ကာရံမိဘဟူသည် မြတ်ဆရာမည်သို့ ထိန်းကျောင်းပဲ့ပြင် ငါတို့ရင်တွင်း လိမ္မာစေကြောင်း အစဉ်ပြုပြင် ချော့တစ်ခါ ချောက်တစ်လှည့် စိတ်ရိုင်းဟန်သွင်း ပြုသည့်ပမာ သားတို့ရင်မှာ အစဉ်သာတည်း နေဝင်ချိန်တန် အိုမင်းမစွမ်း အားအင်ကုန်ခမ်း နွမ်းသည့်ပမာ သားတို့ချစ်ခရီး ပေးစွမ်းသည်သို့ ချစ်မဝသေးခင် ပြိုလုသည့်ကမ်း လှိုင်းဂယက်ထန်စွာ ရှိုက်ခက်သည့်အလား ခွဲခွာမှုသည် သားတို့ရင်မှာ မချိသာတည်း ရင်မှဖြစ်ပေါ် ချစ်ခြင်းတရား အကြင်နာများသည် ဆုတောင်းမှုပြု ငါးဖြာဝတ်ဖြင့် ဦးခိုက်ရှစ်ခိုး ရွှေမြင့်မိုရ် ပြိုမှာစိုးတည်း ပိတောက်မိုး