သူလွ်ဳိလုပ္ငန္းသည္ လက္နက္ေကာင္းတစ္ခု

  ခရစ္ေတာ္မေပၚမီ ႏွစ္ေပါင္းငါးရာခန္ ့က စစ္ပါရဂူဆြန္ဇူး ကသူ၏ စစ္အတတ္ပညာက်မ္းတြင္ဤသို ့ဆိုခဲ့သည္။

လက္နက္စြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ရန္သူကိုေအာင္ႏိုင္ျခင္းသည္စစ္အတတ္ပညာကြ်မ္းက်င္မႈ

အထြဋ္အထိပ္ျဖစ္၏။တိုက္ရိုက္အသံုးခ်စစ္ဗ်ဴဟာမ်ားသည္ တိုက္ခိုက္ေနေသာစစ္ေျမျပင္တြင္သာအသံုးက်၍

သြယ္ဝိုက္တိုက္ခိုက္ေသာနည္းဗ်ဴဟာမ်ားသည္သာလွ်င္ ပိုမိုစစ္မွန္ ၾကာရွည္ခံေသာ ေအာင္ျမင္မႈ

ဆီေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏိုင္သည္။

  ရန္သူတိုင္းျပည္အတြက္တန္ဖိုးရွိေသာ အရာမွန္သမွ် ပူးသတ္ေႏွာင့္ယွက္ရမည္။ရာဇဝတ္မႈမ်ားထူေျပာလာေအာင္

ရန္သူႏိုင္ငံရွိရာဇဝတ္ႏွိမ္နင္းေရးတြင္ အဓိကက်ေသာအင္အားစုမ်ားတြင္သူ႔လူကိုယ့္ဘက္သားအျဖစ္ပါဝင္ကာေႏွာင့္ယွက္

ဖ်က္ဆီးရမည္။ထိုသူမ်ား၏ ရာထူးအာဏာမ်ားကို ကိုင္လႈပ္ရမည္။ဂုဏ္သိကၡာကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္ရမည္။ ၎တို႔အေပၚ

တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏အထင္အျမင္ေသးမႈ၊ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈမ်ားျဖစ္ေစရမည္။၎တို႔အေပၚတိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏

ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ၊ေလးစားၾကည္ညိဳမႈမ်ားေလ်ာ့နည္းပ်က္စီးေအာင္လုပ္ေဆာင္ရမည္။

  သူခိုး၊ဓားျပ၊သူေတာင္းစား စသူတို႔ထံမွ အကူအညီကိုပင္ မျငင္းပယ္ရ။လိုအပ္လွ်င္ မည္သူ႔ထံမွမဆိုယူရမည္။ရန္သူႏိုင္ငံ

အစိုးရ၏လုပ္ငန္းမွန္သမွ်ေႏွာင့္ယွက္ရမည္။ရန္သူႏိုင္ငံ၏တိုင္းသူျပည္သားမ်ားစည္းလံုးမႈျပိဳကြဲေအာင္လုပ္ရမည္။အျငင္းပြားဖြယ္

ကိစၥမ်ားျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးရမည္။ လူငယ္မ်ားကလူၾကီးမ်ားကိုအာခံေတာ္လွန္ေအာင္မိႈင္းတိုက္ေပးရမည္။ရန္သူႏိုင္ငံ၏စစ္

အင္အား၊ေထာက္ပံ့ေရး၊တပ္တြင္းစည္းကမ္းမ်ားစသည္တို႔ကိုနည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ယိုင္နဲ ့ေအာင္လုပ္ရမည္။ျဖိဳဖ်က္ရမည္။

  ေရွးရိုးအစဥ္အလာ အယူသီးမႈမ်ားကိုေလ်ာ့ခ်ရမည္။သတင္းဝယ္ယူရာတြင္လည္းေကာင္း၊ၾကံရာပါမ်ားရွာေဖြရာတြင္

လည္းေကာင္းေငြေၾကးႏွင့္ကတိတို႔ကို ရက္ေရာစြာသံုးစြဲပါ။မေခြ်တာရ။လွ်ဳိ႕ဝွက္သူလွ်ဳိမ်ားကို ေနရာအသီးသီး ဘက္အသီးသီး

သို႔ေစလႊတ္ရမည္။မိမိဘက္ေတာ္သားသူလွ်ဳိမ်ားအတြက္လည္းေငြေၾကး၊ကတိစသည္တို႔ကိုရက္ေရာစြာေပးရမည္။ထိုမွသာလွ်င္

သူတို႔သည္ျမင့္မားေသာအဖိုးတန္လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကုိလုပ္ေဆာင္ရရွိႏုိင္ေပမည္။

  အထက္ပါစာပိုဒ္သည္ ဆြန္ဇူး၏ စစ္အတတ္ပညာက်မ္းမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ျဖစ္ျပီး နင္ဂ်စ္ဆုသိုင္းပညာသည္ဤ

အေပၚတြင္အေျခခံထားေပးသည္။ဆြန္ဇူးသည္ အေတာ္မွန္ပါသည္။သူလွ်ဳိလုပ္ငန္းသည္လက္နက္ေကာင္းတစ္ခု

အျဖစ္စြမ္းေၾကာင္းထပ္မံေျပာစရာမလိုပါ။

ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္အတတ္ပညာတစ္ခုျဖစ္ေသာနင္ဂ်စ္ဆု သည္ပိုမိုေရွးက်ေပသည္။ထို႔ျပင္ ၁၅ရာစုေနွာင္းပိုင္းတြင္ေမြး

ဖြားေသာ မာခီယာဗယ္လီ သည္လည္းထိုသို႔အျမင္မ်ိဳးရွိေပသည္။ျမင့္မားေသာစစ္စရိတ္သံုးစြဲရမည္ဆိုျခင္းသည္အလယ္ေခတ္အရွင္

