alinsettကျွန်တော် ပြန်လည် တူးဖော်ချင်သော မြေစိုင်မြေခဲများအကြောင်း (၄) ပြာ စတူဒီ ယိုခန်း တစ်ခုထဲမှာ ဖြစ်၏ ။ သိပ္ပံ ပညာရှင် က “ပြာ” ပု လင်းကလေးပေါင်း များစွာကို “စင်” အဆင့်အဆင့် ဖြင့် ခွဲခြားထားရှိ၏။ အောက်ဆုံး အဆင့် မှပြာပုလင်းလေးက ကျန်သော ပြာပု လင်း များကို မေး၏ ။ “ကျွန်တော် က ဘာလို ့ အောက်ဆုံး မှာ နေရတာလဲ” ကျန်သော ပြာပု လင်း များက ပြန်ဖြေ၏ ။ “မင်းက ဘာထူးခြားလို့လဲ၊ ကောက်ရိုးပြာပဲ ဟာ” “ဒါဖြင့်ထိပ်ဆုံး က ရင်ကော့ ထားတဲ ့ ပု လင်း […]
ရင္ နင့္ ေအာင္ သူ ဂိုးရှူးမလို့ လုပ်ပြီးမှ သူဟာ ဘောလုံးပွဲထဲမှာ မဟုတ်တာကို သိလိုက်ရတယ်။ အဖြစ်အပျက်များဟာ စကားလုံးမပါဘဲ သူ့အလိုအတိုင်းသူ ရပ်တည်လို့နေလေရဲ့။ တစ်ခါကပေါ့။ သူပြောခဲ့ဖူးတယ်။ “ရည်ရွယ်ရာကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ သူတွေထဲ ငါမပါဘူး ………..” ပြောရမယ် ဆိုရင်တော့ သူဟာ သူမဟုတ်တဲ့သူ။ တိတိကျကျပြောရရင် သူဟာ သူမဟုတ်တော့တဲ့သူ။ တစ်ချိန်တုန်းက ဆို သူဟာ သူ စစ်စစ် ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပေါ့။ တစ်ခုသော ညစာစားပွဲမှာ ခရင်းတစ်ခုကို သူကိုင်ရင်း မေးခဲ့ဖူးတယ်။ “မင်းတို့ ငါတို့ ဒီခရင်းကို ကိုင်ပြီး စားစရာ တော်တော်များများ စားခဲ့ဖူးတယ် မင်းတို့ ဒီခရင်းမှာ အချောင်း ဘယ်နှစ်ချောင်းပါလဲ သိကြလား” အမှတ်တမဲ့ သူ့မေးခွန်းကြောင့် […]
MAUNGပြီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင်ဘာလက ရန်ကုန် ပြန်သွားဖြစ်တယ်။ ဘုရား ဖူးရ၊ မိသားစု နဲ့ပြန်ဆုံရ၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပြန်ဆုံရ၊ လျှောက်လည် ရတာတွေဟာ အရမ်းပျော်ဖို့ ကြည်နူးဖို့ ကောင်းပါတယ်။ သွားရင်း လာရင်း နဲ့၊ စိတ်အနှောက် အရှက် ဖြစ်စရာ လေးတွေကြုံ ခဲ့ရတာကို ပြောပြချင်တာပါ။ မိုးလင်း ကမိုးချုပ် လျှောက်သွား၊ လျှောက်စား နဲ့၊ စည်းမရှိ ကမ်းမရှိ တော်တော် ပျက်စီးခဲ့တာပေါ့။ ရန်ကုန်မှာ တစ်ခါမှ မစားဘူး တဲ့ ဟော့ပေါ့ ဆိုတာကြီး လဲစား ခဲ့တယ် ။ အခုပြောမဲ့ ပထမအကြောင်း အရာက အဲဒီ ဟော့ပေါ့ ဆိုတဲ့ ဟာစားရင်းနဲ့ ကြုံရတာပါ။ ထုံးစံအတိုင်း မိသားစု စုံစုံ ညီညီနဲ့ ဆိုတော့ […]
