ဗိုင်းရပ်စ်

အယူသည်းတဲ ့ဦးနှောက်ချည်တိုင်တွေ

တစ်မေ့တစ်မောတမ်းတ

လွင့်သွားတဲ ့တိမ်ခိုးတိုင်း

ရင်နာခဲ့တာ…..   ။

ငါ…………အစိမ်းရောင်ဝေဒနာနဲ ့

ရွာကို မရောက်တာ ကြာပြီ..။

 

 

 

ကျော်စွာခေါင်

 

7 comments

  • kai

    April 20, 2017 at 4:45 pm

    .. ရွာကလည်းလွမ်း..
    ချည်တိုင်က နွားလေးတောင်.. နွားသိုးကြီးဖြစ်ခဲ့ပေါ့..။
    ဪ.. ကြိုးမပြတ်ယုံ တမယ်..။ :k:

  • ဦး လေး မန်း

    April 21, 2017 at 3:23 am

    လွမ်​း တယ်​ ဆို တာ လွယ်​ တယ်​ မှတ်​ လို့။ အင်​ မ တန်​ လူ သား ဆန်​ မှ လွမ်​း လို့ ရ တာ ​နော်​။

  • သင့်အေးရိပ်

    April 21, 2017 at 10:26 am

    နောက်တစ်ခါ မလွမ်းရအောင်…
    အရောက်သာ လှမ်းခဲ့ပါ ဦးခေါင်ရည်

  • manawphyulay

    April 21, 2017 at 4:34 pm

    တစ်နှစ်တစ်ခေါက်သာ အရောက်လှမ်းပါ
    ဒါမှ အမြဲမလွမ်းရမှာလေ…

  • သျှားသက်မာန်

    April 24, 2017 at 1:19 pm

    မို်က်တယ်

  • ဇီဇီ

    May 2, 2017 at 1:57 pm

    စိမ်းကားလိုက်တဲ့ ခေါင်
    အုန်းလက်ကြီးထမ်းပြီး ရွာကို ပြန်လာသေးတယ်နော်။

    😥

  • လွမ်းလွမ်း နဲ့ အတိုးချပြီး ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်သွားပလိုက်တယ်..
    တစ်သိန်းပြည့်ရေး ဒို့အရေး ဟိဟိ

Leave a Reply