Poem

naywoon niOctober 18, 20101min570

ဓါတု…ပဋိဇီဝ

တိုင်းရင်းဆေးများနဲ့ကျားကန်ရင်း

ခန္ဓာကိုယ်ကိုဗေလင်စီညှိပြီး

ကိုယ့်အသက်ကိုယ်ပိုးမွေးသလိုပြန်ပြီးမွေးမြူခဲ့ရ…။

ဟင်းလင်းပြင်ဒဿနကို

ဖယောင်းတိုင်မီးတောက်အောက်မှာ

အဆုံးအစမရှိမွှေနှောက်ရှာဖွေရင်း

ခေတ်တစ်ခုကိုအပြေးအလွှားဖြတ်သန်းခဲ့ရ….။

ည……..

လ……

ဘဝ………

လုံးကောက်အဓိပ္ပာယ်တွေလဲပြို

ယိုယွင်းနေတဲ့စိတ်ဓါတ်ကိုဖာထေး

လှေတစ်စင်းနဲ့

အပူတစ်ပြင်းရေစုန်မျောခဲ့သူပါ..။

ခရီးတစ်ဝက်ရောက်ခါမှ

ဘာအတွက်လာခဲ့ရသလဲဆိုတာကို

အသေအချာပြန်သုံးသပ်ရင်း

အဖြေရှာမရသူ…။

ရှေ့တိုးမလား….နောက်ပြန်ဆုတ်မလား

ရှေ့သွားနေတာလား

နောက်ပြန်သွားနေတာလား

အသေအချာဝေခွဲမရတဲ့သူ

မြစ်ခွဲများရဲကလမ်းကြောင်းတိုင်းမှာ

လှေငယ်တွေများမှများ…..။

နေဝန်းနီ