မမှီလျှင်မလှမ်းနဲ့ စိတ်မောရတာ အဖတ်တင်မယ် (၂)

etoneOctober 28, 20111min17822

သူတို့ရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုပေါ် မူတည်ပြီး … target ကျော်လွန်တဲ့ အုပ်စုကို ဆုပေးတဲ့ စနစ်လည်း စက်ရုံအတော်များများမှာ ထားပေးထားပါတယ် …. ။ ဆုရတဲ့ ငွေ အနည်းဆုံး နှစ်သိန်းမှ ငါးသိန်းထိပေးတာကြောင့် …. အုပ်စုတစ်စုမှာ လူတစ်ရာရှိစေဦးတော့ … ခွဲဝေယူလျှင် သူမတို့ အလှပြင်သုံးစရိတ်ထွက်လာနိုင်ပါတယ် …. ။ စက်ရုံအလုပ်သမားများ (အိုတီချိန်မှ လွဲပြီး) ကျန်တဲ့အချိန် အလှပြင်ခွင့်မရှိပါဘူး …. သူတို့ရဲ့ သနပ်ခါး နှုတ်ခမ်းနီ လက်သည်းနီတွေကနေ …. ထုတ်ကုန်အပေါ် စွန်းထင်းမှု ဖြစ်စေတာကြောင့်ပါပဲ … ။

စက်ရုံအပိုင်းမှာ ဆူပါဗိုက်ဇာ က ဒီပါ့မန့်တစ်ခုလုံးရဲ့ တာဝန်ကိုယူပေးရပါတယ် … သူ့ဌာနက လူတွေရဲ့ ကောင်းမွေ ၊ဆိုးမွေကို ဒိုင်ခံ တာဝန်ယူရတာကြောင့် ဆားဗစ်ရှိတဲ့ လူတွေကပဲ လုပ်သက်ပေါ်မူတည်ပြီး ဆူပါဗိုက်ဇာဖြစ်လာကြပါတယ် ….။ ကျွန်မတို့စက်ရုံမှာ လူပေါင်း နှစ်ထောင်နီးပါးရှိတယ် … တခြားစက်ရုံခွဲ နှစ်ခုမှာလည်း ပျှမ်းမျှ အဲ့ဒီလောက်ရှိပေမယ့် .. အုပ်ချုပ်ပုံ အုပ်ချုပ်နည်း အတူတူပါပဲ … ။ ဆူပါဗိုက်ဇာကတော့ သူ့ဌာနကလူတွေအပေါ် အတော်ဩဇာညောင်းတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ် …. ဌာနက လူတွေ ဖျားလို့ရက်ပျက်တာမျိုးဖြစ်ဖြစ် ၊ အရေးပေါ် အကြောင်း ကိစ္စကြောင့် ပြန်ချင်တာဖြစ်ဖြစ် …. ဆူပါဗိုက်ဇာက ထောက်ခံပေးလျှင် ဂိတ်ပက်စ်နဲ့ ပြန်ခွင့်ရရှိပါတယ် …. ။ ဆူပါဗိုက်ဇာတခြား ဌာနကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားတာဖြစ်ဖြစ် ၊ အိမ်သာလိုမျိုး သွားတာဖြစ်ဖြစ် အချိန် …. လီဒါတွေက တာဝန်ယူ အုပ်ချုပ်ရပြန်တယ် … ။ အလုပ်သမား အုပ်စုပေါင်း ဆယ့်ရှစ်စုလောက် ရှိပြီး ဆူပါဗိုက်ဇာ တစ်စုကိုတစ်ယောက်နဲ့ … လီဒါနှစ်ယောက်ရှိတယ် … ။ သူ့အလုပ်သမား သူထိန်းပြီး အဆင့်ဆင့် ညွှန်ကြားသလို သူတို့ ထုတ်လုပ်မှုကို လုပ်ကြရတယ် … ။

