ဆောင်းအကုန်နွေအကူးကာလလေးဖြစ်သည်။ ဆောင်းအကုန်ဆိုပေမယ့် ဆောင်းအငွေ့အသက်လေးတွေက နည်းနည်းလေးတော့ကျန်သေးသည်။ “ဟေ့ကောင်၊ ထတော့၊ နေမြင့်အောင်မအိပ်နဲ့” ထုံးစံအတိုင်း ဘိုးတော်လာနှိုးသည်။  နာရီကြည့်လိုက်တော့ ရး၃ဝသာသာ။ “ဟူး၊ ဖားသားကတော့လုပ်ပြီ” မနက်သူနိုးတာနှင့် အကုန်လုံးကိုလိုက်နှိုးတတ်သည်မှာ ကျွန်တော့်ဘိုးတော်အကျင့်လိုဖြစ်နေပါပြီ။ ညက ဂိမ်းထိုင်ဆော့လိုက်တာ ၂း၃ဝသွားသဖြင့် လူလည်း မထချင်ထချင်ဖြင့်ထလိုက်ရသည်။ “ဟေ့ကောင်၊ မြန်မြန်လုပ်၊ အီလေးဆွဲမနေနဲ့၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားမယ်” သို့နှင့်ကျွန်တော်လည်း ကမန်းကတမ်း မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်၊ တစ်ခါတည်းရေချိုးလိုက်သည်။ ရေပေးလိုက်တော့မှ နည်းနည်းလန်းဆန်းသွားသလိုရှိပြီး သားအဖနှစ်ယောက်သား လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ဆိုင်ကယ်ဖြင့်ချီတက်လာခဲ့ကြသည်။ (ကျွန်တော်တို့နေထိုင်ရာ အရပ်က ကျောက်ဆည်မြို့နှင့် ဟန်မြင့်မိုရ်ကြားထဲကျတဲ့ အင်းကုန်ရွာလေးနားမှာပါ။ ကျွန်တော့်အဖေစက်ရုံမှူးဘဝနှင့်တာဝန်ကျရာနေရာပါ။ ဝန်ထမ်းအိမ်ယာက လမ်းတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာရှိပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့အိမ်၏ ကပ်လျက်မှာ အင်းကုန်းရွာရှိသည်။ လမ်း၏တစ်ဖက်မှာက ဝင်းသောင်ရွာရှိပါသည်။ ဝန်ထမ်းသက်သာဆိုင်တန်းကလည်း တော်တော်ရှည်ပြီး လမ်းတောက်လျှောက်မှာရှိပါသည်) ရုံးပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ဆိုင်တန်းတစ်လျှောက်မှာလည်း စည်ကားနေသည်။ ကျွန်တော်သည်လည်း […]