“ရုံးပိတ်ရက်တစ်ရက်မှာ ငါတို့ဘော်ဒါ(၃)ယောက်အဲဒီဘက်ကို နံနက်(၉း၃၀)လောက်ကတည်းက ထွက်ကြတာပေါ့။ ဝါးတီးတွေ၊ ဘာတွေလည်း ပါတာပေါ့။ အထုပ်များများစားစားတော့မပါပါဘူး။ ကျောပိုးအိတ်တစ်လုံးထဲစုထည့်ပြီး မသိရင် ပျော်ပွဲစားထွက်တာကျနေတာပဲ။ အဲဒါ လေသေနတ်ကလည်း ခိုးယူလာတာ။ ငါ့အဖိုးကြီးမရှိတုန်း..။ ငါ့အဖိုးကြီးက အရင်က သစ်တောကနေ ပြောင်းလာတာဆိုတော့…။ နောက်ထွန်စက်စခန်းက ကုံးသီးတွေပေါမှပေါပဲ။ လေးခွတွေလည်းပါတယ်။ နောက်ပြီး အဲ…ဒီဘက်မှာ ဝေသာလီဗျိုင်းကြီးတွေလည်းရှိတယ်။ အရင်တုန်းက… ဝေသာလီဗျိုင်းက အဖြူမဟုတ်ဘူး။ အမဲ။ အကောင်ကြီးတယ်။ ရိုးရိုးဗျိုင်းထက်။ ထားပါတော့…။ ဒါနဲ့ငါတို့ တောက်လျှောက်လယ်ကွင်းတွေကိုကျော်ပြီး တောင်ခြေဘက်ကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ရောက်လာချိန်ကျမှ မြက်တွေရော၊ ကနဖော့တွေရော၊ ကညွတ်တွေရော..ဘာပင်တွေလည်းတော့ မသိဘူး။ ထူပိန်းနေတာပဲ အပင်ကြီးတွေလည်း များတယ်အဲဒီဘက်က…မြက်တွေဆိုလည်း အရှည်ကြီးတွေ။ ရေကြက်တွေက အဲဒီလို အထဲမှာနေကြတာ…. လူသံကြားရင် မြက်တွေကြားထဲကနေ ချွတ်ချွတ်အသံကြားရတယ်။ သူတို့ပြေးရင်မြက်ကြားထဲကနေပဲပြေးတာ…. မလွတ်တော့ဘူးထင်ရင် ထပျံပြီး ရေထဲဆင်းသွားရော။  ငါတို့လည်း […]