မင္း ခန္႔ ေက်ာ္ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး။ အရင်တပါတ်က ကလေးတွေနဲ့အပြိုင် ဗိုက်နဲနဲထွက်တာ လျော့လေမလားဆိုပြီး ဘောလုံးကန်တယ်။ ဘောကန်တာမောလာတော့ အမြင့်ခုန်တာပြိုင်တယ်။ အမယ်အတော်ခုန်နိုင်သား။ ငယ်ငယ်က ဇ ကရှိခဲ့ တာကိုး။ ပထမ သုံးပေ။ နောက်ခြောက်လက်မတိုး ဒီလိုနဲ့ လေးပေခွဲ ရောက်လာတယ်။ အကြီးကောင်က ဖြစ်ပါ့မလား။ ဖြစ်ပါ့မလားနဲ တားရှာ သေးတယ်။ဘာရမလဲ။ ကြီးတောင့်ကြီးမားနဲ့ ကလေးတွေနဲ့ပြိုင်ဆော့တယ်ဆိုပြီး ဘေးကလဲ ဝိုင်းကြည့်နေတာကိုး။ ပရိတ်သတ်ရှေ့ဆိုတော့လဲ မရဘူးမပြောချင်ဘူးလေ။ ရပါတယ်ကွာ ဆိုပြီး။ နေရာယူပြီး ကြိုးကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အသက်(လေ) ကိုတဝရှု လိုက်တယ်။ ဘေးကလဲဝိုင်းကြည့်နေကြပြီ။ နောက်ကိုနည်းနည်းပြန်ဆုတ်လိုက်တယ်။ အရှိန်မလောက် မလောက်မှာစိုးလို့။ ခါးတောင်းကြိုက် ကိုပြန်စစ်လိုက်တယ်။ အိုကေ ။ ပြေးတယ် ။ အလောတော်နေရာရောက်တော့ အားယူလိုက်တယ်။ ခုန်တယ်။ “ယားးးးးးးးးးးရ် ” ကြိုးနဲ သီသီကလေးလွတ်တယ်။ […]