ပုံပြင်မဟုတ်တဲ့. . .တကယ့်ဘဝဆိုးတွေ…

alinsettJune 26, 20141min21518

သူတပါးရဲ့ နာကျင်မှုကို မြင်ရုံနဲ့ ကိုယ်တိုင်နာကျင်သလို ခံစားတတ်တဲ့ စိတ်နှလုံးဟာ အခုအချိန်မှာမှ ရှိလာတာ မဟုတ်ပါဘူး။

မောင်သူရ ရဲ့ စိတ်နှလုံးက ငယ်စဉ်ကတည်းက

သူတပါး ရဲ့ နာကျင်မှ ုတွေကို

ကိုယ်နဲ့ ထပ်တူထပ်မျှ ခံစားမိခဲ့တာပါ။

မောင်သူရ အသက် ဆယ်နှစ်အရွယ်လောက်က တခြားမိသားစုတစ်စုရဲ့ ဆင်းရဲမွဲတေမှုကို ကြည့်ပြီး
မျက်ရည်တောက်တောက်ကျမိခဲ့ဖူးတာလေး ပြန်ပြောပြချင်ပါသေးတယ် ။

**********

အဲဒီတုန်းက . . .
မောင်သူရ အသက်က ဆယ်နှစ်လောက်ပဲရှိဦးမယ် ။

မောင်သူရရဲ့ မေမေက တောင်ဒဂုံ / လေးဒေါင့်ကန်ရွာဘက်မှာ မြေကွက်လေးတစ်ကွက် ဝယ်ပြီး
ပျဉ်ထောင် သွပ်မိုး အိမ်ကလေးတစ်လုံး ဆောက်ထားတာ ။

ဘယ်သူမှလည်း မနေသေးတော့ အိမ်ကို သော့လေးခတ်ပြီး ဒီအတိုင်းပဲ ပိတ်ထားတာပေါ့ဗျာ။

အဲဒီအိမ်နဲ့ ခြံလေးကို တစ်နှစ်ကျော်လောက် ပစ်ထားမိတာက စတော့တာပါပဲ။

မေမေက မောင်သူရကို လက်ဆွဲပြီး ပစ်ထားတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ အိမ်ကလေး သွားကြည့်ဦးမှ ဆိုပြီး ခေါ်သွားတာ. . . .

ဟိုရောက်တော့. . .
အိမ်က သောကြီး ပွင့်လျက်သား…
အိမ်ပေါ်မှာလည်း မိသားတစ်စုက . . .
အခန့်သား. . . တက်နေပြီ ။

သော့ကို ဖျက်ပြီး ဝင်နေတာပေါ့လေ။
ခြံက စည်းရိုးအခိုင်အမာမရှိတော့ ဝင် နေဖို့က မခက်ဘူးပေါ့။

ဒါပေမယ့် အိမ်ရှင်ဖြစ်တဲ့ ကိုယ်တွေကို အသိမပေးပဲ တက်နေတာကတော့ လွန်တာပေါ့ ။
မိုက်ရိုင်းလိုက်လေခြင်း ဆိုပြီး မေမေက ရှင်းမယ်. . . ပေါ့။
ဒေါနဲ့မောနဲ့ အိမ်ပေါ်တက်. . .
ခါးကိုထောက်ပြီး ရန်တွေ့ဖို့ နှင်ချဖို့အလုပ်. . . . .

မောင်သူရရဲ့မေမေလေ. . .
အင်မတန် အားနာတတ်သော
အင်မတန်မှ သနားလွယ်တတ်သော . . .မေမေ . . .

ရန်တွေ ့ဖို့ ပြင်နေတဲ့ စကားလုံးတွေကို ဘရိတ်အုပ်ပြီး
ရန်မတွေ ့ရက်တော့ပဲ ငြိမ်သွားတာဗျ ။

ငြိမ်သွားမှာပေါ့. . .
မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ကြည့်ရက်စရာမှ မရှိတာ ။

**************

ပိန်ချုံးနေတဲ့ ကလေးငယ်သုံးယောက် . . .
ညစ်ထေး စုတ်ပြတ် နေတဲ့ အဝတ်အစားများ. . .
ကလေးတွေရဲ့ အမေဖြစ်ပုံရတဲ့…
မွဲခြောက် ပိန်ကပ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်. . .
သူတို့ ရုပ်ရည်တွေကို ကြည့်ရတာကိုက . . .စိတ်မသက်သာစရာ ဖြစ်နေရတဲ့အထဲ. . .

