အမည် မရှိ

alinsettSeptember 13, 20131min25819

မနက်ဖြန် အတွက် . . .

မနေ့က တည်ဆောက်ထားသမျှ ပြိုကျပျက်စီးသွားခဲ့ပြီပဲ။

 

အားယူ ပြန် ထဖို ့တောင် . . . . ခြေထောက်တွေ အားအင်တွေ

ပျောက်ရှ ထားပြီးပြီ ။

 

ဘယ်လို လုပ်မလဲ ။

အသက်ရှူဖို ့တောင် လေ ရှာ မတွေ ့ဘူး။

အသက်ရှင်ဖို ့တောင် အချိန်ကာလ မဲ့နေပြီ။

 

ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ။

သူတို ့ပြောတဲ့ ကံတရားဆိုတာက ငါ့အတွက် ဆူးချွန်တွေ သိပ်များနေတယ် ။

 

ဘယ်လို ရှေ့ဆက်ရမလဲ ။ စကားတွေပြောချင်ပေမယ့် ပြောသမျှတွေက စကားမဖြစ်တော့ဘူး။

 

အလံတလူလူလွှင့်ထားပါလျက်နဲ့တောင် ဒူးထောက်ခိုင်းချင်သေးသလားကွယ်။

 

သိပ် မများလွန်းဘူးလား။

မာယာတွေ ။

ဒီ လောက မှာ အများဆုံးရှိနေတဲ့အရာက ဘာတွေ ပါလိမ့် !!!

ယင်ကောင်တွေလား။

ပုရွက်ဆိတ်တွေလား။

ရေတွေလား ။

သစ်ရွက်တွေ လား ။

နာမည်တွေလား။

အနံ ့တွေလား ။ လေတွေလား။ မျှော်လင့်ချက်တွေလား ။ အိပ်မက်တွေလား။ အတွေးအခေါ်ဝါဒတွေလား။

ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် . . .

အဲဒါတွေက. . .

ငါ့အတွက် ဘာမှ အသုံးမကျတော့ဘူး။

 

လူသားတစ်ယောက်အနေနဲ ့ ရပ်တည်နေရသူတွေထဲမှာ . . .

ငါက မျှော်လင့်ချက်မပါတဲ့လူ။

 

အိပ်မက်မပါတဲ့လူ။

ရည်ရွယ်ချက် မပါတဲ့လူ။

 

ကုန်ကုန်ပြောရရင် . . .

နာမည်တောင် မပါတဲ့လူ ။

 

ဘာလုပ်ရဦးမလဲ ။

မေးခွန်းတွေတိုင်းက

ငါ့ကို စိတ်ဓါတ် ထပ်ကျစေတယ်။

 

ဘာလုပ်ရဦးမလဲ။

ငါ့အဖြေတွေတိုင်းက

မင်းကို စိတ်ပျက်စေလိမ့်မယ် ။

 

ငါ့အတွက် မဟုတ်တဲ့ ဟင်းတစ်ခွက် ကို မှ ငါက နှိုက်စားမိသူ ။

ငါ့အတွက် စားစရာမှ မရှိတော့တာ။

 

ငါကိုးကွယ်ဖို့ ့လူရိုသေရှင်ရိုသေ

ဘာမှ မှ မရှိတော့တာ ။

 

ငါက အတ္တ ကို အကျီ င်္ချုပ် ဝတ်မထားဘူး။

 

ငါက မာယာကို လွယ်အိတ်ထဲ ထည့်မထားဘူး ။

 

ငါက ရယ်သံနဲ့ ့သူငယ်ချင်း

ဖွဲ ့မထားနိုင်ဘူး ။

 

ငါက မျှော်လင့်ချက်ဆိုတဲ့ လမ်းပေါ်မှာ လမ်းမလျှောက်တတ်ဘူး။

 

ငါက . . .

