weiweiရှုခင်းပုံကြိုက်တဲ့သူတွေအတွက် … တိဗက်ခရီးစဉ် (၄) မှာ ခရီးစထွက်တော့ လမ်းတစ်လျှောက်ကို ကားပေါ်မှ ရိုက်ထားသောပုံများဖြစ်ပါတယ် … လားဆားမြို့မှ အထွက်လမ်းတစ်လျှောက်ဖြစ်ပါတယ် … နောက်ထပ်ဆက်ရန်လဲ အများကြီးရှိသေးပါသေးတယ် …
နတ်ပြည်မှာ နတ်သမီးတွေအလွန်များပြီး နတ်သားအလွန်နဲတယ်တဲ့။ အဲဒါနဲ့ ဒကာတစ်ယောက်က သိချင်လို့ ဆရာတော်ကြီးတစ်ပါးကို သွားလျှောက်မေးတယ်။ အရှင်ဘုရား နတ်ပြည်မှာ နတ်သားနဲပြီး နတ်သမီးတွေများနေတာ ဘာကြောင့်ပါလဲဘုရား တဲ့။ ဆရာတော်က ပြုံးပြီး ပြန်ပြောလိုက်တယ် … ကဲ .. ဒကာ၊ ဒကာတို့အိမ်မှာ မနက်ပိုင်း ဆွမ်းဝေယျာဝစ္စလုပ်တာ ဒကာလား၊ ဒကာ့မိန်းမလား ? ဆွမ်းချက်ပြီး ဆွမ်းလောင်းတော့ရော .. ဒကာလား၊ ဒကာ့မိ်န်းမလား ? ဘုရားပန်း၊ ဆွမ်း၊ ရေချမ်းကပ်တော့ ဒကာလား၊ ဒကာ့မိန်းမလား ? ဘုရားရှိခိုး၊ မေတ္တာပို့၊ တရားနာနဲ့ ရိပ်သာဝင်တော့လဲ ဒကာမတွေပဲ ထိပ်ဆုံးက၊ ဒကာတွေက မပါသလောက်ပဲ ? ဘယ်မှာလဲ ဒကာတို့လုပ်တဲ့ ကောင်းမှုကုသိုလ် … ကဲ .. (၅) […]
သိတာနဲ့ မသိတာ ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲ ?? ကျွန်မတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက် ရောက်တက်ရာရာပြောကြရင်း သူ့ကို မေးခွန်းတစ်ခုမေးလိုက်ပါတယ်။ “အကုသိုလ်ကို သိရက်နဲ့ လုပ်တဲ့သူနဲ့ မသိပဲနဲ့ လုပ်တဲ့သူ ဘယ်သူက ပိုအပြစ်ကြီးမယ်ထင်သလဲ” သူသေသေချာချာစဉ်းစားပြီးတော့မှ ဖြေတယ် …. “သိရက်နဲ့ လုပ်တဲ့သူက ပိုအပြစ်ကြီးတယ်”… ကဲ … အခုဒီစာကို ဖတ်မိတဲ့သူတွေလဲ အဖြေတစ်ခုခုတော့ ရှိမှာပါ … ဘယ်လိုထင်သလဲ ??? ကျွန်မကလဲ သူအဲဒီလိုပဲ ဖြေမယ်လို့ ကြိုသိနေပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ပြန်ရှင်းပြလိုက်တယ် … “မဟုတ်ဘူး … မသိပဲနဲ့လုပ်တဲ့သူက ပိုအပြစ်ကြီးတယ်” လို့ … “မသိလို့အမှားလုပ်တာ အပြစ်မှမရှိတာပဲ … ဥပဒေမှာတောင်မှ မရည်ရွယ်ပဲနဲ့ ပြစ်မှုကျူးလွန်ရင် အပြစ်ပေါ့တယ်လေ” သူက အချက်အလက်နဲ့ အမြဲပြန်ငြင်းလေ့ရှိပါတယ်။ “ငါပြောနေတာက […]