ေအာင္ မိုးသူ ကလင်းးးးးးးးးးးးးးးးးကလင်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး နှိုးစက်ကထွက်လာတဲ့အသံ။ ဖွင့်မရတဲ့မျက်လုံးအစုံကိုမဖွင့်ဘဲ လက်နဲ့စမ်းကာပိတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်မသိနေ တယ်။ ဒီနေ့ ကျွန်မနောက်မကျဘူး။ ဒီနေ့တနင်္ဂနွေနေ့လေ အလောတကြီး ကမန်းကတန်း ပြေးလွှားရုံးကန်ရတဲ့ ရသတ္တပတ်အားလုံးရဲ့ ပင်ပန်းသမျှအချိန်တွေ သည်မနက်လေးတင်ပဲ အားယူရတာ မဟုတ်လား။ မြန်မာနိုင်ငံက ပုပ္ပလိဂ ဝန်းထမ်းတွေအတွက်တော့ တနင်္ဂနွေဆိုတာ ရသတ္တပတ်အားလုံးရဲ့ အပန်းဖြေရက်လည်းဟုတ်သလို နေ့တိုင်းလိုလို အလျှင်စလိုချက်ပြုတ်ကာ ရုံးအမီပြေးရတဲ့နေ့တွေကြောင့် ကိုယ်စားချင်တာလေး ချတ်ပြုတ်စားရတဲ့ နေဆိုလည်းမမှား ဘူးလေ။ ကျွန်မတို့လို တစ်ကိုယ်တည်းသမားတွေအတွက်တော့ နံနက်လင်းဝေလီဝေလင်းလေးဟာ ပင်ပန်းသမျှတွေရဲ့ အကောင်းဆုံးအနားယူချိန်မဟုတ်လား။ နှိုးစက်ကိုပိတ် ခေါင်းအုံးပေါ်ကို ဆက်လက်ထိုးအိပ်လိုက်တာပါပဲ။ ဒီနေ့က တနင်္ဂနွေနေ့လေ။ ဗိုက်ကတစ်ချက်ဆန္ဒပြလာတာနဲ့ နာရီလှမ်းကြည့်မိတော့ (၁၀)နာရီခွဲ။ သွားတိုက်၊ မျက်နှာသစ် ဆံပင်ကိုဖြီးလိမ်း ပြီးမနက်စာဗိုက်ဖြည့်ဖို့ အပြင်ကိုခြေလှမ်းဦးတည်ပြီ။ လွန်ခဲ့တဲ့ (၁၀)နှစ် တနင်္ဂနွေနေ့ မေမေရှိစဉ် […]
ကိုေပါက္(မႏၱေလး)“စေညွှန်းရာလမ်း………………….” မိုးသားတွေအုံ့မိူင်းနေတဲ့ညနေခင်းလေးတစ်ခုမှာ ကျမ မရောက်ဘူးတဲ့ဒေသစိမ်းလေးကို သွားဘို့ အိမ်ကထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ မန်းလေးမြို့နဲ့မိုင်နှစ်ရာကျော်ကျော်လောက်အကွာအဝေးမှာ ရှိနေတဲ့တောင်ပေါ်မြို့လေးဆီကိုပေါ့ အေးချမ်းတယ်လို့နာမယ်ကြီးတဲ့မြို့လေးပါဘဲ။ ကျမရဲ့တွယ်ရာမဲ့နေသော လေလွင့်နေသောစိတ်များကိုငြိမ်သက်အောင်အနားသတ်ပေးဘို့ဆိုရင်လဲ မမှားပါဘူး။ ည ခုနှစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာတော့“ကိုလေး”က ကျွဲဆည်ကန်ကားဝင်းကို လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ကားက ညရှစ်နာရီထွက်မယ့် “ရွှေတောင်ရိုးအိပ်စပရက်စ် “နဲ့ပါ။ “မိမွန်…….နင်တစ်ယောက်ထည်းဖြစ်ပါ့မလား” လို့စိတ်ပူပန်တဲ့လေသံနဲ့မေးပါတယ်။ “ရတယ် ကိုလေး………..အသက်သုံးဆယ်ဆိုတဲ့အရွယ်က ကိုယ့်ဘဝကိုယ် ထိန်းကျောင်းနိုင်တဲ့အရွယ်ပါ” “ ပိုက်ဆံရော အလုံအလောက်ပါရဲ့လား “ “ပါ ပါတယ် ကိုလေး “ “အေး ကုန်သွားရင် ကိုဌေးတို့ဆီက ယူလိုက်နော် “ “ ဟုတ် “ “ နင်ဘယ်သူ့အိမ်မှာတည်းမှာလည်း မဝိုင်းတို့ဆီတည်းမှာလား “ “ ဟုတ်ဘူး ကိုလေး ကျနော့်သူငယ်ချင်းအိမ်တည်းမှာ “ “ အေး […]
