ေနာက္ အမွတ္ရစရာတစ္ခုက ဒီလထဲမွာ စတားတီဗြီလိုင္းကေန Spy catcher ဇာတ္လမ္းတြဲစျပတာပဲ။ဒီဇာတ္လမ္းတြဲ

ကေတာ့ ၾသစေတးလ်တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို လႈပ္ခတ္သြားေစတာပဲတဲ့။ ၁၉၈၀ ေက်ာ္ဝန္းက်င္ေလာက္ကို ေနာက္ခံထားျပီး ၾသစေတးလ်

ရဲအရာရွိ စတိဗ္ႏိုလန္ က သူလွ်ဳိေတြကို လိုက္ျပီး ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီးတဲ့ ဇာတ္လမ္းဗ်။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ကာနယ္ၾကီးကေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္း

ကို လံုးဝစြဲသြားေတာ့တာပဲ။ညေနတိုင္းလိုလို သူ႔ရဲ႕ရံုးခန္း(ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သားရဲတြင္းလို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။)ေလးထဲမွာ

တစ္ခ်ိန္လံုးေန။ညစာစားခ်ိန္ေလာက္ပဲ ျပန္ထြက္လာတတ္တာ။ဒါေပမဲ့ဗုဒၶဟူးေန ့ဆိုရင္ေတာ့ တီဗီြၾကည့္တဲ့အခန္းေလးထဲမွာ

ေဖာ္စတာ ဘီယာေလးေသာက္လို႔ စတိဗ္ႏိုလန္ နဲ႔ ျငိမ့္ေနတာေပါ့။ရုရွား ေကဂ်ီဘီ အဖြဲ႔ကိုလွ်ဳိ ့ဝွက္ခ်က္ေတြ ေရာင္းစားေန

တဲ့ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ လူဆိုးေတြ (ကြန္ျမဴနစ္ေတြတဲ့)ကို စတိဗ္ ႏိုလန္ ကလိုက္ဖမ္းတာမ်ဳိး ေတြေလ။ကြ်န္ေတာ္လည္း

အဲဒီ ဇာတ္လမ္းတြဲကို ၾကိဳက္တယ္။လူဆိုးေနာက္ကို ဇာတ္လိုက္က ကားနဲ႔ တရၾကမ္းလိုက္တာတို႔၊ အေသအေၾက စြန္႔စား

တိုက္ခိုက္တာတို႔၊ ေရလည္လန္းတဲ့ ကိရိယာဆန္းဆန္းေတြတို႔ ..အဲဒါေတြ ကို ၾကိဳက္တာ။ျပီးေတာ့ စတိဗ္ ႏိုလန္ ရဲ႕ကားကို

လည္းတအားသေဘာက်တယ္ဗ်ာ။အနီေရာင္ ဖာရာရီဗ်။ဟာ..လမ္းေတြေပၚမွာမ်ား ေမာင္းေနလိုက္တာ ဒံုးပ်ံအတိုင္းပဲ။

 

*********************************

ေတလာ မိသားစုရဲ ့ဥယ်ာဥ္ပါတီပြဲ ဆိုတာ ေႏြေရာက္တိုင္း က်င္းပေနက်ပဲ။အဲ..ကေန ့ပါတီပြဲကေတာ့ နည္းနည္း

ထူးျခားသဗ်။ၾသစေတးလ်ကေန ဒီကို အလည္ေရာက္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ၊ေနာက္ သံအမတ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ပါ

ဒီပါတီပြဲကို လာေရာက္ ခ်ီးျမွင့္မွာ ျဖစ္လို႔တဲ့။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ရာမူးရယ္ ေနာက္ ဘဂဝါတီၾကီးရယ္ပါ အရင္လို

ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ျပီး အခန္းေအာင္းမေနရေတာ့ပဲ ကိုယ္ႏိုင္ရာ အခန္းမွာၾကဲၾကရမတဲ့ဗ်။ ယူနီေဖာင္းက အျဖဴေရာင္..