ဆလပ်လုပ်နည်းတစ်မျိုး … ကျွန်မသူငယ်ချင်း ဥဇဘတ်လူမျိုး ကောင်မလေးလုပ်စားနေကျ ဆလပ်ဖြစ်ပါတယ်။ ပါဝင်သောပစ္စည်းများက ဆလပ်ရွက်၊ ကြက်သား၊ ကြက်ဥ၊ ပြောင်းဖူး၊ ဥနီနဲ့ မရောနိ၊ ဆား တို့ဖြစ်ပါတယ်။ ကြက်သား၊ ကြက်ဥ၊ ပြောင်းဖူးကို ကျွန်မကတော့ ခပ်လွယ်လွယ်ပဲ ရောပြုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျက်ခါနီးမှာ ဥနီလှီးထားတာထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အအေးခံပြီး အားလုံးကို လှီးလိုက်တယ်။ အားလုံးရောပြီး မက်ရောနိရယ် ဆားရယ် တစ်ခါတစ်လေတော့ သကြားနဲနဲထည့်တယ်။ ရောမွှေလိုက်ရုံပဲ။ သူက အဲဒီဆလပ်နဲ့ ပေါင်မုန့် အကြမ်းနဲ့ကို အမြဲတမ်း စားလေ့ရှိပါတယ်။
ချမ်းသာခြင်းနဲ့ ဆင်းရဲခြင်း ကျွန်မနဲ့ ကျွန်မမောင်လေးနဲ့က စကားကြီး စကားကျယ်တွေအမြဲပြောပြီး ငြင်းခုန်လေ့ရှိတယ်။ သူခြောက်တန်း ကျောင်းသားအရွယ် ကျွန်မဆယ်တန်းဖြေထားပြီးတစ်ရက်မှာ ထမင်းစားနေရင်း ကျွန်မက စပြောလိုက်ပါတယ်။ ” လောကကြီးမှာ တည်မြဲတဲ့ချမ်းသာခြင်းဆိုတာမရှိဘူး။ အခုပဲကြည့် ထမင်းကိုစစားတုန်းက စားလို့ကောင်းတယ်၊ စိတ်ချမ်းသာနေတယ်၊ အခုဗိုက်လဲဝရော ထပ်မစားချင်တော့ဘူး၊ ထပ်စားမိရင် ဆင်းရဲတော့မယ်၊ ချမ်းသာခြင်းပျောက်ပြီး ဆင်းရဲခြင်းရောက်တော့မယ်” ” အင်း၊ အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်” ” သီချင်းနားထောင်တာလဲ အတူတူပဲ၊ ခဏနားထောင်တုန်းက နားထောင်ကောင်းတယ်၊ ချမ်းသာတယ်လို့ထင်ရတယ်၊ ကြာလာတော့ နားငြီးလာရော၊ ပိတ်လိုက်မှ စိတ်ချမ်းသာတယ်၊ ချမ်းသာခြင်းပျောက်ပြီး ဆင်းရဲခြင်းရောက်လာတာပဲ” ” အင်း၊ အဲဒါလဲ ဟုတ်တာပဲ” ” မျက်စိလဲကြည့်ပါလား၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတာ ကောင်းပေမယ့် ကြာကြာကြည့်တော့ မျက်စိပူလာတယ်၊ နားလိုက်မှ စိတ်ချမ်းသာတယ်၊ ချမ်းသာတာကုန်ရင် […]
တိဗက် ခရီးစဉ် (၃) မှာ ကော်ဇောယက်လုပ်တဲ့နေရာကို လေ့လာခဲ့တဲ့အကြောင်းရေးခဲ့ပါတယ်။ ဓါတ်ပုံတွေများနေလို့ ပုံတွေကို သီးသန့်ခွဲပြီးတင်လိုက်ပါတယ်။ ကြည့်ပြီး ဗဟုသုတရအောင်ပေါ့။ ဒါမျိုးဓါတ်ပုံတွေက အင်တာနက်ထဲမှာ မတွေ့နိုင်တဲ့ပုံတွေပါ။ တရုတ်ပြည်မှာ ခရီးသွားရင် အဲဒီလိုမျိုး အရောင်းခန်းမ (ကုမ္ပဏီ) တွေကို လမ်းညွှန်က လိုက်ပို့လေ့ရှိပါတယ်။ အဲဒီလိုလိုက်ပို့တိုင်း အဲဒီက ဧည့်ကြိုက သူတို့လုပ်ငန်းတွေကို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ သေသေချာချာရှင်းပြလေ့ရှိပါတယ်။ လိုအပ်ရင် projector တွေနဲ့တောင်ပြပါတယ်။ အစားအသောက်ထုတ်လုပ်တဲ့ ကုမ္ပဏီဆိုရင်တော့ အလကားစားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့က သိပ်ပြီး အပြောကောင်းလွန်းတယ်။ စားပြီးတိုင်း မဝယ်ပဲ မနေချင်လောက်အောင် ပြောနိုင်ကြတယ်။ အခုကော်ဇောကတော့ ဝယ်ချင်ပေမယ့် ပိုက်ဆံမတတ်နိုင်လို့ မဝယ်ခဲ့ရပါဘူး …
