ကိုေပါက္(မႏၱေလး)“ငါးဒုက္ခနဲ့ ငါ့ဒုက္ခ” ငါးကလေးရဲ့ ရင်ကိုခွဲ၊ ကလီစာတွေဆွဲထုတ် ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားတဲ့ ဗိုက်ကလေးထဲကို အမွှေးနံ့သာ အဆာပလာတွေ ထိုးသိပ်လို့ထည့်။ ပြီးရင်နှီးကြိုးနဲ့ပြန်တုပ်၊ မလှူပ်နိုင်ဘူးဆိုမှ ဝါးတံစို့ထိုးလို့ ဖိုပေါ်တင် မီးအေးအေးနဲ့ ကင်လိုက်တော့ “ငါးဒုက္ခ” လို့အမည်တွင်ပါတယ်။ စကတည်းက ဘာမှမရှိတဲ့ ငါ့ဦးနှောက်ထဲကို အယူဝါဒ အပုတ်အဆွေးတွေ ထိုးသိပ်ထည့်လိုက်တာများ ပြည့်နှက်လို့ မကျိုးရုံတမယ်။ ပြီးရင် မဆုံးနိုင်သော ကတိစကားများနဲ့နှောင်တုပ် မရုန်းနိုင်တော့ပါဘူးဆိုမှ အသပြာနဲ့တံစို့ထိုး ကျေးဇူးတရားပေါ်မှာတင်ပြီး မရူး မချင်းကင်နေတော့ တော်ပါတော့ “ငါ့ဒုက္ခ” လို့သာ အော်လိုက်ချင်ပါတယ်။ ကိုပေါက်လက်ဆောင်အတွေးစဉ်ကဗျာ 24-1-2012
“ အိပ်မက်စင်းစင်း” “ အိပ်မက်စင်းစင်း” ဟိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အတော်မြင့်မြင့် တောင်ကုန်းလေးပေါ်မှာ အပြာရောင်ဝတ်စုံနဲ့ချစ်သူ ပြုံးလို့ပျော်လို့ ရီလို့မောလို့ စကားတွေပြောနေလိုက်ပုံက အိပ်မက်ထဲမှာတောင်ချစ်စရာ ဒါပေမယ့် အဲဒီလူက ကျနော်တော့မဟုတ်ဘူး။ အိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး အေးစက် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ ကော်ဖီဘားလေးအတွင်းမှာ အနက်ရောင်ဝတ်စုံနဲ့ချစ်သူ။ ညင်သာမူ့ကင်းတဲ့စကားလုံးတွေနဲ့ပစ်ခွင်း ချစ်ခြင်းကလွဲလို့ ဘာမှမရှိတဲ့ကျနော်နဲ့ လမ်းခွဲဘို့ ဆန္ဒတွေဖော်ထုတ်။ ကျနော်ကတော့ မင်သက်မိတဲ့ကျောက်ရုပ်လိုုငုတ်တုတ်။ အော် သိပ်ကိုစင်းတဲ့အိပ်မက်ပါဘဲနော်။ ကိုပေါက်လက်ဆောင်အတွေးစဉ်ကဗျာ (8-12-2012)
“ဓါတ်ပုံဟောင်းကိုပြန်ကြည်ခြင်း” ဟိုတစ်ရက်က အလုပ်မရှိအလုပ်ရှာ ငယ်ကဓါတ်ပုံတွေပြန်ထုတ်ကြည့် မြင်ရတာကိုကရီစရာ။ ဆံပင်ဘုတ်သိုက် လုံချည်က မြေကြီးဒရင်းတိုက် အကျင်္ ီက ဘဒင်အကွက် လွယ်အိတ်ကိုအထုံးကြီးထုံးလို့စလွယ်သိုင်း အဲဒီတုန်းကတော့ပီပီပြင်ပြင်အမို်က်စားဒီဇိုင်း အခုပြန်ကြည့်တော့ “ ပဲ “တွေ ပိ နေတဲ့စတိုင်ဆိုတာကိုတွေးမိတဲ့အခါ “ဟာ….