သူတို့. . . .အနေအထားက. . .
ပိုမကြည့်ရက်စရာဖြစ်နေတယ်။
သူတို့. . . ထမင်းစားနေကြတာပါ။ ဒါပေမယ့်. . .
မည်းညစ်ညစ်ဆန် အကျိုးအကြေ(ဆန်ကွဲ)ကို ချက်ထားတဲ့ ထမင်းအိုးတစ်လုံး ဘေးမှာချထားတယ် ။
အဲဒီအိုးထဲက ထမင်းလက်တစ်ဆုပ်သာသာလောက်က အဲဒီကလေး သုံးယောက်နဲ့ အမေတစ်ယောက် စားဖို့ ဘယ်လိုမှ မလောက်နိုင်/မဝနိုင်လောက်ပါဘူး ။
နည်းနည်းလေးလေ ။
နေပါဦး. . . ဘာဟင်းလဲ??
ဟင်. . .
ဂေါ်ဖီဖက်တွေ. . .
ဒါပေမယ့် စိမ်းရင့်ရင့် . . .
ဒါဆို ဂေါ်ဖီထုတ်ရဲ့ဘေးက ခွါချထားတဲ့ အရင့်အဖက်တွေပေါ့. . .
(အဲဒီဂေါ်ဖီထုတ်ဘေးကခွါချထားတဲ့ ဂေါ်ဖီဖက်အရင့်တွေကို သူတို့သားအမိတွေဟာ ဈေးထဲက ဈေးသည်တွေ ချွေချ ပစ်ထားတဲ့အမှိုက်ထဲက ကောက်ပြီး. . . စားဖို့ ချက်ရတာတဲ့. . .)
အဲ. . . ကြော်ထားတာလည်း မဟုတ်ဘူး ။

ဆီနဲ့ပြားနဲ့ ကျကျနနကြော်ထားတာမှ မဟုတ်တာ ။
အခုဟာက ရေလုံပြုတ်ပုံစံပါပဲ။
အဲဒီဟင်းမမည်သောဟင်းနဲ့ ငရုပ်သီးမှုန့် မထည့်နိုင်လို့ ဖြူကျဲကျဲ ဖြစ်နေတဲ့ ငါးပိရည်တစ်ခွက်. . .
ကော်ပန်းကန်
ပေတူးတူးလေးတွေထဲ…အမေလုပ်သူက ထမင်းဟင်းးတွေကို အချိုးကျခွဲဝေထည့်ပေးနေတာ…

သူတို့အားလုံး ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေတာ. . .
အသိသာကြီးပါဗျာ. . .
မောင်သူရနဲ့ မောင်သူရရဲ့မေမေလေ. . .
အဲဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး. . .
ကြောင်ငေးတွေဝေသွားတာပေါ့။

ရင်ဆို့လောက်တဲ့မြင်ကွင်းကိုးးး။

ကိုယ့်အိမ်ပေါ် ခွင့်မတောင်းပဲ တက်နေတဲ့ လူတွေကို နှင်မချရက်တော့ပဲ ထမင်းဖိုးဆိုပြီး ပြန်ပေးခဲ့တဲ့အဖြစ်ဗျ . . .

အဲဒီက အပြန်မှာ. . .
”မေမေ. . .သူတို့ သနားပါတယ်နော်” ဆိုတဲ့ ဂရုဏာစကားလေးကို အသံတုန်တုန်နဲ့. . .
မေမေ့ကို မောင်သူရ ပြောဖြစ်ခဲ့တယ် ။

မေမေလည်း. . .
သူတို့ကို သနားနေတယ် ။

————————-

အဲဒါနဲ့. . . .
အဲဒီမိသားစုကို မောင်သူရရဲ့မေမေက နှင်မချတော့ပဲ. . .အိမ်စောင့်သဘောမျိုး ဖြစ်အောင် ဆိုပြီး. . . အိမ်ရဲ့ ခြေရင်းဘက်မှာ အဖီလေးဆွဲချ ဆောက်ပေးလိုက်တယ်လေ ။
နေပေါ့။
အိမ်မရှိတဲ့ သူတို့မိသားစုအဆင်ပြေပြေတော့ နေလို့ရသွားတာပေါ့။