ဒီကနေ့မနက် ပိုတာလာကို သွားလည်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ မနက်စောစောစာကို ဟိုတယ်မှာပဲစားပြီး ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းထဲကနေ လမ်းညွှန်ကောင်မလေးအလာကို စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။ မနက် ၈ နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာ သူရောက်လာပါတယ်။ ပိုတာလာက ကျွန်မတို့တည်းတဲ့ဟိုတယ်ကနေဆို တော်တော်လေးနီးပါတယ်။ တက်စီနဲ့သွားရင် ၁ဝ ရွမ်ပဲ ကျလို့ ကျွန်မတို့ကို တက်စီနဲ့ပဲ ခေါ်သွားပါတယ်။ ဟိုရောက်တော့ လက်မှတ်ဝယ်တဲ့ ဝင်ပေါက်ကနေ လက်မှတ်အရင်ဝယ်ရပါတယ်။ လက်မှတ်ဝယ်တာတောင်မှ ပက်ပို့စ်ကိုပြရပါတယ်။ လမ်းညွှန်က သူလိုက်ဝင်လို့မရဘူးလို့ပြောတယ်။ ကျွန်မတို့ကို ဝင်ပေါက်ကို လိုက်ပို့တယ်။ ဘယ်လိုသွားရမယ်ဆိုတာကိုရှင်းပြတယ်။ ဝင်ပေါက်နဲ့ ထွက်ပေါက်က မတူဘူး။ စစ်ဆေးရေးကလဲ လေဆိပ်ကထက်တောင် ပိုတင်းကြပ်နေပါသေးတယ်။ သောက်ရေဗူးအထဲကို ယူခွင့်မရှိဘူး။ တခြားမိတ်ကပ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ပစည်းမျိုးတွေလဲ မယူရဘူး။ လမ်းညွှန်က ထွက်ပေါက်ကနေ ၁၁ နာရီမှာ စောင့်နေမယ်လို့ပြောပါတယ်။ သူ့ဖုန်းနံပါတ်ကိုလဲ ပေးထားတယ်။ ကျွန်မတို့က သူမပါလဲ ပြသနာမရှိပါဘူး။ သူရှင်းပြလဲ […]
ပိုတာလာပေါ်ကနေ ရိုက်ထားတဲ့ လားဆားမြို့ဖြစ်ပါတယ်။ တိဗက်ခရီးစဉ် (၃) ကို ရေးရင်း တင်စရာဓါတ်ပုံတွေ တော်တော်များတာနဲ့ မြို့ရှုခင်းကို အရင်တင်လိုက်ပါတယ်။ လှပခေတ်မီတဲ့ မြို့ကလေးပါပဲ။ အစားအသောက်နဲ့ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းအားလုံး ပြည်မနဲ့ ဈေးအတူတူပါပဲ။ အသက်ကြီးတဲ့လူတော်တော်များများကတော့ ရိုးရာဝတ်စုံတွေဝတ်ကြတယ်။
