လူအများ မျက်စိရှုပ်လောက်အောင် သွားလာလှုပ်ရှားနေကြသည်။ အေးအေးဆေးဆေး သွားလာသူများရှိသလို၊ အရေးတကြီးသွားလာနေကြသူများလည်း အများအပြား။ လူတိုင်းကိုယ်ဆီ အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်ဆိုသော်လည်း သူ့ခမျာမှာတော့ လမ်းဘေး ပလက်ဖောင်းပေါ်တွင် မိုးတိုးမတ်တပ်ရပ်လျှက် ရှုပ်ယှက်ခတ်နေသော မြင်ကွင်းကို ခေါင်းများ မူးလောက်အောင် ရပ်ကြည့်နေမိ၏။   သူ ထိုနေရာမှ ခြေတစ်လှမ်းမျှမရွေ့ချင်။ ဘတ်စ်ကားပေါ်ကနေ ဆင်းကတည်းက သူထိုနေရာတွင် ရပ်နေမိသည်မှာ နာရီဝက် ကျော်ကျော်လောက်တော့ ရှိရော့မည်။ သူ ကြောက်နေသည်။   အမှန်မှာ ဘာမှ မဖြစ်လောက်သော အကြောက်တရား ဟုပြောလျှင်ရသည်။ အဘယ့်ကြောင့် ကြောက်နေရသနည်း။ သူကြောက်နေသည်မှာ ကားစီးရမှာကိုဖြစ်သည်။   ရန်ကုန်လို မြို့ကြီးမှာ ဘတ်စ်ကားမှမစီးလျှင်လည်း  ကိုယ့်ကိုကိုယ် မွဲဆေးဖော်နေသည့်နှယ်ရှိမည်။ ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် ညှပ်ကျပ်စွာဖြင့် အသက်ရှူရ ကျပ်လောက်အောင် ပိတ်မိခဲ့သဖြင့် သူကားစီးရမည်ကို […]