သာသနာတော် အဓွန့်ရှည်ရေး အတွက် သင်္ဂါယနာများတင်ခြင်း

မြတ်စွာဘုရားက ရဟန်းတို့အား “ငါဘုရား ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုပြီးသောအခါ ငါဘုရား
ဟောကြားပညတ်တော် မူထားသော `ဓမ္မ-ဝိနယ´ တို့သည် သင်ချစ်သားတို့၏
ဆရာဖြစ်ပေလိမ့်မည်´´ -ဟု ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုခါနီးချိန်၌ မိန့်မှာခဲ့သော စကားအရ
`ဓမ္မ-ဝိနယ´ သည် ဘုရား`ရှင်၏ကိုယ်စား ဆရာအဖြစ် ကျန်ခဲ့ပေသည်။ ထို့ကြောင့်
ဘုရားရှင်၏ တပည့်ရဟန်းတော်တို့သည် ဘုရားရှင်၏ ကိုယ်စားဆရာဖြစ်သည့် ဓမ္မ ဝိနယ
ကို မပျောက်မပျက် အစဉ်တည်ရှိနေစေရန်အတွက် ဖြစ်ပေါ်လာသော အကြောင်းတရား
အခြေအနေများအရ၊ ရဟန်းသံဃာ အဆက်ဆက်တို့က ယခု ကာလတိုင်အောင်
လုံ့လကြီးစွာဖြင့် ကြိုးစားအားထုတ်၍ သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီး
များကျင်းပပြုလုပ်ပြီး၊ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်လာခဲ့ကြပေသည်။

ပထမသင်္ဂါယနာ။ ။ အရှင်မဟာကဿပသည် ဘုရားရှင် ပရီနိဗ္ဗာန်စံဝင်ချိန်မှာ
ပါဝါပြည်မှ ကုသိနာရုံပြည်သို့ ကြွလာနေစဉ် လမ်းအကြား၌(ဘုရားရှင်
ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုရာ ကုသိနာရုံပြည်မှာလာသော) သုဘဒ္ဒ အမည်ရှိ တောထွက်ရဟန်းကြီးက
ငါတို့ကို ချုပ်ချယ်လာခဲ့သော ရဟန်းဂေါတမ ပရိနိဗ္ဗာန်စံသွားပြီ၊ ယခု ငါတို့
အလိုရှိသလို နေထိုင်ပြုကျင့်နိုင်ပြီ ဟု မိမိ၏ မျက်မှောက်၌ ပြောကြားသည့်
ဘုရားရှင်၏ သာသနာကို စော်ကားသောစကားကို ဆတ်ဆတ်ကြားခဲ့ရသဖြင့်၊ ဘုရားရှင်
ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုပြီးနောက် ၃-လအကြာ(ဘီစီ ၅၄၄)တွင် အဇာတသတ်မင်း၏ ပံ့မိုးကူညီ
မှုဖြင့် ရာဇဂြိုဟ်ပြည်၌ ရဟန္တာ ၅၀၀- စုဝေးကာ၊ ဘုရားရှင် ဟောကြားခဲ့သည့်
ဓမ္မ-ဝိနယ ခေါ် သုတ်.ဝိနည်း. အဘိဓမ္မာ ပိဋကတ်သုံးပုံကို
စုပေါင်းညှိနှိုင်းစုစည်း၍ နှုတ်တက်ရွတ်ဆိုခြင်း=
သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီးကို(ပထမအကြိမ်) ရ -လတိုင်တိုင် ကျင်းပပြုလုပ်ခဲ့ပေ၏။

ဒုတိယသင်္ဂါယနာ။ ။ဘုရားရှင် ပရိနိဗ္ဗာန်စံပြီးနောက်၊ သာသနာနှစ် ၁၀၀(ဘီစီ ၄၄၃)
သို့ရောက်သော်၊ ဝဇ္ဇိတိုင်းသား ရဟန်းတို့က မူလဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်များကို သွေဖီ၍
ကျင်ကြံလာသော (အဓမ္မဝတ္ထု) ၁၀-ပါးကို အကြောင်းပြု၍ သာသနာ့အန္တရာယ်
ပေါ်ပေါက်လာသောကြောင့်၊ အရှင်ယသမထေရ် အမှူးပြု၍ ရဟန္တာမထေရ် ၇၀ဝ တို့က
ဝေသာလီပြည်၌ ကာလာသောက မင်းကြီး၏ပံ့ပိုးကူညီမှုဖြင့် နှုတ်ဖြစ်ရွတ်ဆိုခြင်း =
သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီးကို (ဒုတိယအကြိမ်) ၈ လတိုင်တိုင် ကျင်းပပြုလုပ်ခဲ့ပေ၏။