ဒါပေမယ့် အိမ်ငှားသဘောမျိုးဖြစ်အောင် တစ်လတစ်ခါအိမ်လခပေးရမယ်ပေါ့။ အိမ်လခ ဆိုပေမယ့်လည်း စတိသဘောပါ ။ အဲဒီတုန်းက အိမ်ငှားခ ဈေးထက် ဆယ်ဆလောက် လျှော့ပြီး တောင်းတာပါ ။
ဒါတောင် ပေးနိုင်လားဆိုတော့ မပေးနိုင်ပါဘူး ။ သူတို့ဘာသာတောင် စားဖို့အနိုင်နိုင် အငတ်ငတ်အပြတ်ပြတ် ။
သနားတာနဲ့ပဲ မပေးနိုင်လည်း ရှိစေကွယ် ဆိုပြီး ဆက် ထားခဲ့တာပါ ။

နှစ်လတစ်ခါ သုံးလတစ်ခါလောက်တော့
အဲဒီ အိမ်ကို မေမေက သွားကြည့်တယ် ။

သွားကြည့်တိုင်း . . .မောင်သူရတို့ ညီအစ်ကိုကို ခေါ်သွားတာပဲ ။

အဲဒီအိမ်နားမှာက ကြာကန်ကြီးနဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းကျယ်ကြီးရယ် စေတီတော်တွေရယ် ရှိတယ် ။

မောင်သူရတို့ဟာ. . .
ဝါးရုံတောအုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းး မန်ကျည်းပင်တန်းမှိုင်းမှိုင်းကြီးနဲ့
ကြာကန်ကြီးဘေးမှာ အေးအေးလူလူသွားထိုင်ကြတယ်။
မနက်သွား ညနေမှပြန်တာဆိုတော့ ထမင်းချိုင့်တွေပါထည့်ပြီး သားအမိတွေ အဲဒီအိမ်မှာ စားကြသောက်ကြ ကြာကန်ကြီးဘက် သွားထိုင်ကြနဲ့ အေးအေးလူလူနေပြီး ညနေမှ အခု စံပြဈေးနားက အိမ်ကလေးကို လေးဘီးကားငှားပြန်ကြတာပေါ့ ။

တစ်ခါသား. . .
အဲဒီ အိမ်ထဲမှာ ထမင်းစားနေကြတုန်း. . .
ဟို ဆင်းရဲသား ကလေးတွေက မောင်သူရတို့နဲ့ ကစားဖို့တဲ့. . .
မောင်သူရတို့ အိမ်ပေါ်ထိ ပြေးတက်လာပြီး ခေါ်တာ . . .

မောင်သူရတို့က . . . ပါလာတဲ့ထမင်းချိုင့်တွေ ဖွင့်ပြီးစားနေချိန်. . .
မောင်သူရတို့. . .စားနေတဲ့ ထမင်းချိုင့်ထဲက ထမင်းဟင်းတွေကို အဲဒီကလေးသုံးယောက်က တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်ပြီး. . .
တံတွေးမျိုချနေကြတာာာာဗျ. . .
သူတို့. . .သူတို့. . .
ဗိုက်ဆာနေကြတယ်ထင်တယ်။

မောင်သူရရဲ့ မေမေက. . .
”သားတို့. . .လာ . . .ထမင်းစားသွား” ဆိုပြီး . . .ခေါ်လိုက်တော့. . . ခေါင်းလေးတွေခါ. . .
ပြန်ဆင်းပြေးသွားပြီး . . .
အိမ်ရဲ့ ခြေရင်းက
သူတို့ အဖီလေးထဲ ဝင်သွားရော. . . .
ဒါပေမယ့်. . .
သူတို့ အမေကို ပြောလိုက်တဲ့အသံလေးတစ်ခု မောင်သူရတို့ ကြားလိုက်ရတယ်။

” အမေ. . .ဟိုအိမ်ရှင်အန်တီတို့ စားနေတဲ့ ထမင်းရှည်ရှည်ကြီးတွေနဲ့. . .အဲဒီလိုဟင်းတွေစားချင်တယ်”တဲ့
ပေါ်ဆန်းမွှေးကို ထမင်းရှည်ရှည်တဲ့။
အင်းလေ . . .ပေါ်ဆန်းမွှေးထမင်းနဲ့ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ ဆီပြန်ဟင်းတွေကို သူတို့လေးတွေ စားချင်ရှာမှာပေါ့။
သူတို့ဘဝမှာ ငါးပိရည်နဲ့ ဆန်ကွဲထမင်းကိုတောင် နပ်မှန်ဖို့အနိုင်နိုင်နဲ့ အသက်ဆက်နေရတာကိုး။

