လူ ့ အဖွဲ ့အစည်းတရပ် အတွက် လိုအပ်တဲ ့အချက်…..

alinsettAugust 19, 20111min20911

အမေဇုန်ဒဏ္ဍာရီတစ်ပုဒ် ဖတ်ဖူးပါတယ် ။

ဘုန်းကြီးတစ်ပါးက ဘုရားကို ငရဲ နဲ ့ နိဗ ာန် အကြောင်း သိချင်ပါတယ် လို ့ ပြောသတဲ ့။

ဘုရားက ငရဲ ကို ပြမယ် ဆိုပြီး အခန်းတစ်ခု ထဲ ကို ခေါ်သွားတယ်။

အဲဒီ အခန်းထဲမှာ စားပွဲကြီး တစ်လုံး ၊ အလယ် မှာတော့ အလွန် အနံ ့အရသာ ရှိပုံရတဲ ့ အသားဟင်းတစ်ခွက်…ရှိတယ် ။

စားပွဲရဲ ့ ပတ်လည်မှာတော့ လူတွေထိုင်နေကြတယ် ။ ခက်တာက အဲဒီလူတွေကို ထိုင်ခုံတွေမှာ ကြိုးနဲ့ ့ပူးချည်ထားတာပဲ…။

အဲဒီလူတွေကလည်း အပြင်းအထန် ဆာလောင် ငတ်မွတ်နေကြတယ် ။ သူတို ့လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတာက လက်ကိုင် အရှည်ကြီးတွေနဲ ့ ဇွန်းတွေ….။

အဲဒီ ဇွန်းတွေနဲ ့…. ဟင်း ပန်းကန်ဆီကို လှမ်းခပ်တဲ ့အခါ….ဇွန်းတွေက ဟင်းပန်းကန်ဆီကိုတော့ ရောက်ပါရဲ ့..(.ဟင်းကိုတော့ ယူ လို ့ရပါရဲ ့)။ ဒါပေမယ် ့ လက်ကိုင်တွေက ရှည်လွန်းတော့ ဟင်းကို ခပ်ပြီးတဲ ့အခါ သူတို ့ပါးစပ်ဆီကို ပြန်ယူလို ့ မရဘူး။

သူတို ့ကြုံနေရတာက တကယ် ့ကို ကြောက်စရာပါပဲ..။ စားစရာကို မြင်နေပါလျက် မစားရတဲ ့ ဆာလောင်မှု ဒုက္ခ ..။

အဲဒီနောက်တော့ ဘုရားက နိဗ ာန် ကို ပြမယ် လို ့ဆိုပြီး…ခုဏက လို ဆင်တူ နောက်ထပ် အခန်းတစ်ခု ထဲ.. ထပ် ခေါ် သွားတယ် ။

အဲဒီမှာလည်း အရသာ ပြည့်ဝတဲ ့ ဟင်းတစ်ခွက်၊ ထိုင်ခုံမှာ ပူးချည် ခံထားရသော လူတွေ၊ လက်ကိုင် ရှည်လွန်း
သော ဇွန်းများ……၊ အားလုံးက ငရဲခန်းထဲကလိုပါပဲ။ မတူတာ တစ်ခုတော့ရှိနေတယ် ။

အဲဒီ လူတွေမှာ ( ငရဲခန်းထဲက လူတွေလို) ဆာလောင်မှု မရှိဘူး။

ဝလင်အောင် စားသောက် ထားရလို့ ပျော်ရွှင်နေကြတယ်။ ဘုန်းကြီးက နားမလည်သေးဘူး။ သူတို ့ လက်ကိုင်ရှည်တဲ ့ ဇွန်းတွေ နဲ ့ ဘယ်လိုများ စားသာက်ထားကြသလဲ……..?

ဘုရားက ပြောပြတယ် ။

“””” ဒါဟာ လွယ်ကုူတဲ ့အလုပ်ပါပဲ..။ ဒီအခန်းထဲက လူတွေက

တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခွံ ့ကျွေးဖို ့ သိထားကြတယ်လေ……….၊။ ” ”

* * *

ဒီဇာတ်လမ်းလေးကို အားလုံး ဖတ်ဖူး မှတ်ဖူးကြမှာပါ ။ ကျွန်တော်ကတော့… ဒီဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ပြီးချိန်မှာ
တွေးစရာလေးတွေအများကြီး နဲ ့ကျန်ခဲ ့ပါတယ် ။

ကောင်းမွန်သော…၊ ဖွံ ့ဖြိုးတိုးတက်သော…လူ ့အဖွဲ ့အစည်းတစ်ခု ဖြစ်ဖို ့..
လိုအပ်တာတွေ အများကြီးထဲက တစ်ခုသော လိုအပ်ချက်ပဲ…ထင်ပါတယ်။

ကောင်းမွန်တိုးတက်သော…အဝန်းအဝိုင်း ( လုူ ့အဖွဲ ့အစည်း ပေါ့လေ. ) တည်ဆောက်ဖို ့
ကျွန်တော်တို ့ဟာ… တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ခွံ ့ကျွေးတတ်ရမယ်..။

အပြန်အလှန် ခွံ ့ကျွေးခြင်း အတတ်ပညာကို သင်ယူတတ်မြောက်ထားရမယ် လို ့

မြင်မိပါတယ် ။

( အထူးသဖြင် ့…. အခုလို ဟင်းခွက်အရှေ ့နားမှာ….ထိုင်ခုံနဲ ့ပူးချည်တာ ခံထားရသလို…
အချိန်မျိုးမှာ….. …………… …….။)