ဆူပါဗိုက်ဇာတွေထဲက တစ်ချို့ စုမိဆောင်းမိလေးတွေလည်း ပါပါတယ် … ။ ရေးပြခဲ့တဲ့အတိုင်း ဆူပါဗိုက်ဇာက လုပ်သက်နဲ့ လုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်မှုပေါ် မူတည်ပြီး ဖြစ်လာတာကြောင့် …. သူ့အုပ်စုကလူတွေ အထာကို နောကြေနေတဲ့ လူမျိုးပေါ့ … ။ နည်းနည်း လည်လည်ဝယ်ဝယ်ရှိတဲ့ ဆူပါဗိုက်ဇာက …. အုပ်စုတွင်းမှာ ပိုက်ဆံ အတိုးချစားပါတယ် … ။ ကျွန်မသိရသလောက်တော့ … ၂၀%ပါတဲ့ … ။ အပြင်မှာထက်များပေမယ့် … အကြွေးဟေ့လို့ ဆိုတာနဲ့ ဆင်ကောင်လုံးလိုက်ပါ အကြွေးယူချင်သူတွေရှိတာကြောင့် အကြွေးချတာ … လက်မလည်ပါဘူး … ။ ပိုက်ဆံ ပြန်လိုချင်လျှင် တစ်လ အလို အကြောင်းကြားရပါတယ်တဲ့ … ။ ပိုက်ဆံ အတိုးကိုတော့ လခထုတ်ပြီး နောက်တစ်ရက်မှာ ဆပ်ရပါတယ် … ။ ကျွန်မတို့စက်ရုံတွေက တခြား ရုံးဌာနတွေလို လကုန် 30ရက် ၊ 31 ရက်တွေမှာ လစာထုတ်ရက်မဟုတ်ပါဘူး … လတိုင်း လတိုင်း … ငါးရက်မြောက်နေ့မှာမှ လစာရပါတယ် … ။ ရက်ပေါင် သဘောမျိုးလို့လည်း ထင်ပါတယ် … အလုပ်ထွက်မယ့်လူရဲ့ လစာကိုတော့ … ဆယ်ရက်နေ့မှ ချပေးပါတယ် … ။ အနီးနားက စက်ရုံတွေလည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ … ။ သူများအလုပ်တွေ ပိုက်ဆံရလို့ ပျော်နေချိန် … ကိုယ်တွေကတော့ ပြူးတူးကြောင်တောင်ဘိုင်တွန်ချိန်ပေါ့လေ … ။

ကိုယ့်မှာ ပိုက်ဆံရှိလို့ … တိုးပွားချင်တယ်ဆိုလျှင်တောင် ဆူပါဗိုက်ဇာတစ်ယောက်နဲ့ ချိတ်ပြီး အတိုးချ စားလို့ရပါတယ် … ။ ရတဲ့ အတိုးကတော့ .. ၁၀% သာဖြစ်ပြီး … ဆူပါဗိုက်ဇာက handling charge လိုမျိုး ၁၀% ယူပါတယ် … တစ်ခုခု လိမ်လို့ ထွက်ပြေးသွားတယ် အလုပ်မလာတော့ဘူးဆိုလျှင်တော့ … ဆူပါဗိုက်ဇာ အိမ်လိုက်တောင်းပေးတာမျိုး ၊ သူစိုက်လျှော်ပေးတာမျိုးတွေ လုပ်တတ်ပါတယ် … ။ ပြန်ဆပ်ရမယ့်အချိန် လစာထဲက ဖဲ့ဆပ်လို့ ရတာကြောင့် ….. အိမ်ကို ပိုက်ဆံပို့ချင်တဲ့ အခါမျိုး တလုံးတခဲတည်းရမယ့် ငွေကိုပဲ ချေးကြတယ် …. ။ နယ်ဖက်ကလာတဲ့ အလုပ်သမားများတာကြောင့် ဝင်ငွေနဲ့ ထွက်ငွေ စိသုံးတဲ့လူများပါတယ် …. ။

စက်ရုံထဲမှာ ကန်တင်းမရှိ ဈေးမရောင်းရ ဆိုပေမယ့် … ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ရောင်းတဲ့ မုန့်ဆိုင်လည်းရှိပါသေးတယ် … ဆိုင်သဘောမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် …. လည်လည်ဝယ်ဝယ် အလုပ်သမတွေက တစ်နေ့ အိမ်က တစ်ထုတ် နှစ်ထုတ်သယ်လာရင်း … အိုတီအချိန်မှာ အရောင်းဝယ်လုပ်တဲ့ ပစ္စည်းမျိုးပါ … ကော်ဖီမစ် ၊ နို့မှုန့် ၊ ဘီစကစ် ၊ခေါက်ဆွဲခြောက် ၊ မုန့်ပဲသရေစာ ၊ အချဉ်ထုတ် ၊သနပ်ခါးဘူး စတာတွေအပြင် လ္ဘက်ထုတ်လိုမျိုးတွေတောင် ပါပါသေးတယ် … ။ တစ်ခါတစ်လေ အချင်းချင်း လပေး အကြွေးရောင်းတဲ့ ….. အလှပြင် ပစ္စည်း ၊ အဝတ်အထည် ၊ဖိနပ် မှ စပြီး … ကျောက်ထည် ၊ လက်စွပ် ၊ လော့ကတ်သီးအထိတောင် အရောင်းဝယ်ဈေးကွက်ဖြစ်နေပါသေးတယ် …. ။ ကျွန်မလည်း သူတို့နဲ့ အရောတဝင် အနေထားမျိုးမရှိလျှင် သိနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး … ။ ကျွန်မတို့ အလုပ်က စုပေါင်းအားနဲ့ လုပ်မှ အောင်မြင်မယ့် အလုပ်မျိုးဖြစ်တာကြောင့် … အမြဲတစေ …. သူတို့ ကြား သွားလာနေရပါတယ် …. ။ ဆူပါဗိုက်ဇာပဲဖြစ်ဖြစ် သာမန် အလုပ်သမားပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မကတော့ တန်းတူ ညီတူ ဆက်ဆံပါတယ် … ဒါမှလည်း …သူတို့ ကြားထဲက ယုံကြည်မှုရလာနိုင်မှာလေ … ။