အဲဒီ စကားသံလေးကြားတော့. .
မောင်သူရရဲ့ မေမေက ချက်ချင်းပဲ. . .
မောင်သူရတို့စားလက်စ ချိုင့်ထဲက . . . ထမင်းနဲ့ ဟင်းတွေကို ခွဲဝေပြီး သူတို့ကို သွားကျွေးလိုက်တယ် ။

စားကြကွယ်။
မောင်သူရတို့မေမေက ”ကုသိုလ်ရပြီ သားတို့ရေ ” လို့ ပြောပြီး ဝမ်းနည်းဝမ်းသာတွေ ဖြစ်လို့. . .

နောက်တစ်နေ့ကျတော့. . .
အဲဒီမိသားစု စားဖို့ဆိုပြီး
ပေါ်ဆန်းမွှေးဆန်တစ်အိတ် . . .
မောင်သူရတို့မေမေက ဝယ်ပေးခဲ့တယ် ။
ဒါနတစ်မျိုးပေါ့ဗျာ။
တကယ်လိုအပ်နေတဲ့နေရာတစ်ခုကို ကွက်လပ်ကလေးဖြည့်ခဲ့ဖူးတယ်ပေါ့။

————-

အဲဒီမိသားစုကို . .
(၂)နှစ်လောက် . . .အဲဒီအိမ်လေးမှာ ပေးနေခဲ့ပါတယ်။
တတ်နိုင်သလောက်လည်း ကျွေးမွေးပေးကမ်းခဲ့ပါတယ် ။

တစ်ချိန်မှာတော့. . .မောင်သူရတို့လက်ရှိနေ နေတဲ့ သင်္ကန်းကျွန်း/စံပြဈေးနားက အိမ်ကို ရောင်းလိုက်ချိန်မှာတော့ အဲဒီလေးဒေါင့်ကန်က အိမ်ကလေးဆီမှာ သွားနေကြစို့ဆိုပြီး. . .
ပြောင်းရွှေ့ဖို့ လုပ်ကြတယ်။

မောင်သူရတို့မိသားစု ကိုယ့်အိမ်ကိုယ် လာနေတော့မယ် ဆိုတော့. . .
ဟိုမိသားစုကို
”မင်းတို့ အဆင်ပြေမယ့်နေရာ ပြောင်းကြပေတော့ကွယ် ” လို့ မတတ်သာလို့ ခပ်ခွါခွါနေခိုင်းခဲ့ရပါတော့တယ်။

အဲဒီမှာ ပြဿနာက တက်တော့တာပဲ ။

အဲဒီဆင်းရဲသားမိသားစု ကို သနားလို့ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားရတာ ငါးပါးမှောက်တာပဲ ။
အဲဒီ အမျိုးသမီးနာမည်က မတင်ဝင်းတဲ့။ သူ ့ကလေး တွေရဲ့ နာမည်လေးတွေကိုတော့ မောင်သူရတို့ မမှတ်မိတော့ဘူး။

ပြဿနာက. . .
သနားလို့ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားတဲ့ မတင်ဝင်းတို့ မိသားစုက. . .
” ဒီအိမ်ပေါ်က မဆင်းနိုင်ဘူး” တဲ့။

. . . . .

. . . . .

. . . . .

. . . . .

(နောက်တစ်ပိုင်းမှာ ဆက်ရေးပါဦးမယ်)

လေးစားစွာဖြင့်. . .

အလင်းဆက်(Gazette)

18 comments

  • myatpone nya

    June 26, 2014 at 12:33 pm

    ​ခြေနှစ်​​ချောင်​း မကယ်​​ကောင်​းဆိုတာ အလကား​ပြောတာ မဟုတ်​ဘူးနဲ့တူတယ်​…….။ အဖြစ်​တူ​တွေ ကြားဖူးတယ်​……..။ ​ပေး​တော့ အိမ်​လခက ဆန်​တစ်​ပြည်​ဖိုး​တောင်​မရှိဘူး………။ ရပ်​​ဆွေရပ်​မျိုးလို​နေတာ တစ်​ကယ်​တမ်​း အိမ်​​ရောင်​းမယ်​ဆို​တော့ မဆင်​း​ပေး​တော့ဘူး……..။​တော်​​တော်​ကြာ​တော့ အိမ်​ပ်ိုင်​ရှင်​က လက်​ပိုက်​ကြည်​့​နေရ​တော့တာပဲ။ မကြည်​့လို့လဲ မရဘူး သူတို့က လူဆ်ိုးလူမိုက်​ပုံစံ ဂိုက်​ဖမ်​းထားတယ်​။