တတိယသင်္ဂါယနာ။ ။ သာသနာနှစ်-၂၃၅ (ဘီစီ ၃၀၈) သို့ရောက်သော်၊ အိန္ဒိယပြည် အသောက
မင်းတရားကြီး လက်ထက်တွင် ရဟန်းတု ရဟန်းယောင်
(တိတ္ထိ)ခြောက်သောင်းတို့သည်(ဆွမ်းစသည်
ပစ္စည်းလေးပါးဆုတ်ယုတ်သွားခြင်းကြောင့်) ရဟန်းကောင်းအသွင်ဖြင့်
ဗဒ္ဓသာသနာအတွင်းသို့ဝင်ရောက်ပြီး မိစ္ဆာဝါဒ = အယူမှားတို့ကို သွတ်သွင်းလာသည့်
သာသနာ့ အန္တရာယ်ဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့်၊ အသောကမင်းတရားကြီးက ထိုရဟန်းတုများကို
နှင်ထုတ်ပစ်၍ သာသနာသန့်ရှင်းရေးကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီးနောက်၊ ထိုမင်းကြီး၏
ပံ့ပိုးကူညီမှုဖြင့် အရှင်မဟာမောဂ္ဂလိပုတ္တတိဿမထေရ် အမှူးပြုသော ရဟန္တာမထေရ်
တစ်ထောင်တို့သည် ပါဋလိပုတ်ပြည်၌ နှုတ်ဖြင့်ရွတ်ဆိုခြင်း =
သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီးကို (တတိယအကြိမ်) ၉ – လတိုင်တိုင် ကျင်းပပြုလုပ်ခဲ့သည်။
ဤသင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီး အဓိက ထူးခြားချက်များမှာ
-(၁)အရှင်မဟာမောဂ္ဂလိပုတ္တတိဿမထေရ်က အယူဝါဒရေးရာနှင့် ပတ်သက်၍၊
အယူဝါဒအမှားများကို ဗုဒ္ဓ၏အလိုတော်ကျ ထုတ်ဖေါ်ရှင်းလင်းခြင်းတို့ကို
ပြဆိုသည့် အဘိဓမ္မာဆိုင်ရာ ကထာဝတ္ထုကျမ်း ကိုရေးသားခြင်း၊ (၂) အသောကမင်းကြိး၏
အကူအညီဖြစ် သီဟိုဠ်အစရှိသည့် ၉ တိုင်း ၉ ဌာနသို့ သာသနာပြု ရဟန်းတော်များ
စေလွှတ်ခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်ခဲ့ရာ၊ မြန်မာနိုင်ငံ သုဝဏ္ဏဘူမိ(သထုံ)သို့
အရှင်သောဏ နှင့် အရှင်ဥတ္တရ မထေရ်တို့ အမှူးပြုသော ရဟန္တာမထေရ် ၅- ပါး
ကြွရောက် သာသနာပြုခဲ့ကြသည်။

စတုတ္ထသင်္ဂါယနာ။ ။ သာသနာနှစ်-၄၅ဝ (ဘီစီ ၉၄ ) သို့ ရောက်သောအခါ၊
သီဟိုဠ်(သီရီလင်္ကာ)နိုင်ငံတွင် သူပုန်ဘေး, ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းဘေးတို့
၁၂-နှစ်တိုင်တိုင် ဖြစ်ပွါးခဲ့ရာ၊ သာသနာ့ဝန်ထမ်း ရဟန်းတော်တို့သည်
ပိဋိကတ်တော်များ မပျောက်မပျက်ရအောင် အလွန်ပင်ပန်းခက်ခဲစွာ
နှုတ်တက်အာရုံဆောင်ခဲ့ရသဖြင့်၊ နောင်တွင် ဤသို့သော ဘေးကြီးမျိုး ပေါ်ပေါက်၍
ပိဋကတ်တော်များကို နှုတ်တက်အာရုံဆောင်ရန် လွန်စွာခက်ခဲမည်ကို မြင်၍၊
အရှင်ဓမ္မရက္ခိတ အမှူးပြုသော ရဟန္တာမထေရ် ၅၀၀-တို့သည် ဝဋ္ဋဂါမဏိ မင်းကြီး၏
ပံ့ပိုးကူညီမှုဖြင့် တစ်နှစ်တိုင်တိုင် ပိဋကတ်တော်များကို ပေရွတ်၌ရေးသား၍
(ပေထက်အက္ခရာ တင်ကာ) သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီးကို(စတုတ္ထအကြိမ်)
ကျင်းပပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်။