တရုတ်နှစ် ၁၂ နှစ်ကို အစဉ်အတိုင်း စီလိုက်ရင် Rat, Ox, Tiger, Rabbit, Dragon, Snake, Horse, Sheep, Monkey, Rooster, Dog, Pig 2011 မှာ ကျရောက်မဲ့ ယုန်နှစ်က သတ္ထုယုန်နှစ်ဖြစ်ပါတယ်။ အကောင်တစ်မျိုးကို (၅) မျိုး ပြန်ခွဲတယ်။ ယုန်မှာလဲ … သတ္ထုယုန်၊ ရေယုန်၊ သစ်သားယုန်၊ မီးယုန်နဲ့ မြေယုန်ဆိုပြီးရှိသေးတယ်။ ယုန်တစ်မျိုးက နှစ်ပေါင်း (၆၀) မှာမှ တစ်ကြိမ်သာကျရောက်မှာဖြစ်ပါတယ်။ အသေးစိတ်သိချင်ရင်တော့ ဂေါဂယ်ထဲမှာ ရှာဖတ်လို့ရပါတယ်။ ယုန်ဆိုတာက ပညာရှိမို့လို့ ယုန်နှစ်မွေးတဲ့သူတွေက ပညာဉာဏ်ကြီးတယ်လို့ အကြမ်းဖျဉ်းပဲ မှတ်ထားသားဖူးပါတယ်။ အကောင် ၁၂ ကောင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကြားဖူး သိဖူးတာလေးတွေ ဗဟုသုတရအောင် မှတ်မိသလောက် […]
ဗာဟုသစ္စဉ္စ ဧတံမင်္ဂလ မုတ္တမံ … ယခုခေတ်ကာလနဲ့ အလွန်ကိုက်ညီသော မင်္ဂလာတစ်ပါးဖြစ်ပါသည်။ ဗဟုသုတ အကြား အမြင် များနိုင်လေ ကောင်းလေဖြစ်ပြီး ဗဟုသုတ ရှာဖွေစုဆောင်းဖို့ အခွင့်အလမ်းအများဆုံးရှိသော အချိန်ကာလလည်းဖြစ်ပါတယ်။ ယခင်တုန်းကဆိုရင် လက်လှမ်းမှီသလောက် စာအုပ်စာပေနဲ့ ရေဒီယိုကလွဲပြီး အပိုဗဟုသုတမရနိုင်ပေမယ့် အခုခေတ်မှာတော့ အင်တာနက်ခေတ်ကိုရောက်နေတော့ ဘာမဆို အလွယ်တကူ မြင်နိုင်ကြားနိုင်နေပါပြီ။ မြင်ဖို့ ကြားဖို့ မျက်စိကိုဖွင့် နားကိုစွင့်ထားရန်သာ လိုအပ်ပါသည်။ သို့ရာတွင် တစ်ခုတော့ သတိချပ်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ စာရေးသူတစ်ယောက်က သူ့အမြင် သူ့အကြားကို သူ့အတွေးဖြင့် ရေးထားသည်များကို မျက်ကန်းစုံမှိတ်တော့ ယုံကြည်ရန် မသင့်လျှော်ပါ။ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ် ကိုယ်ပိုင်ဗဟုသုတနဲ့ စဉ်းစားချင့်ချိန်ရန်လည်း လိုအပ်ပါသေးသည်။ စာနဲ့ လက်တွေ့ချင့်ချိန်ပြီး စဉ်းစားတတ်အောင် လက်တွေ့ပိုင်းလဲ ကွင်းဆင်းသင့်ပါသည်။ မှတ်မှတ်ရရ ဘုန်းကြီးတစ်ပါးနဲ့ သိကျွမ်းခွင့်ရခဲ့ဖူးပါသည်။ […]
တရုတ်ပြည်မြောက်ပိုင်း liaonin ပြည်နယ်က Dalian မြို့လေးကို တောင်ပေါ်မှမြင်ရသော မြင်ကွင်းများဖြစ်ပါတယ်။ ပင်လယ်ဆိပ်ကမ်းမြို့ဖြစ်ပြီး ခောတ်မီလှပ သန့်ရှင်းတယ်။ အခုလိုဆောင်းရာသီမှာတော့ နှင်းပုံထဲမှာရှိနေပြီး နွေရာသီမှာတော့ ဓါတ်ပုံထဲကလိုပဲ လှပနေပါတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့နွေရာသီက ရိုက်ထားတာပါ။ အမြင့်ကကြည့်လေ ပိုပြီးကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်မြင်ရလေမို့လို့ တကူးတက တောင်ပေါ်ကို cable chair နဲ့ တက်ကြည့်ပြီး မြို့ရှုခင်းကို