ပြီးခဲ့တဲ့ဇူလိုင်လတုံးကတူတော်မောင်တယောက်ရဲ့မဂ`်လာဆောင်ကိုသွားခဲ့တယ်။ သူတိုကစွန်ဂိုင်းဘလုပ်မှာနေကြတာ။ ကိုယ်လည်းမလေးရှားမှာသာ၆နှစ်လောက်ရှိသွားတာ။ ကွာလာလမ်ပူမှာဘဲအနေများတာကြေားရင်င့်ဝေးဝေးလံလံတွေမရောက်ဖြစ်ဘူး။ တနေ.တနေအိမ်နဲ့.အလုပ်၊ အလုပ်နဲ.အိမ်။ တခါတခါshoppingထွက်။ ဒါလောက်ဘဲရှိတယ်။ ဒါနဲ.ကြုံတောင့်ကြုံခဲ ဆိုပြီး စွီန်ဂိုင်းဘလုပ်ဖက်ကိုသွားဖြစ်ခဲ့တယ်။ ်ကွာလာလမ်ပူကနေဆိုရင်စွန်ဂိုင်းဘလုပ်ကိုဆိုင်ကယ်နဲ.သွားရင်နာရီဝက်လောက်သွားရင်ရောက်ပေမဲ့ယောက်ကျားလုပ်သူကလမ်းမှားနေတော့၄၅မိနစ်လောက်ကြာသွားတယ်။ သူတို.နေရာလေးကသာသာယာယာလေးပါဘဲ။ အိမ်တွေကလည်းတထပ်တိုက်ပြားပြားလေးတွေဆောက်ထားတာ။အိမ်ပုံစံတွေက ၂အိမ်ကိုတခြံ၊ ပြီးတော့မီးဖိုချောင်၂ခုကဆက်ရက်ပေါ့။အဲဒီအိမ်တွေရဲ့နောက်မှာတောတန်းလေးရှိတယ်။ အဲဒီအိမ်ရဲ့ခေါင်းရင်း ဘက်မှာကြံပင်တွေစိုက်ထားတယ်။ စားချင်ရင်ခုတ်စားလို.တောင်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ဒါကသူတို.စိုက်ထားတာမဟုတ်ဘူး။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကတရုတ်တွေစိုက်ထားတာ။ ဗမာတွေကစားချင်ရင်ခိုးပြီးခုတ်စားကြတယ်။  အဲ…နောက်ဖက်ကတောတန်းထဲဝင်သွားရင်ဒူးရင်းပင်တွေစိုက်ထားတာတွေ့ရတယ်။ ဒူးရင်းသီးတွေကတော့အခင်းရှင်တွေရောင်းဖို.ဆွတ်ပြီးသွားပြီနဲ.တူတယ်။၄လုံး၊ ၅လုံး.လောက်ပဲ အပင်မှာကျန်နေတာတွေ.ရတယ်။ ကိုယ်.နဲ.ခင်ပွန်းဖြစ်သူနဲ.လည်း အနီးအနားတဝိုက်လျှောက်ကြည့်ပြီးပတ် ဝန်းကျင်ရဲ.သာယာမှုကိုခံစားနေမိတယ်။ ကွာလာလမ်ပူမှာဆိုဒါမျိုးဘယ်ခံစားနိုင်ပါမလဲ။ ကိုယ့်အိမ်အနီးအနား ပါတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်လိုက်ရင်high way လမ်းရယ်၊ ရထားလမ်းရယ်။ဒါဘဲရှိတယ်။ အခုမ ှshopping mall တခုအသစ်ဖွင့်လို. နဲနဲ ကြည့်စရာလေးရှိတယ်။ အဲဒိလိုလေးသာယာမှုခံစားပြီးနဲနဲနေသူလာတာနဲ.အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာပြီး အဲဒီအိမ်မှာနေတဲ့ကောင်မလေးတွေနဲ.စကားပြောနေတုန်း တခြားကောင်မလေးတယောက်က နင်တို.စကားဘဲပြောမနေနဲ.။ ဒီမှာဒန်ပေါက်ကထမင်းဘဲကျန်တော့တယ်။ ကြက်သားကုန်တော့မယ်။ဟင်းထပ်စီမံအုံးလို. သူတို.သမီးရဲ.တူမကိုလာပြောတယ်။ ကိုယ်လည်းအမှတ်တမဲ့ပါဘဲ။ နောက်စကားပြောရင်းနဲ.ညောင်းလာတာကြောင့် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီးဘာရယ်မဟုတ်ပြတင်းပေါက်ဘက်ကိုမျက်စိကရောက်သွားတယ်။ အဲဒီမှာကြက်အရှင်တစ်ကောင်ကိုဗမာကောင်လေး၂ယောက်ကကိုင်ချုပ်ထားသိုမျိုးမြင်လိုက်ရတော့ ကိုယ်လည်းလန့်ပြီးအဲဒီကြက်ကိုဘာလုပ်မလို.လည်းဆိုပြီးေအော်လိုက်တယ်။ ဘယ်သူမှကိုယ်ကိုပြန်မဖြေကြဘူး။ ဒါ်နဲ.ကိုယ်လည်းမကြည့်ရဲတော့ […]