အစြန္းအကြက္ တစ္စက္မွမရွိတဲ့အျပင္ ေရႊေရာင္ၾကယ္သီးေလးေတြနဲ႔။လက္အိတ္ အျဖဴ၊ ရွဴးဖိနပ္ အနက္။အမယ္..ေခါင္း

မွာေတာင္ ေခါင္းေပါင္း အျဖဴနဲ႔ အစေသးေသးေတာင္ခ်လို႔။ အဟား..ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခါင္းေသးေသးေလးေတြနဲ႔ေတာ့ ဟုတ္ေန

တာပဲ။ဒီေခါင္းေပါင္းမ်ဳိးက မဂၤလာေဆာင္ သတို႔သားေတြေဆာင္းတာမ်ဳိးဗ်။ျမင္ဖူးရဲ ့မဟုတ္လား..သတို႔သားက ျမင္းၾကီးစီးလို႔၊

ေခါင္းမွာ အဲဒီလိုေခါင္းေပါင္းမ်ဳိးနဲ႔ေလ။ကြ်န္ေတာ္တို႔လား..ျမင္းေပၚက သတို႔သားေလာင္းနဲ႔ေတာ့ မတူေပါင္ဗ်ာ..။

ဖန္စီ ပါတီပြဲက ဖန္စီ စားပြဲထိုးေတြေပါ့..။

ေဟာ..ဧည့္သည္ေတြ လာၾကျပီ။ ကာနယ္ၾကီးက သူတို႔ကို ခရီးဦးၾကိဳျပဳျပီး ေသေသခ်ာျပဳျပင္ထားတဲ့ ျမက္ခင္းေပၚေခၚ

သြားတယ္။ကာနယ္ၾကီးက အျပာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဝတ္စံုနဲ႔ဗ်။ ရာမူးကေတာ့ သူ႔ အသားကင္မီးဖိုမွာ အသားငါးေတြကင္ေနတာ

လက္မလည္ေအာင္ပဲ။ဘဂဝါတီကေတာ့ေငြလင္ပန္းေလးေပၚမွာ ေကာ့ေတးလ္ ေတြတင္လို႔ ဧည့္သည္ေတြကို လိုက္ျပီး

တည္ခင္းေပးေနတာ။ကြ်န္ေတာ္လား..ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အရက္ဘားမွာ အရက္စပ္ေပါ့ဗ်ာ။ဧည့္သည္ေတြမွာတဲ့အထဲ

ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာသိတာကေတာ့ ကမ္ပရီ[1] နဲ႔ဆိုဒါရယ္..၊ေနာက္ ဘလက္ဒီး မာရီ[2] ရယ္ပဲ။ရွန္တီကေတာ့ မီးဖိုထဲမွာ

ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္မ်ားေနရွာေလရဲ႕။အမယ္..သူလည္းဒီေန႔ ဘယ္ေခလိမ့္မလဲဗ်။အရင္လို ဝတ္ေနက် ဆာရီနဲ႔မဟုတ္ဘူး..

စကတ္နဲ႔ လန္းေနတာ။

ဧည့္သည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ တျခား သံရံုးေတြက လူျဖဴေတြပဲ။အိႏၵိယသားေတြလည္း ေပ်ာက္တိေပ်ာက္

ၾကားေတာ့ ေတြ႔ရတယ္။ဂ်ာနယ္လစ္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရယ္ ၊ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာနက အရာရွိတစ္ခ်ဳိ႕ရယ္ ေလာက္ပဲ

ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔မိတယ္။လူျဖဴေတြကေတာ့ ကင္းဖစ္ရွာ ဘီယာေသာက္ရင္ေသာက္ ၊မေသာက္ရင္ ေကာ့ေတးလ္ ေသာက္တယ္။

အိႏၵိယသားေတြကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ဘလက္ေလဘယ္ ပဲ။

 

ပါတီပြဲမွာ စကားဝိုင္းက ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားကြဲတယ္ဗ်။ အိႏၵိယသားေတြက ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ခရစ္ကတ္ အေၾကာင္းေျပာၾကတယ္။