ဟ”လို့တောင်အသံထွက်ရီလိုက်မိပါတယ်။ အခုအချိန်မှာ အရောင်အသွေးစုံတဲ့ မြင်ကွင်းလှလှဓါတ်ပုံ လေးတွေရအောင် ခလုပ်နှိပ်နေတဲ့လက်က ဟိုအရင်နှစ်များစွာမှာ မကျေနပ်တာတွေကိုဖောက်ခွဲ နံရံကိုလက်သီးနဲ့ထိုးလို့စုတ်ပြဲ ကျိုးတဲ့အခါကျုးိ ချုပ်ရိုးတွေတသီကြီးနဲ့လက်ဆိုရင ်ယုံလား……………………တော့မသိဘူး စာရေးရင်အေးအေးချိုချို တေးဆိုသလိုကဗျာတွေစပ်လို့စပ် တစ်ယောက်ယောက်နဲ့စကားပြောရင် “ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ”ဆိုတဲ့စကားလုံးတွင်တွင်သုံးသူက ဟိုးအရင်ကာလများမှာ ခင်ဗျား-ကျုပ်-နင-်ငါ စကားလုံးများနဲ့ ဝုန်းဒို်င်းကျဲ မကျေနပ်တာများတွေ့ရင် ဘေးလူဆွဲလု့ိမနိုင်လောက်အောင်ကို ပေါက်ကွဲတတ်သူဆိုတာ သိများသိရင် “ဟယ် တလွဲကြီးလို့” မှတ်ချက်ပေးမှာအသေအချာ။ (ဒါကတော့ ကိုယ့်ဓါတ်ပုံကိုယ်ပြန်ကြည့်ရင်းပြန်တွေးမိတဲ့အတွေးလေးပါ) ကိုပေါက်လက်ဆောင်အတွေးစဉ်ကဗျာ […]
“40 လေးဆယ် ၄၀” သူငယ်ချင်း အသက်လေးဆယ်ဆိုတာ ဟိုနိုင်ငံတွေမှာသာ ဘဝအစဆိုပေမယ့် မြန်မာပြည်မှာတော့ ကြာဆံတွေခေါင်းပေါ်တင်လို့ အိုမင်းခြင်းကိုစလက်ခံရတဲ့အရွယ်ပါဘဲ။ သူငယ်ချင်း အသက်လေးဆယ်ဆိုတာ ခလေးဘဝက ဆရာမကို အဖြေလွှာပြသလို အမှန်ခြစ်ကလေး ရတာနဲ့ပျော်ပြရမှာမဟုတ်သလို ကြက်ခြေခတ်လေးတွေ့တာတာနဲ့ဝမ်းနည်းပြရမယ့်အရွယ်လဲမဟုတ်ပေါင်ကွယ်။ သူငယ်ချင်း အသက်လေးဆယ်ဆိုတာ ဟိုမျက်မှန်နဲ့ကောင်လေးမေးသလို “အသက်လေးဆယ် လူတွေမေးတယ် ဘယ်တော့များမှစားရမှာလဲ” ဆိုတာလဲသဘာဝမကျ။ ဒီအရွယ်ရောက်မှတော့ အမြီးတော့ပေါက်သင့်သပေါ့။ သူငယ်ချင်း အသက်လေးဆယ်ဆိုတာ လာမြှောက်ပေးရင်လဲ ဖောပေးလိုက် လာခြောက်ရင်လဲ ကောပေးလိုက် မြှောက်တက်သွားအောင်လဲမြှောက်မပေးနဲ့။ အောက်စိုက်သွားအောင်လဲဆောင့်မကန်လိုက်နဲ့ စလိုးအင်စတယ်ဒီဆိုတဲ့ ဘိုစကား မေ့ထားလို့မရတဲ့အရွယ်လေကွယ်။ သူငယ်ချင်း အသက်လေးဆယ်ဆိုတာ လက်နဲ့ရွယ်တာနဲ့ မျက်ရည်ကျချင်လို့တော့မရဘူး။ လက်နဲ့တို့တာနဲ့ မျက်ရည်စို့ရမယ့်အရွယ်လဲလွန်ခဲ့တာကြာပေါ့။ သစ်ပင်တွေအပွေးတက်သလို ရင့်သထက်ရင့် ကျက်သထက်ကျက်အောင် ချက်ရမယ့်အရွယ်လေကွယ်။ သူငယ်ချင်း အသက်လေးဆယ်ဆိုတာ တကယ်တော့ မသိခြင်းတရားနဲ့ဆယ်နှစ် နည်းနည်းသိသလိုလိုနဲ့ဆယ်နှစ် တော်တော်လေးသိသလိုလိုနဲ့ဆယ်နှစ် သေချာပြန်စစ်မှ […]