  • myatpone nya

    June 26, 2014 at 12:39 pm

    ​ခြေနှစ်​​ချောင်​း မကယ်​​ကောင်​းဆိုတာ အလကား​ပြောတာ မဟုတ်​ဘူးနဲ့တူတယ်​…….။ အဖြစ်​တူ​တွေ ကြားဖူးတယ်​……..။ ​ပေး​တော့ အိမ်​လခက ဆန်​တစ်​ပြည်​ဖိုး​တောင်​မရှိဘူး………။ ရပ်​​ဆွေရပ်​မျိုးလို​နေတာ တစ်​ကယ်​တမ်​း အိမ်​​ရောင်​းမယ်​ဆို​တော့ မဆင်​း​ပေး​တော့ဘူး……..။​တော်​​တော်​ကြာ​တော့ အိမ်​ပ်ိုင်​ရှင်​က လက်​ပိုက်​ကြည်​့​နေရ​တော့တာပဲ။ မကြည်​့လို့လဲ မရဘူး သူတို့က လူဆ်ိုးလူမိုက်​ပုံစံ ဂိုက်​ဖမ်​းထားတယ်​ ။

    • alinsett (gazette)

      June 26, 2014 at 1:29 pm

      ဟုတ်တယ်။
      သူတို့က ပညာသိပ်မတတ်
      အသိ မရှိတော့ စာချုပ်စာတမ်းမရှိပဲ တရားလက်လွတ် မောင်ပိုင်စီးချင်တာလေ

      ဘယ်ရမလဲကွယ်

      :mrgreen:

      နောက်တစ်ပိုင်းကို ဆက်အားပေးပါဦးနော်

  • JackSkellington

    June 26, 2014 at 1:18 pm

    အရင်က အမေတို့ ရှိတဲ့ မြေကွက်လေးမှာ အဲ့လို မိသားတစ်စု ရှိဖူးသဗျ။
    မြေကွက်ပဲ ရှိတာ ခြံတောင် မခတ်ရသေးဆိုတော့ သူတို့ လဲ ဝင်နေနေသပေါ့လေ။
    ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ပဲ အဲ့ဒီ မြေကွက်ပေါ်မှာ အိမ်ဆောက်မယ်လဲ လုပ်ရော ဘာမှ ပြဿနာ မဖြစ်ရပါဘဲ
    အေးအေးသက်သာ ပြောင်းပေးသွားကြသတဲ့။

    • alinsett (gazette)

      June 26, 2014 at 1:26 pm

      တော်သေးတာပေါ့နော်

      ကျနော်တို့မှာတော့ ရှင်းလိုက်ရတာ
      ပြီးတော့ သက်ရောက်မှုတွေက တန်ပြန်လာသေးတယ်
      အဲဒီ အဆက်ကို နောက်တစ်ပိုင်းနဲ့အပြတ် ရေးပါ့မယ်နော်

  • Mee Wah

    June 26, 2014 at 1:21 pm

    နောက်တပိုင်း မျှော်နေတယ်ဗျိူးးးးးးးးးးးးး

    • alinsett (gazette)

      June 26, 2014 at 1:24 pm

      ဟုတ်ကဲ့
      အားပေးတာ ကျေးဇူးဗျို့

      နောက်တစ်ပိုင်းမှာ
      သူတို့ကို နှင်ချမိတဲ့အဖြစ်နဲ့
      သက်ရောက်မှုတစ်ခုကို ရေးထားပါတယ်

      မကြာခင်မှာ ပိုစ့်တင်ပါ့မယ်ခင်ဗျ

  • Crystalline

    June 26, 2014 at 2:31 pm

    အဲဒါတွေကြောင့် သနားလည်း မျက်နာလွှဲမိတာအခါခါပေါ့… အစ်မဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ဆို အခုပဲ အဲ့လိုပြသနာဖြစ်နေတယ်.. သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်ရဲ့အစ်ကိုကို ကူညီတဲ့သဘောထားမိတာ.. ပိုက်ဆံလည်းတပြားတချပ်မှမယူ..အိမ်စောင့်ရတယ်ဆိုပြီးလေ.. ခုတော့ ကျေးဇူးရှင်တွေက မဆင်းဘူး.. ရုံးရောက်တော့လည်း ဗြောင်ကိုလိမ်တာ.. နှုတ်ကတိတို့..စာနာမှု..ခင်မင်မှုတို့နဲ့ချည်နှောင်လို့မရတဲ့တော့..