* * * * *

Ref ; Vital Speech of the day ;

အားလုံးကို လေးစား ခင်မင်စွာ…

အလင်းဆက်

16 . 8 2011 20 း13 pm

11 comments

  • ရာဇဝင်လူဆိုး

    August 19, 2011 at 7:36 pm

    ကောင်းတယ်ဗျာ… ၊ကျူပ်တို. ပတ်ဝန်းကျင်မှာ၊ကူပ်တို.တိုင်ပြည်မှာ ဒီလိုအတွေးအခေါ်တွေပေးနိုင်ရင် ၊ ပေးလို.ရခဲရင်၊ပေးဖို.လူတိုင်းက ဒီလိုအသိစိတ်ရှိခဲ.ရင် ……?????

  • စုန်းထီး

    August 19, 2011 at 7:50 pm

    ကြိုက်တယ်ဗျာ …
    ဥပမာလေးကို ကြားဖူးတာတော့ ကြာပြီ … အသုံးချပြီး မြင်အောင်ပြသွားတဲ့ အလင်းစက်
    အလင်းစက်ကနေ အလင်းရောင် ဖြစ်လာအောင် ထွန်းလင်းပေးလှည့်ပါ ….

  • thit min

    August 19, 2011 at 11:37 pm

    Very nice story! I agree that the kindly love (Myit tar) is most important thing although there are important matters such as wealth, character, and so on.
    I have learnt it from a novel of Sayar MintheinKha before. He said that truth is good but useless in everywhere and only kindly love or “myit tar” is more important than that.

  • zawmyothu

    August 20, 2011 at 9:16 am

    ဖတ်ရတာ ကောင်းတယ်ဗျာ
    “အပြန်အလှန် ခွံ ့ကျွေးခြင်း အတတ်ပညာကို သင်ယူတတ်မြောက်ထားရမယ်”
    တစ်ဦးနဲ. တစ်ဦး ကူညီရိုင်းပင်း ရမယ်ဆိုတဲ. အသိလေး ပေးသွားတာ……..။

  • manawphyulay

    August 20, 2011 at 11:08 am

    ခက်တာက သူများ ခွံ့ကျွေးဖို့ထက် ကိုယ့်ဝမ်းကိုယ်သာ ဝအောင် သိမ်းဆည်းယူငင်နေတာတွေ အများကြီးဖြစ်နေတာဆိုတော့ သူများအလှည့်ဆိုတာ မရှိလာတော့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တိုးတက်လာနိုင်မှာလဲ။
    အားလုံးတိုးတက်ကောင်းမွန်ဖို့ စားနေတဲ့သူတွေက မရှိတဲ့သူတွေကို ဝေမျှနိုင်ရင်တော့ ပိုပြီး အဆင်ပြေကောင်းမွန်တိုးတက်လာမယ်လို့မြင်မိတာပါပဲ။

  • ကြောင်ကြီး

    August 20, 2011 at 11:10 am

    တချို့က ခွံ့ကျွေးပြန်တော့ ဇွန်းပါကိုက်ယူထားကြတယ်။ အချို့ကတော့ သူ့အလှည့်စားတုန်းက ဇိမ်နဲ့စားပြီး ကိုယ့်အလှည့်ကြတော့ မြန်မြန်ပြီးအောင် ဇွတ်ထိုးထည့်ကြပြန်တယ်။

  • mnoe

    August 20, 2011 at 11:51 am

    ပို့စ်လေးဖတ်ရတာ ခွံ့ကျွေးခံလို်က်ရသလိုပါပဲ။ ကျေးဇူးပါ။ ဒါမဲ့ ခွံ့ကျွေးဖို့ ဇွန်းတွေအပြင် အစားအသောက်တွေကလည်း လိုသေးတယ်နော်။ အင်း ကိုယ့်ရှိတာ နည်းနည်းစီနဲ့ စုပေါင်း စပ်ပေါင်း လုပ်လိုက်ရင်တော့ ဟင်းတစ်ခွက် ထမင်းတစ်အိုး ဖြစ်လာမယ် မျှော်လင့်မိပါတယ်။

  • မီးမီး သော်

    August 20, 2011 at 12:50 pm

    နိဗ္ဗာန်ဘုံနဲ ့ငရဲဘုံရဲ ့ခြားနားချက်ကို ခွဲခြားပြတော့ ကျေးဇူးပါနော်။လူ ့အသိုင်းအဝိုင်းသာယာစိုပြေပါစေရှင်

  • alinsett

    August 21, 2011 at 6:19 pm

    အားပေး ကြလို ့ ဝမ်းသာရပါတယ် ။ တင်ရ ရေးရ ကျိုးနပ်ပါပြိ။

  • TTNU

    August 22, 2011 at 11:30 pm

    Alinsett’s ဆောင်ပုဒ်…… (1) To know and not to do : is not yet to know . ( 2) There are no mistakes: only lessons .

    I like your motto: Despite the awareness, we sometimes couldn’t help getting involved in something subconsciously. Maybe that’s what we presume to name lessons in the shadow rather than announce visible mistakes.

  • True Answer

    August 23, 2011 at 7:55 am

    အလွန်ကောင်းတယ် idea လေးပါ။
    မေတ္တာ၊ အကြင်နာ၊ ကရုဏာ ရဲ့ လိုအပ်ပုံကို တင်ပြထားတာ ။

Leave a Reply