အရင္ကေက်ာ္စြာဦးႀကီးမိုက္ကျုပ်ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေစစ်သားကြီးပြောင်းရွေ့ရာလိုက်ပါကြီးပြင်းခဲ့ရတာပေါ့ဗျာ ကျုပ်ကိုမွေးတာက ပဲခူးတိုင်း ဖြူးမြို့နယ် ညောင်ပင်သာကျေးရွာနားမှာအခြေစိုက်တဲ့… ခြေလျှင်တပ်ရင်းတစ်ခုထဲက တပ်တွင်းသားဖွားခန်းမှာပါ… ကျုပ်လူမှန်းသိတတ်စအရွယ်မှာ အဖေက တပ်ကြပ်ကြီး လစာဘယ်လောက်ရတယ်တော့မသိပေမဲ့..အဖေ့လစာရယ် တပ်ကထောက်ပံ့တဲ့ရိက္ခာ ရယ်ပေါင်းလိုက်တော့…ကျုပ်တို့အိမ်မှာတော့ သိပ်မချို့တဲ့လှပါဘူး.. ထမင်းအနပ်တိုင်း အသားဟင်းတစ်ခွက်ပါတာကျုပ်မှတ်မိနေသေးတယ်… အိမ်နောက်၊ အိမ်ဘေးက ကွက်လပ်တိုင်းမှာ သီးပင်စားပင်လည်းအဖေကစိုက်တော့…သိပ်ဝယ်မစားရဘူးဗျ.. အိမ်မှာ ကြက်သားဟင်းကတော့ တစ်လ တစ်ခါလောက်စားရပါတယ် အဲ့ဒါလည်းအိမ်မှာမွေးထားတာတွေပဲ….ကြက်တွေရော..ဘဲငန်းတွေရော..ဝယ်စရာမလို… ကျုပ်လေ..ခုထိမှတ်မိသေးတယ်..အိမ်မှာများ ကြက်သားဟင်းချက်တဲ့နေ့ဆို ဟင်းအိုးဆူပြီး အနံ့သင်းသင်းလေးစထွက်လာကတဲက ကျုပ်အိမ်အောက်မှာကစားနေရာက ချက်ချင်းပြေးတက်လာပြီး ဟင်းချက်နေတဲ့အမေ့နားကမခွာတော့ဘူး… ပြီးတော့ အမေ့ကို ဟင်းဘယ်အချိန်ကျက်မှာလဲလို့တတွတ်တွတ်မေးနေတော့တာပဲ.. အမေကလည်း ကျုပ်ခေါင်းကိုပွတ်ပြီး…သားရယ် အသားဆိုတာနူးမှစားကောင်းတာခဏစောင့်နော် ဆိုပြီးနှစ်သိမ့်လေ့ရှိပါတယ်…ကျုပ်ကလည်း အမေ..နူးမနူးမြည်းရအောင်လေဆိုလိုက်ရင် အမေက အိုးထဲက အရိုးတစ်ဖတ် အသာခပ်ပြီး ဇလုံလေးတစ်ခုမှာထည့်ပေး…ပြီးတော့ သား အဲ့အရိုးလေးကိုက်ကြည့်..နူးရင်အမေတို့ထမင်းစားလို့ရပြီသား..တဲ့ ကျုပ်ဆိုတဲ့အငတ်ကောင်ကလည်း အမေထည့်ပေးတဲ့အရိုးကို အငမ်းမရကိုက် ပူကလဲပူ..ကိုက်လို့လည်းမရ…ဆိုတော့မှ အမေက ရယ်ပြီး..သားရယ်..သွားဆော့နေပါ..တော်နေကြာရတော့..အမေလှမ်းခေါ်လိုက်ပါ့မယ်တဲ့ ……..ဒါကတော့ […]
ကိုထီးရဲ့“ကိုယ့်အချစ်နဲ့အရာရာကိုအကောင်းအတိုင်းဖြစ်စေမယ်”ဆိုတဲ့ သီချင်းလေးပြန်နားထောင်မိတော့ နမ်းရှိုက်ခဲ့ဖူးတဲ့…. အကြွေပန်းလေးကိုသတိရသွားမိ ပြန်ပါတယ်… “အကြွေပန်း” ပန်းကလေးတစ်ပွင့်..ဟုတ်ပါတယ် ပန်းကလေးတစ်ပွင့်ပါ..နှင်းဆီပန်း ခပ်နွမ်းနွမ်းလေး.ပွင့်ဖတ် ကလေးတစ်ချို့တောင်ကြေလို့..အိပ်ယာပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲလိုက်တုန်း အိပ်ယာနံဘေးမှာ တွေ့တာပါ..အံ့တော့လည်းမအံ့ဩမိပါဘူး..ခေါင်းရင်းရဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းလေးမှာက နှင်းဆီပန်း ပေါင်းစုံတဲ့ ပန်းခြံကြီးရှိတာကိုး..တစ်နည်းနည်းနဲ့ ဒီနေရာရောက်နေဖို့ မခက်ဘူးလေ.ဒါကြောင့် မအံ့ဩမိပါဘူး..ဒါပေမယ့်ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ အသာကောက်ယူပြီး အမှတ်မထင်နမ်းကြည့် လိုက်တယ်..အား..မွှေးလှချည်လားကွာ…. တော်တော်အံ့ဩသွားတယ်..စောစောကမအံ့ဩပေမယ့် ခုတော့တော်တော် အံ့ဩသွားတယ်. ရှုပ်သွားသလား..ဒီလို..ဒီလို.. ကျုပ်မှာက နှင်းဆီခြံကြီးရှိတယ်လေ..ကျုပ်ပဲရေလောင်းရတာ နေ့စဉ်ပေါ့..ပန်းတွေလည်းဝေ နေအောင်ပွင့်နေတာပဲ..အပင်လေးတွေ ရှင်သန်လာအောင် ပြုစုရတယ် အရွက်အကိုင်းလေး တွေ ပိုးမကိုက်အောင်စောင့်ရှောက်ရတယ်..အပွင့်လေးတွေ အင်အားရှိပြီး လှပအောင် မြေ တောင်မြှောက်ပေး..မနားမနေပြုစုပေးရတယ်..အချိန်တန်တော့လည်း..ပန်းလှလေးတွေအင် နဲ့ အားနဲ့ပွင့်လာကြတာပေါ့..ပန်းကလေးတွေ မွှေးမယ်ဆိုတာသိပါတယ်..နမ်းမကြည့်မိဘူး.. ခူးရင်လည်းရတာပေါ့..ခူးရကောင်းမှန်းကိုမသိခဲ့တာ..မစဉ်းစားခဲ့တာ..ခုတော့..ဘယ်သူခူး.. ဘယ်သူပန်..ဘယ်သူနွမ်းလို့ ပစ်ထားခဲ့မှန်းမသိဘူး..နှင်းဆီပန်းလေးတစ်ပွင့်ပါ..ဟုတ်ပါတယ် ပန်းကလေးတစ်ပွင့်ပါ..နှင်းဆီပန်း ခပ်နွမ်းနွမ်းလေး…အို…သိပ်မွှေးပါလားကွယ်…… အားလုံးကိုလေးစားခင်မင်တဲ့.. ကြီးမိုက်။