သိချင်စိတ်နဲ့ …. သူတို့လေးတွေ အဆောင်စရိတ်ကို တစွန်းတစ စပ်စုမိပါသေးတယ် … တစ်အိမ်လုံး (ဆယ်ပေ x ဆယ့်နှစ်ပေ) လောက်ကို တစ်လ နှစ်သောင်းခွဲပေးရပါတယ်တဲ့ … နေတဲ့ရက်ကွက်ပေါ်မူတည်ပြီး လေးသောင်းလောက်ထိ ဈေးပေါက်ပါတယ် … ။ရေကတော့… တိုကင်ရေ …ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သုံးချင်သလောက် လှုပ်ယူရပါတယ်တဲ့… ။  ဆယ်ပေ ၊ ဆယ့်နှစ်ပေ တစ်ခန်းငှားပြီး ငါးယောက်လောက် စုနေတဲ့ အခါ နေစရိတ်သက်သာပါတယ်တဲ့ …. ။ ချက်စားတဲ့အခါမှာလည်း … မနက်ပိုင်းစာသာချက်ရပြီး … အိုတီဆင်းလို့ ထမင်းကျွေးတဲအခါ စက်ရုံကကျွေးတာသာ စားပါတယ်တဲ့ … ။ အဝတ်စားလည်း ရုံးကပေးတဲ့ ယူနီဖောင်းဝတ်ရပြီး တပတ်နှစ်ရက်ပိတ်တဲ့ အချိန်မှာမှ အပြင်ဝတ်စုံဝတ်ရတာကြောင့် … အဝတ်စားသိပ်ဝယ်စရာမလိုပါဘူးတဲ့လေ … ။ တစ်ခါတစ်လေ အပြင်သွားလည်လျှင်လည်း အထူးကားမစီးပဲ အနီး ငါးဆယ်  .. အဝေးတစ်ရာသာပေးရတဲ့ ဒိုင်နာကားတွေ တက်စီးကြပါတယ်တဲ့ …။

မနက်ပိုင်း ထမင်းမချက်ချင်လည်း … ထမင်းဆိုင်မှာ ထမင်း တစ်ထုပ် ၁၀ဝဖိုး (ဆန်ကြမ်း) နဲ့ … ဟင်း နှစ်ရာဖိုးလောက်ဆို သူတို့ မနက်စာလုံလောက်ပါပြီတဲ့ … ။ တအံ့တဩ ဟင်းနှစ်ရာဖိုးဆိုတော့ အရွက်ကြော်လားလို ့ မေးမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်တိုင်တောင် ငိုချင်သွားမိပါတယ် … ဟင်း နှစ်ရာဖိုးဆိုတာ … အသားစားလို့ရပါသတဲ့လေ … ။ ကြက်သား၊ ဝက်သား၊ အမဲသား၊ ဆိတ်သား စတာတွေကို တစ်လက်မခွဲလောက် အတုံးတတုံးဆီတုန်းပြီး ဆီပြန်ချက်ပါတယ် …တတုံးကို တစ်ရာနှုန်းနဲ့ ရောင်းတယ်လို့လည်း သိရပါတယ်… ။ ငါးပိရည်နဲ့ တို့စရာပါလျှင် ငါးဆယ်ဖိုးဆိုလျှင် လုံလောက်ပြီး … ဝက်ကလီဆာလိုဟင်းမျိုးဆို တစ်ပွဲကို နှစ်ရာတန်လောက်ဆို တစ်ယောက်စာ အလုံလောက်စားလို့ရပါတယ်တဲ့ … ။ ကဲ…သူတို့ရဲ့ အသုံးစရိတ်မသက်သာပေဘူးလား … ။ တတ်နိုင်သမျှ လျှော့ချလိုက်တဲ့ အသုံးစရိတ်နဲ့ တစ်လတစ်လ လစာအပြင် အိုတီ၊ ဖယ်ရီမစီးခ ၊ပေါင်မုန့်မစားခ ၊ target ပြည့်လို့ ဆုကြေး ၊ ရက်မှန်ကြေးတွေပေါင်းလိုက်လျှင် စုမိဆောင်းမိကြပါတယ် … ။

