊ သူရို ့ထဲက လူတစ္ေယာက္ မရဲတရဲ (ဒါလဲ ရဲစီနဲ ့အမ်ိဳးလား မသိ)
နဲ ့ထြက္လာတယ္ ။

…… ဒီလိုပါ ဆရာၾကီး ၊ ဒီလူ ့အေနာက္က နံရံမွာ ေရးထားတဲ့ “ဤ” ဆိုတာကို ဆရာၾကီး ေတြ ့ရမွာပါ ၊ အဲဒါကို က်ဳပ္တုိ ့အားလံုးက ကြ်ဲလို ့ဖတ္ပါတယ္ ။ အဲဒါကို ဒင္းက ၊ က်ဳပ္တို ့နဲ ့အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး ““အီ”” လို ့အသံထြက္ေနလို ့ ၊ ဝိုင္းဆံုးမပဲ့ၿပင္ေပးေနရတာပါ ….

.. ဟုတ္ပ ၊ ဟုတ္ပ ၊ ဒီလို ဆံုးမေပးမွာ လမ္းမွန္ေရာက္မွာ ဆရာၾကီးရဲ ့ ..
. ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ ့ .

က်ဳပ္ ၊ ဟို ၊ “အီ” လို ့အသံထြက္တဲ့လူဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၊ သူ ့မ်က္လံုးေတြဟာ ေတာက္ပေနတယ္ ။ လံုးဝ အညံ့ခံ လက္ေလွ်ာ့မယ့္ပံု မေပၚဘူး ။ ဒါနဲ ့က်ဳပ္လဲ သူ ့လက္ကို လွမ္းဆြဲၿပီး ႏွဳတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။ သူကလဲ ဝမ္းသာစြာနဲ ့ၿပန္လက္ဆြဲ ႏွဳတ္ဆက္တယ္ ။

“““ ရဲေဘာ္ေရ … က်ဳပ္ကေတာ့ သူရို ့ေၿပာတဲ့ ဆရာၾကီး ဆုိတာေပါ့ဗ်ာ ၊ က်ဳပ္ ေၿပာခ်င္တာက ၊ ရဲေဘာ္ ရဲ ့စိတ္ဓါတ္ကို က်ဳပ္ သေဘာက်မိတယ္ဗ်ာ ။ ေလးစားေတာ့ မေလးစားဘူး ။ ေလးစားတယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ အဓိပၸါယ္အရမ္းက်ယ္ၿပန္ ့တဲ့ အတြက္ ၊ လြယ္လြယ္ကူကူ ေတြ ့ရာလူကို က်ဳပ္ မေၿပာတတ္တာကို သေဘာေပါက္မယ္ ထင္ပါတယ္ ။ ခင္ဗ်ားအေနနဲ ့က်ဳပ္ကို ေလးစားစရာ အေၾကာင္းမရွိသလို ၊ က်ဳပ္အေနနဲ ့လဲ ခင္ဗ်ားကို ေလးစားစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိတာမို ့ ၊ ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာ ေလကုန္ခံၿပီး ေလးစားပါတယ္ လို ့မေၿပာေတာ့ဘူးေနာ ၊ ဒါေပသည့္ ခင္ဗ်ား စိတ္ဓါတ္ကိုေတာ့ သေဘာက်တယ္ ဆုိတာေလး ေၿပာခဲ့ဦးမယ္ ။ ဒါပဲဗ်ာ ၊ က်ဳပ္ လစ္ၿပီ ”””

သို ့ၿဖင့္ ၊ သူရို ့ေတြ ေၿပာတဲ့ ဆရာၾကီးဆုိတဲ့ က်ဳပ္လဲ ေစာနက က်ဳပ္ေလွ်ာက္လာခဲ့တဲ့ လမ္းအတုိင္း ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပန္လာခဲ့တယ္ ။
သူရို ့ေတြ ဘာေတြဆက္ၿဖစ္ၾကလဲ ၊ စိတ္လဲ မဝင္စားေတာ့ဘူး ၊
တစ္ကယ္ေတာ့ ဘဝဆိုတာ တုိတိုေလးမို ့ ၊ အဓိပၸါယ္ပိုရွိမယ့္ အက်ိဳးရွိမယ့္ အလုပ္ဆိုတာေတြကိုပဲ စဥ္းစားရင္း ၊ လက္ေတြ ့လုပ္ဖို ့အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ္လို ့က်ဳပ္ ရွာေဖြလုပ္ေဆာင္ဖို ့ၾကံစည္ေနမိတယ္ ။ (ၾကံစည္ နဲ ့ရဲစည္လဲ အမ်ိဳးမေတာ္ပါဘူး)

——- ဒီ အန္ ့——-

About ေမာင္ ေပ

ေမာင္ ေပ has written 396 post in this Website..