thit min၁)ငါတို့ကြားမှာ ခြေလှမ်း ၁ဝဝဝ ကွာဝေးခဲ့ရင်ငါ့ဖက်ကို နင်ခြေတစ်လှမ်း စလှမ်းပါ ကျန်တဲ့၉၉၉လှမ်းနဲ့ နင့်ဖက်ကို ငါလှမ်းခဲ့ပါ့မယ်။ ၂)မေတ္တာစစ်ကို ပေးမှ မေတ္တာစစ်ကို ပြန်ရမယ်။ ဒါပေမယ့် နာကျင်မှုတော့ ရှိမှာပဲ။တစ်ယောက်နဲတစ်ယောက်ကြားမှာအကွာအဝေးတစ်ခုချန်ထားရင်ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုုကာကွယ်ရာရောက်ပေမယ့် အထီးကျန်မှုကိုတော့ ခံစားရမှာပဲ။ ၃)တစ်ခါတလေမှာ တစ်ဖက်လူက ကိုယ့်ကိုယ် ဂရုမစိုက်၊ အလေးမထားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ကိုယ်ဖက်က လိုချင်တာတွေများသွားလို့ပါ။ ၄)Believe ဆိုတဲ့ စကားလုံးကြားမှာတောင် lie ဆိုတဲ့ စာလုံးကို ဝှက်ထားသေးတယ်။ Heart ဆိုတဲ့ စကားလုံးကြားမှာတော့ earနဲ့ art ဆိုတဲ့စာလုံးတွေကို ဝှက်ထားတယ်။ ၅)၁ဝဝ% ပြည့်တဲ့ ကြင်ဖော်ဆိုတာ မရှိပါဘူး။၅ဝ% ရှိတဲ့ လူနှစ်ဦးပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ဘဝပဲ ရှိပါတယ်။ ၆)ကိုယ်နဲ့အတူ ငြင်းခုန်ရန်ဖြစ်ဖို့ ကျန်ရစ်ခဲ့သူသာလျှင်ကိုယ့်ကိုအမှန်တကယ် ချစ်တဲ့သူဖြစ်တယ်။ ၇)ကိုယ်စိတ်ညစ်လို့ သူပျော်ရင် အဲဒါ ရန်သူတဲ့။ကိုယ်ပျော်လို့ သူပျော်ရင် […]
Zaw Wonnaကျနော် ဆယ်တန်းလောက် တုန်းက စာအုပ် တစ်အုပ်မှာ ဖတ်ဖူးတာပါ။ “ကိုယ့်ကို တကယ် ချစ်ခင်တဲ့သူ ဘောလုံးတစ်သင်းစာ ရှိရဲ့လားတဲ့”။ ဘယ်စာအုပ်လဲ ဆိုတာတော့ မမှတ်မိတော့ဘူး၊ တက်ကျမ်းထဲကလို့ ထင်တာပဲ။ အဲဒီ မေးခွန်းလေးကို အဲဒီတုန်းက သူငယ်ချင်းတွေကို မေးကြည့်ခဲ့ဖူးတာ သတိရမိတယ်။ ဘာရယ်လို့မဟုတ်ပေမဲ့ သူတို့လည်း ကျနော်မေးမှ စဉ်းစားမိကြပုံပေါ်ပါတယ်။ သေချာတာကတော့ ဘယ်သူ့မှာမှ တကယ်ချစ်ခင်တဲ့သူ ဆယ့်တစ်ယောက် မပြည့်တာပါ။ ကျနော်ဆိုလိုတာက ကိုယ့်ကို တကယ်ချစ်တဲ့သူဆိုရင် ကိုယ်က သူ့ထက်သာသွားရင် မနာလိုမဖြစ်ပဲ ဝမ်းသာတတ်တဲ့သူမျိုး၊ ကိုယ်တကယ် ဒုက္ခရောက်နေတာတွေ့ရင် ကိုယ့်ကို ကိုယ်ချင်းစာနားလည်ပြီး ကူညီတတ်တဲ့ သူမျိုးပါ။ ဆရာကြီး ရွှေဥဒေါင်းစကားနဲ့ ပြောရရင်တော့ “ရင်ဘတ်မိတ်ဆွေ” (Bosom friend) ပေါ့လေ။ တကယ်ဆို အဲဒီအရွယ်တုန်းက သူငယ်ချင်းတွေဟာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် […]