သံတမန္ ေတြနဲ႔ႏိုင္ငံျခားသားေတြက်ေတာ့ သူတို႔ အိမ္ေစေတြအေၾကာင္း၊လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေၾကာင္း၊ ရာသီဥတု

ပူတဲ့အေၾကာင္း၊အတင္းအဖ်င္းေလးေတြေျပာၾကတယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ နားစြန္နားဖ်ား ေလးၾကားတာ ျပန္အတင္းတုတ္ရရင္

ဒီလိုမ်ဳိးေတြေပါ့ –

“ေသာက္က်ဳိးနည္း ပူလိုက္တာကြာ..ပိတ္ရက္ကေလး ဘာေလး ေၾကညာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနရတာပဲ”

“တို႔အိမ္က အိမ္ေဖာ္မေလ မာလီနဲ႔လိုက္ေျပးတာေအ့..သူတို႔ကို လခေလး တိုးေပးတာ ဘာၾကာေသးလို႔တုန္း”

“အမေလး..ေျပာမေနနဲ႔ ဒီေန႔ဒီအခါမ်ဳိးမွာ အိမ္ေစေကာင္းေကာင္းရဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္ခက္တာလား..ျပီးေတာ့

အိမ္မွာခိုင္းဖို႔ေခၚတာတဲ့ အဲဒီလိုအိမ္ေစေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း လစ္ရင္ ခိုးမယ္ သုတ္မယ္ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိး

ခ်ည္းပဲ..”

ေဟာ သံအမတ္ၾကီးနဲ႔ စမတ္က်က်ဝတ္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္(အဲဒီလူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဆိုပဲ။) ၾကြလာပါျပီ။ မစၥစ္ေတလာ

ဆိုသံအမတ္ၾကီးတို႔ကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ေျပးသြားတာ ေခ်ာ္ေတာင္လဲေတာ့မလို႔။လက္ေတြဆြဲၾက ၊နမ္းၾကေပါ့ဗ်ာ..။ကြ်န္ေတာ္တို႔

ကာနယ္ၾကီးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေက်နပ္ ပီတိျဖစ္ေနပံုရတယ္။ဒီလိုနဲ႔ ပါတီပြဲေလးကလည္း ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလး ျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ။

၁၁နာရီထိုးေတာ့ ဧည့္သည္ေတြလည္း ျပန္ကုန္ၾကျပီေပါ့။အဲ.. မျပန္ေသးတဲ့သူေတြ ရွိေသးတယ္ဗ်။ အိႏၵိယသား

ဂ်ာနယ္လစ္ႏွစ္ေယာက္ရယ္ ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာနက လူတစ္ေယာက္ရယ္ က်န္ေသးတာ။ ကာကြယ္ေရးဌာနက လူက

ဂ်ီဗန္ကူးမား တဲ့ဗ်။ေအးေအးလူလူထိုင္ေသာက္ေနတာ တစ္ေယာက္ကို ေဂ်ာ္နီေဝါ့ကား ဆယ္ပက္ေလာက္စီေတာ့ ရွိေနျပီ။

မစၥစ္ေတလာက  အလိုမက်တဲ့ပံုစံနဲ႔ သူတို႔ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး-

“အမယ္ေလး ခ်ားလ္စ္ ရယ္ ဒီလို ဂ်ာနယ္လစ္အေကာင္ေတြကို ဖိတ္ေသးတယ္ေနာ္..ဒင္းတို႔က ျပန္ရင္ေနာက္ဆံုးမွ”

ကာနယ္ၾကီးကေတာ့ ေလေအးေလးနဲ႔ ျပန္ေခ်ာ့ေနလားမသိပါဘူး။ကာကြယ္ေရး က အရာရွိတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲကို ကယိမ္း

ကယိုင္နဲ႔ ဝင္လာျပီး-

“မစၥတာေတလာ ခင္ဗ်ာ..ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ စကားနည္းနည္းေလာက္ေျပာလို႔ ရမလား..” ဆိုျပီးေခၚေတာ့

