တမ်းတခြင်း… မိုး

စဆရ ႀကီးSeptember 29, 20111min783

အဲဒီတုန်းကလေ …

မိုးတွေလဲ ရွာနေခဲ့သလို
အချစ်တွေလည်း မုန်တိုင်းထန်ခဲ့ကြတယ်

မည်းညို့နေတဲ့ တိမ်ထူထူတွေ ပြေးလွှားနေတာမော့ကြည့်ရင်း
ကလေးလေးလို မင်းရယ်ခဲ့ဖူးတယ်
သူတို့တွေ ဘယ်မှာများ ရွာမှာမို့လို့ အလျင်လိုနေတာလဲ… တဲ့

နောက်ဆုံးတော့လည်း
ထီးသေးသေးလေးတစ်ချောင်းထဲရှိတဲ့
မင်းနဲ့ငါ့အပေါ်ပဲ သူတို့တွေ သက်ဆင်းလာကြတာ
ရွှဲရွှဲစိုနေကြပေမယ့် ငါတို့တွေ နွေးထွေးနေခဲ့ပါတယ်

ခုတော့လည်း …

အလွမ်းတွေ တစ်ဖွဲဖွဲနဲ့
စဲ.. မစဲနိုင်တော့ပါလားကွယ်..။ ။

3 comments

  • etone

    September 29, 2011 at 9:02 am

    ဟိုလူကြီးနော် … ဟိုမိုးကို ပြောသလိုလိုနဲ့ … သူပြောချင်တဲ့ မိုးကို ပါအောင် ထည့်ရေးသွားတယ် 😛 😛

    • နွယ်ပင်

      September 29, 2011 at 10:06 am

      etone ရယ် ဒါက တစ်ချက်တည်းနဲ့ ငှက်နှစ်ကောင် ပစ်လိုက်တဲ့ သဘောပါ
      ကိုရှူံးကို နားလည်ပေးလိုက်ပါလေ ………. 😛

  • ကြောင်ကြီး

    September 29, 2011 at 9:49 am

    အလွမ်းတွေ မစဲပေမဲ့ ကြောင်ကြီးကိုယ်မှာ သန်းတွေခဲနေဆဲပါ ခိုင်…။ 😥

Leave a Reply