“အနီးအဝေး တွေကို ခါချလိုက်တဲ့………………………” (ရန်ကုန်ရောက်ကိုပေါက်(မန်း)နဲ့ အဝေးကမွေးနေ့ရှင် ဂီဂီ) ဆောင်းဆိုပေမယ့် ဆောင်းမပီသ ဖောက်လွှဲဖောက်ပြန်လုပ်နေပြန်တဲ့ ရန်ကုန်ဆောင်းရဲ့နွေနဲ့တူသောနေ့တစ်ရက် အတိအကျတွက်ရင်………… (7-1-2012)။ ဟိုမနီးမဝေး မန်းလေးကလူတစ်ယောက် ရန်ကုန်ကိုရောက်အလာ။ ရွာထဲကမိတ်ဆွေတွေ တွေ့ချင်ပြန်တော့ ဆုံနိုင်ဘို့စီစဉ် ခင်မင်သူတွေကို အကူအညီတောင်း တတ်နိုင်သလောက်မောင်းခတ် (7-1-2012) ဆိုတဲ့နေ့လည်(2)နာရီ ကြည့်မြင့်တိုင်နားက ကော်ဖီဘားမှာ ဆုံတွေဘို့နေရာလေးသတ်မှတ် တွေ့ကြမယ်လို့ အကြောင်းကြား။ ကြားကြားသမျှအားလပ်ရင်လာခဲ့ပါပေါ့။ တကယ်ဆုံတွေ့တဲ့နေ့ ပျော်စရာလဲကောင်းခဲ့ပါတယ်။ မမြင်ဘူးသူနဲ့မြင်ဘူးသူ သိသူနဲ့မသိသူ ကိုယ့်ကိုယ်မိတ်ဆက် ဆက်သွယ်စရာတွေအပြန်အလှန်ပေး အော်တိုအော်ရှည်တွေရေးလိုရေး နွေးထွေးစွာနုတ်ခွန်းဆက် အပျော်တွေစွက်လို့ရယ်ပွဲ့ဖွဲ့ တကယ့်ကို လှပတဲ့ပွဲလေးပါ။ ရွာသူလေး အိတုန် စခုန်လိုက်တဲ့ခြေလှမ်း ကောင်းမှု့တစ်ခုပြုနိုင်ဘို့အတွက် အလှူငွေတွေစုပြီး လှူမယ်ဆို ဆော်ဩ အားလုံးကလဲသဘောတူကြပါတယ်။ ဒီပွဲလေးကို […]
“ြ? က် =ဘာလဲ ?” အခုရက်မှာဗျာ ပက်ပက်စက်စက်ကိုလမ်းသလား ရတနာပုမ်ရွှေမြို့တော်မန္တလေးက ရှစ်ဆယ့်လေးဆိုတဲ့ “မီးဗလာ”လမ်းမကြီးမှာ အမှောင်တောင်မခိုတော့ပါဘူး ဗြောင်ကျကျဘဲဆိုပါစို့ 36နဲ့38ကြား ခပ်ကဲကဲလေးနေကြတဲ့သူတွေပေါ့။ အသားဖြူ အသားမဲ အသားညို အသားပြာ အသားဝါ အသားလတ် ပေါင်ဖြူ ပေါင်ညို ပေါင်တိုပေါင်ရှေ ကြည့်ချင်သလိုကြည့်ဘို့ အခွင့်ပေး ဘောင်းဘီတိုတိုလေးတွေကိုယ်စီနဲ့ပေါ့။ မျက်နှာကရောင်စုံဖြစ်လို့ဖြစ် ပါးကွက်ကြားနဲ့ရိုးပုံဖမ်းလို့ဖမ်း မျက်ဝန်းတွေကတော့ပြီတီတီ ရီဝေဝေလူကိုမျှော်ရင်း အတင်းဝင်အတင်းထွက် လမ်းမထက်မှာ ဆိုင်ကယ်ကိုယ်စီနဲ့ယန္တယားခတ် နေရာမှာတင်ဈေးညှိ။ အိုကေပြီဆိုရင်ခေါ်သွား “ဘိ”ကလဲအဆင်သင့် ကိစ္စပြီးရင်တော့ပြန်လာ၊ နောက်တစ်ခါအတွက် ဈေးပြန်ခင်း ရောင်းသူခြင်းညှိတဲ့အခါညှိ အဝေမတဲ့လို့ ညိတဲ့အခါညိ တစ်ခါတစ်ခါ ရန်တွေဖြစ် စိတ်ညစ်စရာ ဘယ်သူ့မှထည့်တွက်စရာမလိုတဲ့ပုံ ညနေခင်းမှောင်တာနဲ့ နေ့စဉ်မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း တရားဝင်ဈေးခင်းကြီးလိုပါဘဲ။ အဲသဟာ ဘယ်သူတွေလဲ …… ? အသံထွက်တော ့တူ စာလုံးပေါင်းကလဲတူ […]