အခါကြီးရက်ကြီးလိုနေ့တွေ ဧရာဝတီတိုင်း ၊ ပဲခူးတိုင်းဘက်က အနေနီးတဲ့ နယ်က မိဘတွေ ရန်ကုန်လာတဲ့အခါ ဧည့်ခံ ပြုစုနိုင်သလို … ပြန်တဲ့အခါ ပိုက်ဆံ ကန်တော့လိုက်နိုင်ပါသေးတယ် … အညာလိုနေရာမျိုးက လာတဲ့ လူတွေကတော့ တစ်နှစ်တစ်ခါ သင်္ကြန် ပိတ်ရက်ရှည်မှာ အထုတ်နဲ့ ထည်နဲ့ အိမ်ပြန်ကန်တော့ကြပါတယ် …. ။ သူတို့ကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် ရှက်လာတယ် …။ ကျွန်မတို့က ရတဲ့ ပိုက်ဆံကို ဘယ်လို ထိန်းသိမ်းရမလဲ မစဉ်းစားပဲ ရသမျှ ကုန်အောင် သုံးနေခဲ့တာ ကိုယ့်စရိတ်နဲ့ကိုယ်… အိမ်ကိုမပေးနိုင်တဲ့ အပြင် အိမ်ကတောင် တင်ကျွေးထားရတဲ့ အဖြစ်ပါ … တစ်လနေလို့ စုမိဖို့ မပြောနဲ့ .. တစ်နှစ်နေလို့တောင် လက်ထဲ တသိန်း မကျန်ပါဘူး … ။ သူတို့လေးတွေနဲ့ ကိုုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ယှဉ်ကြည့်လျှင်တောင် ရှက်ဖို့ကောင်းနေပါသေးတယ် … ။ သူတို့လေးတွေ ကုတ်ခြစ်စုပြီး လက်ထဲ ပိုက်ဆံရတဲ့အခါ အိမ်ဝိုင်းဝယ်တာမျိုး ခြံဝယ် တာမျိုး လုပ်ပေးတတ်ကြပါတယ် … ။ တစ်ချို့ကလည်း ရွှေတိုရွှေစ (ဆယ့်လေးပဲရည်)က အစ … အခေါက်ရွှေ မီးလင်းရွှေ အကယ်ဒမီရွှေအထိ စုနိုင်ကြတယ် …. ။ ကျွန်မကတော့ ရွှေမပြောနဲ့ … ကြေးပြားတောင် မစုနိုင်ခဲ့ဘူး … ။ ရတဲ့ လစာကွာပေမယ့် စုဆောင်းပုံ ကွာတာကြောင့် အကျိုးမြတ်ဖြစ်ထွန်းခြင်း မတူညီပါဘူး … ။

(ဆက်ပါဦးမည်)

 

22 comments

  • Moe Z

    October 28, 2011 at 2:58 pm

    စုံလိုက်တာ မမအိတုံရယ် 🙂
    သူတို့ဘဝနဲ့သူတို့တော့ပျော်နေကြမှာပဲနော်
    စက်ရုံထဲမှာလည်း ရွာလေးတစ်ရွာပေါ့

  • nozomi

    October 28, 2011 at 3:02 pm

    ဒေါ်အီတုံရဲ့ ဆူပါဗိုက်ဇာက တဆင့် ပွားထားတာလေးတွေ အခြေအနေရော ကောင်းတယ် မဟုတ်လား

    အခုလို စုနိုင်တာ ချီးကျူးရမှာဖြစ်ပေမဲ့ ၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောကြည့်ရရင် လူပီသစွာ နေခွင့်မရသေးဘူးလို့ မြင်တာပဲ ( ပြောတာလွန်သွားရင်လဲ အားမလိုအားမရစိတ်ကြောင့်လို့ သာ တွေးပေးပါ) လှိုင်သာယာဘက်ကို ကိစ္စရှိလို့ လာရင်းနဲ့ သူတို့ စက်ရုံဆင်းလာတာ ကြုံဘူးတယ် ကောင်မလေးတွေက ပိန်ပိန် သေးသေး ညှပ်ညှပ်လေးတွေ ဖြစ်နေကြတယ် အဓိက ကတော့ အဟာရပြည့်ပြည့် ဝဝ မှ မစားရတာကို ၊ နေတော့ ၁ဝပေ လောက်ကို ၅ ယောက် ဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ် စိတ်လွတ်လပ်မှု အပြည့်ရမလဲ

