ပထမနေ့ ရဲ့ အဖွင့်အစီအစဉ်နဲ့တင် ကျုပ်တော့နည်းနည်းဖြုံသွားပြီး ဒီပုံဆိုမဖြစ်ချေ ရောက်ရောက်ချင်းဆောက်နဲ့ထွင်းဆိုသလို သူတို့က ဆောက်နဲ့ထွင်းနေတာမဟုတ်ပဲ ပုဆိန်တွေနဲ့ပေါက်နေသလားအောင်း မေ့ရတယ်ဗျ ကျုပ် အလုပ်ဆက်ဆင်းဘို့ မဆင်းဘို့ စဉ်းစားနေရတယ် ဒီလိုကြီးနေတိုင်းဖြစ်နေကြတာလား ပြသနာတော့ တစ်ခုခုရှိလေမည် ကျုပ် အိမ်ကထွက်လာပြီး အလုပ်ထဲမဝင်သေးဘဲ စက်ရုံလမ်းထိမ်ကလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင် နေလိုက်တယ် သွားရင်ကောင်းမလားမသွားရင်းကောင်းမလား အိုကွယ်ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သွားချေမှကောင်းမယ် တစ်ရက်နဲ့အလုပ် ထွက်တယ်ဆို သူငယ်ချင်းတွေကြား ပြောရတာအတော်မကောင်းတဲ့အဖြစ်တော့ အဖြစ်မခံနိုင် ကျုပ်လဲ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စွန်လွှတ်စွန်းစာတဲ့စိတ်နဲ့ ခပ်တည်တည်ကြိတ်ရတော့မှာပဲလေ… ရုံးပေါ်ရောက်တယ် ဆိုရင်ပဲ အိတ်ကလေးအသာချပြီး စာရေးမတွေမျက်နှာလိုက်ကြည့်မိတယ် အေးဆေးပဲ ရေမွှေးသယ်ကြီး ကတော့မလာသေးပါဘူး.. ““အကို မနေ့ က တော်တော်လန့်သွားလား” ““မလန့်ပါဘူးဟာ..နင်တို့ကိုမျက်နှာပူလို့ပါ”” “အောင်မလေးဒါက ..နေ့တိုင်းဖြစ်နေကျလေ”” ““ကျမတို့ကတော့အေးဆေးပဲ..အခုတောင်သူ့အကြောင်းပြောနေတုံးအကိုရောက်လာတာ”” ““အေးဟာနင်တို့ကနေ့တိုင်ရန်ဖြစ်နေမှာလား….ငါမနေတတ်ဘူးဟ”” ““အဲလိုပဲ အကိုရေး ရောက်လာတဲ့ယောကျားလေးတွေပြေးတာပဲ မ ယုံအကိုအံဆွဲထဲကဖိုင်မှာရှာကြည့်”” ကျုပ်အံဆွဲထဲ […]