“ကိုပေါက်လမ်းသလားနေသည် အပိုင်း၂၄(အောင်ပန်းသို့အပြန်လမ်း)

“ကိုပေါက်လမ်းသလားနေသည် အပိုင်း၂၄

ထမင်းဆိုင်လေးရဲ့နောက်ကတောင်မှာတော့ မိုးငွေ့တွေထောင်းထောင်းထနေပါတယ်။
9နာရီထိုးတော့ ကားကလေးက ဟွန်းသံပေးလို့ခေါ် ပြီးခရီးဆက်ခဲ့ကြပါတယ်။

မိုးရေသောက်လို့ဝနေတဲ့ ပါတ်ဝန်းကျင်ကြီးကတော့ စိမ်းစိမ်းစိုစို။

လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာတော့ ရေညှိတွေတက်နေတဲ့သစ်ပင်အခင်းလေးတွေကို မသိလို့မေးကြည့်တော့
သစ်တော်သီးပင်ပါတဲ့။

သစ်တော်ပင်လေးတွေက အခင်းလေးတွေအဖြစ်ရှိနေသလို၊
တစ်နေရာမှာတော့ခြံစည်းရိုးလိုကာထား၊

နောက်တစ်နေရာမှာတော့ သစ်တော်ပင်လေးတွေကြားထဲမှာအိမ်ကလေးတစ်လုံး။
မြင်ရတာကဗျာဆန်ဆန်။

သွားရင်းသွားရင်းနဲ့ဘဲ စိမ်းမြတဲ့လယ်ကွင်းလေးတွေကပေါ်လာလိုက် ပျောက်သွားလိုက်။

ရွာလေးတွေအဝင်မှာ အုတ်နဲ့အခိုင်အမာဆောက်ထားတဲ့အိမ်ကလေးတွေကလဲအစီအရီ။
အပြန်ခရီးမှာတော့ ကားကျပ်လှပါတယ်။
လူအပြည့်ကားအပြည့်။

ကလေးအမေလေးတစ်ယောက်တက်လာတော့ ထိုင်နေတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က
နေရာဖယ်ပေးလိုက်တဲ့မြင်ကွင်းလေးက ကြည်နူးစရာ။
နေရာမရလို့ အပေါက်ဝမှာမတ်တပ်ရပ်နေသူတွေရဲ့လက်ထဲကပစ္စည်းကို နီးတဲ့သူကယူလို့ပေါင်ပေါ်တင်ထား
ပေးတဲ့မြင်ကွင်းက မြို့ပေါ်မှမတွေ့နိုင်တဲ့မြင်ကွင်း။
ကိုယ့်လက်ထဲက ပစ္စည်းကို သူများဆီမှာစိတ်ချလက်ချမထားနိုင်သလို သူများပစ္စည်းကိုလည်းအလုပ်
ရှုပ်ခံပြီး ယူမထားချင်ဘူးဆိုတာ မြို့ဆန်တဲ့စိတ်လို့ဘဲပြောရတော့မယ်ထင်ပါရဲ့။
လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာတော့ ရွာထဲကထွက်လာနေတဲ့ပအိုဝ့်မကြီးတစ်ယောက်ကိုမြင်တော့အသွားတုံးက
ဓါတ်ပုံမရိုက်လိုက်ရတာကို ပြန်သတိရပြီးနှမျောနေမိပါတယ်။

သွားနေရင်းကနေ ကျောက်စရစ်ခဲပုံကြီးတစ်ခုမြင်လို့ လှမ်းအကြည့် ဟိုးဘက်ကရွာကိုသွားတဲ့လမ်း
အသစ်ဖောက်နေတာဆိုတာကိုသိရပြန်ပါတယ်။

လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ ဆိုင်ခန်းအလွတ်တွေအများကြီးကိုတွေ့လို့မေးကြည့်တော့
” ဆောင်းပြောင်းရွာ“လို့သိလို်က်ရပါတယ်.။
အခုမှပြန်သတိရလိုက်တာက ကျနော်အသွားတုံးကအိပ်နေတုန်း
ကားဆရာနဲ့လူတစ်ယောက်စကားအပြန်အလှန်ပြောနေကြတာကိုပါ။
“ ဒီနေ့ဆောင်းပြောင်းဈေးနေ့မလား လူရှင်းလှချည်းလား“
“ ဒီနေ့ဈေးနေ့ပျက်တယ်လေ မိုးတအားရွာတော့ မလာနိုင်ကြဘူး
ဒါကြောင့် ဈေးအပျော်ခင်းပြီး ပြန်သွားကြတာပ “ ဆိုတာလေးပါဘဲ။
အပြန်ခရီးမှာတော့ တောင်အတက်လမ်းတွေကြောင့်လား ကုန်အပြည့်လူအပြည့်မို့လားမသိ
ကားကလေးက တအိအိနဲ့ရုန်းရတာ သနားစရာ အသံတွေတောင်ပေးလို့ပါ။
မြေပြန့်လိုနေရာမျိုးမှာတော့စိုက်ခင်းတွေအပြည့်။

မြေသားများများကတ္တရာနည်းနည်း ကွေ့ကောက်ကောက်လမ်းမနံဘေးမှတော့ လယ်ယာလုပ်ငန်းခွင်
ဆင်းနေသူကလဲအများအပြား။

တိုးတက်လာတယ်လို့ထင်ရတဲ့တစ်ခုကတော့ ဒီအနီးအနားက ယောကျာ်းမိန်းမတောဆင်းရင်
ဆိုင်ကယ်ကိုယ်စီနဲ့ပါဘဲ။
မြေစောင်းစောင်းမှာလှေကားထစ်လိုစိုက်ထားတဲ့စပါးခင်းလေးဘေးကဖောက်ထားတဲ့ကားလမ်းလေးက
လဲ အဝတ်စလေးတစ်ခုချထားသလိုပါဘဲ။

သွားနေရင်းက လယ်ကွင်းလွင်ပြင်တွေပျောက်ပြီးကျောက်တောင်ကုန်းတွေအမြင်ပြောင်းလာပြန်ပါတယ်။

အပင်မရှိတဲ့ကျောက်တောင်ကုန်းတွေမြင်ရပြန်တော့ ရင်ထဲမှာအထီးကျန်ဆံသလိုလို။

လှပတဲ့ရူ့ခင်းလေးတွေငေးနေရင်းက စိတ်ထဲမိုက်ကနဲခဏတော့အိပ်ငိုက်သွားပါတယ်။
ပြန်နိုးလို့ကြည့်လိုက်တော့ ကားကလေးက လမ်းကွေ့ကွေ့လေးရဲ့ကျောပေါ်မှာပြေးလွားနေပါတယ်။
ကျနော်မှတ်မိသွားပါပြီ.။

ဒီလမ်းကွေ့လေးလွန်တာနဲ့ ကလောသွားတဲ့လမ်းဆုံကိုရောက်တော့မယ်။
မကြာခင်အောင်ပန်းကိုပြန်ရောက်တော့မယ်ဆိုတာသိလိုက်ပါတယ်။

နာရီကြည့်တော့ 12း15။
မျက်စေ့ကို ခဏမှိတ်ပြီးအနားယူလို်က်တော့ ပိတ်ထားတဲ့ကြားထဲကမြင်လာတာကတော့
မနေ့ညနေစောင်းမှာရောက်ခဲ့တဲ့တောင်ကွဲစေတီရဲ့မြင်ကွင်းတွေက
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ပိုပီပြင်လာသလို………………………………………….

ကိုပေါက်လက်ဆောင်အတွေးပါးပါးလေး
(30-10-2011)
ဆက်လက်ဖော်ပြပါမည်။