    ဒေါ်အီးတုံ ဒီပို့စ်နဲ့ အတူ အခု စီးပွားရေး အခွင့်အလမ်းတွေ ပြောင်းလာတဲ့ အနေအထားနဲ့ စက်ရုံတွေရဲ့ အခြေအနေ သူတို့လေးတွေရဲ့ ဘဝ ကို ခန့်မှန်းသုံးသပ်ပေးပါဦး

    သူတို့အတွက် အားမလို အားမရ စိတ်ကြောင့်သာ ပြောရတာ ၊ ငွေအလွယ်ရတဲ့ မဟုတ်တာ မလုပ်ပဲ ရိုးရိုးသားသား လုပ်ကိုင်စားသောက်ကြတဲ့ သူတို့ စိတ်ဓါတ်လေးတွေကိုတော့ ချီးကျူးပါတယ်

    လှိုင်သာယာ ဘက်ကြုံရင် ဒေါ်အီးတုံး စက်ရုံကို ဝင်လာလည်လို့ ရလား ?

    • pan pan

      October 28, 2011 at 3:25 pm

      “ကောင်မလေးတွေက ပိန်ပိန် သေးသေး ညှပ်ညှပ်လေးတွေ ဖြစ်နေကြတယ် အဓိက ကတော့ အဟာရပြည့်ပြည့် ဝဝ မှ မစားရတာကို”
      ကျွန်မလည်း လူကောင်သေးသေးလေး
      ဟွင့် ဟွင့် 😥

      • nozomi

        October 28, 2011 at 3:48 pm

        ပန်ပန်ကတော့ မော်ဒယ်ပိန်လေး ဖြစ်မှာပါ ၊ ဟုတ်တယ်ဟုတ်

        • pan pan

          October 28, 2011 at 4:02 pm

          ပိန်ရုံတင်မကပါဘူး
          အပိန်လွန်ပြီးတော့တောင် လူကောင်သေးနေပါတယ်
          အစားတော့ ပုတ်တယ် :mrgreen:

    • etone

      October 28, 2011 at 3:52 pm

      အရင်ကတော့ ကိုယ်တွေကတော့ သူတို့ဘဝကို သနားစရာလို့ ထင်ကြတာပေါ့လေ … အခုတော့ အားကျစရာလို့ ထင်မိတော့တယ် … ကိုယ်အဖြောင်ယူရေ … သူတို့လေးတွေ ညှက်စိလေးတွေ ဖြစ်နေတာကတော့ … အသက်ရွယ်ပိုင်းခြားကြောင့်ပါ … တချို့တွေဆို အခုမှ ဆယ့်သုံးနှစ် ၊ ဆယ့်လေးနှစ်လေးတွေလေ … ။ ဖြတ်သန်းရတဲ့ ဘဝပိုင်းခြားနဲ့ … အတွေ့ကြုံကပေးတဲ့ သင်္ခန်းစာကြောင့် ပိုက်ဆံစုရမယ် ၊ ပိုက်ဆံဘယ်ကရမလဲဆိုတာမျိုးပဲ တွေးနေတဲ့အခါ …. ကာယ ဖွံ ့ဖြိုးမှူကို သိပ်မလုပ်နိုင်ကြဘူး … ။
      (ကြုံလို့ပြောဦးမယ် .. ဟဲဟဲ … စက်ရုံထဲမှာ အပိန်ချည်းမဟုတ်ဘူး ဆိုဒ်စုံရှိပါတယ်) ။

      စက်ရုံဘက်ရောက်လို့ လာလည်မယ်ဆိုလည်း welcome ပါနော် … ။

  • pan pan

    October 28, 2011 at 3:22 pm

    မetone ကြုံတုန်းကပ်ကြွားလိုက်ဦးမယ်
    ညီမတို့က ဒီကနေ့လခထုတ်ပြီ 😀
    ဟက်ပီးဖရိုက်ဒေးပေ့ါ၊ နက်ဖန်၊ သန်ဘက်ခါလည်း ပိတ်ရက်ဆိုတော့ 😛
    ———————————————————————–
    တို့အစ်မ တစ်ယောက်တည်းမရှက်နဲ့
    ညီမလည်းတူတူပဲ
    အစ်မရှက်ရင် ညီမလည်းရှက်ရတော့မယ်
    ကြေးပြားတောင်မစုမိရုံတင်မက တခါတခါအဖေ့ဆီကပါ လက်ဖြန့်နေရတယ် 🙁

  • နွယ်ပင်

    October 28, 2011 at 3:24 pm

    etone အခုလိုပြောပြမှပဲ စက်ရုံကလုပ်ငန်းခွင်အကြောင်းရော
    သူတို့ ဘဝလေးတွေကိုပါ သိခွင့်ရသွားတော့တယ်
    ဒါနဲ့ သူတို့က ဟင်း နှစ်ရာဖိုးလောက်ကို ကြက်သား၊ ဝက်သား၊
    အမဲသား၊ ဆိတ်သားတွေစားလို့ရတယ်ဆိုတော့ ဒီအသားတွေကရော
    လက်ဆတ်ရဲ့လား ပေါပေါပဲပဲ ဝယ်စားလို့ရအောင် မကောင်းတဲ့ မလက်ဆတ်
    တဲ့ဟာမျိုးဆိုရင်တေ့ာ ကျန်းမာရေးအတွက်မကောင်းဘူးပဲ
    ချိုးချံပြီးစားသောက်ပါတယ်ဆိုမှ ဆေးဖိုးကပိုကုန်တယ်ဖြစ်နေဦးမယ်
    အပိုင်း (3)ကိုမျှော်နေပါတယ် ……….

    • etone

      October 28, 2011 at 4:03 pm

      အသားတွေက လတ်ဆတ်ပါတယ် နွယ်ပင်ရေ … တတုံး တစ်ရာဆိုတာ တကယ်ရောင်းလျှင် ရောင်းနိုင်တဲ့ အနေထားမျိုးပါ … ကိုယ်တိုင်တောင် ဘလော့တွေထဲက ဘုန်းကြီးတရားတွေမြင်ပြီး အသားကြီး တတ်နိုင်သလောက်လျှော့ထားလို့ … မဟုတ်လျှင် ဘယ်လို အရသာမျိုးလဲ သွားစမ်းကြည့်ဦးမလို့ … ။ သူတို့ နဲ့ ကျန်းမာရေးအကြောင်းကို နောက်တပိုင်းမှာ တင်ပါဦးမယ် … ။

  • hmee

    October 28, 2011 at 4:05 pm

    တနေ့တနေ့ တကုပ်ကုပ် ချုပ်နေရလို့ အညောင်းမိမှာပဲ။ ပိန်တယ်ဆိုတာကလည်း အညောင်းမိလို့ ပိန်တာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘဝကို သမာအာဇီဝကျစွာ အသက်မွေးတာတော့ ချီးကျုးစရာပဲ။

  • AKKO

    October 28, 2011 at 4:44 pm

    အလုပ်သမားဝန်ကြီး ဌာနက သက်မှတ်ပေးထားတယ်လေ ။ စက်ရုံတွေမှာ လူအင်အား အယောက် ငါးရာရှိလျှင် ဆေးခန်းနဲ့ နပ်စ် တစ်ယောက်ထားပေးရမယ် ။ လူအင်အား တစ်ထောင်နဲ့ အထက်ဆိုလျှင်ဆရာဝန်တစ်ယောက် (အချိန်ပိုင်း) ထားပေးရမယ်ဆိုတာတွေ ။ အဲ့ဒီစက်ရုံကရော ဘယ်လို ကျန်းမာရေးဝန်ဆောင်မှူပေးနေသလဲ ပြောပြပါဦး ။ 🙂

    • ကြောင်ကြီး

      October 29, 2011 at 9:11 am

      ကမာ္ဘ့ဒုတိယ စီးပွားရေး အင်အားအကြီးဆုံး တရုတ်နိုင်ငံကနေ ဘာမီတွန်နဲ့ ပါရာစီတီမောလ် ပုလင်းလိုက် ထားပေးပါတယ်ဗျ။
      နေမကောင်း ချောင်းဆိုး
      ဘာမီတွန်မရိုး
      ခေါင်းကိုက် နာဖျား
      ပါရာစား၊
      အသက်လုမြော
      နှစ်မျိုးရော၊
      ဆရာဝန်အစား
      လစာမဲ့နား၊
      စစ်ဆေးရေးဝင်
      အကိုကြီးရှင်၊
      ဂေဇက်မှာကြွား
      ဟိုတယ်အလား၊
      ကြောင်ကြီးဖော်ထုတ်
      ငါးကြော်စုတ်၊
      အီးဒုံးအသံတိတ်
      ပါးစပ်ပိတ်
      ကိုယ့်အသား
      ကိုယ်ပြန်ဆိတ်..။ 😥