သခင္ၾကီးမ်ားကို သူ၏အဓိကအၾကံေပးလႈံ႕ေဆာ္ခ်က္ပင္ျဖစ္ေပသည္။

နင္ဂ်ာ ႏွင့္ နင္ဂ်စ္ဆု

 နင္ဂ်ာမ်ားသည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏အတုမဲ့ စစ္သူရဲမ်ားျဖစ္သည္။တေစၦမ်ားသဖြယ္ အေမွာင္ကိုအကာကြယ္ယူ၍လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာလႈပ္

ရွားေသာ၎တို႔၏ အရိပ္မဲ့လက္သီးမ်ားသည္ရန္သူမ်ား၏ အသဲႏွလံုးတိုင္ေခ်ာက္ခ်ားေၾကာက္ရြံ႕ေစျပီး ၎တို႔၏အမ်က္ေဒါသႏွင့္ေတြ႕

ဆံုသူတို႔ကားျပင္းထန္ဆိုးဝါးစြာပ်က္စီးရမည္မွာ ေသခ်ာေပါက္ပင္ျဖစ္ေပသည္။နင္ဂ်ာတို႔၏ဂမီၻရဆန္ဆန္ အတတ္ပညာႏွင့္အေျခခံ

သေဘာတရားမ်ားသည္ယေန႔တိုင္မေျပာင္းလဲ တည္တံ့ေနေပေသးသည္။

 နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္အျဖစ္ေလ့က်င့္ရန္မည္သည့္လက္နက္မွ်မလိုေၾကာင္းဆရာသခင္ကတစ္ခါေျပာဖူးပါသည္။ဘာမွ်မရွိေသာ

အခန္းထဲတြင္အဝတ္ဗလာႏွင့္လူတစ္ေယာက္သည္ပင္ေလ့က်င့္ႏိုင္သည္။ေသာင္းေျပာင္းေထြလာပစၥည္းမ်ားသယ္ေဆာင္သူသည္

ျမန္ဆန္တိတ္ဆိတ္စြာသြားလာႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ဖမ္းဆီးခံရျပီး ထိုပစၥည္းမ်ားကိုသိမ္းဆည္းခံရေပလိမ့္မည္။သို႔ဆိုလွ်င္နင္ဂ်ာ

တစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ဘာေတြလုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ဤက်မ္းငယ္သဖြယ္စာအုပ္ေလးတြင္နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရန္သူမ်ား၏

မ်က္ေမွာက္တြင္မည္သို႔ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ရမည္၊မည္သူမွ်မျမင္ေစဘဲမည္သို႔ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ရမည္၊ေျခရာခံႏိုင္ရန္မည္သည့္

သဲလြန္စမွ်မခ်န္ဘဲမည္သို႔လြတ္ေျမာက္၍ထြက္ခြာရမည္ဆိုသည့္ နည္းလမ္းမ်ားကိုေဖာ္ျပထားေပသည္။ဟုတ္ေပသည္။ထိုနည္းမ်ား

သည္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေသာသူရဲေကာင္းမ်ား၏ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေသာနည္း၊လေရာင္ဆမ္းေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚမွ အရိပ္မဲ့

စစ္သည္မ်ား၏နည္း၊ထို႔ျပင္ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ လုပ္ၾကံေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ နင္ဂ်ာမ်ား၏နည္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

 

  နင္ဂ်ာမ်ားသည္ အႏိုင္က်င့္ေစာ္ကားသူမ်ားကိုမုန္းတီးသည္။သူတို႔သည္ စစ္ကိုဖန္တီးသူမ်ားမဟုတ္။စစ္ကိုဖန္တီးျခင္းထက္

ပိုမိုခက္ခဲေသာျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ညီညြတ္မႈကို ထိန္းသိမ္းရန္ၾကိဳးပမ္းသူမ်ားသာျဖစ္သည္။တရားမွ်တမႈကင္းမဲ့ေသာအခါ နင္ဂ်ာတို႔ေပၚ

လာမည္။သူတို႔သည္တစ္စံုတစ္ေယာက္က အမိန္႔ေပးခိုင္းေစျခင္းေၾကာင့္လုပ္ေဆာင္ျခင္းမဟုတ္ေပ။သူတို႔သည္ ထူးျခားဆန္း

ၾကယ္ေသာအေျခအေနတြင္ရွိေသာသာမန္လူသားမ်ားသာျဖစ္သည္။ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထိန္းသိမ္းလာေသာနည္းပညာမ်ားသည္

ေမွာ္ပညာမ်ားမဟုတ္။သို႔ေသာ္အဖန္ဖန္ၾကိဳးစားေလ့က်င့္မႈေၾကာင့္သူတို႔၏လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္ သာမန္လူတို႔စြမ္းႏိုင္

သည္ထက္မ်ားစြာပိုလြန္လာျပီး ေမွာ္ဆန္လာျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ပ်ံသြားေသာငွက္ကိုမွီေအာင္လိုက္ဖမ္းႏိုင္ေသာလ်င္ျမန္မႈမ်ဳိးကို

သာမန္လူတို႔အိပ္မက္ပင္မက္မည္မဟုတ္ေခ်။သို႔ေသာ္ ထိုသို႔စြမ္းရည္မ်ားရရွိရန္ နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္အတြက္လိုအပ္သည္မွာ

ဆႏၵပင္ျဖစ္သည္။သူတို႔သည္အစြဲကင္းသူမ်ားျဖစ္သည္။အဓမၼမႈျပဳသူမ်ားသည္သူတို႔ရန္ဘက္သာျဖစ္၏။သူတို႔တြင္မည္သူမည္

ဝါျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထားမရွိ။လြတ္လပ္ေသာဓမၼဘက္ေတာ္သားလူစြမ္းေကာင္းမ်ားသာျဖစ္သည္။

သူတို႔လုပ္ရမည့္အလုပ္ကိုျပီးေအာင္လုပ္မည္။ျပီးလွ်င္ေမ့သြားမည္။ဘုရင္ အစိုးရ စသူတို႔သည္တ႔ိုသည္တိုက္ပြဲ

ေအာင္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ယာယီမွ်သာျဖစ္ေသာအက်ဳိးတစ္စံုတစ္ခုရရွိေပမည္။အမွန္တကယ္စစ္မွန္ ၾကာရွည္ခံေသာေအာင္ျမင္

