အတိသဥၹာ နာဂရခ်စ္သူ/ သန္းထြဋ္ဦးဝေဒနာနဲ ့လူပါ…… သောကတွေ လက်ကျန် ဒဏ်ရာတွေခံစား အတိတ်ဆိုတာကြီးကို မေ့ထားချင်ခဲ့ စိတ်တွေက တေလေ နေနှယ်ပူလောင် အလွမ်းတွေ ဆူဝေ တမ်းတနေဆဲ လွမ်းရယ်တဲ့ ကြင်မပြေ ဖြေသိမ့်စရာရယ် ဝေး…… ဒဏ်ရာလေး ကသေရာပါ ဘဝဆုံးထိ. မေ့အတွက်သက်သေဖြစ်လိုက်မယ်ထင့်။ ဟိုး မှာကြည့်စမ်း…. ရာသီတွေလဲ ပြောင်းလို ့ ဆောင်းနှင်းလေးတွေငို လောကတခွင် မြူတွေဆိုင်းနေပီ. မေ။ ဟိုးမှာ ကြည့်လိုက်စမ်း…. ပြက္ခဒိန်တွေ တစ်ရွက်ပြီးတစ်ရွက်နေရာတွေဖယ်ပေးနေရပီ ဆောင်းနှင်းစက်လေးတွေ တဖေါက်ဖေါက်ကျလေတိုင်းမှာ. သူ???? ရော်ရွက်တို ့တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေတိုင်း. သူ???? ဘယ်တော့မှ…… ဘယ်တော့မှ……. ဘယ်သောအခါမှ…… ရောက်မလာတော့ဘူး,,,,,,??????