အမေ…နေကောင်းပါရဲ့လား အမေ…ခြံနံပတ် ၅၄ ကိုအမေ့လက်နဲ့ ကိုယ်တိုင်ဖွင့်မယ့်တနေ့ကိုတက္ကသိုလ်ရိပ်သာက သစ္စာတော်မပျက်စောင့်နေဆဲပါ အမေ… ရှိပါတယ်အမေ…ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေလည်း ရှိပါသေးတယ်…သူတို့လည်း နေကောင်းကြပါရဲ့ တချို့ကတော့နိုင်ငံသားပြောင်းလဲခံယူရင်းမြန်မာပြည်ကို ချစ်နေကြတုန်းပဲ အမေဇာတိမြေကို အလည်အပတ်ပြန်တိုင်း“အရင်အတိုင်းပဲနော်” လို့ဝတ်ကျေတန်းကျေနှုတ်ဆက်ဈေးဝယ်မပျက်ကြပါဘူး တချို့ကတော့ဒုက္ခသည်ယောင်ဆောင်ရင်း(သူတို့အရေးအတွက်) ဒို့အရေး ဒို့အရေးနဲ့နယူးယောက်ကနေအမေ့ လွတ်မြောက်ရေး ကြိုးပမ်းနေကြပါသတဲ့။ အမေ့ပါတီလည်း ရှိပါသေးတယ် အမေ…တချို့က မဲဆွယ်တုန်းမှာ တချို့က မဲမပေးဖို့ပြောပါတီဖျက်သိမ်းခိုင်းကာမှ မွေးနေ့ပွဲလုပ်နဲ့ကြေညာချက်မထုတ်တော့တာကလွဲရင်အရင်လို ခမ်းခမ်းနားနားပါပဲ အမေ… ရန်ကုန်ကတော့ ခြူချာရှာတယ်အမေ…ဦးနှောက်ယိုစီးမှုကို ကုစားတုန်း အေအိုင်ဒီအက်စ်ဖြစ်မီးစက်မောင်းသံတွေကြားက “စခန်းခဏလိုက်ခဲ့ပါ” ခေါ်လိုခေါ်ဆယ်တန်းသမားတွေက အနှိပ်ခန်းမှာစာကျက်တချို့က ထမင်းမချက်နိုင်တော့ထမင်းရည်ဝယ်သောက်ကြရတယ် အမေဘာပဲပြောပြော အမေရန်ကုန်မှာ ကျော်သူနဲ့ ထောင်မှူးသူတို့နှစ်ဦးလောက်တော့ဘယ်သူမှ အလုပ်မများဘူးလေ အမေအမေမရှိတုန်း ကျွန်တော်တို့ နာဂစ်ကို သိသွားတယ်ရွှေဝါရောင်၊ အီလက်ထရောနစ်ဥပဒေ၊ နယ်ခြားစောင့်တပ်၊ရွေးကောက်ပွဲ၊ နေပြည်တော် – ဒါတွေနဲ့လည်း ရင်းနှီးသွားတယ်အပြောင်းအလဲတွေကတော့အများကြီးပေါ့အမေရယ်ရန်ကုန်မှာ မွေးခဲ့တဲ့လူတွေကနိုင်ငံခြားသားလုပ်ပြီး ပြန်လာဇာတိကို ရွံရှာသလိုလိုနဲ့ပြန်ကြည့်မချိပေမယ့် […]