မႈမွာ ေမတၱာတရားမွသာလွ်င္ ရရွိႏိုင္ေပမည္။ဤကား နင္ဂ်စ္ဆု၏ စစ္မွန္ေသာ သင္ခန္းစာပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

   နင္ဂ်စ္ဆု၏ မူလအစသည္ အခ်ိန္၏ျမဴခိုးမ်ားေၾကာင့္ေဝဝါးဖံုးကြယ္ေနေပသည္။တရုတ္တို႔၏သူလွ်ဳိနည္းပညာမ်ား

သည္ နင္ဂ်စ္ဆုတြင္မ်ားစြာပါဝင္လႊမ္မိုးေနေပသည္။နင္ဂ်စ္ဆုဆိုေသာစကားလံုးသည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ၆ရာစုႏွစ္တြင္ အိုမီ(Omi)ေျမေပၚ

၌ မင္းသား ရိႈတိုကု(Prince-Shotoku)ႏွင့္ မင္းသားမိုရိယ(Prince Moriya)ၾကားျဖစ္ပြားေသာစစ္ပြဲမွ အစျပဳေပၚေပါက္

လာသည္ဟုဆိုေပသည္။ထိုစစ္ပြဲကာလတြင္မင္းသားရႈိတုိကုဘက္မွစစ္သူရဲတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ အိုတိုမိုႏိုဆာဂ်င္

(Otomo-no-Saajin)သည္ ရန္သူဘက္မွသတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကိုလွ်ဳိ႕ဝွက္စြာေထာက္လွမ္းရယူေပးေသာေၾကာင့္

စစ္ပြဲတြင္ေအာင္ျမင္မႈမ်ားရရွိခဲ့ေပသည္။ထို႔အတြက္ အိုတုိမိုႏိုကို ရွင္ႏိုဘီ(Shinobi)ဟုဂုဏ္ျပဳေခၚေဝၚခဲ့သည္။အဓိပၸါယ္မွာ

တိတ္တဆိတ္ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္သူ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ထိုစကားလံုးမွ နင္ဂ်စ္ဆု သည္ဆင္းသက္လာခဲ့ေပသည္။

   မူလပထမတြင္ နင္ဂ်ာတို႔၏ အခန္းက႑မွာ ရန္သူ၏သတင္းအခ်က္အလက္ရရွိေရးႏွင့္စစ္ဆင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို

ဖ်က္ဆီးေႏွာင့္ယွက္ေရးျဖစ္ေပသည္။သူလွ်ဳိ အမ်ဳိးအစားမ်ားစြာရွိသည္။ေဒသခံ သူလွ်ဳိ္မ်ား သည္မိမိနယ္ေျမတြင္လာေရာက္

စစ္ဆင္ေရးလုပ္မည့္ နင္ဂ်ာတို႔အတြက္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားစုေဆာင္းေပးသည္။ဇာတ္ျမွဳပ္ သူလွ်ဳိမ်ားသည္ေနရာေဒသ

တစ္ခုတြင္ ႏွစ္ခ်ီၾကာေအာင္ေနထိုင္၍ အထက္အမိန္႔ကိုေစာင့္ဆိုင္းေနသူမ်ားျဖစ္သည္။ႏွစ္ဘက္လႊသူလွ်ဳိ ႏွင့္ပဥၥမံသူလွ်ဳိတို႔မွာ

ရန္သူဘက္မွသူလွ်ဳိအျဖစ္လုပ္ကိုင္ေနရာမွ မိမိတို႔ဘက္ကူးေျပာင္းလာသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ထိုအထဲတြင္အမ်ဳိးသမီးမ်ား

လည္းပါတတ္သည္။အမ်ဳိးသမီးနင္ဂ်ာမ်ားကို ကူႏိုအိခ်ိ(Kunoichi)ဟူေခၚသည္။

   နင္ဂ်စ္ဆုသည္ေမွာ္ပညာမဟုတ္ေၾကာင္းေျပာခဲ့ေလျပီ။ထိုပညာရပ္သည္ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘာမွ်ေျပာင္းလဲပစ္ျခင္းမဟုတ္။

သူတစ္ပါးမျမင္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းသာျဖစ္သည္။ထိုပညာရပ္သည္ နက္နဲလွသျဖင့္ ဒႆနပညာတစ္ရပ္ဟုပင္ေခၚ

ဆိုႏိုင္ေလာက္ေပသည္။ေရွးေခတ္ကဆရာသခင္တို႔ကေအာက္ပါအတိုင္းမိန္႔ဆိုခဲ့ၾကသည္။

“ဘယ္သူမွမၾကားႏိုင္ေသာေတာနက္ထဲတြင္ သစ္ပင္တစ္ပင္က အသံမထြက္ေအာင္လဲက်သြားသည္။ၾကားမည့္သူရွိသည္ျဖစ္ေစ

မရွိသည္ျဖစ္ေစ တိတ္ဆိတ္စြာလဲက်သြားသည္သာျဖစ္သည္။ထို႔အတူ နင္ဂ်စ္ဆုပညာရပ္တြင္လည္း နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္သည္

မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ကိုပင္ ထံုးစံအတိုင္းတိုက္ခိုက္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။”

(ကြ်န္ေတာ္နားလည္သေလာက္ေျပာရလွ်င္ ျခေသၤ့မင္းတို႔သည္မည္သည့္သားေကာင္ကိုဖမ္းဆီးသည္ျဖစ္ေစ ခြန္အားဝီရိယ စိုက္ထုတ္မႈ

အတူတူသာျဖစ္သည္ ဟု ဆိုလိုျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။)

နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္

 

  နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ မုဆိုးတစ္ဦးကဲ့သို႔ တိတ္ဆိတ္ေသာနည္းလမ္းကို ေလးနက္စြာဆင္ျခင္စဥ္းစားရမည္မွာ

ေသခ်ာေပါက္ပင္ျဖစ္သည္။သို႔မွသာ သားေကာင္၏ နည္းလမ္းမ်ားကို သိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။မုဆိုးသည္ သားေကာင္၏

