ကမာ္ဘကြီးဟာရွာကြီးတဲ့လား? ဂေဇက်ကိုဝင်ဘို့ နက်ချိတ် မိုဇယ်ကိုတိတ်တိတ်လေးဖိတ်လို့ ရှိတ်လိုက်မယ်ဟဲ့လို့ ရင်ထဲကစာလေးတွေစီ အပီအပြင်နှိပ်ဘို့ပြင်ကာမှ လင်ကမရ မြင်ရတာ ဘဝင်မကျ ထပ်ကာထပ်ကာနှိပ် လက်ကွက်ထိတ်မှာမီးလောင် ယောင်တောင်တောင် ပေါင်တောင်နဲ့ နက်ဝပ်ကနှေး အီးလေးကိုဝင်ပြန်တော့လည်း မျက်နှာမည်းပေါင်ချိန်က ဒီလိုအဖြစ်မျိုးရှိသလားဟဲ့ ဆိုပြီး အာရာတွေတက် သစ်ဇ်ပေ့ဂျ်ကန်နော့အိုးပန်းဆိုပြီး ငါ့အိပ်ကပ်ထဲက ချွေးနဲစာတွေတတိတိချွေ ဘေကိုတော့မလျှော့ သဂျီးကတော့ပြောသား သူ့ဆုကြေးကဘယ်ဆီနေမှန်းမသိ တရိရိနဲ့ ဖုန်းနဲ့မရလို့ ဆိုင်ကိုပြေး ခြေအေးလို့ဝမ်းယောင် ကြောင်တောင်တောင်နက်ဝပ် တဖြတ်ဖြတ်နဲ့ လင်လုပ်လို့မရတဲ့ဂေဇက် အနေခက်ရအောင် ရွှေလက်နဲ့စာလွှာရေး အတွေးလေးတွေစာစီလို့ မယားလုပ်မယ်ဟဲ့လို့ အလို ဟဲ့ရွာစား မတိမ်းမစောင်း ဘိမ်းမောင်းနဲ့ ငါ့စာလွှာကိုအမြန်ပို့ ဟဲ့ ရို့ရို့ ပလို့ပလို့ဂျိ

ဆိတ်တွေဟာအချင်းချင်းရန်ဖြစ်ရင် ခေါင်းချင်းဆိုင်ထားပြီး နောက်မဆုတ်တမ်း ခွေ့တတ်သလို ခွေးတွေဟာလည်း ကိုက်တတ်ဟောင်တတ်ပါတယ်၊ ကျွန်တော်တို့မြန်မာနိုင်ငံမှာ လူလတ်တန်းစားများကားစီးနိုင်တဲ့အချိန်ကစပြီး မော်တော်ယာဉ်ပိုင်ဆိုင်မှုမြင့်တက်လာပြီး လမ်းမတွေပေါ်မှာကားတွေဟာ လမ်းတွေနဲ့မဆန့်အောင် ပေါက်ကွဲထွက်လာပါတယ်။ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တွေမှာ ကားပိုင်ဆိုင်ပေမဲ့ လောင်စာဆီကိုချွေတာ၊ မိမိကုန်ကျစားရိတ်ကိုချွေတာ(ချမ်းသာပေမဲ့) အလုပ်သွား၊ ခရီးထွက်၊ကျောင်းကြိုပို့၊အလည်အပါတ်သွားတာတောင် လိုင်းကား၊ခရီးသည်တင်ကား စီးကြတယ်လို့သိရပါတယ်၊ ဒီမှာကတော့ ဂုဏ်တု ဂုဏ်ပြိုင် ဝမရှိဘဲဝိလုပ်( ဒီနိုင်ငံမှာကကြွားဝါချင်တဲ့သူများတယ်) ကားမျိုးစုံနဲ့ ဖအေက အလုပ်သွားကားတစ်စီး မအေက ဈေးဝယ်ထွက်ကားတစ်စီး သားတွေ သမီးတွေက ကျောင်းသွားကားတစ်စီးစီနဲ့ လမ်းမတွေပေါ်မှာ ကားတွေဟာပြည့်ကြပ်နေပါတယ်။ သာမန်ချမ်းသာတဲ့သူတောင်ကားနှစ်စီးလောက်ပိုင်တာတွေ့ရပါတယ်။ ဒီတော့အခြေခံလူတန်းစားစီးတဲ့လိုင်းကားတွေဟာ လိုရာခရီးရောက်ဘို့ ကားလမ်းပိတ်ဆို့မှုကြောင့် (ဝန်ထမ်း၊အလုပ်သမား) အချိန်တွေအကြာကြီး ကားပေါ်တွေမှာ အချိန်ဖြုန်းရပါတယ်၊ ဒီကြားထဲ လမ်းစည်းကမ်းကိုမလိုက်နာ လိုရာခရီးကို ဖြတ်လမ်းက သွားချင်တဲ့ လူ့အန္ဒတွေဟာ အတင်းတစ်ဖက်ယာဉ်ကြောက လုဝင် နောက်လဲမဆုတ်ပေး ကားခြင်းခေါင်းခြင်းဆိုင်ပြီး ခွေးတွေ၊ဆိတ်တွေလိုစောင်နေကြတာ ရန်ကုန်မြို့ […]