ကာနယ္ၾကီးလည္း သူ႔ေနာက္က ခပ္သုတ္သုတ္လိုက္သြားတယ္။

 

*****************************

 

သန္းေခါင္ေက်ာ္ေနျပီ။ရာမူးတစ္ေယာက္ အိပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ေအာက္ဘက္က သူ႔အိပ္ယာေပၚမွာ ဟိုလွိမ့္သည္လွိမ့္နဲ႔

လုပ္တဲ့အသံေတြၾကားေနရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အိပ္မရႏိုင္ဘူး။

“ရာမူး ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ဒီေန႔ အိပ္ဦးမွာလား”

“ဘယ္လို အိပ္လို႔ရမွာလဲ ေသာမတ္စ္ ရာ…ငါ့အသဲေလးက ငါ့ကို ႏွိပ္စက္ေနတာကလားကြ”

“ခင္ဗ်ားက ေဂါက္သီးပဲ..ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ ဘယ္ႏွစ္ခါရွိျပီလဲ..ဒီလို မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို စိတ္ကူးယဥ္

မေနပါနဲ႔ ဆိုတာ..ေအး ကာနယ္ၾကီး သိလို႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားေတာ့ နာျပီေနာ္..”

“တကယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြဆိုတာ အခ်စ္အတြက္ အနစ္နာခံဖို႔ အသင့္ပဲကြ..အဲ..ခု ငါ့ဆီမွာ ငါ့အခ်စ္ေလးနဲ႔ ပတ္သက္တာတစ္ခု

ေတာ့ ရွိေနျပီ..ဟီဟိ”

“ဘာတုန္းဗ်..ခင္ဗ်ား ဘာ ရ ထားလို႔လဲ..”

သိတယ္မို႔လား..အဲဒါမ်ဳိးဆို ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သိပ္စိတ္ဝင္စားတာ။အေပၚမွာေတာင္မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ အိပ္ယာေပၚက ဆင္းခ်လာေတာ့တာ။

“ရွဴး….တိုးတိုးကြ…ဘယ္သူ႔မွ ေလွ်ာက္မေျပာဘူးလို႔ က်ိန္ရင္ ျပမယ္…”

“အင္း..အင္း..က်ိန္တယ္ဗ်ာ..ျပေလ ဘာလဲ..”

ရာမူးက ေခါင္းအံုးေအာက္ကေန အဝတ္စတစ္ခု ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ႏွာေခါင္းနားကပ္ျပီးေတာ့ေတာင္ အသားကုန္းနမ္း

လိုက္ေသးတယ္။ဟုတ္တယ္။ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ေရေမႊးနံ႔ သင္းသင္းေလး မသိမသာ ရေနေသးတယ္။

“ဘာလဲ..ျပေလဗ်ာ..”

အဲဒီေတာ့မွ ငနဲက ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႔မွာ အလံယမ္းသလို ယမ္း ျပပါေရာ..။ဟာ..ဒါ ဘရာစီယာ အနီေရာင္ေလးပဲ။ကြ်န္ေတာ္လည္း

လန္႔ျပီး ထခုန္မိတာအေပၚက သစ္သားတန္းနဲ႔ေတာင္ ေခါင္းနဲ႔ေဆာင့္မိသြားတယ္။

“အိုး..ဘုရားေရ..ခင္ဗ်ား..ဒါ..ဒါကို ဘယ္ကရလာတာတုန္း…သူ႔ဟာလို႔ေတာ့ မေျပာနဲ႔ေနာ္”

“ကဲပါ..ၾကည့္ပါဦး..”