အေလ့အထ၊လႈပ္ရွားမႈ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္သြားႏိုင္သည့္လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ေကာင္းစြာေလ့လာထားသည္။ထိုနည္းျဖင့္

သားေကာင္ အလြန္အားနည္းသြားေသာအခ်ိန္တြင္ လြယ္ကူစြာပစ္ခတ္ႏိုင္ မည္ျဖစ္သည္။သို႔မဟုတ္ သားေကာင္၏

အမူအက်င့္ျဖင့္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ကိုယ္ေယာင္ေပ်ာက္ လူသတ္သမားျဖစ္ေသာ နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ စစ္သူရဲတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔လည္း

က်င့္သံုးရေပမည္။ဆိုလိုသည္မွာ ကိုယ္လုပ္သမွ် ကိုယ္တာဝန္ယူရမည္ျဖစ္သည္။မဟာဗ်ဴဟာသည္ စစ္သူရဲ၏

ပါးနပ္ထက္ျမက္ေသာအတတ္ပညာသာျဖစ္သည္။

နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ ေမွာ္တန္ခိုးရွင္ကဲ့သို႔လည္း ျပဳမူရတတ္သည္။ဆိုလိုသည္မွာ နင္ဂ်ာသည္ ကမာၻၾကီးကိုပင္

ရပ္တန္႔ႏိုင္စြမ္းသူျဖစ္ျပီး နတ္မ်က္စိသဖြယ္ အားလံုးကိုရႈျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိရမည္။ဤကား အမည္မဲ့ အတတ္မဲ့သေဘာတရား၏

အႏွစ္သာရပင္ျဖစ္၏။လွ်ဳိ႕ဝွက္ျခင္းသည္ သူလွ်ဳိတစ္ေယာက္အတြက္ အခရာက်ေသာ ဝိေသသလကၡဏာ ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ သန္မာၾကံ့ခိုင္ရမည္။သိနားလည္ရမည္။ရြပ္ခြ်ံစြာ လုပ္ဝံ့ရမည္။တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ရမည္ျဖစ္သည္။

နင္ဂ်ာ ဝတ္စံု

နင္ဂ်ာ ဝတ္စံုသည္ အေျခခံအားျဖင့္ ကာဘူကီျပဇာတ္ရံုရွိ ဇာတ္ဝင္အဝတ္အစား လဲေပးသူ၏အဝတ္ ဝတ္ဆင္မႈႏွင့္

တူသည္။သူသည္ ဇာတ္ကျပေနစဥ္အတြင္းမွာ စင္ေပၚသို ့တိတ္ဆိတ္စြာတက္လာျပီး ဇာတ္ဝင္ခန္းႏွင့္လိုက္ဖက္ေသာ

အဝတ္အစားမ်ားကို ဇာတ္ကေနသူမ်ားအားလဲလွယ္ေပးသည္။သူ႔ကို ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္မ်ား သတိမထားမိခင္မွာပင္

ဇာတ္စင္ေပၚမွ လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာဆင္းသြားတတ္သည္။တခါတရံ စင္ေပၚတြင္ေျဗာင္ရပ္ေနသည့္တိုင္ သူ႔အားသတိမထားမိျခင္းမွာ

ဇာတ္ေနာက္ခံရႈခင္းကားႏွင့္ေရာေနေသာ အဝတ္အစားမ်ဳိး ဝတ္ဆင္ထားျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

 နင္ဂ်ာဝတ္စံုတစ္စံုတြင္ ပံုမွန္အားျဖင့္ မ်က္ႏွာဖံုး၊ အေပၚအကၤ် ီ၊ခါးပတ္၊ေဘာင္းဘီ စသည္တို႔ပါသည္။ထို႔ျပင္

လက္အိတ္၊ေျခအိတ္ႏွင့္ေအာက္ခံဆိုးသားအေပ်ာ့ျဖင့္လုပ္ထားေသာေျခညွပ္လည္ရွည္ ဖိနပ္ တို႔လည္းပါဝင္သည္။

ထိုဝတ္စံုတြင္ ခါး၊တံေတာင္၊ဒူး၊ေျခက်င္းဝတ္စသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ ၾကိဳးစေလးမ်ား တြဲေလာင္းခ်ထားတတ္သည္။

တိုက္ခိုက္မည့္အခ်ိန္တြင္ ထိုၾကိဳးစေလးမ်ားကို ခပ္တင္းတင္းခ်ည္၍ တိုက္ခိုက္တတ္ၾကသည္။အကယ္၍ ဒဏ္ရာ

ရခဲ့လွ်င္လည္း ေသြးထြက္မလြန္ေအာင္ ခ်ည္ထားႏိုင္ေပသည္။

နင္ဂ်ာဝတ္စံုကို ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ ရွင္ႏိုဘီ ရႈိကိုဇု(Shinobi Shokozu)ဟုေခၚသည္။အနက္ေရာင္မွာမူ အစဥ္အလာ

သံုးေသာ အေရာင္ဟုဆိုႏိုင္သည္။ဇာတ္ရံုမ်ားတြင္ ဇာတ္ဝင္အဝတ္အစားလဲေပးသူသည္ ထိုအေရာင္ကိုသာသံုးေလ့ရွိသည္။

သို႔ရာတြင္ အနက္ေရာင္စစ္စစ္သည္ လေရာင္၊ဓာတ္မီးေရာင္တို႔ေအာက္တြင္ ေကာင္းေကာင္းသတိျပဳမိႏိုင္ေပသည္။

အနက္ေရာင္သည္ အရိပ္၏အေရာင္ႏွင့္လည္းကြဲျပားသည္။ထို႔ေၾကာင့္ နင္ဂ်ာေက်ာင္းေတာ္မ်ားတြင္ ဝတ္စံုအေရာင္ကို

အညိဳ၊မီးခိုး၊အနီ စသည့္အေရာင္မ်ားကို သံုးတတ္ၾကသည္။ကြ်ႏု္ပ္၏ဆရာသခင္သည္ ေခါင္းစြပ္မ်က္ႏွာဖံုးပါဝင္ေသာ

