စာနာပေးစေချင်…
soulflyမြန်မာပြည်..လူငယ်တွေ..မြို့ကြီးတွေက..လူငယ်လေးတွေကတော့…ကျူရှင်တွေအမျိုးမျိုး..တက်နေချိန်မှာ..နယ်စွန်နယ်ဖျား တောင်ပေါ်ဒေသ..များကလူငယ်လေးတွေကတော့…ဘဝအတွက်..ရုန်းကန်နေကြသည်..သူတို့အတွက်တော့.ဘာသာရေးလည်း.မသိ.အစိုးရကျောင်းဆရာ.ဆရာမတွေကလည်း..မြို့ပေါ်မှာတင် လစာထုတ်ယူပြီး နယ်စပ်တွေကို..မသွားကြတော့..ကျောင်းစာလည်း ကောင်းကောင်းမတတ်၊ အဲဒီအချိ်န်မှာ ဘာသာခြားတွေက ဝင်လာပြီး “ငါတို့ဘာသာထဲဝင် ငါတို့စာသင်ပေးမယ်” လို့ပြောပြီး သိမ်းသွင်းသွားသေးသည်၊မြန်မာပြည်ကြီးမှာ ဖြစ်နေတာတွေက တစ်ဖက်စောင်းနင်းတွေဖြစ်နေကြတယ်…ချမ်းသာဆင်းရဲ မျှတမှုက.လုံးဝကိုမရှိသလိုဖြစ်နေတယ်…နယ်စပ်က ကျောင်းသားတွေလည်း ကျူရှင်ကောင်းကောင်းတက်ပြီး စာသင်ချင်ရှာမှာပါဗျာ..။မွန်းတည့်ချိန်တွင် နေဝင်သွားရတော့မယ့်.သူတို့ဘဝလေးတွေကို စာနာပေးစေချင်ပါတယ်ဗျာ…
One comment
etone
August 11, 2011 at 9:54 am
စာလေးကို ဒီထက်ပိုပြီး ရှည်ရှည်ရေးလျှင် ဖတ်ရတာ ပိုကောင်းမယ်လို့ ထင်ပါတယ် … ။
လစာထုတ်ပြီး မသွားချင်တဲ့ ကိစ္စကတော့ …ရှင်းပါတယ် … ရ တာနဲ ့.. လုပ်ပေးရတာ မတန်ဘူး ထင်လု့ိ ဖြစ်မယ် …. ။ ဝေးလံခေါင်လွန်းတဲ့ အရပ်ဖြစ်တဲအခါ …မြို့ကြီးမှာ ပေါက်ဖွားလာတဲ့ ဆရာ၊ဆရာမတွေ … နေထိုင်စားသောက်ရေး အဆင်မပြေတာမို့…. တာဝန်ကျရာ မသွားချင်ပဲ ၊ အလုပ်ကထွက်ပစ်တယ်အထိ ကြားခဲ့ဖူးတယ် … ။ အဲ့ဒီဒေသက ထွက်တဲ့ ပညာတတ်လူတန်းစားတွေလည်း ရှိမှာပါပဲ …ဘာလို့ ကိုယ့်ဒေသအတွက် ပြန်ပြီး လုပ်အား မပေးတာလဲ …. ။ ဇာတိမြေကလူတွေတောင် လှည့်ကြည့်ဖို့ … စိတ်ကူးမရှိလျှင် … တနယ်စိမ်းက လာရမယ့် …. မြို့ကြီးသူ၊ မြို့ ကြီးသားတွေဆို ပိုဆိုးပေါ့ ..။