9 comments

  • maungmoenyo

    March 27, 2011 at 11:03 pm

    ယခုအခါ Italy မှာအခြေစိုက်နေထိုင်ပြီး စားသောက်ဆိုင်တခုဖွင့်လှစ်ထားတဲ့ June Rose Bellamy ကို မြန်မာနိုင်ငံ ထောက်လှမ်းရေးအုပ်စုက CIA ဆိုပြီးသမုတ်ခဲ့ပေမဲ့၊ ဘာအထောက်အထားမှာတွေ့ပုံမရပါဘူး။ အာဏာရှင်ဗိုလ်နေဝင်းရဲ့ ပညတ်တွေအောက်မှာနှစ်အနည်းငယ်သာ နေထိုင်ခဲ့ရပေမဲ့၊ လူမှုရေးကျဉ်းမြောင်းတဲ့ မိသားစုဝန်းကျင် နဲ့ အရာရာကိုဝင်ရောက်စွက်ဖက်လိုတဲ့လူ့အသိုင်းအဝိုင်း ကိုအကြောက်ကြီးကြောက်သွားခဲ့ရရှာတယ်လို့သိမှတ်ရပါတယ်။
    ဒီဝန်းကျင်လောကထဲကိုကိုယ်ကသိလျက်နဲ့တိုးဝင်ခဲ့သူမို့လဲ၊ ဗိုလ်နေဝင်းဆီက ထွက်လာချိန်မှာ အဲ့ဒီနေထိုင်ကျင်လည်ခဲ့တဲ့ ဘဝကိုအတိတ်မှာ အိပ်မက်လိုဘဲထားခဲ့တယ်လို့ဘဲ ဆိုကြပါစို့…။

  • search123

    March 28, 2011 at 5:02 am

    တည်ငြိမ်တဲ့ အလှပိုင်ရှင်ပါ။

  • researcher

    March 28, 2011 at 7:15 am

    ကြားတော့ ကြားဖူးပါတယ်။ သေသေချာချာ မသိမီလိုက်တဲ့ အတွက် ဟိုတုန်းက သူ့အကြောင်းတွေ သိရင် တင်ပေးစေချင်ပါတယ်။ မျက်နှာတစောင်းလေး ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေက တော်တော် ကြည့်ကောင်းတာပဲ၊

  • babymay

    March 28, 2011 at 9:35 am

    ဓါတ်ပုံတွေဘယ်ကရလဲဟင်။။ သူ့အကြောင်းလဲ နဲနဲ ပါးပါး ပြောပြပါဦး။။

  • Burma

    March 28, 2011 at 2:52 pm

    June Rose was the great-granddaughter of a Burmese prince (Prince Kanaung Mintha, also known as Prince Limbin, son of King Tharrawaddy); her mother was the daughter of Princess Hteiktin Ma Lat (ထိပျတငျမလတျ), of the deposed Konbaung dynasty, and her father was Herbert Bellamy, an Australian orchid collector long settled in Burma. In 1963 June Rose met Ne Win, Burma’s new military ruler, in Europe, where she was living. Ne Win suggested she come back to Burma, but she was unwilling to leave Italy. On a later visit he proposed. They married in 1978, but the marriage lasted only five months.[1] June Rose now teaches Burmese and Italian cooking in Florence, as well as carrying on charitable work, through Rangoon-based doctors, putting young Burmese students through medical school.[2]

  • zoe

    March 28, 2011 at 4:28 pm

    http://www.griffithreview.com/current-edition/240-reportage/821.html
    ‘I LEFT BURMA with a definite feeling of failure,’ June Rose says now. ‘Because I had failed my people. Because they did put their trust in me when I arrived. And this was one of the things that was not liked. But I would rather I left as a failure than to be connected with the ruling people. Those who had trusted in me, those who believed in me can say she left, but she left rather than not be able to do anything. In Italian, they say un peccato di orgoglio; in English, a sin of pride. Because I thought I could do something which others had not done. And that’s a very bad sin.’

  • nature

    March 30, 2011 at 4:37 pm

    ချောတယ်နော်၊ထက်မြက်မဲ့ပုဘဲ၊အခုဆိုအသက်တော်တော်ကြီးရောပေါ့။

  • winmya

    April 2, 2011 at 1:12 pm

    လေ့လာရေးကောင်းပါတယ်၊ ဆက်လေ့လာလို့ရရင်လည်းဆက်လက် ဖြန့်ဝေပါအုံး၊

Leave a Reply