ၾကီးမားသည့္ မီးခိုးေရာင္ ဝတ္ရံုကိုသံုးေလ့ရွိသည္။ထိုဝတ္စံုျဖင့္ အလင္းကိုေနာက္ခံထား၍ လႈပ္ရွားလွ်င္ လူသဏၭာန္

အရိပ္သည္ ပံုပ်က္ကာ သတိမျပဳမိေတာ့ေပ။တကယ့္ ကိုယ္ေပ်ာက္ဝတ္ရံုကို ျခံဳထားသကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။အနီေရာင္

မွာမူ ညတြင္ လံုးဝေပ်ာက္ေနတတ္ေသာ္လည္း မီးေရာင္တြင္မူ ၾကက္ေသြးေရာင္ေတာက္ေနတတ္သည္။သို႔ရာတြင္

ညအခါ၌အနီေရာင္သည္ ေသြးေရာင္ႏွင့္ဆင္တူသျဖင့္ ရန္သူမ်ားကို ေခ်ာက္ခ်ားေစႏိုင္သည္ဟု စိတ္ပညာရွင္တို႔က

ဆိုသည္။သို႔ုျဖစ္၍ နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္အျဖစ္လႈပ္ရွားမည့္သူသည္ အလင္းႏွင့္အရိပ္တို႔၏ နိယာမသေဘာတရားႏွင့္

စိတ္ပညာရပ္တို႔ကိုလည္း နားလည္ ကြ်မ္းက်င္ရန္မ်ားစြာ လိုအပ္ေပသည္။

အလင္းႏွင့္အရိပ္ နိယာမမ်ား

  အလင္းပိတ္ အရာဝတၳဳမ်ားသည္ အလင္းကိုစုပ္ယူေသာေၾကာင့္ ထိုအရာမ်ား၏ေနာက္တြင္ အရိပ္မ်ားကို

ျဖစ္ေပၚေစသည္။အကယ္၍အလင္းသည္ ဓာတ္မီး၊မီးေမာင္းစသည္တို႔မွ လာေသာ္ အလင္းပိတ္အရာဝတၳဳသည္

က်ေရာက္လာေသာ အလင္းတန္းမ်ားကို ျဖတ္ေတာက္စုပ္ယူလိုက္ျပီး သိပ္သည္းဆတူညီေသာ အရိပ္ကို ျဖစ္ေပၚ

ေစ၏။အကယ္၍ အလင္းရင္းျမစ္သည္ မီးေမာင္း၊ဓာတ္မီး စသည္တို႔ထက္ က်ယ္ျပန္႔ၾကီးမားေသာ္ အႏု အရင့္ အမ်ဳိး

မ်ဳိးေထြျပားေသာ အရိပ္မ်ားကို ျဖစ္ေစျပီး ၎တြင္ အေမွာင္ရိပ္က်ေနေသာ အပိုင္းႏွင့္အလင္းႏွင့္အရိပ္ၾကား ခပ္မွိန္မွိန္

အလင္းစြန္းေနသည့္ အရိပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေပၚေနေသာ အပိုင္း ဟူ၍ ႏွစ္ပုိင္းပါဝင္သည္။ထို အရိပ္ႏွစ္မ်ဳိးသည္ မၾကာခဏ

ၾကံဳေတြ႕ရႏိုင္သည္။သို႔အတြက္ နင္ဂ်စ္ဆု ပညာရပ္အရ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ အနက္ရိႈင္းဆံုး အရိပ္ထဲတြင္ မိမိကိုယ္ကို

ဖုံးကြယ္ႏွစ္ျမွဳပ္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

 ကာဂါရွီႏိုဂ်စ္ဆု စည္းမ်ဥ္းအရ မ်က္လံုးသည္ လႈပ္ရွားမႈကို အရင္းဆံုးျမင္သည္။အရိပ္ႏွင့္ ပံုသဏၭာန္တို႔ကို

ဒုတိယျမင္သည္။အေရာင္ကိုမူ ေနာက္ဆံုးမွ ျမင္ေလ့ရွိသည္။အေမွာင္ထဲတြင္ နာရီဝက္ခန္႔ ေနျခင္းအားျဖင့္ မ်က္စိ

အသားက်လာကာ အလင္းမွိန္မွိန္ေအာက္တြင္ျမင္ႏိုင္လာေပမည္။ (မ်က္စိရွိ အလင္းအားရံုခံဆဲ(လ္)ေခ်ာင္းေလးမ်ား

ကအလြန္ေဖ်ာ့ေသာ အလင္းကို အာရံုခံမိေသာအခါ အျမင္လႊာတြင္ခရမ္းေရာင္ေရာင္ျခယ္ေလးမ်ားစုပြားလာျပီး နာရီ

ဝက္အၾကာတြင္ အေမွာင္ထဲတြင္ျမင္ႏိုင္လာေစသည္။အလင္းစူးစူးႏွင့္ေတြ႔ေသာအခါ၎ ေရာင္ျခယ္ဓာတ္မ်ား ပ်ယ္လြင့္

သြားသည္။)အေမွာင္ထဲတြင္ အရာဝတၳဳမ်ားကို တည့္တည့္စူးစိုက္မၾကည့္ရေသာ ဗဟိုခြာၾကည့္သည့္နည္းကိုသံုးရသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အရာဝတၳဳတစ္ကို တည့္တည့္ စူးစိုက္ၾကည့္ေသာအခါ ပံုရိပ္သည္ မ်က္လံုး၏ စက္လံုးခြ်န္

ပံုသဏၭာန္ အာရံုခံဆဲလ္ မ်ားတြင္သြား၍ ထင္ဟပ္ရာ ထိုဆဲလ္မ်ားသည္ အေမွာင္ထဲတြင္ ေကာင္းစြာအာရံုမခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္

ရွင္းလင္းစြာျမင္ရမည္မဟုတ္ေခ်။ထို႔ေၾကာင့္ ၾကည့္ခ်င္ေသာ အရာဝတၳဳ၏ ဘယ္ ညာ အေပၚ ေအာက္ တစ္ဆယ္ဒီဂရီခန္႔

