မီဒီယာလွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်ပြီဆိုတဲ့သတင်းကြားတော့နားဝမှာဂွမ်းဆီထိသလိုတအိအိနဲ့အရသာရှိခဲ့ပါတယ်။၄၈နှစ်အတွင်းသ တင်းလောကအလယ်မှာအလင်းသဲ့သဲ့ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးအမှောင်လမ်းမှာစမ်းတဝါးဝါးလျှောက် လှမ်းလာခဲ့ကြတဲ့မီဒီယာလောကသားနောင်တော်ကြီးများ၊ဆရာသမားတွေအတွက်တော့မျှော်လင့်ချက်ရောင် ချည်သန်းပြီးယုံကြည်ချက်တွေအပြည့်နဲ့ပေါ့။စတုတ္တမဏ္ဍိုင်ဆိုတဲ့မီဒီယာလောကမှာသတင်းထောက်(သို့)ပြည်တွင်းသတင်း ဂျာနယ်အတွက်သတင်းရှာဖွေသူတွေကအမှန်တကယ်တော့ပြည်သူလူထုအတွက်ပွင့်လင်းမြင်သာမှုကိုတတ်နိုင်တဲ့သတင်းပညာ နဲ့ဖော်ပြပေးတဲ့လူထုအကျိုးပြုပေးသူတွေဖြစ်ပါတယ်။အရပ်ထဲမှာတော့အချို့အမြင်မရှင်းသေးတဲ့သူတွေကပြောကြတယ်သတင်းထောက် ဆိုတာအလုပ်အကိုင်မယ်မယ်ရရမရှိသူတွေစိတ်ဝင်စား ကြတဲ့အလုပ်တဲ့။.ပြောချင်ရာပြောခွင့်ရှိပါတယ်။ဒါပေမယ့်ငွေကြေးပြည့်စုံသူတွေသာထူထောင်လုပ်ကိုင်နိုင်တဲ့ပရဟိတလုပ်ငန်းမျိုး ကိုငွေကြေးမပြည့်စုံတဲ့မီဒီယာလောကသားသတင်းသမားတွေလည်းလုပ်နိုင်ကြပါတယ်။ပြည်သူလူထုရဲ့လိုအပ်ချက်၊ခံစားချက်မှန်သမျှ ကိုပြည်တွင်းသတင်းဂျာနယ်များကတဆင့်ဖော်ပြပေးနေတာကလည်းပရဟိတလုပ်ငန်းတစ်မျိုးပါပဲ။ပြည်သူလူထုအတွက်အသိဉာဏ် ပညာ၊ဗဟုသုတ၊နိုင်ငံတကာသတင်း၊ရသစာပေ ဆောင်းပါးတွေကိုအချိန်နဲ့တပြေးညီဖော်ပြပေးနေခြင်းဖြင့်တိုင်းပြည်အကျိုးပြု၊ပြည်သူ့အကျိုးပြုနေတာလည်းမီဒီယာ ဖြစ်ပါတယ်။သို့ပေမယ့်ပြောစရာတစ်ခုရှိနေပါတယ်။မီဒီယာလောက သတင်းသမားတွေကိုအမြင်ချို့တဲ့စွာကြည့်နေကြသူတွေလည်းရှိနေပါတယ်။ဒီမိုကရေစီခေတ်ဆီသို့ဟန်ချက်ညီညီပြောင်းလဲနေပေမယ့် ၊စည်းချက်တွင်မပါနောက်သို့သာအာရုံကျနေသောသူများသည်ခြမျက်နှာဖုံး၊အဂတိအပြုံး၊အမုန်းမျက်လုံးများနဲ့ သာမီဒီယာလောကသားသတင်းသမားတို့အပေါ်ကြည့်ရှုနေတတ်တယ်။“မီဒီယာသမားတွေကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်၊ကောင်းတာလုပ် တဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကျတော့သတင်းအဖြစ်မရေးချင်ကြဘူး ၊မကောင်းတဲ့အဆိုးမြင်တာတွေကျတော့အပ်ကျတာကအစရေးသားချင်ကြတယ်” ဆို၍မျက်စိထဲမှာကြက်ခြေ ခတ်အမြင် ၊အတွေးထဲမှာကြက်ခြေခတ်အတွေးနဲ့ပေါ့။အဲဒီ့မှာတင်အမြင်ကွဲလွဲကုန်ပြီပေါ့။ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံတော်ကြီးကအမှောင်ခွင်း ၊အလင်းဆောင်တဲ့ဒီမိုကရေစီခေတ်ကိုဦးတည်နေပြီ။ရောင်ခြည်တွေယှက်ဖြာပြီးသာယာတဲ့လူ့ဘောင်ကိုဟန် ချက်ညီတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့လျှောက်နေကြပြီလေ။ဒီလိုအချိန်မှာကောင်းတာတွေဦးတည်လုပ်ရမှာက(people Servant)ပြည်သူ့ဝန်ထမ်းတွေရဲ့တာဝန်နဲ့ဝတ္တရားဖြစ်ပါတယ်။မျှတအောင်တွေး၊မျှတအောင်ရေး ၊ မျှတတဲ့သတင်းမျိုးတွေပြည်သူကိုအသိပေးမယ်။မကောင်းမှုတွေ ၊မသင့်တော်တာတွေ့ရင်ပြုပြင်ထိန်းကျောင်းတဲ့အနေနဲ့ရေးသားဖော်ပြပါမယ်။စတာတွေသည်နိုင်ငံတော်ကိုသိ တတ်စွာဖြင့်မီဒီယာစတုတု္တမဏ္ဍိုင်တာဝန်ထမ်းဆောင်မှုဖြစ်ပါတယ်။unity ဂျာနယ်အတွဲ(၁  ) ၊အမှတ်စဉ်( ၂၄ ) စက်တင်ဘာ(၈) ၊၂၀၁၂ ၊စနေနေ့၊ စာမျက်နှာ(  B)မှာdvbသတင်းထောက်ကိုပုဒ်မ(၃)မျိုုးတပ်ပြီးတရားစွဲဆိုထားတဲ့သတင်းကိုဖတ်ခဲ့ရတယ်။မီဒီယာလွတ်လပ်ခွင့် ပေးထားပေမယ့်သတင်းရေးသားသူသတင်းသမားတွေကကိုယ်ရေးတဲ့သတင်းကိုယ်တာဝန်ယူရတယ်။တစ်စုံ တစ်ခုမှားရင်တရားစွဲခံရပြီ။freelance   reporter ဆိုတာဂျာနယ်စာမျက်နှာမှာသတင်းတစ်ပုဒ်ပါမှစာမူခနှစ်ထောင် ၊သုံးထောင်ရတဲ့သတင်းသမားဘဝ၊ပြည်သူကိုပွင့်လင်းမြင်သာမှုပေးချင်လို့အရဲစွန့်ပြီးသတင်းရှာဖွေတဲ့သူတွေပါ်။စာပေဆိုတာလူ့လောကကို ကောင်းကျိုးပြုနေတဲ့အနုပညာယန္တရားကြီးတစ်ခုပါ။လူထုနဲ့စာပေ ၊စာပေနဲ့လူထုခွဲခြားလို့မရတဲ့လောကဖြစ်စဉ်တစ်ခုပါ။ရေးသားသူတွေကလည်းအကျိုးပြုချင်တဲ့သဘောနဲ့ရေးသားကြပါတယ်။ဗဟုသုတရစေချင်တဲ့စိတ်၊ အသိအလင်းပေးချင်တဲ့စိတ်နဲ့ဆောင်းပါး၊သတင်းဆောင်းပါးတွေရေးကြပါတယ်။ပြည်သူကိုအသိဉာဏ်ကြွယ်ဝစေတဲ့အကျိုးပြုစာပေတွေဖြစ်ပါတယ်။ သို့သော်အချို့သောသူတွေမှာတင်ပါးကသွေးစုနာကို၊က လောင်ချွန်နဲ့ထိုးခံရသလိုဆတ်ဆတ်ခါနာတတ်ကြလေရဲ့။လူနည်းစုမှာသာဖြစ်တာကြောင့်ရေးသားသူများမှာမည်သို့မျှမတတ်နိုင်ပါ။ မီဒီယာဖွံ့ဖြိုးမှုအားနည်းတဲ့ဒေသကလူတွေဆိုသတင်းသမားကိုကြောက်စရာကောင်းတဲ့သူတွေအဖြစ်ပြည်သူများမှလည်းမြင်တတ်ကြတယ်။ မီဒီယာလောကသားသတင်းသမားကျွန်တော်ကြုံခဲ့ရသောအ ဖြစ်ကိုအနည်းငယ်တင်ပြပါမယ်။နယ်မြို့လေးမှာရုံးတစ်ရုံးရှေ့၌ပြသနာဖြေရှင်းပြီးရုံးထဲကပြန်ထွက်လာတဲ့ကျေး လက်နေပြည်သူတစ်ဦး ၊ ၎င်း၏ပါးစပ်ကပြောနေတာသူ့ဘက်ကမှန်ရဲ့သားနဲ့ခံခဲ့ရတယ်ဆိုပြီးကျယ်လောင်စွာပြောနေလေရဲ့။ကျွန်တော်ကလည်းသတင်း ယူဖို့စောင့်နေသူဆိုတော့အသံဖမ်းစက်လေးကိုဖွင့်“ကျွန်တော်က—ဂျာနယ်ကသတင်း […]