ဓါတ်ပုံရိုက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။ ကင်မရာက မြင်ကွင်းဆန့်သလောက်ပဲ ပါပြီး အပြင်မှာတော့ မျက်စိတဆုံးကျယ်ပြန့်ပြီး အပြာရောင်ပင်လယ်ကိုပါ မြင်ရတာ အရမ်းလှပါတယ်။ တောင်နိမ့်နိမ့်လေးတွေ ဝန်းရံထားလို့ မြို့ပုံစံကလဲ နေချင်စရာကောင်းပါတယ်။ တလျှန်က ကိုရီးယားနဲ့နီးလို့ ကိုရီးယားအစားအစာနဲ့ ကိုရီးယားဖက်ရှင်တွေ နံမည်ကြီးပါတယ်။ မနေ့က ပြခဲ့တဲ့ ရဲတိုက်ကြီးရှိတဲ့မြို့ပေါ့။ လှပတဲ့ ပန်းခြံတွေလဲ အများကြီးရှိပါတယ် …
ရန်စီမြစ်ကြောင်းခရီးသွားတုန်းက ရေအားလျှပ်စစ်ထုတ်လုပ်တဲ့ ရေကာတာရှိတဲ့နေရာကို ဝင်ရောက်လေ့လာခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်ကတော့ ဝင်ရောက်လေ့လာတယ်လို့ပြောလို့မရပါဘူး … အဝေးကနေ လှမ်းကြည့်ရုံပါပဲ။ အဲဒီမြင်ကွင်းကို မြင်နိုင်တဲ့ နေရာ ၃ နေရာကနေလှည့်ပတ်ပြီး ပြပါတယ်။ အဲဒီနေ့က မိုးအုံ့နေလို့ ဓါတ်ပုံတွေက သိပ်မသဲကွဲဘူးဖြစ်နေပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၄ လ လောက်ကမှ ရိုက်ထားတဲ့ဓါတ်ပုံတွေပါ။ အဲဒီစီမံကိန်းကို ၁၉၉၂ ကနေ စတင်ပြီး အဆင့် ၃ ဆင့်ခွဲပြီး တည်ဆောက်ခဲ့တာ ၂၀၀၉ မှာမှ အပြီးသတ် ပြီးစီးခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ ဟူးပေပြည်နယ်၊ ရီချန်မြိုု့နယ်အတွင်းမှာ တည်ရှိပါတယ်။ ရီချန်မြို့ပေါ်ကနေ အဲဒီကို ၂ နာရီခန့်ကားစီးပြီးသွားရပါတယ်။ လမ်းခရီးက တောင်တွေက အရမ်းလှပါတယ်။ မိုးရွာနေလို့ လျှပ်တစ်ပြတ်ဓါတ်ပုံတွေတော့ မရိုက်ခဲ့ရဘူး။ Three Gorges Dam Project is composed […]
ဒီဓါတ်ပုံတွေက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခွဲကမှ ရိုက်ထားတာပါ … လျှောင်နင်ပြည်နယ် တလျှန်မြို့ရဲ့ လှပတဲ့ နေရာတွေထဲက တစ်ခုပေါ့ … ဓါတ်ပုံရိုက်တဲ့သူတွေနဲ့ အမြဲစည်ကားနေတဲ့ ခောတ်မှီရဲတိုက်ပုံစံ ပြတိုက်တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ၂၀၀၂ ခုနှစ်မှာမှ တည်ဆောက်ပြီးစီးထားပြီး ၂၀၁ဝ မှာ မရှိတော့ပါဘူး။ ဒီပုံတွေက ၂၀၀၉ တုန်းက ရိုက်ထားတာ … အခုထပ်ရိုက်လို့မရနိုင်တော့ပါဘူး။ ဘာလို့ အဲဒီအဆောက်အဦ အကောင်းကြီးကို ဖျက်ပစ်လိုက်တယ်တော့မသိဘူး … ကျွန်မအတွက်တော့ ဒီဓါတ်ပုံတွေက အနိစ္စကို ပြနေကြပါတယ်။ တလျှန်က ရှင့်ဟိုင်ကွမ်းချန် (xinghai guangchang) က ဖြစ်ပါတယ်။