ခြာၾကည့္မွသာလွ်င္ပံုရိပ္သည္ အေမွာင္ထဲတြင္ အလင္းအာရံုခံပိုေကာင္းေသာ ထုလံုးရွည္ပံုသဏၭာန္ အာရံုခံဆဲမ်ားေပၚ

သို ့က်ေရာက္ျပီး ေကာင္းစြာျမင္ရေပမည္။

  ၾကည့္ရမည့္ အရာဝတၳဳ(သို႔)ဧရိယာကို အႏွံ႔ ျခံဳငံု၍ ျဖန္႔က်က္၍ ၾကည့္ရမည္။ေမွာင္မိုက္ေသာအခါ၌ ထိုသို႔ၾကည့္ရာ

တြင္ ခရမ္းေရာင္ေရာင္ျခယ္ေလးမ်ားသည္ ငါးစကၠန္႔ ဆယ္စကၠန္႔အတြင္း ပ်ယ္သြားေသာေၾကာင့္ ပံုရိပ္မ်ားလည္း

မွိန္ေဖ်ာ့ေဝါးသြားတတ္သည္။ထိုသို႔ျဖစ္လွ်င္မ်က္လံုးကို ကစားေပးရမည္။ထိုမွသာ အာရံုခံဆဲလ္ ေလးမ်ား ျပန္လည္

လန္းဆန္းလာေပမည္။မ်က္လံုးကို ကစားေပးရာတြင္ အရူးတစ္ေယာက္၏ မ်က္လံုးကဲ့သို႔ လည္မေနရ။ခပ္ေျဖးေျဖးသာ

ကစားရမည္။ၾကည့္ရႈလိုေသာ အရာဝတၳဳေပၚ တစ္စကၠန္႔မွ် ရပ္၍ အာရံုစိုက္ျပီးၾကည့္ပါ။ျပီးလွ်င္ မ်က္လံုးကိုေရႊ႕ပါ။အေမွာင္

ထဲတြင္ ၾကည့္ရႈရသည္ ျဖစ္၍ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာကဲ့သို႔ ျပတ္သားေသာ ေကာက္ေၾကာင္း၊အေရာင္တို႔ကို ေသခ်ာ

စြာျမင္ရမည္ မဟုတ္ေခ်။ထို႔ေၾကာင့္ အေမွာင္ထဲတြင္ သြားလာလႈပ္ရွားရာတြင္ သင္ျမင္ေသာ အရာကိုသင္ယံုရမည္။

အေလ့အက်င့္မ်ားမ်ား လုပ္ျခင္းျဖင့္သာ ထိုစြမ္းရည္ကို ရရွိႏိုင္ေပမည္။ညအခါ ရန္သူကို ျမင္ရလွ်င္ အလင္းကို မိမိႏွင့္

ရန္သူၾကား ထားရမည္။မွတ္သားရမည္မွာ ရန္သူသည္ အလင္းထဲမွ အေမွာင္တြင္းသို႔ၾကည့္ရႈရသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္

သူငယ္အိမ္မွာက်ဥ္းေျမာင္းေန၍ ျပတ္သားစြာ ျမင္ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ေန႔အခါတြင္မူ အလင္း၊ျပတင္းေပါက္

စသည္တို႔ကို ညာဘက္တြင္ထားရမည္။ ဘယ္ဘက္ကို ရွင္းလင္းေနေစရမည္။အေမွာင္ရိပ္ထဲတြင္ ေရြ႕လ်ားသြား

လာရာတြင္ လမ္းေၾကာင္းကို ၾကိဳတင္ေရြးခ်ယ္ရေပမည္။ထိုလမ္းေၾကာင္းသည္ ေနရာတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မိမိကိုယ္ကိုဖံုး

ကြယ္ေစႏိုင္မည့္ အေမွာင္ရိပ္မ်ား ဆက္စပ္ေနရေပမည္။ထိုမွသာ အခ်ဳိ႕ေသာအလင္းက်ေနသည့္ေနရာမ်ားကို

လ်င္ျမန္တိတ္ဆိတ္စြာ ျဖတ္သန္းသြားလာႏိုင္ေပမည္။အေမွာင္ထဲတြင္ တိတ္ဆိတ္စြာ ရပ္ေနဖို႔ရန္ အတြက္ အလြန္

စိတ္ရွည္ သည္းခံႏုိင္မႈ ႏွင့္ ေလ့က်င့္ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ အသက္ရႈမႈမ်ား လိုအပ္သည္။အခန္းတစ္ခုထဲတြင္ ရုတ္တရက္

ပုန္းကြယ္ဖို႔ရန္ အေကာင္းဆံုးေနရာသည္ တံခါး၏ေနာက္ဘက္ႏွင့္ အနီးဆံုးေထာင့္ေနရာပင္ျဖစ္ေပသည္။(ျမန္မာတို႔က

ပုဏၰားကြယ္ဟုေခၚေသာေနရာပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ပုန္းကြယ္ဖို႔အေမွာင္ရိပ္ကို ေရြးခ်ယ္၍ ထိုေနရာသို႔ တိတ္ဆိတ္စြာ

တိုးဝင္ေရြ႕လ်ားသြားရမည္။ထို႔ေနာက္ အေမွာင္ရိပ္ႏွင့္တသားတည္းက်ေအာင္ မိမိကိုယ္ေနဟန္ထားကိုျပဳျပင္

ယူရမည္။အသက္ကို ေျဖညင္းတိတ္ဆိတ္စြာ ရႈတတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ပါ။နင္ဂ်ာတစ္ေယာက္အျဖစ္ အမွန္ပင္

ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ႏိုင္ရန္ နင္ဂ်ာလမ္းစဥ္မွ သမထက်င့္စဥ္မ်ားကို ေကာင္းစြာပြားမ်ားရေပမည္။

နင္ဂ်ာ သမထ

နင္ဂ်ာလမ္းစဥ္မွ သမထက်င့္စဥ္မ်ားသည္ စိတ္ပိုင္းရုပ္ပိုင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္ အေလးအနက္ျပဳထားေပသည္။