အရင်တုန်းက ငါတောင် ဟုတ်မနေတော့ဘူး ။

 

ငါ့ကို တချို ့ကပြောတယ် ။

နားလည်ရ ခက်တယ်တဲ ့။

 

ငါ့လောက်လွယ်တာ ငါပဲ ရှိတာကို

သူတို ့မသိတာ ခက်လိုက်တာ ။

 

တချို ့ကတော ့ငါက ဘယ်လိုယောကျာ်းလဲကွယ် . . . . တဲ့။

 

ငါက ဒီလို ယောကျာ်းပေါ့ လို့ ့ပြန်မပြောတော့ပါဘူး။

ငါ့ကိုယ်ငါ

ဘယ်လို ယောကျာ်းမှန်းသိနေရင်

ပြီးတာပဲ ။

 

ဟိုတလောက နှုတ်ခမ်း နဲ ့အနမ်းကို

ဒီနေ ့ထိ မေ့မရသေးတဲ့ အကြောင်း ငါပြောချင်လိုက်တာကွာ ။

 

ဒါပေမယ့် အဲဒီ အကြောင်း

ပြောပြဖို ့စကားလုံး မရှိ / ဒီဘာသာစကားက အသုံးမကျ ။

 

ဒီဘာသာစကားကို စွန် ့ပယ်ပြီး

ငါ ဝတ္ထုတွေ ကဗျာတွေ ရေးဖူးတယ် ။

 

ဘယ်သူ ့ကိုမှ မပြရဲလို ့

တိတ်တိတ်ကလေး သိမ်းထားတယ် ။

 

ငါ ဆွဲထားတဲ့

ပန်းချီကားလေးတစ်ချပ်ရဲ ့နာမည်က ရှုံးနိမ့်ခြင်း တဲ့ ။

 

အနီရောင် သစ်ပင်တစ်ပင်

ပြိုလဲလုလု ပုံ ပေါ့။

 

ဒါပေမယ့် ရုတ်တရက်ကြည့်ရင် ဘာသစ်ပင်ကို်မှ မမြင်ရလောက်ဘူး။

 

ဘာ အနီရောင်ကို မှ မတွေ ့ရလောက်ဘူး။

 

အသံကို ကြားပြီး ခံစားကြည့်မှ အနီရောင်သစ်ပင်ကြီး ပြိုလဲလုလု ဖြစ်နေတာကို သိနိုင်မှာ ။

ငါ ပြောသားပဲ ။ ဘယ်သူ ့ကိုမှ မပြရဲပါဘူးဆို ။

 

တခါတခါကျတော့လည်း

ငါ အသံမဲ့ ငိုကြွေးနေတာကို တစ်ယောက်ယောက် မိသွားတတ်တယ်။

 

ငါ ငိုကြွေးနေတာ အသံမပါတော့

ဘာတွေ တွေးပြီးကြည်နူးနေတာလဲ လို့ ့အမေးခံရပါလေရော ။

 

ဒီလိုပါပဲ ဟိုလိုပါပဲ အင်း အဲ နဲ့

ငါ့ကြေကွဲမှု လေး. . .

ဖြစ်တည်မှု ပျောက်ဆုံး သွားတာပေါ့။

 

စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ငိုကြွေးပစ်လိုက်ရ ရင် နောက်ထပ် ပင်လယ်တစ်ခု ပေါ်လာမလားပဲ ။

 

အဲဒီအခါ ကျရင်လည်း . . .

ငါ့မျက်ရည် ပင်လယ် ကမ်းစပ်မှာ အပျော်တွေနဲ့ အပန်းဖြေဖို့ ့

သူတို ့လာဦးမှာ ။

 

စိတ်ညစ်တယ်ကွာ ။

 

မိုးတွေက ဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက် ရွာလွန်းတယ် ။

 

မိုးခါးကြီးရေ မရွာသေးဘူးလား။

 

အများမသောက်ဘူးဆိုတဲ့အချိန်မှာ ငါသောက်ချင်လို ့။

 

===================

 

အလင်းဆက်

 

13 . 9 .2013 .

 

 

19 comments

    • alinsett

      September 13, 2013 at 2:39 pm

      မနှင်းဖြူရေ

      ဖတ်ရှု ခံစားပေးသွားတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါ။

      မနှင်းဖြူရေ

      အဲဒိလို မျိုး

      အသံမပါတော့ ငိုနေမှန်းမသိတဲ့ လူတွေက
      ကြည်နူးနေတယ်ထင်ပြီး လာမေးတတ်ကြတယ်

      အမေးခံရတယ်

  • sorrow weaver

    September 13, 2013 at 1:59 pm

    ” ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ။သူတို ့ပြောတဲ့ ကံတရားဆိုတာက ငါ့အတွက် ဆူးချွန်တွေ သိပ်များနေတယ် ” အဲ့ရာလေး က …ကဗျာတစ်ပုဒ်လုံးကို ဆွဲမထားသလိုပဲ .