ကျွန်တော် ပြန်လည် တူးဖော်ချင်သော မြေစိုင်မြေခဲများအကြောင်း (၃) အမြင် “တောထဲမှာ ထင်း ရှာ မတွေ့ခဲ့ဘူ းလား” “ဟင့်အင်း …ကျွန်တော်တောထဲ မှာ သစ် ပင်တွေ ကို ပဲမြင်ခဲ့ တယ်” “သစ် ပင်တွေ ဟာ ထင်း မဟုတ်ဘူ းလား” “မဟုတ်ဘူ း ထင် ပါတယ်၊ သစ်ပင် နဲ့ ထင်း ကြားမှာ …ပုဆိန် တစ်လက် ခြားသေးတယ်လေ” $$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$ အမြင် ထဲက….. ထင်းရှာသမား က ထင်းခုတ်သမားနဲ ့…. သဘောနည်းနည်းကွဲလွဲပါတယ် ။ အဲဒီလုူက ထင်းအဖြစ်..ဘယ် သစ်ပင်ကိုမှ မခုတ်ထစ်ချင်သူ.. အဖြစ်.တွေ့ ့ရပါတယ် ။ သူ..ထင်းသွား ရှာတယ် ။ […]
ေၾကာင္၀တုတ္” ဒို့အရေး… ဒို့အရေး… “ ” စာပေလွတ်လပ်ခွင့်ရရှိရေး… ဒို့အရေး… ဒို့အရေး… “ ဂဇွတ်ကျေးရွာအုပ်စုသူကြီးမင်းကတော်… အတင်းနှိုးသဖြင့် သူကြီးမင်းဦးခိုင် အိပ်မုံစုံမွားနှင့်ထလာသည်… ဘာမပြောညာမပြောနှင့် သူကြီးသမီးလေးချာချာ အိပ်နေသောအခန်းကို ပြေးသွားသည်… “ငါ့သမီးလေးမှရှိလေစ… ဘယ်ကောင်အလစ်သုတ်သွားပြီလဲမသိ…” သူကြီးမင်းကတော်နောက်မှ နားရွက်လှမ်းဆွဲမှသတိပြန်ဝင်လိုက်၏… ” ဒီမှာ ဦးခိုင်… အခုကိုင်လှုပ်နေတာ ရှင့်သမီးချာချာကို မဟုတ်ဘူး… ရှင့်ထိုင်မယ့်ထိုင်ခုံကို ကိုင်လှုပ်နေတာ… “ ” ဘယ်လို… ကျုပ်ထိုင်ခုံကို ကိုင်လှုပ်နေတယ်… ဘယ်သူတွေတုန်း… ရွာထဲက ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ်နဲ့ လက်သမား… မောင်ဇာလား…” ” ဒီမယ် ဦးခိုင်… ရှင့်မလဲတစ်နေ့တစ်နေ့ အအိပ်ပဲမက်နေတယ်… ရှင်အအိပ်မက်လို့ ရှင့်သမီးရွာကို အိမ်သာနက်ကြီးစီးပြီးလာလည်တဲ့ တစ်ရွာသားနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားတာမမှတ်သေးဘူးလား… “ ” […]
ေစပိုင္ထြဋ္ (ပုသိမ္)(၁) “ဘေးဖယ်… ဘေးဖယ်၊ ဒီစက်ဘီးက ဘရိတ်မမိတော့ဘူး၊ ဟင်… ဟောတော့…” “ဝုန်း… အား…” စာကြည့်တိုက်ထဲက ထွက်ထွက်ချင်း မောင်မိုးတစ်ယောက် အီစလံဝေသွားတယ်။ မဝေခံနိုင်ရိုးလား။ ပေါင်ကြားတည့်တည့်ကိုမှ အိစံရဲ့စက်ဘီးက ဝင်တိုက်တာလေ။ မောင်မိုးခမြာ မျက်နှာကြီး ရှုံမဲ့ရင်း… “အားလား…လား၊ ခင်ဗျား ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ၊ ကျွန်တော့်ကို လူဖြစ်ရှုံးအောင်လို့ တမင်သက်သက်များ ကြံစည်လိုက်တာလား” “မဟုတ်ပါဘူးရှင်၊ အိစံ တောင်းပန်ပါတယ်၊ အိစံ တမင်သက်သက်လုပ်တာ မဟုတ်ရပါဘူး၊ ဟိုလေ… ဟို ရှင် ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ” “အင်း… ဟိုဟာ၊ အာ… ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ တော်ပြီဗျာ၊ ခင်ဗျား ဘာတွေ မေးနေမှန်း မသိဘူး၊ သွားတော့မယ်” မောင်မိုး ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်နှာကြီးနီပြီး သူရပ်ထားတဲ့ စက်ဘီးရှိရာကို ပြေးသွားတယ်။ အဲ့ဒီကို ရောက်တောင်မရောက်သေးဘူး။ […]