နင္ဂ်ာတို႔သည္ ရုပ္ပိုင္းၾကံ့ခိုင္ဖြံ႔ျဖိဳးေစရန္ အဓိကထားသကဲ့သို႔ စိတ္ပိုင္း ဝိဉာဏ္ပိုင္းကိုလည္း အထူးပင္ ထက္ျမက္ေအာင္

က်င့္ၾကံအားထုတ္ၾကေပသည္။စိတ္သည္ အစြမ္းထက္ျမက္ဆံုး လက္နက္ျဖစ္သည္ဆိုေသာ အခ်က္ကို နက္ရိႈင္းစြာ

လက္ခံထားၾကေပသည္။နင္ဂ်ာတို႔သည္ ၎တို႕၏ ထိုးထြင္း သိျမင္ႏိုင္စြမ္းကို ထက္ျမက္သည္ထက္ ထက္ျမက္ေအာင္

ေလ့က်င့္ၾကသည္။ထို သမထက်င့္စဥ္မ်ားကို ေကာင္းစြာ ပြားမ်ားလ်င္ရုပ္ကိုႏုပ်ဳိေစသည္။စိတ္ကို ျငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေစ

သည္။အတြင္းအားကို တိုးပြားေစသည္။ေရွးေခတ္က နင္ဂ်ာၾကီးမ်ားသည္ ပုန္းကြယ္ေနေသာ ရန္သူမ်ားကိုပင္ အာရုံခံႏိုင္

သည္။အႏၱရာယ္၏ အေငြ ့အသက္ကိုၾကိဳတင္ခံစားႏိုင္သည္။ေရွ႕ျဖစ္မည္ကိုပင္ ၾကိဳတင္ေဟာေျပာႏိုင္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။

ဤသည္မွာ သူတို႔သည္ စိတ္တန္ခိုးရွင္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ စိတ္စြမ္းရည္ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစရန္

အထူးဂရုျပဳ၍ ေလ့က်င့္ထားေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊လူတို႔၏ အလိုလိုသိတတ္ေသာစိတ္အင္အားကို ပိုမိုျမင့္မားေအာင္

အထူးထူးေသာ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ား ႏွင့္ ဘာဝနာမ်ားကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ပြားမ်ားထားေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

အျပင္ႏွင့္အတြင္း အင္အားမ်ား

လူတြင္ ယင္ ႏွင့္ ယန္ ကဲ့သို႔ အင္အားႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။အျပင္ရုပ္အင္အားသည္ ျမင္သာထင္သာရွိသည္။အခ်ိန္ကာလ၏

တိုက္စားမႈေၾကာင့္ယိုယြင္းေဖ်ာ့ေတာ့လာတတ္သည္။ပိုလြန္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖဳန္းတီးပစ္တတ္သည္။သို႔ရာတြင္

အတြင္းအားသည္ ပိုမို စြမ္းအားေကာင္းေပသည္။အတြင္းအားသည္ ၎ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ပံုမွန္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို

တိက်စြာ က်င့္သံုးျခင္းျဖင့္ တိုးတက္ပြားမ်ားလာျခင္း ျဖစ္ေပသည္။(အတြင္းအားကို တရုတ္က ခ်ီ ဟုေခၚျပီး ဂ်ပန္က

ကီ ဟုေခၚသည္။)ထို ခ်ီ ဓာတ္သည္ စၾကဝဠာတစ္ခုလံုးကို ေမာင္းႏွင္ေနအဓိက စြမ္းအင္ ျဖစ္သည္။သက္ရွိ သက္မဲ့

အားလံုးတြင္ ခ်ီ ဓာတ္ စီးဆင္းေနသည္။အိႏၵိယ ဂႏၶာရီပညာရွင္မ်ားက ပရာဏ ဓာတ္ဟုေခၚေသာ ထို ခ်ီ ဓာတ္သည္

သက္ရွိမ်ားအတြက္အဓိက အသက္စြမ္းအင္ျဖစ္သည္။ထို ခ်ီ ဓာတ္ ကိုစုေဆာင္းႏိုင္သည္။ပြားမ်ားလာေအာင္

ပ်ဳိးေထာင္ႏိုင္သည္။မိမိ ဆႏၵရွိသလို ခႏၶာကိုယ္အတြင္း လွည့္ပတ္ေစႏိုင္သည္။သို႔ရာတြင္ လူေထာင္ေသာင္းတြင္

တစ္ေယာက္မွ် စစ္မွန္ေသာ ခ်ီ စြမ္းအင္ကို နားမလည္ေပ။ထိုေၾကာင့္ ခ်ီစြမ္းအင္ သည္သာမန္ လူတို႔အလွမ္းမမွီႏိုင္ေသာ

နားမလည္ႏိုင္ေသာ အရာ(သို႔မဟုတ္)လူတို႔မရႏိုင္ေသာ ထူးကဲသည့္ စြမ္းအင္ တစ္ခု ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေပသည္။စကားလံုး

တင္၍ ရွင္းမျပႏိုင္ေသာ္လည္း ေလ့က်င့္မႈေၾကာင့္ရရွိလာေသာ အေတြ႕အၾကံဳျဖင့္ သိရွိႏိုင္သည္။နင္ဂ်ာလမ္းစဥ္တြင္

ထိုစြမ္းအင္ရရွိႏုိင္ရန္ က်င့္စဥ္မ်ားရွိေပသည္။၎ က်င့္စဥ္ကို ကုဂ်ိကိရိ(Kuji Kiri) ဟုေခၚသည္။စိတ္တန္ခိုးကို

ပိတ္ေလွာင္ထားေသာ တံခါးမ်ားကို ဖြင့္မည့္ ေသာ့မ်ားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

  ဉာဏ္အလင္းပြင့္ရန္ လမ္းစဥ္မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း အဓိကက်သည့္ အခ်က္မွာ မိမိကိုယ္ကို သိဖို႔ ပင္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာသခင္မ်ားက တပည့္မ်ားကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိေစရန္ ဦးစြာအားထုတ္ခိုင္းေလ့ရွိသည္။ သိေအာင္