    • alinsett

      September 13, 2013 at 2:42 pm

      ခံစား အားပေးသွားတဲ့အတွက်
      ကျေးဇူးပါနော်

      ရင်တွင်းဖြစ်တွေလေ

      :kwi:

  • au kyein

    September 13, 2013 at 4:28 pm

    ရင်တွင်းဖြစ်တွေ တစ်မတ်ဖိုးလောက်ပြန်မျှပါလား…ဖတ်ရတာစိတ်မချမ်းသာလို့
    မြန်မြန်ကုန်သွားအောင်အားပေးမလို့ပါ ။

    • alinsett

      September 13, 2013 at 4:40 pm

      ချစ်သော ဦးကြိုမ်ရေ

      မျှဝေ ခံစားဖို ့
      တစ်မတ်ဖိုး လောက်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အားပေးဖော်ရတာ ကျေးဇူးတင်ပါအိ

      🙂

  • thaw dar

    September 14, 2013 at 7:09 pm

    ငါက အတ္တ ကို အကျီ င်္ချုပ် ဝတ်မထားဘူး။

    ငါက မာယာကို လွယ်အိတ်ထဲ ထည့်မထားဘူး ။

    ငါက ရယ်သံနဲ့ ့သူငယ်ချင်း

    ဖွဲ ့မထားနိုင်ဘူး ။

    အလက်ဆင်းရေ လူ့ဘဝဆိုတာ အနိမ့်အမြင့် အတက်အကျတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ခရီးလမ်းရှည်ကြီးတစ်ခုပေါ့။ ရိုးသားတဲ့သူ.. မာယာမများတဲ့သူတွေကလည်း တခါတရံ ရှုံးနိမ့်တတ်ပါတယ်။
    အလက်ဆင်းရဲ့ စာအရေးအသားလေးတွေကို သဘောကျပါတယ်။ mandalay gazette ရွာသူ ရွာသားအားလုံးကိုလည်း အရမ်းခင်မင်မိပါတယ်။

    • အလင်းဆက်

      September 14, 2013 at 7:30 pm

      သားသားကို ..အလက်ဆင်း…လို ့… ချစ်ခင်ရင်းနှီးစွာနဲ ့…
      နာမည် ပြောင်းပြန်ခေါ်ပြီး.. ကွန်မန့်ပေးပြီဆိုကတည်းက..
      ဒီ ရွာမှာ.. အားလုံးနဲ့ ချစ်ခင်စည်းလုံးစွာ ပျော်ဝင်နိုင်မယ့်သူဆိုတာ.ရိပ်မိပြီဗျို ့…။
      :kwi:

      ကျွန်တော့် စာအရေးအသားတွေကို.. သဘောကျပြီး..ဖတ်ရှု ခံစားပေးတဲ့အတွက်..
      ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်နော်..။

      လူ့ဘဝဆိုတာ အနိမ့်အမြင့် အတက်အကျတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ခရီးလမ်းရှည်ကြီးတစ်ခုပေါ့။ ရိုးသားတဲ့သူ.. မာယာမများတဲ့သူတွေကလည်း တခါတရံ ရှုံးနိမ့်တတ်ပါတယ်။

      ဆိုတဲ့ ..အားပေးစကားလေးကြောင့်…..
      ကျနေတဲ့ စိတ်ဓါတ်ကလေး.. အားပြန်တင်းလိုက်နိုင်တယ်…။
      ကျေးဇူးပါ… သော်တာရေ….

      • thaw dar

        September 14, 2013 at 8:46 pm

        ရွာထဲက စာတွေကို ဖတ်ပြီး ရွာသူ ရွာသားတွေရဲ့ နာမည်ပြောင်တွေကို အလွတ်ရနေတာပါ။ 🙂
        စာတွေ မရေးဖြစ်ပေမဲ့ ရွာကို နေ့တိုင်း ဖြတ်လျှောက်နေတယ် ဆိုပါတော့လေ..။
        အခုကတော့ comment တွေ ပဲပေးဖြစ်အုံးမှာပါ။ စာရေးဖို့ကတော့ ကြိုးစားနေတုန်းပါလေ..။
        အလက်ဆင်းပြောသလို ရွာမှာ ချစ်ခင်စည်းလုံးစွာ ပျော်ဝင်နိုင်မဲ့သူ ဖြစ်ချင်ပါတယ်။