      • etone

        October 29, 2011 at 9:32 am

        ဟီးဟီး … တို့စက်ရုံမှာတော့ ဆရာဝန် တပတ် နှစ်ရက်ရှိတယ် … တရက်ကို နှစ်နာရီပဲ … ။အချိန်ပိုင်းပေါ့….. ဆေးခန်းမပြနိုင်တဲ့ လူတွေတော့ ဆရာဝန်လာတဲ့ အချိန်စောင့်ပြီးမှ ကုခံရတယ် … ။ ဆရာဝန်ဆီလာရင် … နပ်စ်က လူမှတ်ထားတယ် … နောက်အဲ့လူ သူ့ဆီသွားရင် ပညာပြတော့တာပဲ … (ခွာရာတိုင်းချင်တဲ့စိတ် 😛 )
        အချိန်ပြည့်ရှိနေတဲ့ နပ်စ်မိန်းမက … ဘာသင်တန်းမှမဆင်းထားပဲ … သူ့အမေနပ်စ်လုပ်နေရာက အသက်ကြီးလို့ ရုံးမလာနိုင်တဲ့အခါ … ဘာလက်မှတ်မှ မရတဲ့ သူ့သမီးက အမေအစား ဟိုဆေးပေး ၊ဒီဆေးပေးလေး လုပ်နေတာ … ဟီးဟီး … ဘာလာလာ ပါရာပဲ … ။

  • Shwe Tike Soe

    October 28, 2011 at 4:57 pm

    အင်းသူတို.လေးတွေ ကစုတတ်တော့ ရွှေငွေဖြစ်တာပေါ့.. အောက်သက်ကျေတော့ ဘဝ သိတော့ ကောင်းပါတယ်.. ကျွန်တော်တို.လို. အလယ်ကလူတွေက အောက်မရောက်အပေါ်မရောက်နဲ. လယ်ခံ နေတာ.. ဟဟဟ.
    အလုပ်သမားဘဝ တွေကို အတွင်းကျကျလေ့လာနေတဲ့ မအိတုံကို အားပေးပါတယ်ဗျာ.. ဆက်ချ ဆက်ချ
    နောက် ပိုင်းအားမရရင် ထဲထဲဝင်ဝင်လေ့လာခဲ့နော်.. ဟိဟိ

  • “ဘီလူးကြီး”ogre

    October 28, 2011 at 6:22 pm

    ဒေါ်တုန်လဲ အတိုးလေးဘာလေးမချဘူးလားဗျ
    စက်ရုံအလုပ်ရုံတွေမှာ အဲဒီလိုစီးပွားရေလဒ်မြင်သူတွေက
    ဘာမဟုတ်တဲ့ helper လိုနေရာမျိုးမှာပဲ ရရ ဝင်လုပ်ပြီး
    အတိုးချစားနေကြတာပဲ စက်ရုံတွင်းမှာ ငွေတိုးချတဲ့လူတွေများတဲ့အတွက်
    ဟိုယောက်ဆီက ယူဒီတစ်ယောက်ဆီကယူနဲ့
    နောက်ဆုံးမဆပ်နိုင်လို့ အလုပ်ကထွက်ပြေးသူတွေလဲကြုံဘူးတယ်
    ကျုပ်ကတော့ ငွေတိုးချေးတဲ့လူတွေကိုစည်းကမ်းလုပ်ထားတယ်
    ပိုက်ဆံချေးနိုင်တယ် ပိုက်ဆံကိစ္စနဲ့ အလုပ်သမားအလုပ်ထွက်တယ်ကြားရင်
    ချေးတဲ့လူပါ အလုပ်ထုတ်မယ်ဆိုပြီးပေါ့
    အဲဒီကျတော့..အလုပ်ထွက်သွားတောင် အတင်းပြန်လိုက်ခေါ်ပေးကြတယ်လေ
    မပိုင်လားဗျာ…။။။ 😛