ကျွန်တော် ပြန်လည် တူးဖော်ချင်သော မြေစိုင်မြေခဲများအကြောင်း (၁) ကျွန်တော် ပြန်လည် တူးဖော်ချင်သော မြေစိုင်မြေခဲများအကြောင်း ( ၂ ) နွား လယ်သမားထဲ မှာပင် ထို သူသည်အတော် ထူ းခြား၏။ သူ့နွားနှင့်အတူအိပ်၊ အတူ စားလေသည်။ သတင်း ဆရာများက မေးမြန်းကြ၏။ သူ က အေးအေးဆေးဆေးပင်ပြန်ဖြေသည်။ “ဒီကောင် ကြီးက ကျွန်တော့် နွားလေ… ကျွန်တော် ကတော့လယ် ယာမြေရဲ့ နွားပေ့ါ့ ၊ ကျွန်တော် တို ့အတူအိပ်၊ အတူ စားကြတယ်” လယ်စောင့် တဲ ကလေးထဲမှာ…. မွှေးရနံ့တို ့ ဆွ တ် ပျံ့လာလေသည်။ တာရာမင်းဝေ $$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$ ညီမျှခြင်း ( = […]
ကျွန်တော် ပြန်လည် တူးဖော်ချင်သော မြေစိုင်မြေခဲများအကြောင်း (၁) ရထား ******************************* ဘူ တာဆီ နောက်ကျမှဆိုက်ရောက်လာသော ရထားအား ခရီးသည် များက ဝိုင်းဝန် း အပြစ် တင်လိုက်ကြသည်။ “ခင်ဗျားဗျာ…နောက် ကျလိုက်တာ” မောပမ်းလာပုံ ရသော ရထားက ရှူးရှူးရှဲရှဲ ပြန်ဖြေ၏ ။ “နည်းနည်း ပါးပါးတော့နောက် ကျမှာပေါ့ဗျ၊ ကျုပ် က သံလမ်းကြီးကို ခွ ပြီ း လျှောက် လာရတာ” တာရာမင်းဝေ $$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$ ရထားဆိုသော စာပေအနုပညာ ဖန်တီးမှုကလေးကို ဖတ်အပြီးမှာ….. အိပ်ရာ ဝင်ခဲ့ပါတယ် ။ ည မှာ…. အိပ်မက် တစ်ခု မက်ပါတယ် ။ ——————————- အလင်းဆက် ၏ အိပ်မက် […]
Novyဒူးးးးးးးးးးးးးးဒူးးးးးးးးးးးဒူးးးးးးးးးးးးးး မနက်စောစောစီးစီး သူကြီးအိမ်ကမောင်းသံကြားတော့ လန့်သွားတယ် မနေ့ကညကရွားမီးလန့်ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ သူကြီးတော့ ဘာတွေပွားအုံးမလဲပေါ့ ဒါနဲ့ပဲ ရွာသူားတွေ စုရုုံးပြီးရောက်သွားတယ် သူကြီးအိမ်ကိုရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သူကြီးကလော်ကြီးကိုင်ပြီးစောင့်နေလေရဲ့ “ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီးပြောရရင်ဒီလို့ရှိပါတယ်” ဘယ်ကစ္စလဲသူကြီး ဘယ်ကစ္စဖြစ်ရမှာလဲ ညကရွာမီးလန့်တဲ့ ကိစ္စလေ “ရွာသူားတွေများ.. တယောက်တလှည့်ဝိုင်းငြိမ်းမလား.. ထင်မိပါတယ်.. အထဲကနေ.. ဆီလောင်း..