သူ ကြ်န္ေတာ့္ကို လွမ္းေပးတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္ၾကည့္မိတယ္။ေစ်းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးမွာပဲ။

ဇာ ေတြဘာေတြနဲ႔ လွလွပပလုပ္ထားတာဗ်။ခ်ိတ္ ကေလးေတြနားမွာ အျဖဴေရာင္ တံဆိပ္ေလးတစ္ခု..။ဖတ္ၾကည့္ေတာ့

ဗစ္တိုးရီးယားရဲ႕လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ ဆိုပါလား။

“ဗစ္တိုးရီးယား ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဗ်”

“ေဟ..ဗစ္တိုးရီးယား ..ဘယ္ကလဲ..ဘယ္ဗစ္တိုးရီးယားမွ ငါမသိပါလား”

အမယ္သူကေတာင္ အူလည္လည္နဲ႔။(အမွန္က ႏွစ္ေယာက္စလံုး အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလ)

“ဒါ ဗစ္တိုးရီးယား ရဲ ့ဟာဗ်။ဒီမွာ သူ႔နာမည္ေတာင္ ေရးထားေသးတယ္..ခင္ဗ်ား ဘယ္ကရလာတာလဲ..”

ရာမူးလည္း ေခါင္းစားသြားတယ္။

“အဲ..အင္း..ဟို..ငါေလ..မက္ဂီ အခန္းထဲက ခိုးလာတာပဲ..”

“ေၾသာ္..မက္ဂီဟာေပါ့.. ဟာ…ဘုရားသခင္..ရာမူး.. ခင္ဗ်ား..သူတို႔အခန္းေတြထဲ ဝင္ခြင့္မရွိဘူးေလ..ရာဇဝတ္အိုးကို

တုတ္နဲ႔ထိုးမိျပီဗ်ဳိ႕…”

“ေသာမတ္စ္ ေနာ္ မင္း က်ိန္ျပီးျပီ..ဘယ္သူ႔မွ ေလွ်ာက္မေျပာရဘူးေနာ္..ေနာ္..ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ..”

“ဟုတ္တယ္ ထပ္က်ိန္တယ္ဗ်ာ..ဘုရားစူး.. မိုးၾကိဳးပစ္..”

ကြ်န္ေတာ့္အိပ္ယာေပၚျပန္တက္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး။ရာမူးဆီက ေဟာက္သံၾကားရေတာ့တာပဲ။သူကေတာ့ မ်က္လံုးျပာျပာ

ေရႊေရာင္ဆံပင္နဲ႔ မိန္းမေခ်ာေလးကို အိပ္မက္မက္ေနမွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မီးနီေလး တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ဂ်စ္ကားပဲ

ျမင္ေနမိေတာ့တယ္။ရာမူးတစ္ေယာက္ ရာဇဝတ္အိုး တုတ္နဲ႔ထိုးမိျပီဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ သူကေတာ့ ဘယ္သိမွာလဲ..

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကာနယ္ၾကီးက ဦးဖိုးသိၾကီး ဆိုတာေလ။

ေသခ်ာသလားမေမးနဲ႔။ႏွစ္ရက္ပဲၾကာတယ္။ မီးနီေလးတဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ဂ်စ္ကားက အိမ္ေရွ႕မွာ ကြ်ီခနဲ ထိုးဆိုက္

လာပါပေကာ။အင္စပတ္ေတာ္မင္း က အလုပ္ရံု စက္ရံုေတြမွာ ဝတ္ရတဲ့ မ်က္မွန္လိုဟာၾကီးတပ္လို႔ ေဆာင့္ၾကြားၾကြားနဲ႔

အိမ္ထဲဝင္လာတယ္ေလ။အရင္တစ္ခါက အေဂ်း ကို ဖမ္းေခၚသြားတာလဲသူပဲဗ်။ ထ်ာဂ်ီ တဲ့ နာမည္က။သူက ရာမူး

ဘယ္မလဲေဟ့ ဆိုျပီး သူနဲ႔ ပါလာတဲ့ ရဲသားေတြကို ရွာခိုင္းတယ္။သူ႔လူေတြက ရာမူးကို မီးဖိုခန္းထဲက ဆြဲေခၚျပီး ကြ်န္ေတာ္

နဲ႔ရာမူး အိပ္ခန္းထဲသြားခိုင္းတာ။ကြ်န္ေတာ္လည္း ေနာက္ကေန အေျပးလိုက္ရတာေပါ့။သူတို႔က ရာမူးအိပ္ယာကို ပြစာၾကဲ

