ဂဇက် တံခါးစောင့်ကြီး (အောက်တိုဘာ ၂ရ – အပိုင်း၂)

ဆရာမ မိုးစက် ရဲ့ ယုံချင်ယုံမယုံချင်နေ ဆိုတဲ့ ပို့စ်လေးတင်လာပါသည်။ ငယ်စဉ် ၁၁ နှစ်သမီးအရွယ် ၆ တန်းကျောင်းသူလေး မိုးစက် ဆေးရုံတစ်ခုတွင် မြင်ခဲ့ရသော မိန်းခလေးပုံရိပ်လေးတစ်ခု အကြောင်း ကို ပြန်ပြောပြထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဆေးရုံမှာ ဒါမျိုးဇာတ်လမ်းတွေ ကြားဘူး ပါသည်။ ယုံတယ်မယုံဘူးဆိုတာထက် ဖြစ်နိုင်ပါတယ်လို့ မှတ်ချက်ပေးပါရစေဗျာ။ ကြောင်ကြီးမန်းထားတာလေးဖတ်ပြီး ပြုံးမိပါသည်။ ဖတ်ကြည့်ကြပါ။ တော်တော်ရိုးတဲ့ကြောင်၊ ပုံထဲကလိုပဲ ပုံ့ပုံ့ ကြီး ထိုင်ပေးနေပါမယ်တဲ့။ အခုမှ သူ့ပုံကိုပြန်ကြည့်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်ဗျ၊ ပုံ့ပုံ့ကြီး။

“မိုးစက်လေး ကြောက်ရင် ဦးကြောင်ကို ဖက်ထားလိုက်၊ ဦးကြောင် ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူး၊ ပုံထဲကလို ပုံ့ပုံ့ကြီး ထိုင်ပေးနေမယ်။  ဒါ………………………..မင်းကိုချစ်လို့……………………………………….”

Water-melon ၏ ရှူးတိုးတိုး ပို့စ်ကို ဆက်ဖတ်ဖြစ်ပါသည်။ ရွာမှာ ရေဒီယိုဖြင့် ဖုန်းခိုးနားထောင်ကြ၍ စိတ်ညစ်နေတဲ့ အကြောင်း လေးဖြစ်ပါသည်။ ကိုယ်တိုင်ဖတ်ကြည့်မှ ဇာတ်ရည်လည်မှာမို့ ဖတ်သာကြည့်ကြပါလို့။ ကွန်းမန့်ပေးသူများမှာလည်း အနီကတ်တွေ ကိုယ်စီနဲ့မို့ ဘယ်လိုကွန်းမန့်တွေပေးရမှန်း တောင် မသိတော့ပါခင်ဗျား။

Etone ၏ မမှီလျှင် မလှမ်းနဲ့ စိတ်မောရတာ အဖတ်တင်မယ် ၁ ကိုဖတ်ကြည့်ပြီး ဘလက်ချောတစ်ယောက် အထည်ချုပ်စက်ရုံမှာ ချက်ခြင်း အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်သွားရပါသည်။ ဒီပို့စ်ရဲ့ အခြေခံ nikita ရဲ့ “ မြင်တွေ့ နေရသော ဘဝအစိတ်အပိုင်းများ” ဆိုသည့် ပို့စ်ကို လည်း ကျွန်တော် သေသေချာချာ ဖတ်ဖြစ်ရေးဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ အခုတစ်ခါ ထပ်ဖတ် ဖြစ်ပြန်ပါသည်။ ဉာဏ်ရည်နိမ့်ရှာသော ဘလက် ကို နည်းနည်း လေး ဝင်ပွားခွင့်ပြုပါ။  Etone ရေးပြထားသည့် အထည်ချုပ်ဝန်ထမ်းတို့၏ ဘဝမှာ စက်ရုံထဲတွင် နေရသည်ကိုပင် ပို ပျော်နေပုံပေါက်နေပါသည်။ သူတို့ ဘဝကား စက်ရုံသည်သာဘဝ၊ စက်ရုံသည်သာမျှော်လင့်ချက်၊ စက်ရုံသည်သာ အိပ်မက် ဆိုတာလို ဖြစ်နေပါသည်။ သူတို့၏ ဘဝအာမခံချက်က ဘယ်မှာပါလဲ။ ဒီစက်ရုံထဲက ရုန်းထွက်စရာမလိုလောက်အောင် ဘ%E