ေရႊအိမ္စည္ဘေးပါတ်ဝန်းကျင်အရပ်သည်ကြာမျိုးငါးပါးဖြင့်တင့်တယ်သော မြကန်သာကန်ဘေး က ပိဋကတ်တိုက်ထ ဲ က ကျုပ်ရဲ ့အတွေးကအတိတ်ကိုတရိပ်ရိပ်ကူးသန်းနေပါပေါ့လား..။ အတိတ်ဆိုတာခြောက်လှန် ့တတ်တယ်၊နှိပ်စက်တတ်တယ်၊..နီးရာမှဝေး…ကြီးရာမှသေးသွားတဲ ့သဘောရှိတယ်ဆိုပေမဲ ့ကျုုပ်ရဲ ့သဏန်မှာတော့..နီးရာမှဝေးမသွေားဘူး….ကြီးရာမှလည်း..သေးမသွားပြန်ဘူး…။ တမာနဲ ့ထနောင်းရံနံတို ့လေးထဲ ကတိုးဝှေ ့ရှူ ရှိူက်မိရင်း..နားထဲ ကကျောက်ဆစ်ပညာရှင်တို ့ရဲ ့ကျောက်ဆစ်ထုသံ၊ကျောက်စာထွင်းသံများဟာ..ကျုပ်ရဲ ့နှလုံးသွေးကိုစိးဝင်နေသယောင်ကြားယောင်မိရင်း…..သက်ပြင်းမောကိုချမိနေပါတယ်..။။ အရာရာဟာမနေ ့တနေ ့ ကလိုပဲ….ပုံရိပ်တွေ ထင်ဟပ်စဲပါလား….။ မယ်မယ်မရှိတော့သည့်ကျုပ့်ကမ္ဘာ့လောကသည် သုညဖြစ်ခဲ ့သည့်နောက်ကျုပ်စိတ်အစဉ်ကျုပ်ဝဋ်ဉာဉ် အားဒိပိဋိကတ်တိုက်ထဲ ပဲမြုပ်နှံခဲ ့ပါသည်။ ဖခမည်းတော်မင်ကြီးနာမကျန်းစဉ်မိဘဂုဏ်ကျေးဇူးကိုအောင်းမေ ့တသလျှက်ရွှေဘုရားတစ်ဆူပြုလုပ်ပြိး၊ မင်းကြီးမယ်တော်အားပေးသနားခဲ ့သောကျွန်သုံးရွာနဲ ့မယ်တော့် ရဲ ့လက်ဝတ်တန်ဆာတို ့ကို ခမည်းတော်အတွက်ပြုလုပ်ပေးတဲ ့ရွှေဘုရားမှာဌာပနာပြိး…ဖခင်ကိုပူဇော်ခဲ ့ကပ်လှူခဲ ့တဲ ့ရင်ထဲ က..ကျုပ်..ရရှိခဲ ့တဲ ့ပိတီလောက်…. ကျုပ်တောင်းဆိုခဲ ့တဲ ့ဆုတောင်းစာ ထဲ က..ငါလှူဒါန်းခဲ […]