ေအာင္ ေမႊေႏွာက္ရွာေတာ့တာပဲ။ရာမူးစုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြေတြ႔တယ္။အဲ..သူ႔ေခါင္းအံုးေအာက္ကေနျပီးေတာ့ စိန္လည္ဆြဲ

တစ္ကံုးထြက္လာတာေရာ..။

အဲဒါ ဘယ္လိုေရာက္လာတာပါလိမ့္။ကြ်န္ေတာ္လည္း မေတြးတတ္ေအာင္ျဖစ္ေနတာ။ ရာမူးက သူခုိးမဟုတ္ဘူးဗ်။

ေျခေဆာ့လက္ေဆာ့လည္း မရွိပါဘူး။(မက္ဂီ ရဲ ့ဘရာ ေလးေတာ့ ခိုးဖူးတာ)ေနာက္ေတာ့ ရဲသားေတြက ကြ်န္ေတာ့္ပစၥည္းေတြ

မွာ ေမႊပါေလေရာဗ်ဳိ႔။ေခါင္းရင္းေထာင့္ကေလးမွာ ေသေသသပ္သပ္ေလးစီထားတဲ့ ၾသစေတ်းလ် ပထဝီဝင္ မဂၢဇင္းေတြ

ေတြ႔တာေပါ့။ျပီးေတာ့ ေသာ့ခ်ိတ္ေလးေတြ၊တီရွပ္ေလးေတြ။ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက..ေၾကမြေနတဲ့ အနီေရာင္ ဘရာစီယာေလး

တစ္ထည္ ကြ်န္ေတာ့္ဖ်ာေအာက္က ထြက္လာတာပဲ။ကြ်န္ေတာ္လည္း ျပဴးပ်ာသြားတယ္။ဟာ..ဒါကဘယ္လိုျဖစ္လို႔..။အဲဒါ

မက္ဂီအခန္းထဲက ရာမူးခိုးလာတာပဲ။ေသျပီ ဆရာ..။

ေၾသာ္..ဘာျဖစ္ရမလဲဗ်..။ရဲသားေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း ဆိုးသြမ္းပက္စက္တဲ့ ရာဇဝတ္သားတစ္ေယာက္လို

ေတလာမိသားစုေရွ႕ဆြဲေခၚလာတာေပါ့။

“ေတလာ ဆပ္.. ဆပ္ ေျပာတာ ဒီအိမ္က လူညစ္တစ္ေယာက္ကို ရွာဖို႔ေနာ္.. ဒီမွာ စိန္လည္ဆြဲတစ္ကံုးရယ္..ခိုးထား

တဲ့ ပိုက္ဆံေတြရယ္ သူ႔ဆီက ေတြ႔တယ္။ဒါေပမဲ့ ဒီေသာက္ကေလးရဲ ့အိပ္ယာက ဘာေတြေတြ႔လဲ ဆိုတာၾကည့္ဦး။

ဆပ္ ကေလးေတြဆီက ခိုးထားတဲ့ မဂၢဇင္းေတြေတြ႔တယ္။(ထ်ာဂ်ီ က စာအုပ္ေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ခ်ျပီး ျပတာ)

အဲ…ေဟာဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထပ္ျပီး ဒီငနာေလးဆီက ေတြ႔တာက..”(ေမာင္မင္းၾကီးသားက ဘရာစီယာေလးကို အလံ

ယမ္း သလို ေတလာမိသားစုေရွ႕မွာ ယမ္း ျပေနေတာ့တာ)

မက္ဂီ က ငိုတယ္။ရာမူး က တုန္လႈပ္ေနတယ္။ကာနယ္ၾကီး မ်က္လံုးေတြက လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြ နဲ႔ မီးထြက္မတတ္ပဲ။

“ထြီ..ေသာက္က်ဳိးနည္း ေသာမတ္စ္ရယ္..နင္လည္း အတူတူပါပဲလား”