စဉ္စမသင်္ဂါယနာ ။ ။ သာသနာနှစ်- ၂၄၁၅ (အေဒီ -၁၈၇၁ ) သို့ရောက်သော်၊
မြန်မာနိုင်ငံ မန္တလေးမြို့တွင်၊ ဒက္ခိဏာရာမ ဘုရားကြီးတိုက်ဆရာတော်
ဘဒ္ဒန္တဇာဂရာဘိဝံသ (တိပိဋကဓရ မဟာဓမ္မရာဇာဓိရာဇဂုရု- ဘွဲ့တံဆိပ်တော်ရ)
အမှူးရှိသော သံဃာတော် ၂၄၀ဝ တို့သည် မင်းတုန်းမင်းတရားကြီး၏
ပံ့ပိုးကူညီမှုဖြင့် မူအမျိုးမျိုးကွဲပြားနေသည့် ပိဋကတ်တော်များကို
သုတ်သင်တည်းဖြတ်၍ ၅-လတိုင်တိုင် သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီးကို
(ပဉ္မအကြိမ်)ကျင်းပပြုလုပ်ပြိးနောက် မင်းတုန်းမင်းကြီးသည် ထိုမူသန့်
ပိဋကတ်တော်များကို အရှည်တည်တံ့နိုင်စေရန် စကျင်ကျောက်ဖြူ (၇၂၉) ချပ်ပေါ်တွင်
အက္ခရာရေးထွင်း(ကျောက်ထက် အက္ခရာတင်) စေခဲ့ရာ၊ ရ -နှစ်ခွဲမျှကြာမှ
ပြီးစီးသွားခဲ့ပေသည်။

ဆဋ္ဌသင်္ဂါယနာ ။ ။ သာသနာနှစ်-၂၄၉၈ (အေဒီ-၁၉၅၄ )ခုသို့ ရောက်သော်၊ မြန်မာနိုင်ငံ
ရန်ကုန်မြို့တွင် ဝန်ကြီးချုပ်ဦးနု အမှူးပြုသော နိုင်ငံတော် အစိုးရသည်
မြန်မာ, သီဟိုဠ်(သီရီလင်္ကာ),ထိုင်း,လာအို, ကမ္ဗောဒီးယား – ဟူသော ထေဒဝါဒ ၅-
နိုင်ငံတို့မှ သံဃာတော် ၂၅၀ဝ တို့ကို ပင့်ဖိတ်၍၊
သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီး(ဆဋ္ဌအကြိမ်) ကျင်းပပြုလုပ်စေ၍၊ ပါဠိတော်များကိုသာမက,
အဋ္ဌကထာကျမ်းများ, ဋီကာကျမ်းများကိုပါ မူအမျိုးမျိုးညှိနှိုင်း
တည်းဖြတ်စေပြီး၊ ဗုဒ္ဓသာသနာတော် ကမ္ဘာအနှံ့ ပြန့်ပွားထွန်းလင်းစေရန်
စက်တင်ပုံနှိပ် ဖြန့်ချီခဲ့ပေသည်။ ဤသင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီး၌
(ယခင်သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီးများ၏ စံချိန်အတိုင်း) မြန်မာနိုင်ငံမှ
ဘဒ္ဒန္တရေဝတမထေရ်(အဘိဓဇမဟာရဋ္ဌဂုရု- ဘွဲ့တံဆိပ်တော်ရ)က သဘာပတိအဖြစ်၎င်း၊
မဟာစည်ဆရာတော် ဘဒ္ဒန္တသောဘဏမထေရ်(အဂ္ဂမဟာပဏ္ဍိတ-ဘွဲ့တံဆိပ်တော်ရ)က ပုစ္ဆက =
မေးသူအဖြစ်၎င်း၊ မင်းကွန်းဆရာတော် ဘဒ္ဒန္တဝိစိတ္တသာရာဘိဝံသမထေရ်(ပထမဆုံး –
တိပိဋကဓရ ဓမ္မဘဏ္ဍာ ဂါရီ ဘွဲ့ရ) က ဝိသဇ္ဖက = ဖြေဆိုဥူအဖြစ်၎င်း၊
သင်္ဂါယနာတင်ပွဲကြီးကို ဦးစီးကျင်းပကြလေရာ၊ သာသနာတော်နှစ် ၂၅၀ဝ ပြည့်တွင်
အောင်မြင်စွာ ပြီးစီးသွားခဲ့ပေသည်။