susunosukiဖြောင်း´ `ဖြောင်း´ `အ´ `အင့်´ အင်း…လက်သံပြောင်သားပဲ။ ဆိုင်ရှင် ကိုပေသီးရဲ့ ဘယ်လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံ အကြွေတချို့ကို ကို်င်ထားပြီ်း.. ညာလက်ကတော့ လေထဲ မှာ ….လက်ကအောက်ကို တောင်မရောက်သေး။ စောစောက ကလေး နှစ်ယောက်ရဲ့နားရင်းကိုရိုက် ပြီးတဲ့အနေအထား နဲ့ ပဲ ရှိသေးတယ်။စောစောက ကိုပေသီးရှေ့မှာလက်နောက်ပစ်ပြီး ရို့ ရို့ ကလေးရပ်နေကြတဲ့ ကလေး နှစ်ယောက်ဟာ တိုင်ပင်ထားသလို တဖက် တည်းကို ခေါင်းလေးတွေ ကိုင်းသွားကြတယ်…………..။ လေကြမ်းဝင်သွားတဲ့ .. စပါးတော လေးလိုပဲ။ တဖက် တည်းကို ခေါင်းလေးတွေ ကိုင်းလို့ ၊နားရွက်တွေရဲလို့ မျက် နှာ တွေကတော့ ငိုမဲ့မဲ့ နဲ့ ့။ ……………. …………….. ………… `ဟေ့ကောင်တွေ..မင်းတို့ နားလေးနေလား´ `ဗျာ´ […]
လူတွေဟာ ပစ္စည်း ပစ္စယာတွေကို ဝယ်ယူ အသုံးပြုကြတယ်။ လိုအပ်ချက်အရရော ၊ လိုချင်တာသက်သက်ကြောင့်ရော ပေါ့။ တန်ဖိုးအနည်းအများသင့်တော် သလိုပေးပြီး သုံးကြတာပေါ့။ ဒါကို ကျုပ်က အသုံးပြုတယ် လို့နာမည်ပေးတယ် ဗျ။ ကျုပ်တို့နေ့စဉ် အသုံးပြုကြတဲ့ ပစ္စည်း ပစ္စယာတွေက အများသားကလား။ စားသောက်ကုန်ဆို လည်း ဆန် ဆီ ဆား ကအစ အဝတ်အထည်လည်း ပါသပေါ့။ ရေလာထည့်သူကို လည်း ရေဖိုးပေး ရသလို လျှပ်စစ်မီး အတွက်လည်း မီတာခပေးရတာပဲလေ။ လူပြောများတဲ့ စကားတစ်ခု လိုဆိုရရင် “ အလကားတော့ ဘာမှ မရဘူးဟေ့လူ” ပေါ့ဗျာ။ ဟုတ်တယ်မို့လား။ အဲ ဟုတ်ပြီ။ ဒီလိုမှ မဟုတ်ပဲ အပိုအမြတ်ထုတ်ချင်တဲ့ ထိုက်သင့်တဲ့ အခကြေးငွေ မပေးပဲ အမြတ်ထုတ်တဲ့ […]