မစၥစ္ေတလာ အံ့ၾသ ျပီး ေဒါသလည္းထြက္လာတယ္။ေနာက္ ေဒါသမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ကြ်န္ေတာ့္ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္

လွိမ့္တီးပါေလေရာ။ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲ ထူပူေနတာပဲ။နာတာမဟုတ္ဘူး။ ရွက္တာ။

“နင္တို႔ ေသာက္ကုလားေတြ အကုန္အတူတူပဲ..ေက်းဇူးကန္းတဲ့ဟာေတြ..သားေရေပၚအိပ္ သားေရနားစားတဲ့ ေသာက္သံုးမက်တဲ့

ဟာေတြ..XXX…XXXXXXX….XXXXXX…”

ကာနယ္ၾကီး ကြ်န္ေတာ့္ဘက္က ဝင္ကာတယ္။

“မဟုတ္ဘူး…ရီဘက္ကာ..မဟုတ္ဘူး မလုပ္ပါနဲ႔ ေသာမတ္စ္က လူေကာင္းေလးပါကြာ..ဟို ေသာက္ေကာင္ ရာမူးက သူ႔အိပ္

ယာေအာက္ကေန ေသာမတ္စ္အိပ္ယာေအာက္သြားဖြက္ထားလို႔ပါကြ..ဟုတ္လား ..ငါ့ကိုယံုစမ္းပါ..ငါသိတယ္..”

ကာနယ္ၾကီးက သူ ဦးဖိုးသိၾကီး ဆိုတာ ထပ္ျပီး သက္ေသျပေနျပန္ျပီေကာ။သူ႔ရဲ႕ သိျမင္စြမ္းအားက ကြ်န္ေတာ့္ကို ကယ္တင္လိုက္

တာပဲ..။ေနာက္မို႔ဆိုအဲဒီေန႔က ဘယ္လြယ္လိမ့္မတုန္းဗ်။သူရွင္းျပလို႔ သက္သာရာရသြားတာ။အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း မဂၢဇင္း

စာအုပ္ေလးေတြျပန္ေကာက္ယူလိုက္တယ္။မဂၢဇင္းေပၚက ပံုေတြၾကည့္ရင္း ဒီေနရာေတြကို သြားခ်င္တဲ့စိတ္က ရုတ္ခ်ည္း ကုန္ခန္း

သြားတာ ကိုယ့္ကုိယ္ကို သတိျပဳမိလိုက္တယ္ဗ်။ရာမူးကေတာ့ငိုေနျပီ။သူ ဘရာစီယာကို ခိုးမိေပမဲ့ လည္ဆြဲကိုေတာ့ မယူမိေၾကာင္း

ရွင္းျပေနတယ္။ေနာက္ ရွန္တီကိုလည္း လက္ညိဳးထိုးျပီး စြပ္စြဲေသးတယ္။သူဘာေျပာေျပာ အရာမထင္ေတာ့ဘူးေလ။

အင္စပက္ေတာ္မင္း ကသူ႔ကို ဂ်စ္ကားေပၚတင္ျပီး ေခၚသြားေတာ့တာေပါ့။အဲ..ကာနယ္ၾကီးဆီက ဘလက္ေလဘယ္တစ္လံုးလဲ

ပါေသးသေပါ့ဗ်ာ..။ထ်ာဂ်ီ..ထ်ာဂ်ီ..။ ကာနယ္ၾကီး ကို သြား သံုးဆယ့္ႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚေအာင္ ျဖီးျပျပီး –

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆပ္..အလိုရွိရင္ေလ.. ၾကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ေခါင္းေလာင္းထိုးလိုက္..ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး

  ေျပးလာျပီးဆပ္ ကိုကူညီပါ့မယ္…အဲ..ဒီမွာ ကြ်န္ေတာ့္ လိပ္စာကဒ္..”

ကာနယ္ၾကီးလည္း သူေပးတဲ့ကဒ္ကို စိတ္မပါပဲ ဆြဲယူလိုက္ျပီး စားပြဲေပၚပစ္တင္ထားလုိက္ေတာ့တယ္။

 

******************************