“ဤကမာၻေျမက စြန္႔ခြာမသြားခင္”

ဤကမာၻေျမက စြန္႔ခြာသြားလွ်င္

မင္းအတြက္ . . . ငါ့ . . .

ကဗ်ာလို႔ေခၚတဲ့ အရာေတြနဲ႕ မေသးဆံုးႏုိင္တဲ့ အခ်စ္

ထားခဲ့ေပးဦးမွာပါ

မ်က္ရည္ေတာ့ မက်ပါနဲ႔ . . .

ေကာင္မေလးေရ . . .

ဤကမာၻေျမက စြန္႔ခြာသြားလွ်င္

ငါ့ကဗ်ာေတြကို ခံစားပါ

မင္းေလာက္ (ဘယ္သူမွ) ကဗ်ာေတြကို

နားလည္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးေလ

မျဖစ္ႏုိင္ျခင္း ေကာင္းကင္မွာ

တီမ္ခိုးေတြ ဖံုးလို႕ေပါ့ . . .

ႁမႈေငြ႕ေတြ ရဲ႕ အိမ္ေလးကို

ညတိုင္းေရာက္ျဖစ္တယ္။

ငါ . . . ေသမင္းရဲ႕ ဓားသြားကို ႐ႈ႐ႈိက္ေနရၿပီ

ေကာင္မေလးေရ . . .

ဤကမာၻေျမက စြန္႔ခြာမသြားခင္

‘မင္းကို ခ်စ္တယ္ . . .’ ဆိုတဲ့စကား

ေျပာခြင့္ရသြားခ်င္တယ္ . . . ။ ။

“အလံထူခြင့္မရတဲ့လက္”

မိုးစက္ရဲ႕ ႏွလံုးသား

မိုးမစိုတဲ့ ကံၾကမၼာ

ေဆာင္းမ်က္၀န္းမွာ

ေျခေခ်ာမိေတာ့ . . .

ငါဘာေကာင္လဲ

စဥ္းစားမိပါရဲ႕ . . . ။

ေျမြေဟာက္အၿပံဳး တမ္းျမတ္စြာ

အကၡရာထဲ ေမႊေႏွာက္လိုက္ေသးတယ္

မသိေသးတဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါ

Black Coffee ရဲ႕ စာတစ္ရြက္မွာ

ငါသိလိုက္မိတာ

‘တာရာမင္းေ၀’ ရဲ႕

‘အလံမထူခဲ့တဲ့လက္မ်ား’ ထဲက

လက္တစ္ေခ်ာင္းေလ ။ ။

“ခ်စ္ရသူ . . .”

ခ်စ္ရသူ . . .

ၾကယ္တစ္ရာၿခံထားတဲ့ႏွင္းဆီ

ဘီလူးတစ္ေထာင္ေစာင့္တဲ့ညမွာ

၀ွက္လို႔ယူ သီမ္းထားတုန္းပဲ ။

မျဖစ္ႏုိင္တဲ့

အိပ္မက္ပန္းခ်ီ ခ်ယ္မႈန္းမိလို႔

ငါ့ မ်က္၀န္းမွာ ေရေငြ႕ေတြသီးေရာေပါ့

ခ်စ္ရသူ . . .

အျပစ္ရွိလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ

ငါ မိုက္မဲမိတုန္းမို႔

ဒီလိုပဲ ေကာင္မေလးေရ

ၾကယ္တစ္ရာၿခံတဲ့ႏွင္းဆီနဲ႔ အတူ

ေစာင့္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္

ေလာကထဲမွာရွိေၾကာင္း

မင္းသိႏိုင္ပါေစ ။ ။