  • thaw dar

    September 14, 2013 at 7:11 pm

    အခုအချိန်မှာတော့ စာဖတ်သူပဲပေါ့။
    post တင်နိုင်အောင် ကြိုးစားသွားပါ့မယ်။

    • အလင်းဆက်

      September 14, 2013 at 8:15 pm

      အဟီး
      အဲဒီ ကာရန်တွေနောက်ကို …
      ကျွန်တော်….
      သိပ်မလိုက်နိုင်တော့တာပါ….လေးပေရယ်…
      :kwi:

  • TNA

    September 14, 2013 at 10:07 pm

    ညီးမယ်အမည်ချိဘာဒယ် ဒညင်းဝက်ရယ်။

    • အလင်းဆက်

      September 15, 2013 at 7:56 am

      အမငီးးး
      အဲဒီ . .
      နံနံစော်စော်
      နှစ်ခြမ်းကွဲ ကြီးကိုပဲပြေးမြင်စေတဲ့
      ဒညင်းဝက် ဆိုတာကြီးးးးခေါ်နဲ့
      ခေါ်ရင် နိုမှာပဲ ။ ချစ်တုဝေလေးကို ဖက်ပြီးးးး

      အဟိအဟိ
      🙂

  • kai

    September 15, 2013 at 3:16 pm

    မြင်းခွာတချက်ပေါက်..
    မီးဟုန်းဟုန်းတောက်တဲ့ကဗျာမျိုးလေး.. လွမ်းမိ…
    ထိချည်းနေတဲ့ ငါ-သူ့ဘဝ
    တရိရိ အိ၍မကျခင်
    တိကနဲ့ဖြတ်ပိုင်းတဲ့ ကလောင်ကိုင်လက်
    ဆာမူရိုင်းစိတ်ဓါတ်နဲ့
    နင်းဂျားအလွမ်းကို ပိုင်းချ
    ဘူရှိဒို အဓိပတိတင်
    အော်-အင်း
    ခွမ်းကနဲ့အပေါက်.. ဟုန်းကနဲ့ထတောက်တဲ့
    မီးတောက်ကလေးသာလွမ်းမိ…။ ။

    • အလင်းဆက်

      September 15, 2013 at 5:12 pm

      သိုင်းကျမ်းလျှို ့ဝှက် လမ်းညွှန်များလားသဂျီးရယ်

      🙂

      ချစ်လို ့ ့စတာပါ။

      စာသား အလန်းတွေကို
      ရွှမ်းရွှမ်းဝေအောင် ဖတ်လိုက်တယ်

      🙂

  • ခင် ခ

    September 15, 2013 at 6:02 pm

    မိုးခါးကြီးရွာလို့ အများမသောက်ပေမယ့် မောင်ရင်သောက်မယ်ဆိုကထဲက သိလိုက်ပြီ မောင်ရင်က တစ်ယောက်တည်းသမား သိုမဟုတ် တစ်ကိုယ်တည်းနေနေသူ

    • အလင်းဆက်

      September 15, 2013 at 7:39 pm

      တစ်ယောက်တည်းနေတတ်တာတော့.. အမှန်ပါပဲ.. လေးခရေ.. ။
      မိသားစုနဲ့အတူနေပေမယ့်.. သိးသန့်ဆန်ဆန်နေတတ်ပြီး..
      အပေါင်းအသင်းလည်း..နည်း..
      အပေါင်းအသင်းလည်း.မတတ်…
      စကားအပြောအဆိုလည်း.. မတတ်..
      လူတောလည်း.မတိုး…
      အဲဒလိုဖြစ်နေတာ…။
      တကယ် ။

      တစ်ခါတစ်ခါမှာတော့..
      လောက ဒဏ်ရာတွေကို.. . တကယ်တည်း ကြိတ်ခံစားရင်းနဲ ့…
      ရင်ဖွင့်တိုင်ပင်ထော်တောင် ရှာမရပဲ.. ထွက်ပေါက်တွေပိတ်..
      ရူးချင်ချင် ဖြစ်လာတဲ့အထိပဲ…။

      😥

Leave a Reply