တချိန်က အရက်ကို စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်စွာ သောက်သုံးတဲ့ အထဲ ကျွန်တော်ပါခဲ့ဘူးပါတယ်၊ အဲဒီအချိန်ကဆို အရက်နဲ့ပါတ်သက်လို့ အပြောမခံနိုင်ပါ၊ အရက်ကို စိတ်ကြိုက် အမြည်းကောင်းကောင်းနဲ့ အရက်သောက်တဲ့အချိန်ဆို ဘယ်သူနဲ့မှတွဲမသောက်ဘဲ တစ်ယောက်ထဲ ဇိမ်ခံသောက်တဲ့တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ဘူးပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ်နှစ်ခန့်က ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတော်တော်များများ အရက်သောက်လို့သေဆုံး ကုန်ကြတာရယ် အရက်ကြောင့်ဘဝပျက်ကုန်ကြတဲ့သူတွေနဲ့ အရက်နဲ့ပါတ်သက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘဝမှာ အပြောင်းအလဲကြီးကြီးမားမားကြုံခဲ့ရပြီးနောက် အရက်သမားဘဝကရာသက်ပန်လမ်းခွဲလိုက်ပါတယ်။ အခုဆိုရင်အရက်တင်မက မူးရစ်စေတဲ့အရာမှန်သမျှ ကျွန်တော်အားလုံးကိုရှောင်ကျဉ်ခဲ့တာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုမကတော့ပါဘူး၊ ဆေးလိပ်၊ကွမ်း၊အရက်၊ဘီယာ၊ယုတ်စွအဆုံး ထန်းရည်အချိုတောင် ကျွန်တော်လုံးဝမသောက်တာ ဆယ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပါပြီ၊ အဲဒီမှာတင် အရက်အတူသောက်ခဲ့ဘူးတဲ့သူငယ်ချင်း တွေနဲ့ တဖြေးဖြေးဝေးကွာခဲ့သလို အရက်နဲ့ပါတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတွေလဲတဖြေးဖြေးလေ့လာခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၀၉ခုနှစ်မှာ ကျွန်တော်ညီ အသက် ၂ နှစ်ငယ်တဲ့တစ်ယောက် အရက်အလွန်အကျွံသောက်ရာက အသည်းကျွမ်းသေဆုံးခဲ့ပါတယ် သူသေတဲ့အချိန် အသက် ၄ဝ မပြည့်သေးပါဘူး။ အမေမသေခင်ကတော့ ဒီကောင့်ကို ဂရုစိုက် အစာမှန်မှန်ကျွေး […]

