ပန်းတစ်ပွင့်ကို.. နွမ်းလို ့ ပစ်ဖူးချင် ပစ်ဖူးကြမယ်…. လူတစ်ယောက်ကို.. လွမ်းဖို ့ဘယ်သူ ချစ်ဖူးပါ သတဲ့လဲ…. ပစ်ခဲ့တဲ့ ပန်းကို.. ဘယ်သူမှ သတိတရ မရှိနိုင်ကြပေမဲ့…. ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အလွမ်းကြောင့်.. ရင်မှာ မထိရှတဲ့လူ…. ဘယ်သူ ရှိနိုင်ပါသတဲ့လဲ ..မောင်…. ကိုသုရှင်..ရဲ ့ မ…ကိုယ်စား အပြေးအလွှား…. *မှတ်ချက် * ငယ်ငယ်က ဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့.. မောင်စိန်ဝင်း (ပုတီးကုန်း) ရဲ ့ ကဗျာလေးဖြစ်ပါတယ်..