ျမင္ေအာင္လမ္းညႊန္ေပးသည္။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမျမင္ေသာ မသိေသာ လူသည္ ဘာတစ္ခုမွ် ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စြမ္းႏုိင္မည္

မဟုတ္ေခ်။ဆရာသခင္တို႔ ေျပာတတ္ေသာ ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ရွိသည္။

တစ္ခါတုန္းက က်ားမၾကီးတစ္ေကာင္သည္ ဆိတ္မ်ားကို လိုက္လံဖမ္းဆီးရင္း ဒဏ္ရာမ်ား ရရွိခဲ့သည္။က်ားမၾကီး

သည္ ေသဆံုးခါနီးတြင္ က်ားေလးတစ္ေကာင္ ေမြးထားခဲ့သည္။ဆိတ္မ်ားသည္ က်ားေပါက္စေလးမွန္း မသိသည့္အတြက္

၎တို႔ ဆိတ္အုပ္ထဲသို႔ေခၚယူကာ ေကြ်းေမြးထားခဲ့သည္။က်ားေပါက္ကေလး ၾကီးျပင္းလာေသာအခါ ဆိတ္မ်ားႏွင့္

သိပ္အံမဝင္ေတာ့ေခ်။သူ၏သြားမ်ားသည္ ျမက္မ်ားကို စားေသာက္ရာတြင္ အဆင္မေျပေပ။က်ားေလးက သစ္ပင္

မ်ားေပၚ တက္ကာခုန္ေပါက္ေဆာ့ကစားခ်င္သည္။သစ္ပင္မ်ားေပၚတြင္ တက္အိပ္ခ်င္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ တျခားဆိတ္

မ်ားက က်ားေလးကို ၾကည္ျဖဴျခင္းမရွိေခ်။တစ္ေန႔တြင္ က်ားၾကီးတစ္ေကာင္ သည္ သူတို႔ဆိတ္အုပ္တြင္းသို႔ဝင္ေရာက္

ကာ ဆိတ္မ်ားကို ဖမ္းဆီးေလသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ားၾကီးသည္ ျခံဳပုတ္ထဲတြင္ ကိုယ္လံုးကိုက်ဳံ႕ကာပုန္းေနေသာ

က်ားေလးကို ျမင္သြားသည္။

“မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲကြ”

“ပုန္းေနတာပါဗ်ာ”

“ဘာလို႔ပုန္းေနတာတုန္း”

“ ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို စားမွာ ေၾကာက္လို႔ပါ”

“လာ..ငါနဲ ့လိုက္ခဲ့”

က်ားၾကီးက ရယ္ေမာကာ က်ားေလးကို သူေနထိုင္သည့္ ေက်ာက္ဂူကို ေခၚေဆာင္သြားသည္။ထုိ႔ေနာက္

က်ားၾကီးက လတ္ဆတ္ေသာေတာင္ဆိတ္သားကို လွီးျဖတ္ကာ က်ားေလးကို ေကြ်းသည္။က်ားေလးက ျငင္းသည္။

သူက အသီးအရြက္ပဲစားတဲ့သူလို႔ဆင္ေျခေပးတယ္။က်ားၾကီးက သူ႔ကိုအတင္းစားခိုင္းသည္။

“အသားစားမွ မင္းပိုျပီးသန္မာလာမွာ”

ခဏၾကာေသာအခါ က်ားၾကီးက က်ားေလးကို ေရကန္တစ္ကန္ ဆီေခၚသြားသည္။ ေရမေသာက္ခင္ ကိုယ့္အရိပ္ကို

ေသခ်ာၾကည့္ဖို႔ေျပာလိုက္သည္။

“ေတြ႔လား..မင္းမ်က္ႏွာက ငါ့မ်က္ႏွာနဲ ့တူတယ္မို႔လား။ဒါ့ေၾကာင့္ မင္းဟာ ဆိတ္မဟုတ္ဘူးကြ..။

ငါ့လို က်ားတစ္ေကာင္ပဲ။က်ားဟာ က်ားလုိပဲေနထိုင္ရမယ္။အဲဒါ သဘာဝတရားပဲ..။”

ထိုပံုျပင္ေလး သည္ ဘာဝနာပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပေနေပသည္။လူ သည္ မသိစိတ္တြင္

ထင္ဟပ္ေနေသာမိမိ၏ ပံုရိပ္အစစ္အမွန္ကို စစ္ထုတ္ကာ ရႈျမင္တတ္ရေပမည္။ေရကန္ႏွင့္တူေသာ စိတ္သည္ မွန္သားျပင္

ကဲ့သို႔ ျပန္႔ပ်ဴး ၾကည္လင္ေနမွသာအမွန္အတိုင္း ျမင္ရေပမည္။ဂယက္ႏွင့္တူေသာ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား၊ေလ ႏွင့္တူေသာ

အထူးထူးေသာ စိတ္ကူးပံုေဖာ္မႈမ်ား၊လိႈင္း ႏွင့္တူေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားသည္ မိမိ၏ စိတ္ေရကန္ကို ေနာက္က်ိေစသည္။

လႈပ္ရွားေစသည္။ထိုအခါ မိမိ၏ စစ္မွန္ေသာ ပံုရိပ္ကို မေတြ႔ရဘဲပံုပ်က္တြန္႔လိမ္ေနေသာ မိမိမ်က္ႏွာကိုသာျမင္ရေပေတာ့

မည္။ထို႔ေၾကာင့္ တရားဘာဝနာ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ စိတ္ကို ေလမတိုက္ လႈိင္းမေသာ ကန္ေရျပင္ကဲ့သို႔တည္ၾကည္ျငိမ္

သက္ေစျပီး ထိုသမာဓိစြမ္းအင္ျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို အမွန္အတိုင္း သံုးသပ္ရႈျမင္လာႏိုင္ေပမည္။

 

Secrets of the Ninja by Ashida Kim

                                                                                                          မွ ထုတ္ႏႈတ္ျပန္ဆိုသည္။