    • alinsett (gazette)

      June 26, 2014 at 7:39 pm

      သံယောဇဉ်တို ့…အားနာတာတို ့…
      အဲဒီလို…. စိတ်နဲ ့… ပြုမိတာတချို ့က…အဲဒီလို.ကိုယ့်ကို ထိခိုက်စေတယ်နော်..

      😆

  • ဇီဇီ

    June 27, 2014 at 8:03 am

    ခါတလေကျ။
    သနားတာနဲ့ တန်တဲ့သူရှိတယ်။
    မတန်တဲ့သူလည်း ရှိတယ် ဆက်ဆက်ရဲ့။

    😥

  • TNA

    June 27, 2014 at 6:35 pm

    ထင်တော့ထင်သားနောက်တပိုင်းစောင့်မျှော်နေပါတယ်

  • စုန်းမ

    June 28, 2014 at 4:02 am

    ကျေးဇူးကို ပြန်သိတတ်ဖို့က ထမင်း မဝ ရင် ပြန်ကျေးစွပ် ဖို့များနေသလားဘဲ။
    ဒါမျိုးက % အတော်များများ ဖြစ်နေတာစိတ်မကောင်းစရာပါ။
    ဇာတ်သိမ်း ကို စိတ်ဝင်စားပါတယ်။

    • alinsett (gazette)

      June 28, 2014 at 7:17 am

      အရီးလာ ဖတ်တာ ဝမ်းသာလိုက်တာ
      ဇာတ်သိမ်းဖြစ်တဲ့နောက်တစ်ပိုင်းမှာ ဝဋ်လည်တယ်ခေါ်မလား
      သေချာ မပြောတတ်တော့တဲ့အဖြစ်အပျက်လေးတွေ ဖြသ်ခဲ့တာ
      ရေးပြီးပြီ။
      စာရိုက်ရင်း တန်းလန်းမို့. . .
      မကြာခင် တင်နိုင်အောင် အားထုတ်ပါဦးမယ် ချစ်သော အရီးရေ

  • Ma Ma

    June 28, 2014 at 8:56 am

    ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘောတရားလေးတွေပဲ မောင်သူရရေ။
    အဲလိုတွေကြောင့် စေတနာက ဝေဒနာဖြစ်လို့ ဆိုကြရတာ။
    ကဲ- နောက်တစ်ပိုင်းကို စောင့်ကြအုံးစို့ရယ်။

    • alinsett (gazette)

      June 28, 2014 at 9:31 am

      ဟုတ် တီမမ
      စေတနာက ဝေဒနာအဖြစ် ရောက်သွားတာ
      အဲဒါ ဘယ်လောက် ဆိုးလိုက်သလဲ နော်

      နောက်တစ်ပိုင်း မကြာခင် တင်ပါ့မယ်။
      လာဖတ် ခံစား comment ပေးသွားတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါခက်ဗျ

  • မ " တတ် ပါ့ "

    August 21, 2014 at 5:18 pm

    ဒီစာ နောက်တစ်ပိုင်း ရေးဖြစ်လားဆိုတာ သိချင်ပါတယ်လို့ … တော့ ရှည်ရှည်ဆက် ဖြေပါ။။။။။ 😀

    • အလင်းဆက်(24/05/2011)

      August 21, 2014 at 5:39 pm

      http://myanmargazette.net/199702

      အဲ့ဒီလင့်ခ်ကနေ သွားရမှာပါခည

      ဒီပိုစ့်ရဲ့ အဆက်ပါခည

      ပိုစ့်နာမည် မတူအောင် နာမည်ပြောင်းပေးထားးလို့ပါခည
      ကြွေးဟောင်းဆပ်တဲ့တစ်နေ့ ရောက်တဲ့အခါ လို့ ပေးလိုက်တာပါခည
      ဒီပိုစ့်ရဲ့ အဆက်ပါခင်ည

      ရှာဖွေ ဖတ်ရှု ခံစားပေးတဲ့အတွက် ဇူးဇူးပါနော့

      🙂

Leave a Reply