alinsett ဟောဒီ တန်ခူးလေမြူးမြူး နဲ့အတူ ပိတောက်တွေ ပွင့် ဝေကြတဲ့ အချိန်တိုင်း . . . . သီတာ ရယ် . . . . ငါ နင့်ကိုလွမ်းတယ် ။ နင့်ကို လွမ်းဆွတ် သတိရ တိုင်းလည်းးပိတောက်ပန်းး ဝါဝါလွင် လွင် ကို ငေးးးပြီးးး ငါ့အလွမ်းတွေ အရှိန် တက် လွန်း မကက တက်လာတတ်တယ်။ မနက်ခင်း စောစော ထပြီး ငါ လမ်းလျှောက်ထွက်တိုင်းမှာ ငါ့ အ နောက်ကနေများ နင် လှမ်းခေါ်လိုက်လေမလား ဆိုတဲ့မျှှော်လင့်ချက် နဲ့ ။ ( ပြန် မလာနိုင်တော့တဲ့ တစ်နေရာရာမှာ ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ် နေမှာ သေချာနေပြီမှန်း အ မေ့မေ့ အ လျော့လျော့ ) တကယ်ပါ ။ […]