တို့မီးလုပ်သူတွေချည်းပဲ” ကြောင်ကြီး မင်းလဲကြပ်ကြပ်သတိထား “ရွာမီးလောင် ဦးကြောင် လက်ခမောင်းခတ်…။ သဂျီး အထုပ်အပိုး ပြင်နေတုံး သမီးဒေါ်ဂလေးကို ခိုးပြေးမယ်” ငါ့သမီးထိလိုကတော့ ငါ့ရဲ့နှလုံးပူးစာမိသွားမယ် မောင်ကျောက် မင်းပြောတာကဘာတဲ့ “ပြောရရင်တော့ သခင်မျိုးဟေ့ ဒို့ဘာမန်… လက်သီးပုန်းထိုးကြမယ့် အရေးကို မြင်နေရတာမို့… နောက်မကျခင် ဟာကွက်ကိုထောက် ကြားက အမုန်းခံလိုက်တာ… ဂဇက်ကို ချစ်လွန်းလို့ပါဗျာ” ဟုတ်စ မင်းက ငါ့လောက်ရွာကို မင်းကချစ်တယ်ပေါ့ […]
သူနှင့်ကျွန်တော်…. ယခုမှ …စ တွေ ့ခြင်းဖြစ်သည် ။ တွေ ့တွေ ့ခြင်း မှာပင်… သူက ထူးဆန်းသောမေးခွန်းတစ်ခု ကို..မေးတော့သည် ။ မင်း…..လောကဆီက ဘာတွေရပြီးပြီလဲ…….????? ကျွန်တော်…… စကားများများမပြောတတ်ပါ ။ ကျွန်တော့်မှာ..ရှိ ရှိသမျှ အရာများစွာထဲမှ…… ကျွန်တော်..အပြချင်ဆုံးသော.. အရာများကို ရွေး ထုတ်ပြ ပစ် လိုက်သည် ။ ကျွန်တော် ပြလိုက်သမျှ …အရာရာများမှာ………. လောကဒဏ် ၏ နှိပ်စက် ထိုးနှက် တိုက်ခိုက်ခြင်းများကြောင့်..ရ ထားသော… ဒဏ်ရာ ဒဏ်ချက်များ….ဖြစ်သည် ။ ထို့နောက်…….. သူနှင့်ကျွန်တော်…. အလွန်ခင်မင် ရင်းနှီးသော..မိတ်ဆွေရင်းချာ ဆက်ဆံရေးဖြင့်.. တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်…ခင်မင်တွယ်တာသွားကြသည် ။ ( သူ ့ထံမှာလည်း….. ကျွန်တော့် လောက်နီးနီး …ဒဏ်ရာ ဒဏ်ချက်များ..ရှိနေသည်ပဲ..လေ…. […]
ေတာင္ေပၚသားအောက်တိုဘာ ၂၁ ကျော်ဖြစ်ခဲ့ပြီးတဲ့နောက် ကိုယ်လျှောက်ခဲ့တဲ့လမ်းကို ကိုယ်ပြန်ကြည့် ဪ ငါမသိခဲ့တာ များလှပါလား အဲဒီလိုပဲ မရှိခဲ့တာတွေလည်း တော်တော်များပေါ့ ဒါဖြင့် ငါ မသိခဲ့တာ ဘာလဲ ဝါသနာကိုသာ အရင်းတည် အချင်းမညီတဲ့ စက်ဝိုင်းတွေကြား ဗျာများခဲ့ရတာလေ ပြီးတော့ ၈ဝကျော် [၁၉၈ဝခုနှစ်]ကတည်းက ချစ်မယ်နော်လို့ ကြွေးကြော်ရင်း ဘေးချော်ခြင်းတွေနဲ့သာတွေ့ အချစ်ရေ့ နေလို့မှ ကောင်းရဲ့လား ဂျေမောင်မောင် တေးသွားနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နှစ်သိမ့် သစ်ဆိမ့်ပင်အောက်မှာ ငါကြေကွဲ နေမြဲဆိုတာလို ဘာမှကို မထူးခြား ရူးမသွားခဲ့တာ ငါကံဆိုး ၉ဝ ခုနှစ်လောက်ရယ်အထိပေါ့ နောက်တော့ နောက်တော့ လျှောက်မချော့တတ်တဲ့ငါ အဲဒီ အချစ်ဆိုတာကြီးနဲ့တွေ့ ဟန်ပဟေ့ လို့ လက်ခမောင်းခတ်ပြီးတဲ့နောက် ဘဝဟာဇောက်ထိုးကျ မှောက်ထိုးလဲလိုက်တာကမှ တော်ပါဦးမယ်ကွယ် ကဲပါလေ တိုရှင်း […]