ဆူးဟိုးရှေးရှေးတုန်းကပေါ့ကွယ် ဘုရင်တပါးက သူသိပ်ချစ်ရတဲ့ ဆိတ်ကလေး တစ်ကောင် ရှိတယ်။ အဲဒီ ဆိတ်ကလေးကို ချစ်လွန်းလို့ မွေးထားပေမဲ့ ဆိတ်ကို အစာကျွေးတာတော့ နန်းတော်က လူတွေက အလှည့်ကျ တာဝန်ယူရတယ်။ ဘုရင်ကြီးက ညီလာခံ ပြီးတာနဲ့ ဆိတ်ကလေးကို သွားကြည့်ပြီး သစ်ရွက်ကလေး ထိုးပေးလိုက်တယ်.. ဆိတ်ရဲ့ ထုံးစံ အတိုင်း သစ်ရွက်မြင်ရင် ဘယ်လောက် ဗိုက်ဝဝ မစားဘဲ မနေနိုင်ဘူး။ အလှည့်ကျ တာဝန်ယူရတဲ့ သူတွေက စိတ်ညစ်ကြတာပေါ့။ သူတို့ အစာ ကောင်းကောင်းမကျွေးလို့ ဒီလိုဖြစ်တယ် ဆိုပြီး အပြစ်တင်တာ ငြိုငြင်တာ ခံကြရတယ်။ လျှာရှည်တဲ့ လူတယောက်က လျှောက်တင်တယ် ကျွန်တော်မျိုးကြီး သေချာ ကျွေးပါတယ် သူ့ဟာသူ အစာငမ်းလို့ ထပ်စားတာပါ.. ထိုကဲ့သို့ လျှေက်တင်တဲ့ အတွက် […]