လေအေးပေးစက်၊နံရံကပ်တီဗွီနှစ်လုံးလိုင်းမျိုးစုံ ၊ ဒန်းလော့မွှေ့ယာပေါ်အနားယူနေတဲ့ ဦးဦးဘဘအရွယ်စုံတွေရဲ့ ခြေထောက်၊ခါး၊ကိုယ်လုံးပေါ် နေရာအနှံ့ လက်နုနုလေးတွေ မဲညိုနေအောင်နှိပ်ပေးနေရတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်စုံ မိန်းကလေးအယောက်၅ဝလောက်အလုပ်လုပ်နေတဲ့ နေရာလေးတစ်ခုကို ကျွန်တော် အလည်ရောက်ခဲ့ပြီးသူတို့တွေရဲ့ခါးသီးတဲ့အတွေ့အကြုံတွေကိုသိခဲ့ရတယ်။ နှစ်ယောက်ခန်း၊သုံးယောက်ခန်းတွေမှာဧည့်သည်အလိုကျ ဖျော်ဖြေနေရတဲ့ မိန်းကလေးငယ်တွေရဲ့ ဘဝဟာ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ တရားဥပဒေအရ တရားမဝင်လုပ်ငန်းဖြစ်နေလေတော့ ခေါင်းငုံ့ခံခေါင်းပုံဖြတ်ခံနေရပေမဲ့ တစ်ခြားဘယ်အလုပ်ကမှ အဲဒီအလုပ်လောက်ဝင်ငွေမကောင်းလေတော့ တစ်နာရီနှစ်ထောင့်ငါးရာကျပ်၊နှစ်နာရီယူရင်တစ်နာရီအပိုဆောင်းပေးတော့ ဧည့်သည်အများစု နှစ်နာရီယူကြတယ်၊ နှိပ်တဲ့ကလေးမကတစ်နာရီငါးရာကျပ်ဘဲရတယ်၊ သုံးနာရီလုံးလုံးမရပ်မနားနှိပ်မှ တစ်ထောင့်ငါးရာကျပ်၊အနှိပ်ခန်းပိုင်ရှင်ကသုံးထောင့်ငါးရာကျပ်၊ဧည့်သည်က တစ်ယောက် တစ်နာရီဘဲယူရင်တော့ အနှိပ်ခန်းပိုင်ရှင်က ခြောက်ထောင်ကျပ် ဒါပေမဲ့ သူတို့လေးတွေကသူတို့ဘောစိ (သူဌေး) ကိုတကယ့်ကယ်တင်ရှင်ကြီးလို သဘောထားတာတွေ့ရတယ်။ တစ်လကိုတစ်ခါအိမ်ကို ၃ရက်ပြန်ခွင့်ရတယ်၊ ထမင်းကိုအသားဟင်းနဲ့ကျွေးပြီး အိပ်ဘို့မွေ့ယာနဲ့ဆိုတော့၊ဆင်းရဲတဲ့ကလေးမလေးတွေအဖို့ တကယ့်ကိုနတ်ဘုံလို့ထင်မှတ်မှားစရာပေါ့၊နှစ်ကုန်ရင်ဆုကြေး၊မဲဖေါက်၊သူတို့ကို တစ်လနာရီသုံးရာကျော်အောင်အလုပ်လုပ်နိုင်ရင် ပရမိုးရှင်းအနေနဲ့ တစ်နာရီခွန်နှစ်ရာနှုန်းနဲ့ရှင်းပေးတော့(တစ်နေ့အနဲဆုံးဆယ်နာရီ)တစ်လ နှစ်သိန်းကျော်ကျော်ရလေတော့ ဧည့်သည်ကိုဖေါက်သည်ဖြစ်အောင် နည်းမျိုးစုံနဲ့ဆွယ်ကြရာက ရုပ်ရည်လှတပတ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်မိန်းကလေးတွေအတွက်တော့ တစ်လကို နှစ်သိန်းကျော်ရနိုင်တဲ့ နေမထိလေအေးစက်တပ်ဆင်ထားပြီးဧည့်သည်ကကျွေးသမျှ ဗိုက်ကားအောင်စား […]

ဝမ်ပုံရွာကလေး……. မဲခေါင်မြစ်ကလေးပေါ်မေးတင်နေလေရဲ့။ တစ်ဖက်ကမ်းမှာတော့ လာအိုနိုင်ငံက ရွာကလေး နှစ်ဆယ့်လေးနာရီ လျှက်စစ်မီးရသတဲ့၊ ဘတ် ၁၀ဝ (ထိုင်းငွေ) ပေးပြီးကြိုက်သလိုသွားလို့ရသတဲ့၊ လာအိုထီး လာအိုမတွေ ဒီဘက်ကမ်းမှာဈေးနေ့(ကြာသာပတေးနေ့တိုင်း) ဝမ်ပုံရွာလေးကိုဈေးလာဝယ်ကြတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ ရွာကလေးဟာ မြန်မာငွေသုံးလို့မရဘဲ ထိုင်းဘတ်ငွေကိုသာသုံးကြလို့ ငွေလဲလိုက်ရတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဖုန်းတွေကိုဈေးကြီးကြီးပေးဝယ်နေရတဲံအချိန် (GSM 200000/ WCDMA 250000ကျပ် ဘတ်ငွေ၁၀၀၀ဝခန့်) မှာ လာအိုဖုန်း UNITEL ။ ထိုင်းဖုန်း 12 call ။ Detect ။ ဖုန်း ရ မျိုးလောက်ရှိပြီး ကြိုက်တာယူ ကြိုက်တဲ့လိုင်းယူ ဘတ် ၅ဝ ထဲ မြန်မာငွေ ၁၂၅ဝ ကျပ်နဲ့ ဖုန်းတစ်လုံး ကိုင်လို့ရတယ် တစ်ဖက်ကမ်းမှာလည်း တာဝါတိုင်ကြီးက ဟီးလို့ Over sea […]

နေရာတိုင်းမှာ တစ်လုံး နှစ်လုံး သုံးလုံး အကြောင်းပြောမဆုံးပေါင် တောသုံးထောင် ။ ဘဝပျက်တဲ့သူလည်းမနည်း အုတ်တံတိုင်းနောက်ရောက်တဲ့သူကတစ်ဖုံ ငွေကြေးအရှုပ်အရှင်းကို လူမိုက်နည်းနဲ့ဖြေရှင်းလို့ ဘဝတစ်ပါးပြောင်းရတဲ့သူတွေလဲမရှား တရားဥပဒေကို လက်တစ်လုံးခြားနဲ့ ဆက်ပြီး မြွေမကြောက် ကင်းမကြောက် အန္တရယ်လမ်းဆက်လျှောက်နေသူ လည်းမရှား ဒီအထဲကမှ အခြေခံလူတန်းစားတွေရဲ့ ဘဝကို တတိတိ ဖဲ့ချွေ အချိန်တွေကိုခိုးယူ အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်ပျောက်အောင် စွဲလမ်းစေပြီး ဖွတ်တက်တာထက်ဆိုးတဲ့ ဖွတ်လုံးထိုးခြင်း အကြောင်းပါဘဲ။ ချမ်းသာတဲ့ လူတန်းစားတွေရဲ့ဘဝမှာ အချိန်ဖြုန်းဘို့နဲ့ ငွေပိုတွေကိုဖြုန်းဘို့ ကိုကိုဂေါက်တွေ ဂေါက်ရိုက်ကြတယ်။(ဂေါက်အိတ်ထမ်းခ၊ကယ်ရီခ၊ ကောင်မလေးငယ်ငယ် ချောချောတွေကို သနားတတ်လွန်းလို့ သနားကြေး၊ ဂေါက်ကွင်းအသင်းဝင်ကြေး၊ လောင်းကြေး၊ စားသောက်စရိတ်) အနည်းဆုံးဆင်ဖြူတော်အကောင် တစ်ရာကျော်လောက်ကိုသုံး နေကြသလို အခြေခံလူတန်းစားတော်တော်များများဟာလဲ ဖွတ်လုံးကိုထိုးရင်း လောင်းကစားလုပ် အချိန်ဖြုန်း အလုပ်တောင် စိတ်မဝင်စားတော့ဘဲ ညဉ့်နက်သန်းခေါင်အထိ တုတ်ထိုး နေလိုက်ကြတာ […]

သက်ဦးဆံပိုင် ရှင်ဘုရင်စနစ်ဟာ ကိုလိုနီနယ်ချဲ့လက်အောက်မှာတော့ ချုပ်ငြိမ်းခဲ့ရပြီး ကျွန်သဘောက်ဘဝနဲ့ လူမျိုးခြားကို ဘူရားထူး နင်းပြားဘဝနဲ့နေခဲ့ရတဲ့ မြန်မာလူမျိုးတွေဟာ မျိုးချစ်စိတ်ကို သခင်အခေါ်ခံပြီး မြှင့်တင်ခဲ့ရာက လွတ်လပ်ရေးရပြီး မြန်မာနိုင်ငံမှာ သခင်အရသာတွေ့ အခွင့်ထူးခံ လူတန်းစားတစ်ရပ်ဟာ ခေတ်အဆက်ဆက် အာဏာပိုင်လူတန်းစားတစ်ရပ်ပေါ်ထွန်းလာခဲ့ပါတယ်။ ကြီးမားတဲ့ရာထူးယူထားတဲ့သူတွေအတွက် ကိုယ်ရေးအရာရှိ၊ ရာထူးငယ်တဲ့အရာရှိတွေအတွက် best man လို့ခေါ်တဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် လူတန်းစားတစ်ရပ်ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့ပါတယ်။ အဓိကကတော့ တပ်မတော်(ရေ)မှာပါ ဗိုလ်ကြီးနဲ့အထက် အရာရှိတွေဟာ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စတွေမှာအသုံးပြုစေခိုင်းဘို့ ရဲဘော်ထဲက မိမိစကားနားထောင်မည့် စိတ်ချရတဲ့ စစ်သည်တွေကို သွားလေရာခေါ် အိမ်မှုကိစ္စ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စတွေမှာအသုံးပြု စည်းစိမ်ခံဘို့အသုံးပြုနေတာ ကျွန်တော်တို့ တပ်မတော်မှာ တော်တော်ကို အရုပ်ဆိုးအကြည့်တန်လွန်းလှပါတယ်။ အဲဒီရဲဘော်တွေဟာ အဝတ်လျှော် ဖိနပ်တိုက် အနှိပ်အနင်း အစားအသောက်စီစဉ်တာကအစ အောက်ခြေသိမ်းဆောင်ရွက်ရပါတယ်။နောက်ပြီး အခြားရဲဘော်တွေရဲ့ အပြစ် မဟုတ်တာလုပ်သမျှ အတွင်းလူအဖြစ် […]

ရန်ကုန်မြို့ နေဝင်ရီတရော ညီအကိုမသိတသိ မှောင်ရီပျိုးစ အချိန်ရောက်လာပြီဆိုရင် အသက်ဝင်လှုပ်ရှားလာတဲ့ အရက်ဆိုင် ဘီယာဆိုင်တွေရဲ့ အနားမှာ သံဇကာတပ်ဆင်အလုံပိတ်ထားတဲ့ ကားငယ်အချို့ ရောက်လာပြီး နောက်ဘက် သံဇကာတံခါးဖွင့် နတ်သမီးလေးတွေလို လှတပတ ငယ်ငယ်နုနု အဝတ်အစားမလုံ့တစ်လုံ ပေါင်ရင်းအထိဖေါ်လှစ်ထားတဲ့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်အရွယ်မိန်းကလေးတွေ ဆင်းလာပြီး လက်ထဲမှာတော့ ဆေးလိပ်ဘူး မီးချစ်လေးတွေကိုင်ရင်း ဘီယာဆိုင်ထဲ ရောင်းမစွံ ဆေးလိပ်ဘူးတွေ အစွံထုတ် ဘို့လား လူကိုအစွံထုတ်ဘို့လားဆိုတာကတော့ ကာယကံရှင်တွေဘဲသိကြမှာပါ။ ကျွန်တော်အဲဒီကားလေးတွေတွေ့တိုင်း ရောမခေတ်က ကျွန်တွေကို လိင်ကိစ္စအရောင်းအဝယ်လုပ်ဘို့ လေလံဈေးကွက်တင်တဲ့ လှောင်အိမ်တွေကိုပြေးမြင်မိတယ်။ မြင်ဘူးကြတဲ့သူတိုင်းသိကြမှာပါ ထောင်ကားပုံစံနဲ့ တစ်ပုံစံထဲ သံဇကာကိုသော့ခတ်ထားသေး ဒီကြားထဲ ကလေးမလေးတွေက အသက်မပြည့်သေးတဲ့ ဆပ်ကော့လပ်ကော့ အရွယ်တွေကို အရက်ဆိုင်ကြီးတွေ ဘီယာဆိုင်ကြီးတွေမှာ အမြီးအဖြစ်သုံးဆောင်နိုင်ဘို့ စီစဉ်ဆောင်ရွက်နေတဲ့ ဆေးလိပ်ဗန်းပြ (ဆေးလိပ်ကိုတစ်နိုင်ငံလုံးတိုက်ဖြတ်နေတဲ့အချိန်) အသွေးအသားရောင်းဝယ်ဘို့ ဈေးကစားနေတဲ့သူတွေကို အာဏာပိုင်အဖွဲ့အစည်းတွေ […]