    • etone

      October 29, 2011 at 8:50 am

      ကိုဘီလူးရေ ….. ကျွန်မနဲ့ အလုပ်တူလုပ်နေတဲ့လူတွေထဲကတော့ တချို့တလေ အတိုးချစားတာကြားဖူးပေမယ် ့ကိုယ်တိုင်ကတော့ မလုပ်ပါဘူး ….. ။ ကိုယ့်ပိုက်ဆံ ကိုယ်သုံးတာတောင်မလောက်တာ သူများကိုချေးဖို့လည်း မရှိပါဘူး … နောက်ပြီး …. ပိုက်ဆံချေးရတာ ၊ တောင်းရတာတွေက … အသွားကောင်းသလောက် အပြန်ခက်တယ် .. ကိုယ့်ပိုက်ဆံနဲ့ကိုယ် စိတ်ညစ်နေရမှာလည်း အာရုံနောက်လို့ အတိုး ဘယ်လောက်ရရ ….အဲ့ဒီအလုပ်ကြီး စိတ်မဝင်စားဘူးလေ … ။ 🙂

  • windtalker

    October 28, 2011 at 7:53 pm

    စုံစိနေအောင် သိရသဗျ ။
    အရင်ကဆို စဉ်းလည်း မစဉ်းစားမိဘူး ။ ကိုယ်နဲ ့က အဝေးကြီးကို
    ကိုလူး ပြောသလိုဘဲ ။ အိုင်ဒီယာ တန်းရတာတော့
    စူပါဗိုက်ဆာ နဲ ့ချိတ်ရမလို တောင် ဖြစ်နေပြီ
    အပြင်မှာ ၅ ကျပ်တိုး နဲ ့ချေးပေးတာတောင် ပြန်မဆပ်ချင်ကြသူတွေ တစ်ပုံကြီးမလား

  • pooch

    October 28, 2011 at 8:48 pm

    တုန်တုန်ပြောမှပဲ အသေးစိတ်သိရတယ် … ကိုယ့်ဘဝနဲ့ ကိုယ်..ကိုယ့်အထွာနဲ့ကိုယ်ပေါ့လေ….
    ဒီထက်မက ပိုပြီး တိုးတက်လာရင် သူတို့လည်း ဒီထက်မက ပိုပြီး အဆင်ပြေလာမှာပါ……
    ကိုယ်တိုင်ကတော့ လက်ဖြန့်နေတုန်းပါပဲ……ရှက်ရုံမက လဲသေလိုက်ဖို့ပါ ကောင်းနေပါပြီ… 🙁

  • ba gyi

    October 29, 2011 at 9:33 am

    အီတုံး လေးက အလုပ်သ္မားရေးရာတွေတော်တော်စိတ်ဝင်စားတယ်နော်၊တကယ်လို့များ တို့နိုင်ငံမှာ
    အလုပ်သ္မား သမဂ္ဂ တွေဘာတွေပေါ်လာရင်(အမှန်အကန်သမဂ္ဂကိုပြောတာ) ။တို့အီတုံးလေးအတွက်တော့
    ba gyi က တစ်မဲပေးပါသဗျား၊ ဆက်လုပ်ဆက်လုပ်။

    • etone

      October 29, 2011 at 10:07 am

      ဘကြီးရေ … အမှန်တကယ်ပြောရလျှင် အလုပ်သမားမှ မဟုတ်ပါဘူး … လူတိုင်းကို စိတ်ဝင်စားပါတယ် … စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာ လူကြားကောင်းအောင်ပြောတာ …အရာရာကို စပ်စုတယ်ဆိုလျှင် ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ် … ။ ဂေဇက်မှာ စာဝင်ရေးနေတဲ့နောက်ပိုင်း မြင်မြင်သမျှ ဘယ်လို ဖွရမလဲ တွေးနေခဲ့တာချည်းပဲလေ ဟီးဟီး :mrgreen:

      • windtalker

        October 29, 2011 at 11:10 am

        စကားမစပ် သားလေး ရှင်ပြုပွဲ ကို ဖိတ်ရမယ်နော
        🙂

        • etone

          October 29, 2011 at 11:23 am

          အဟေး အဟေး … ဆယ်နှစ် … ဆယ်နှစ် စောင့်ပေဦးတော ့… 😛 😛
          အခုတော့ သားဆိုလို့ …… မျက်လုံပြူးပြူး နှုတ်ခမ်းမွှေးကားကား နားရွက်တထောင်ထောင် နဲ့ …. အထူပါးနားမလည် တချိန်လုံး ပွတ်သီးပွတ်သပ်လာလာလုပ်တတ်တဲ့ … မည်းမည်းလေးပဲ ရှိတယ် … ။ 👿

Leave a Reply